[FIC SINGULAR ] 65 Days

ลำดับตอนที่ #6 : 65 Days(5 )Please look me inside.

65 Days

  (5 )

Please look me inside.

'' แล้วถ้ามึงเป็นกู มึงจะทำไงวะแป้ง ''

 ซินถามเพื่อนสนิทที่นั่งบนโซฟาตรงข้ามกัน วันนี้เขานัดแป้งมาเจอกันที่ร้านกาแฟใต้หอ หลังจากรู้เรื่องทั้งหมดแล้วทนเก็บไว้คนเดียวตลอดทั้งคืน ร่างบางก็ทนไม่ไหวและตัดสินใจเล่าเรื่องทั้งหมดให้แป้งฟัง

''กูจะกินมัชฉะลาเต้แก้วนั้นก่อน ไม่งั้นน้ำแข็งมันจะละลาย แล้วมึงจะอด!''  

แป้งตอบ หญิงสาวยกมอคค่าที่เหลือครึ่งแก้วของตัวเองขึ้นมาดูด จนเมื่อเห็นว่าเพื่อนมีกระจิตกระใจที่ยกน้ำในแก้วขึ้นมาดื่มหลังจากนั่งแช่ปล่อยให้น้ำแข็งละลายอยู่นาน เธอก็พูดต่อ

''มีสองช้อยส์ หนึ่งคือมึงก็เลิกยุ่งกับนัทไปเลย ไม่ต้องเกี่ยวข้องใดๆต่อกันทั้งสิ้น อันนี้จะช่วยตัดปัญหาทั้งอดีตและที่จะตามมาอีกในอนาคต''

''แล้วช้อยส์ที่สอง ?'' 

''แต่ถ้ามึงอยากแก้แค้นเรื่องฟ้า มึงก็เล่นเกมส์นี้ต่อให้ชนะ... '' 

แป้งเว้นช่วง ก่อนจะมองตาเพื่อนสนิทแล้วเอ่ยเตือน

''แต่ถ้ามึงแพ้แล้วไปหลงรักมันขึ้นมา ก็ไม่รู้ด้วยนะเพื่อน ''

ฝ่ายซินที่ได้รับคำเตือนก็ได้แต่นิ่ง คนหน้าหวานเขี่ยๆหลอดในแก้วชาเขียวของตัวเองเล่น แล้วเอ่ยชวนเพื่อนสนิท

''แป้ง…

คืนนี้ไปกินเหล้ากันเหอะ'' 

//////////////

พอพูดเรื่องแอลกอฮอลล์แล้วมีหรือที่แป้งจะพลาด อันที่จริงแล้วนักศึกษาส่วนใหญ่่ในคณะนี้เป็นขาโหดเรื่องของมึนเมาอยู่แล้ว เรียกได้ว่าทุกงานที่เป็นงานของคณะจะต้องมีเหล้า เบียร์ ยาดอง แฝงอยู่ด้วยเสมอๆ ในเทอมแรกที่ซินกับแป้งเข้ามาใหม่ๆก็ต่างดื่มไม่เป็นกันทั้งคู่ แต่พอได้ลองแล้วทำความคุ้นเคยกับมันไปสักพักหนึ่งเท่านั้นแหละ ... จะกี่แก้วก็จัดมาเหอะ 

บรรยากาศร้านยามห้าทุ่มนิดๆ คึกคักไปด้วยผู้คน เรียกได้ว่ายิ่งดึก คนยิ่งเยอะตาม ร้านที่ซินและแป้งเลือกมาในคืนนี้เป็นร้านประจำของนักศึกษาส่วนในเป็นคณะ ทั้งสองคนจึงไม่แปลกใจที่ไ่ม่ว่าจะหันไปทางไหน ก็เจอคนคุ้นหน้าคุ้นตากันทั้งนั้น

แต่ใครจะรู้ล่ะว่าโลกจะกลมขนาดว่าทั้งสองจะเจอกับคนคุ้นเคย ที่ไม่อยากเจอเลยสักนิดในคืนนี้

'' อ่าววว แป้ง ซิน … '' บาสเอ่ยทักทันทีที่เดินเข้ามาในร้านแล้วเห็นทั้งคู่ แป้งยิ้มหวานให้เพื่อนชายเป็นการทักทายกลับ ก่อนจะพูดเบาๆกับตัวเองว่า ชิบหาย….

คือลำพังแค่บาสคนเดียวน่ะไม่เป็นไรหรอก แต่อีกคนที่เดินมากับบาสน่ะสิโครตเป็นเลย หญิงสาวลอบคิดในใจ ยิ่งเห็นซินรินเหล้าเพิ่มแล้วกระดกทีเดียวหมดแก้วเมื่อเห็นนัทเดินมาที่โต๊ะของเธอแล้วยิ่งชักรู้สึกว่าลางไม่ค่อยดี

''บาส นัท ไหนๆก็มาแล้ว มานั่งด้วยกันดิ '' แป้งแทบจะหันขวับไปหาซินที่เอ่ยชวนคนมาใหม่ หญิงสาวสุดจะเดาเพื่อนสนิทกับลังคิดอะไรอยู่ ได้ที่คิดว่าในจุดนี้ อะไรจะก็

คงต้องปล่อยให้มันเกิดแล้วล่ะ

ซินมองคนข้างห้องที่ตอนนี้กำลังนั่งลงบนเก้าอี้ตัวเดียวกับเขา ร่างบางยิ้มหวานให้นัทและคุยกับอีกฝ่ายตามปกติราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น บทสนทนาของทั้งสี่คนบนโต๊ะเป็นไปอย่างลื่นไหลเนื่องด้วยต่างฝ่ายต่างรู้จักกันดีพอสมควร เหล้าขวดใหม่ถูกสั่งมาตามจำนวนคนที่เพิ่มขึ้นโดยมีบาสทำหน้าที่คอยชงและรินเหล้าเพิ่มให้กับเพื่อนๆยามแฮลกอฮอล์พร่องไปจากแก้ว 

'' เฮ้ย เดี๋ยวมานะ...แป๊บนึงๆ '' นัทพูดขึ้นมา ในขณะที่ชายหนุ่มเตรียมตัวลุกออกจากโต๊ะ

''ไปไหนวะ ?'' บาสถามขึ้น และนัทชูกล่องบุหรี่Marlboro red ขึ้นมาให้เพื่อนดูแทนคำตอบ  ก่อนจะเดินออกไปจากโต๊ะ

'' สั่งเหล้าเพิ่มไหมแป้ง ?''  บาสถามเมื่อเหล้าทีี่่เหลือเพียงครึ่งขวด

'' ไม่ต้องอ่ะ เราว่าจะพอละ เริ่มกรึ่มๆแล้ว ไม่อยากเมาอ่ะวันนี้ ''  แป้งตอบ ในขณะที่เห็นเพื่อนสนิทมองตามชายหนุ่มที่เพิ่งเดินออกจากโต๊ะไปอย่างไม่ละสายตา ก่อนซินจะลุกขึ้นยืนบ้างอย่างที่แป้งแอบเดาไว้จริงๆ

'' เดี๋ยวเรามานะ ''

ซินลุกขึ้นจากโต๊ะ ก่อนจะเดินไปทางหลังร้านตามนัทเพิ่งพึ่งเดินไปได้ไม่กี่นาที  บาสมองเพื่อนทั้งสองอย่างงงๆ ก่อนจะเอ่ยปากถามแป้ง

'' สองคนนั้นมีอะไรกันรึเปล่าอ่ะ?''

'' ขออย่าให้มีเลย เฮ้อออ ปล่อยเค้าไปเถอะ…

 มาๆชนแก้ว '' หญิงสาวลอบถอนใจ พลางยกแก้วขึ้นมากระทบบาส ก่อนทั้งคู่จะยกของเหลวสีอันพันเข้าปาก

//////////////

ซินเดินตรงมายังสวนหลังร้าน ขาเรียวก้าวไปยังชิงช้าสีขาวตัวใหญ่ที่นัทกำลังนั่งพ่นควันอยู่ ชายหนุ่มมองคนที่เดินตามมาอย่างแปลกใจ เขากำลังจะเตรียมดับบุหรี่ในมือนัทมรรยาทพอที่จะไม่พ่นควันใส่คนที่ไม่สูบ แต่ยังไม่ทันที่จะได้ดับ มาโบโร่ในมือก็ถูกคนมาใหม่ฉกเอาไปสูบเองหน้าตาเฉย ชายหนุ่มมองคนตัวเล็กที่ทิ้งตัวลงนั่งข้างกัน ซินยิ้มให้ พลางดูดบุรี่ที่ขโมยไปจากเขาอย่างสบายใจ

'' ไม่ยักรู้ว่านายสูบ '' นัทชวนคุย บุหรี่มวนใหม่ถูกหยิบออกมาจากซองแล้วจุดไฟ

'' สูบได้ แต่ไม่ติด … จริงๆแล้วก็ไม่ค่อยชอบ '' ซินตอบพลางพ่นควันออกมาอย่างอ้อยอิ้ง 

''แล้วทำไมวันนี้ถึงสูบ ?'' 

''มีอะไรให้คิด แต่คิดยังไงก็คิดไม่ตกอ่ะ … เวลาเครียดๆ ได้บุหรี่ไปก็ดีเหมือนกัน ''

'' … ''

'' … ''

ไร้บทสนาใดๆต่อสำหรับคนทั้งคู่ ต่างฝ่ายต่างจมอยู่กับความคิดของตัวเองและแท่งบุหรี่ในมือ จนกระทั่งนัทเป็นฝ่ายถามขึ้นมาทำลายความเงียบ

''คิดอะไรอยู่ ?''

''นัทล่ะ ? คิดอะไรอยู่' คนถูกถามไม่ตอบ แต่กลับส่งคำถามย้อนกลับไปแทน

''เบื่อๆ''

''เราเห็นผู้หญิงในร้านหันมามองนายตาเป็นมัน  มีอะไรให้น่าเบื่อ '' 

'' ก็นั่นแหละที่น่าเบื่อ''

'' ทำไม?''

'' คนส่วนมากเข้ามาหาฉันเพราะหน้าตาของฉัน เพราะฉันหน้าตาดี เพราะฉันเป็นเดือนคณะ … 

 ไม่่มีเลยสักคนที่จะเข้ามาหาฉันเพราะก็ชอบในสิ่งที่ฉันเป็นจริงๆ'' 

'' … ''

''แล้วนายล่ะนัท นายเข้าหาเราเพราะอะไร  ?…  หรือนายแค่เห็นว่าเราเป็นแค่เรื่องสนุกแก้เบื่อ '' คนหน้าหวานเอ่ยถามขึ้นมาบ้าง 

''… ''

นัทไม่ตอบอะไร เขาเพียงแต่เอื้อมมือไปแย่งมวนบุหรี่ที่จรดอยู่ที่ริมฝีปากอีกฝ่ายมาดับ

''เลิกสูบเถอะ อย่างนายไม่เหมาะกับของพวกนี้หรอก '' 

ชายหนุ่มเอ่ยพลางทิ้งสิ่งที่แย่งมาลงพื้น ซินมองตามอย่างไม่พอใจน้อยๆที่โดนแย่ง ร่างบางไกวชิงช้าเล่นอย่างชั่งใจ ก่อนจะเอื้อมตัวไปโน้มคอคนข้างๆมาใกล้ ทำเอาร่างสูงที่ไม่ทันได้ตั้งตัวก่อนเผลอปล่อยบุหรี่ที่ตนถือไว้ลงบนพื้น นัทมองตาซินในระยะที่ใบหน้าของทั้งคู่อยู่ห่างกันไม่เกินคืบ ในขณะที่เขากำลังสงสัยว่าอีกฝ่ายกำลังจะทำอะไร คนหน้าหวานก็ประกบริมฝีปากนิ่มเข้ามาหา 

''จะทำอะไร ? '' ร่างสูงผละออกแล้วเอ่ยถามด้วยความสงสัย 

'' ก็… สูบบุหรี่ไง ''

สิ้นคำตอบริมฝีปากทั้งสองก็ประกบกันอีกครั้ง คราวนี้ซินใจกล้าถึงขนาดเป็นฝ่ายรุกเข้าไปซึมรสชาติขมเปร่าของบุหรี่ในปากของนัท ไม่นานใบหน้าหวานก็ถูกมือชายหนุ่มเชยขึ้นมา ก่อนที่นัทจะเป็นฝ่ายคุมเกมส์เอง ข้อมือเพรียวถูกยกขึ้นไปโอบคอร่างสูงตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ซินรู้เพียงอย่างเดียวว่าจูบรสมาโบโร่ในครั้งนี้ทำให้สติของเขาหลุดลอย และพักเรื่องน่าปวดหัวที่ก่อนหน้านี้ยังวนเวียนอยู่เต็มสมอง

''เราว่า เรา … เริ่มเมาแล้วล่ะ กลับกันเถอะ ''

 ซินที่โดนอีกฝ่ายต้อนจนหมดแรงเป็นฝ่ายผละออก แก้มขาวเนียนขึ้นสีแดงก่ำ ไม่ต่างจากริมฝีปากที่แดงช้ำพอๆกัน

'' อืม  … นายกลับกับฉันก็ได้ ยังไงก็อยู่หอเดียวกัน'' นัทรับคำ

เมื่อทั้งสองกลับไปที่โต๊ะก็พบว่าเพื่อนอีกสองคนได้จัดการเหล้าให้จนหมดแล้ว ซินคอยหลบสายตาสงสัยของแป้งที่ส่งมาให้เป็นระยะๆ ก่อนทั้งหมดจะแยกย้ายกันกลับหอใครหอมัน และเมื่อซินติดรถนัทกลับด้วย บาสจึงต้องเปลี่ยนไปติดรถแป้งกลับแทน

คราวนี้นัทรับหน้าที่เป็นฝ่ายขับรถบ้าง ตัวเมืองเชียงใหม่ในเวลาเกือบๆตีสองถนนโล่งว่าง มีเพียงเสียงไฟริมถนนที่ช่วยให้พอเห็นแสงบ้างในความมืด นัทเร่งความเร็วของรถมอเตอร์ไซต์ ก่อนจะเอ่ยประโยคที่เขารู้ดีว่าคนที่ซ้อนอยู่ด้านหลังไม่มีทางที่จะให้ยิน

''บางทีเกมส์นี้  ฉันอาจจะแพ้ก็ได้นะ ''

'' ห้ะ ? ตะกี้นัทพูดว่าอะไรนะ '' ซินตะโกนถามแข่งกับเสียงลมในขณะที่รถเคลื่อนไปข้างหน้าด้วยความเร็วจนเขาต้องเอื้อมมือไปจับเอวคนข้างหน้าไว้

'' อ๋อ เปล่า ไม่มีอะไรหรอก … ''

 

บางทีในความมืดและแสงไฟสลัวๆในค่ำคืนนี้ ,
อาจมีบางคนหวั่นไหว

แค่บางคน

(TBC)

เวลาที่เหลือ : 60 วัน



** ข้อความจากเรา : ใครที่ยังอ่านเรื่องนี้อยู่เรากราบว่าช่วยเม้นแสดงตัวหน่อยเถอะค่ะ 
ก่อนที่เราจะไม่มีกำลังใจจะแต่งอะไรต่ออีกเลย**