คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : sept :sick
SF Singular
sept :sick
“แค่กๆ...แค่ก”
เสียงจากคนที่นั่งอยู่เบาะติดกันไอไม่หยุดมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว ซินเซียร์มุ่นหัวคิ้วอย่างแปลกใจพลางหันไปมองคนที่ส่งเสียงไอมารบกวนเวลางีบบนรถตู้ของเขา แต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นดูโอ้ของตัวเองหน้าซีด เอาแขนแกร่งกอดตัวเองไว้แน่นราวกับหนาวเสียมากมาย
“นัท...เป็นอะไรรึเปล่า?” อดถามออกไปไม่ได้ สาบานจริงๆว่าเขาไม่ได้เป็นห่วงอะไรมันขนาดนั้น ก็แค่... เอ่อ ก็แค่กลัวว่าจะทำงานไม่ได้เพราะมือกีตาร์ป่วยเท่านั้นแหละ แค่นั้นจริงๆ
“กูปวดหัวตุ๊บๆเลยอ่ะ หนาวด้วย”
คนเริ่มไม่สบายตอบกลับมา มือหนาละจากการกอดตัวเองชั่วคราวมาจับตรงหน้าผากจุดที่ปวดหัว พลางกดนวดหวังให้อาการปวดทุเลาลง แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ช่วยเท่าไหร่นัก จากมือที่นวดหน้าผากตัวเองเบาๆจึงเปลี่ยนเป็นตบหน้าผากตัวเองแรงๆหวังให้อาการปวดจางหาย
“อย่าควายสิครับ ตบแบบนั้นแล้วมันจะหายรึไง?” ซินจับข้อมืออีกฝ่ายไว้ ส่งคำพูดไปจิกกัดคนสิ้นคิดอย่างอดไม่ได้ พลางแนบมือลงไปบนหน้าผากของอีกฝ่าย ตากลมโตฉายแววตกใจเมื่อสัมผัสกับหน้าผากร้อนจี๋ของอีกฝ่าย
“เฮ้ย ตัวโครตร้อนเลย”
“แม่งหนาวอ่ะซิน” นัทพูดเสียงแผ่วคล้ายจะเพ้อเพราะพิษไข้ ร่างบางเห็นดังนั้นจึงถอดผ้าพันคอของตัวเองมาคลุมให้อีกฝ่าย พลางชักมือที่วางบนหน้าผากนัทออก แต่คนป่วยกลับเอามือมาจับไว้ตรงข้อมือร่างบางไม่ยอมให้ขยับไปไหน
“อยู่แบบนี้อีกแป๊บดิ มือมึงเย็นดีอ่ะ...สบาย”
คนหน้าหวานนั่งจ้องคนป่วยตาแป๋ว พลางมองดูมือตัวเองที่กลายเป็นเจลลดไข้จำเป็นของอีกฝ่ายอย่างอนาถใจ ไม่นานรถตู้ก็แล่นมาถึงตึกมาลีนนท์ ซินปลุกคนป่วยที่งัวเงียให้ลงรถจะให้แยกกันกลับบ้านกลับช่อง แขนเรียวช่วยประคองอีกฝ่ายให้ลงรถตู้อย่างปลอดภัย
“อ้าว ซิน ไอ้นัทมันเป็นอะไรอ่ะ” พี่โอ๊ตกล่าวถามเมื่อเห็นนัทหมดสภาพ ร่างบางส่งตัวคนป่วยไปให้ผู้ดูแลพยุงแทนพร้อมบ่นอุบ
“หนักชิบ...มันไม่สบายครับพี่ ท่าทางอาการจะหนัก”
“แล้วงี้จะขับรถกลับบ้านเองไหวไหมเนี่ย” โอ๊ตทำหน้าตกใจก่อนจะมองไปที่มือกีตาร์ของวง เอ่อ สภาพนี้กูว่าไม่น่าไหว...
“เดี๋ยวซินโทรหาพ่อแม่นัทให้ออกมารับก็ได้ครับ จะได้แยกย้ายกันกลับไปนอนสักที ง่วงจะแย่”
ซินต่อสายไปหาบิดาของอีกฝ่าย พลางบอกอากรของมือกีตาร์เจ้าปัญหาให้รู้ เพื่อที่พ่อของมันจะได้มารับ เขาจะได้กลับบ้านไปนอนพักสักที แต่คำตอบที่ได้มาจากพ่อของอีกฝ่ายก็ทำให้ร่างบางช็อคราวกับสายฟ้าผ่าเปรี้ยงลงกลางหัว
“ขอโทษนะน้องซิน แต่ตอนนี้พ่อกับแม่มาธุระที่ระยองน่ะลูก ...พ่อรบกวนซินช่วยดูแลเจ้านัทมันแทนหน่อยนะ”
“ห๊ะ ...เอ่อ ได้ครับๆ ...ครับผม ...สวัสดีครับ” ซินรับคำขอร้องของผู้เป็นพ่อของคนป่วยทั้งน้ำตา ไอ่ครั้นจะเอานัทไปปล่อยไว้ที่บ้านมันคนเดียวก็ดูจะใจร้ายไปหน่อย ...วันนี้เขายอมแบ่งห้องนอนให้ไอ้หน้ามึนวันนึงก็ได้
นี่เห็นแก่วงซิงกูล่าล้วนๆนะ ไม่ได้เป็นห่วงอะไรมันจริงๆเลย ซินเซียร์สาบานสองนิ้ว!
หลังจากที่ช่วยกันกับพี่โอ๊ตแบกคนป่วยมานั่งบนรถป๊าแล้ว ซินก็ไหว้ลาทีมงานทุกคนก่อนจะมาขึ้นรถเพื่อกลับบ้าน คนหน้าหวานไปนั่งเบาะหลังเพื่อจะได้ดูแลคนป่วยสะดวกยิ่งขึ้น แต่ดูเหมือนจะไม่ทันไร คนป่วยที่ดูเหมือนจะหลับสนิทก็เริ่มออกฤทธิ์ ละเมอคว้าเอวบางๆของเขาเข้าไปกอดพลางบ่นว่าหนาวไม่หยุด
“เฮ้ย... เชี่ยนัท” ซินตีหน้ายักษ์ พยายามแกะมือปลาหมึกของของป่วยที่โอบรอบเอวออก แต่ก็ต้องยอมแพ้ คนหน้าหวานมองแขนแกร่งที่โอบเอวไว้แบบแกะยังไงก็ไม่หลุดแล้วยิ้มเหี้ยม ก่อนจะตีลงบนท่อนแขนนั้นไม่ยั้ง เรียกเสียงครางประท้วงอยากคนป่วยที่หลับสนิทได้เป็นอย่างดี
“อื้อ...หนาว...ขอกอดหน่อยดิ”
“ปล่อยกู …” ซินยังคงพยายามแกะมือปลาหมึกของอีกฝ่ายอย่างไม่ลดละ อีกฝ่ายหัวเราะจากป๊าที่เบาะคนขับเป็นอย่างดี คนหน้าหวานค้อนให้ผู้เป็นพ่อน้อยๆ ก่อนจะเบ้ปากอย่างมั่นไส้ไปที่นัท
“ดูมันดิ ป๊าช่วยซินด้วยสิฮะ ...ลูกชายป๊ากำลังโดนลวนลามนะ”
“ไม่เป็นไรลูก คนนี้ป๊ายกให้ ...นัทฟื้นไข้เมื่อไหร่บอกมันรีบมาขอซินเร็วๆนะ ฝากบอกด้วยว่าป๊าม๊าขี้เกียจเลี้ยงซินแล้ว ฮ่าๆๆๆ”
“ป๊า!!” คนจะโดนขอร้องประท้วงทำกล่าวของบิดาเสียงดัง แก้มใส่ป่องขึ้นมาพร้อมทำหน้าย่นเมื่อจินตนาการสิ่งที่พ่อตนเองพูด
ถ้าจะให้แต่งงานกับไอ้หน้าโมโนโทนนี่ เขายอมเป็นโสดตลอดชีวิตเลย ฮึ่ย!
“ให้ป๊าช่วยมั้ยลูก?”
ซินหันไปส่ายหน้าเป็นคำตอบให้ผู้เป็นพ่อ ก่อนจะผยุงคนไม่สบายขึ้นบันไดอย่างทุลักทุเล เมื่อเข้ามาถึงห้องคนหน้าหวานก็โยนนัทลงเตียงอย่างแรงด้วยความที่ทนลากคนตัวหนักไม่ไหว จนคนที่หลับไปโดยไม่รู้ตัวสะดุ้งตื่นขึ้นมา
“โอ้ย...ปวดหัวเชี่ยๆ... ที่นี่ที่ไหนวะ” นัทเอามือกุมหัว กวาดสายตามองไปยังห้องสีขาวที่ดูเป็นระเบียบเกินจะเป็นห้องของเขา แต่ก็มองดูคุ้นตาอย่างบอกไม่ถูก
“ห้องซินเอง” เจ้าของห้องทิ้งตัวลงมาบนเตียงติดๆ ก่อนจะเริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ๊ตของคนป่วย
“จะปล้ำกูรึไง” นัทมองตามมือขาวๆของอีกฝ่าย เขาอดไม่ได้หรอกที่จะไม่กวนตีนซิน แม้ว่าจะไม่สบายอยู่ก็เถอะ
“โอ้โห ...ปากดี คิดว่าหุ่นตัวเองทรมาณใจสาวขนาดนั้นเลยเหรอ...รู้งี้ปล่อยให้นอนตายอยู่บ้านคนเดียวก็ดี... ไอ้ถั่วงอกเอ้ย! ”
“…หมับ...” ไอ้ถั่วงอกที่ว่าของซินจับมือร่างบางที่แกะกระดุมอยู่ซุกเข้าไปลูบไล้แผงอกร้อนของตนเองช้าๆ คนหวานถึงกับหน้าขึ้นสี เมื่อมือสัมผัสกับอกแก่งของคนตรงหน้า เพิ่งรู้ว่าไอ้งอกหุ่นดีมีซิกแพ็คกับเค้าก็วันนี้แหละ-///-
“เคลิ้มเหรอจ๊ะ...หึหึ...โอ้ย” เสียงแซวจากคนไม่สบายทำให้ร่างบางหน้าร้อนฉ่า ก่อนจะหยิกหน้าอกของคนแซวจนต้องร้องโอดโอยออกมา ซินลุกจากเตียงเต็มความสูง ก่อนที่จะสั่งชุดใหญ่เพื่อแก้เขิน
“เช็ดตัวเองไปเลย ชุดนอนในตู้ก็ไปเลือกเอามาใส่เองละกัน...เดี๋ยวเราไปหยิบยามาให้”
“ซิน...ซิน หลับแล้วเหรอ?” นัทโบกไม้โบกมือไปมาที่หน้าของร่างบางที่หลับสนิท คนหน้าหวานหายใจถี่ๆเป็นจังหวะแทนคำตอบว่าหลับไปเรียบร้อยโรงเรียนซิงกูล่าแล้ว
ร่างสูงนวดขมับน้อยๆ อาการปวดหัวดูเหมือนจะทุเลาลงเมื่อได้ยาและผ้าห่มอุ่มจากซิน นัทคิดพลางพลิกตัวหามุมสบายให้ตนเอง เตรียมพักผ่อนให้เต็มที่เผื่อพรุ่งนี้อาการจะได้ดีขึ้น
“อื้อ...น้องดาว” คนหน้าหวานที่หลับสนิทกำลังละเมอ จากที่หันหน้าออกจากเตียงพลิกตัวหันมาหาเขาอย่างที่ไม่ให้ได้เตรียมตัวทัน พลางโอบคอแล้วซุกหน้ามาหาร่างสูง นัทกลืนน้ำลายเอื้อกเมื่อใบหน้าสวยหวานอยู่ห่างไม่ถึงคืบ ถ้าลักหลับได้คงทำไปแล้วล่ะ ถ้าไม่ติดว่าเขาไม่มีแรงเพราะป่วยอยู่น่ะนะ คิดพลางหลับตานึกถึงพ่อแก้วแม่แก้วไม่ให้สติตนเองเตลิดกว่านี้
“น้องดาวตัวนิ่มจัง~” นัทต้องกลืนน้ำลายลงคออีกรอบเมื่อคนละเมอเอาจมูกเอาถูไถหน้าของเขา ก่อนจะเลื่อนต่ำลงไปที่ซอกคอ ราวกับฟัดเล่นกับแมวแสนรักแต่ติดที่คนตัวใหญ่ตรงหน้าร่างบางไม่ใช่แมวนี่สิ
มาถึงจุดนี้ ผมอดทนไม่ไหวแล้วครับพ่อแก้วแม่แก้ว ร่างสูงขอขมาสิ่งศักสิทธ์อยู่ในใจก่อนจะทาบปากอุ่นร้อนเข้าไปฉกชิมความหวานที่ริมฝีปากคนละเมอ ดูดดื่มความหวานจากตัวอีกฝ่ายจนพอใจ
“มึงยั่วกูก่อนนะซิน”
เช้ารุ่งขึ้น
“ฮัดชิ้ว....แค่กๆ”
โอ๊ตมองตามเสียงไอจากข้างหลัง ก่อนจะพบว่านักร้องนำคนสวยกำลังไออยู่ข้างหลังรถตู้จนหน้าแดง โดยมีมือกีตาร์ที่อาการป่วยเมื่อวานหายเป็นปลิดทิ้งคอยดึงทิชชูให้เป็นระยะๆ
“เออ ไอ้สองคนนี้ยังไงเนี่ย แปะมือผลัดกันป่วยรึไง แล้วนี่ซินร้องเพลงไหวไหมเนี่ย”
นัทมองซินที่พยักหน้าแทนคำตอบว่าไหวก่อนจะไอชุดใหญ่อย่างสงสารปนรู้สึกผิด แต่ก็ไม่กล้าสารภาพว่าทำไมซินถึงมีสภาพเป็นเช่นนั้น ลองพูดออกไปสิว่าแอบจูบซินตอนมันหลับ เขาได้โดนทั้งซินทั้งพี่โอ๊ตรุมกระทีบเละคาตีนแน่ ร่างสูงคิดในใจอย่างหวาดเสียวพลางเอามือลูบริมฝีปากเบาๆ
แต่จะว่าไป...ปากจัดๆของซินนี่หวานใช่ย่อยนะ
สงสัยวันหลังต้องแอบชิมบ่อยๆแล้วสิ ....
FIN
TALK : มันมาอีกแล้ว ฟิคชั่ววูบบบบ 5555
มโนเอาล้วนๆค่ะ มโนเองฟินเอง กรี๊ดกร๊าดดดด
ได้ข่าวว่าคอน[v] วันนี้ฟิน เด็กด้อยศลป.อย่างไรท์เตอร์ก็ได้แต่รอคลิปต่อไป โฮ~
เจอกันตอนหน้าค่ะ:3
ความคิดเห็น