คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่1: เข้ากันได้ดี...(เหรอ?)
Rock u รักหมดใจนายคู่กัด
ตอนที่1 เข้ากันได้ดี...(เหรอ?)
“ซิน พี่โปรดิวเซอร์ให้ไปคุยในห้องประชุมเรื่องโปรเจ็คพิเศษอ่ะ”
มือกีตาร์สุดหล่อของวงเดินเข้ามาสะกิดร่างบางที่กำลังนอนเอาโน๊ตเพลงปิดหน้าอยู่บนโซฟาห้องซ้อม แต่ก็ไม่มีปฎิกิริยาตอบกลับจากคนที่กำลังนอนอยู่แต่อย่างใด ร่างสูงมองนักร้องนำของวงที่นอนคุดคู้อยู่บนโฟซาตัวยาวอย่างหมั่นไส้ ก่อนจะกระโดดลงไปนั่งคร่อมทับคนตัวเล็กกว่า แม้จะไม่แรงนักแต่ก็เพียงพอที่จะให้คนถูกกระทำร้องโวยวายด้วยความเจ็บ
“โอ้ย... ไอ้บาส หนัก ลุกออกไปเดี๋ยวนี้” คนตัวบางโอดครวญ ในขณะที่คนตัวใหญ่กว่ายกยิ้มอย่างชอบใจ
“ไม่ลุก ชวนกูมาซ้อมเพลงแต่นี่อะไร หนีมานอนหลับปล่อยให้กูนั่งแกะคอร์ดกีตาร์คนเดียวเนี่ยนะ”
“ก็มึงยังแกะไม่เสร็จแล้วจะซ้อมกันยังไงเล่า ลุกไปเลยยยยย ตัวเท่าควายนั่งทับมาได้”
“หึ... ว่ากูตัวเท่าควายเหรอไอ้แห้ง อย่าได้ลุกมาจากโซฟาเลยมึง” คนด้านบนยิ้มเหี้ยม ก่อนจะก้มลงไปจั้กจี้เรียกเสียงหัวเราะคิกจากซินได้เป็นอย่างดี ร่างบางที่บ้าจี้ขึ้นสมองก็ได้แต่ร้องลั่นบิดไปบิดมาบนโซฟาพลางหัวเราะไม่หยุด ในขณะที่บาสก็ยังนั่งคร่อมอยู่บนเอวของตนอยู่อย่างนั้น
โดยที่ทั้งสองคนนั้นลืมไปเสียสนิทว่าตนเองอยู่ไปท่าที่ดูหล่อแหลมขนาดไหน...
“บาส พี่พลให้มาตามว่าทำไมนักร้องนำวงนายยังไม่ไปที่ห้องประชุมสักที เฮ้ย”
สองร่างที่เล่นเป็นเด็กอยู่บนโซฟาชะงัก ก่อนจะหันขวับไปทางต้นเสียง กว่าจะรู้ตัวว่าไอ้ท่าที่เล่นกันอยู่นี่มันล่อแหลมขนาดไหนก็ไม่ทันเสียแล้ว สองร่างบนโซฟาลุกขึ้นพร้อมๆกัน ซินลอบมองหน้ามือกีตาร์ต่างวงก่อนจะลอบถอนหายใจเบาๆ สีหน้าอย่างนี้คงคิดไปต่อไปถึงไหนแล้วสินะ
“เอ่อ ...ขอโทษที่ขัดจังหวะนะ แต่พอดีพลอยากเจอซินอ่ะ ขอเวลาสักแป๊บนะ”
นัทพูดกับบาสก่อนจะพยักเพยิดให้ร่างบางที่ยืนขมวดคิ้วอยู่ข้างๆเดินตาม พอพ้นประตูห้องซ้อมอาการปากสุนัขรับประทานเวลาอยู่กับซินของร่างสูงก็กำเริบขึ้นมาเสียดื้อๆ
“ได้ยินข่าวลือมานานแล้วว่านายกับบาสเป็นแฟนกัน ไม่น่าเชื่อว่าจะมาเห็นตาตัวเองวันนี้ ...ชาติที่แล้วไอ้บาสคงทำกรรมหนักไว้แน่ๆ ถึงต้องมาชดใช้ชาตินี้ด้วยการเป็นแฟนแพนด้า”
“ไอ้...”
“คร้าบ หลินซิน”
ปึดด เส้นอารมณ์ของร่างบางขาดผึงเมื่อได้ยินอีกฝ่ายเรียกชื่อ...หลินซิน ...? ฟังดูคล้ายกับหลินปิงจนน่าตบคนเรียกให้กลิ้งลงไปกับพื้น
“สมองถั่วงอกอย่างนายคงไม่รู้สินะ ว่าแพนด้าเนี่ย นอกจากมันจะน่ารักน่ากอดน่าทะนุถนอมแล้ว... มันยังเตะเจ็บด้วยนะ นี่แหนะ ไอ้ถั่วงอก”
พูดจบร่างบางที่สวมรองเท้าบูตหนาก็กระแทกเท้าเข้าใส่หน้าแข้งของคนที่เดินข้างๆอย่างเต็มรัก นัทสะดุ้งด้วยความเจ็บพลางคว้าตัวร่างบางไว้ด้วยหวังจะเอาคืน แต่อีกคนไหวตัวทันวิ่งนำไปที่ห้องประชุมก่อนเสียแล้ว
“ฝากไว้ก่อนเถอะ” ร่างสูงพึมพำพลางลูบหน้าแข้งที่โดนอีกฝ่ายฝากรอยรองเท้าบู๊ตอย่างเคืองๆ ก่อนจะเดินตามอีกฝ่ายไปทางห้องประชุม
สองคู่กัดนั่งข้างกันในห้องประชุมรวมกับว่ารักใคร่สามัคคีกลมเกลียวกันดีไม่มีปัญหา แต่ใครเล่าจะรู้ว่าข้างในใจของซินแทบจะกรี๊ดออกมาด้วยความคับข้องใจ เหตุผลน่ะเหรอ ...?ก็เรื่องที่โปรดิวเซอร์พลเรียกมาพูดวันนี้นะสิ ....
“พี่ว่าซินกับนัทมีอะไรบางอย่างที่ลงตัวกันพอดี เข้ากันได้ ก็เลยคุยกับผู้ใหญ่ว่าจะทำโปรเจ็คพิเศษโดยการให้เราสองคนออกอัลบั้มคู่กัน ไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม mirror กับ holy rozen ก็กำลังอยู่ในช่วงพักวงพอดีด้วยนี่นา”
“ไม่มีปัญหาครับพี่” ร่างบางหันควับไปทางคนหน้าโมโนโทนข้างๆที่ตอบตกลงไปเสียอย่างนั้น อันความจริงวงของพวกเขาสองคนไม่เป็นปัญหานักหรอก ที่ไอ้ที่มีปัญหาน่ะ ที่นั่งหัวโด่ข้างกันอยู่ในห้องประชุมสองคนที่ต่างหากล่ะ
“เอ่อ แต่ซินว่า ...”
“หรือว่าซินมีปัญหา ...แต่นี่ผู้ใหญ่ทางค่ายเข้ารีเควสมาเลยนะว่าอยากให้เราสองคนทำงานร่วมกันจริงๆ แต่ถ้าซินไม่สะดวกใจจริงๆงั้น...”
“เปล่าฮะ ซินจะบอกว่าซินก็ไม่มีปัญหาเหมือนกัน” ร่างบางรีบกลืนคำปฎิเสธลงคอ พลางปาดน้ำตาในใจอยู่เงียบๆ ...ถ้าพี่จะเอาผู้ใหญ่ในค่ายมาอ้างขนาดนี้ ใครจะไปกล้าบอกว่ามีปัญหากันละฮะ
“โอเค เพลงในอัลบั้มพี่อยากให้เป็นเพลงที่เขียนเองทั้งหมด เพราะฉะนั้น พวกเราต้องช่วยกันแต่งเพลงมาใส่ในอัลบั้ม ไปคิดชื่อวงกันมาด้วย นี่เป็นคอนเซปวงที่ทีมงานช่วยกันสรุปมา อ่านนี่ไปก่อนนะ เดี๋ยวพี่ต้องรีบไปจัดการงานอื่นต่อ พรุ่งนี้เจอกัน”
โปรดิวเซอร์พลวางแฟ้มสีน้ำตาลลงบนโต๊ะ ก่อนจะก้าวออกไปจากห้องประชุมด้วยความรีบร้อน ทิ้งให้คู่ดูโอ้หมาดๆสองคนที่ยังดูมึนๆกันอยู่นั่งจ้องตากันปริบๆ
“นี่ตกลงฉันต้องเป็นนักร้องให้นายงั้นเหรอ” ร่างบางมองอีกฝ่ายหัวจรดเท้า ก่อนจะถอนหายใจอย่างปลงตก
“นี่ตกลงฉันต้องเป็นมือกีตาร์ให้นายงั้นเหรอ” นัทยิ้มมุมปาก ก่อนจะแกล้งถอนหายใจดังๆเลียบแบบคนข้างๆ
“อย่ามาเลียนแบบนะไอ้หัวถั่วงอก” คนตัวเล็กขู่ฝ่อใส่ ก่อนจะลงมือเปิดแฟ้มที่พี่โปรดิวเซอร์พลทิ้งไว้ให้ ใบหน้าหวานง้ำงอเข้าไปใหญ่เมื่อไล่อ่านแต่ละข้อความช้าๆ
“คู่หูอะคูสติก กับเพลงฟังสบาย ...หนึ่งเสียงร้อง หนึ่งเสียงกีตาร์ รวมกันเป็นหนึ่งเดียว ใครคิดคอนเซปนี้อ่ะ อยากเห็นหน้ามากๆ คิดได้เนาะ ...แค่คิดว่าต้องรวมกันเป็นหนึ่งกะนายก็ขนลุกจะแย่ แล้วนี่อะไร เพลงฟังสบาย? โอยยย ฉันเป็นชาวร็อคนะ จะให้มาแต่งเพลงหวานๆ หน่อมแน้มแบบวงนายได้ไงกันเล่า”
.
“บ่นมากน่ะแพนด้า ขี้เกียจฟังว่ะ ...พรุ่งนี้สิบโมงเจอกันบริษัทละกันนะ มาช่วยกันคิดชื่อวง จะได้คุยกันเรื่องเพลงด้วย”พูดจบก็เดินออกไปจากห้องประชุมอีกคน ทิ้งร่างบางหน้าหวานนั่งหงุดโวยวายอยู่ในห้องประชุมอยู่เพียงคนเดียว
“บาสสส” ร่างบางที่พึ่งกลับจากถูกเรียกประชุมด่วนเปิดประตูห้องซ้อมกลับมาด้วยทีท่าหมดอาลัยตายอยาก ทำให้บาสที่กำลังง่วงอยู่กับการแกะเนื้อกีตาร์ต้องหันมามองอย่างสงสัย
“ผู้ใหญ่เค้าจะให้กูออกโปรเจคพิเศษเป็นดูโอ้คู่กับไอ้นัทอ่ะ ม่ายยยยย คำแช่งมึงแรงไปแล้วนะ กูกัดลิ้นตายตรงนี้ทันไหมม”
บาสมองเพื่อนที่ทิ้งลงนั่งลงบนโฟซาเจ้ากรรมตัวเดิมพลางโวยวายเป็นเด็กๆอย่างขำๆ
“กัดเลยดิ ไม่กล้ากัดเองกูช่วยกัดให้ก็ได้นะ ฮ่ะๆ” พูดจบก็ยื่นหน้าไปหาอีกฝ่ายอย่างหวังจะช่วยกัดจริงๆ แต่ก็ไม่วายโดนคนตัวเล็กกว่าตบกบาลดังแปะข้อหาเล่นไม่รู้จักดูเวล่ำลา
“เกลียดมันอ่ะ ... ไม่อยากทำวงอ่ะมันอ่ะ”
“เอาน่า มึงยังไม่รู้จักมันดีเลย จริงๆนัทมันเป็นคนดีมีน้ำใจนะ แต่ไม่รู้ทำไมปากหมากะมึงอยู่คนเดียว ฮ่าๆๆ”
“กูควรจะดีใจที่ได้เป็นคนพิเศษสินะ เฮ้อออ.....” ร่างเล็กถอนหายใจยาวอย่างสุดเซ็ง
หนึ่งเสียงร้อง หนึ่งมือกีตาร์ รวมกันเป็นหนึ่งงั้นเหรอ ... ลองดูสักตั้งก็ไม่เสียหายนี่เนอะ
ว่าแต่...
มันจะไปรอดไหมวะ ?
sunflowerbetter.
อ่านแล้วเม้นกันสักนิดนะคะ ♥
ความคิดเห็น