^^ยัยสุดเซี้ยว คลิ๊กรัก นายตัวยุ่ง^^

ลำดับตอนที่ #3 : ChapTer 3 ยัยเอ๋อ!!! [ รีไรท์ 100% ]

เลิกเรียนซะที คาบโฮมรูมก็สุดแสนจะน่าเบื่อ อาจารย์ประภาศรียึดคาบโฮมรูมสอน

เพิ่มเติมวิชาสังคม นายยูกิที่เพิ่งย้ายเข้ามาเรียนวันแรกตั้งหน้าตั้งตาเรียนอย่างมาก

ซะเมื่อไหร่ล่ะ! นายนี่หลับทั้งคาบเลยต่างหาก ส่วนฉันต้องนั่งตัวแข็ง หน้า

มองกระดานอย่างเดียว ก็อาจารย์แกเล่นจ้องหน้าฉัน ฉันจะหลับเหมือนนายยูกิก็ไม่

ได้ ดูดิ! นายนี่นอนหลับสบายเลย ทำไมอาจารย์ไม่ด่านายนี้มั่งนะ อาจารย์

ลำเอียงงงงอ่ะ!!!!

" เฮ้ย! บีนกลับบ้านกัน "

" แกกลับไปก่อนเถอะ วันนี้ฉันเป็นเวรอ่ะ "

" อื้อ ไปนะ! "

วันนี้ยัยบีนเป็นเวร ฉันเลยต้องกลับบ้านคนเดียว นายยูกิหายไปไหนก็ไม่รู้ พอเลิก

เรียนก็เดินออจากห้องไปเลย สงสัยความรู้วิชาสังคม คงอัดแน่นเข้าสมองนายนั่น

ไปหมด เล่นหลับทั้งคาบ แต่ว่าฉันขนาดตั้งใจฟังยังไม่รู้เรื่องเลยอ่ะ 555+

เอ๊ะ! นั่นกลุ่มพวกจิ๊กโก๋ประจำโรงเรียนนี่หว่า ทำไงดีล่ะฉัน! นั่งกันอยู่เต็มเลย

แต่ฉันก็เดินผ่านที่นี่บ่อยนะแต่ไม่เคยเดินคนเดียวซักที ทุกทีจะมียัยบีนเดินมาด้วย

ทำไงได้! ถ้าไม่เดินทางนี้ก็ไม่รู้จะกลับบ้านทางไหน เอาว่ะ! ใจดีสู้เสือ

" อ้าว! ใครปล่อยน้องเรนคนสวยประจำโรงเรียนให้เดินคนเดียว น่าสงสารจัง พี่เดินเป็นเพื่อนมั้ยจ๊ะ "

" เดินคนเดียวได้ มีขา เห็นมั้ย! "

พวกรุ่นพี่โรคจิต คิดว่าเป็นจิ๊กโก๋แล้วเท่ห์หรอไงวะ ชอบแต๊ะอั๋งผู้หญิง ชอบหาเรื่อง

คนอื่น สูบบุหรี่หลังโรงเรียน รีดไถเงิน ความซวยของฉันจริงๆเลยที่มาเจอพวกนี้

" ปากดีซะด้วยพวกเรา ยังงี้พี่ชอบ ฮ่าๆๆ "

รุ่นพี่คนเดิมพูด แล้วพวกลูกสมุนก็โห่ร้อง วี๊ด วิ๊วกันใหญ่ ไอ้หน้าหื่นแกมาจับแขนฉัน

ทำไม ปล่อยนะ! จะทำอาไรฉัน ช่วยด้วย!!

" ช่วยด้วยย! "

" ร้องไปเหอะ! คงจะมีคนได้ยิน ฮ่าๆๆ "

" ปล่อยฉันนะ! ไอ้พวกสารเลว คิดว่าเป็นรุ่นพี่ คิดว่าเป็นจิ๊กโก๋แล้วจะทำแบบนี้กับใครก็ได้หรอไง!! "

" โห! หน้าตาก็ดี แต่ด่าเก่งฉิบหาย แต่ไม่เป็นไร อย่างนี้พี่ชอบ ฮ่าๆๆ "

ฮือๆๆ ใครก็ได้ช่วยฉันทีดิ ไอ้พวกนี้มีตั้งเยอะ ฉันจะทำยังไงดี พ่อจ๋า แม่จ๋า

ช่วยหนูด้วยยยย!

พลั่กๆ!!

เอ๊ะ! ทำไมอยู่ดีๆ ไอ้หน้าหื่นเมื่อกี๊ มันล้มตึงลงไปอ่ะ ขอสโลว์ภาพกลับไปได้มะ??

" เฮ้ย! ปล่อยยัยเอ๋อนั่นมาเดี๋ยวนี้ "

ยูกิ!! นายมาทันเวลาพอดี ไม่งั้นฉันค้องเป็นผีเฝ้าที่นี่แน่ๆ ไว้รอดออกไป ฉันจะเลี้ยง

ส้มตำนายเป็นการตอบแทนละกัน แต่ว่าเมื่อกี๊ นายเรียกฉันว่าไรนะ? ได้ยินไม่ชัด

ขออีกรอบเดะ
 
" ปล่อยไป พวกกูก็โง่ดิว่ะ! นังนี่น่ารักขนาดนี้ ลาบปาก แผล็บๆ "

ยี๋!! เอาหน้าสกปรกๆของแกออกไปนะ ไอ้หื่น!!!!!!!!!!!

" พูดดีๆไม่ชอบ อยากจะให้ใช้กำลัง งั้นเดี๋ยวจัดให้ "

พอนายยูกิพูดจบ ก็พุ่งตัวเข้ามาต่อยไอ้หน้าหื่นล้มลงไป นายยูกิประเคนทั้งต่อย

เตะ ถีบ ครบชุดใส่ ไอ้หน้าหื่นจนมันสลบไม่เป็นท่า โหว!ยูกิ นายไปแสดงคู่กะ

จา พนม ได้เลยอ่ะ สุดยอดๆ ส่วนลูกสมุนไอ้หน้าหื่นทั้งหลายอ่ะหรอ วิ่งหางจุกตูด

ไปไหนแล้วไม่รู้ ไม่แน่จริงนี่หว่า แบร่ๆ!!

" นายเก่งจังเลย! สอนฉันบ้างดิ "

ฉันพูดจากใจจิงเลยนะ  ^_^

" ยัยเอ๋อ! เธอมาทำอะไรที่นี่ หะ! "

" ก็กลับบ้านดิ แล้วนายมาตวาดใส่ฉันทำไม! "

" แล้วถ้าฉันมาช่วยไม่ทัน เธอจะเป็นยังไง! "

" ก็... "

" ขอบคุณซักคำก็ไม่มี เหอะๆ คนเรา ไม่น่ามาช่วยเลย น่าจะปล่อยให้โดนรุมโทรม "

อีตาบ้า...โดนรุมโทรมหรอ ไม่เอานะๆๆ แต่ว่านายทำหน้างอนเนี่ย  น่ารักจัง

เหมือนเด็กเลย

" ขอบคุณค่ะ คุณยูกิ เรนจะไม่ลืมพระคุณของคุณยูกิเลยนะค่ะ จะจำจนวันตายยยย "

โป๊ก! ตาบ้า นายเขกหัวฉันทำไม?

" โอ๊ย! ฉันเจ็บนะ "

" ประชดฉันหรอ! "

" ก็ขอบคุณนายไง 555+ "

นายยูกิง้างมือ เตรียมจะเขกหัวฉันอีก แต่ฉันหลบทัน รอดไปอย่างหวุดหวิด  - -"

" งั้น... ฉันเลี้ยงส้มตำนายเอามั้ย เป็นการตอบแทน "

" อะไรคือ ส้มตำ? "

นายยูกิ ทำหน้างงๆ แล้วเอามือเกาหัว สงสัยจะเป็นเหา 555+

" เดี๋ยวนายได้กินแล้วจะติดใจ! "

" อื้ม.. ที่ไหนอ่ะ "

" แถวบ้านฉัน ร้านเนี้ยส้มตำอร่อยเป็นที่หนึ่ง "

" จะอร่อยสมราคาคุยรึเปล่านะ  "

" ไม่เชื่อ ก็คอยดูดิ "

ฉันกับนายยูกิ  เดินไปเรื่อยๆ นายนี่ก็เอาแต่พูดกวนประสาทฉัน อย่าให้ถึงทีฉันบ้าง

ละกัน นายเสร็จแน่!!

ในที่สุด ฉันกับยูกิก็มาถึงร้านป้ามะลิ ร้านนี้ขึ้นชื่อว่า ส้มตำอร่อยชวนชิมเลยแหละ 

ฉันซี้กะป้าเค้าอยู่ มากินทีไร ได้พูนชามเลยอ่ะ ^_^  แต่... เอ๊ะ! ทำไมทุกคนมอง

มาที่ฉันกับนายยูกิหมดเลยอ่ะ เมื่อกี๊ในร้านเสียงยังดังอยู่เลย ผู้หญิงในร้าน มองยูกิ

ตาค้างแถมยังแอบกรี๊ดอีกด้วย อะไรจะขนาดนั้น...

" อ้าว! เรนมากับใครเนี่ย หล่อจังเลยยย "

ป้าๆ ป้าอย่าทำตาแบบนั้นดิ มันยังไงไม่รู้ นายยูกิ ยิ้มเจื่อนๆ  ดีแล้ว ที่นายมา

ด้วย วันนี้อาจได้กินส้มตำฟรี อิอิ

" อ่อ..เพื่อนน่ะค่ะ เอาส้มตำปู น้ำตกหมูแล้วก็ข้าวเหนียวนะคะ  "

" รอแป๊บนะจ๊ะ แต่ว่า...พ่อหนุ่มนี่หล่อจิงๆ เลยน้า "

ยังไม่เลิกนะป้า! พูดจบ ป้ามะลิก็เดินไป แล้วหันมาทำตาปิ๊งๆ ใส่นายยูกิ ยูกิรีบก้ม

หน้าใหญ่เลย ตลกชะมัด

" นี่! ยัยเอ๋อ เธอพาฉันมาร้านนี้ทำไม! "

" ก็ป้าเค้าทำอร่อยอ่ะ ฉันก็เลยพานายมาลองกินดูไง "

" ร้านอื่นก็มี ที่อร่อยอ่ะ! "

" ร้านนี้ทำไมหรอ? "

" ก็.. ป้าคนนั้นอ่ะ น่ากลัว ฉันเห็นหน้าแล้วขนลุก "

" 555+ ป้าเค้าเห็นนายหล่ออ่ะดิ เค้าถึงได้ทำตาหวานให้นาย หรือถ้านายไม่ชอบ ก็ไปตายแล้วเกิดใหม่ซะสิ "

ถึงที่ฉันบ้างแหละ รู้สึกเป็นไงล่ะ หึหึ

" เธอยังอยากหายจัยอยู่มั้ยล่ะ ถ้าเธอไม่อยาก ฉันจะได้ช่วย "

ฉันนิ่งเงียบไม่โต้ตอบ เพราะไม่อยากจะคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่อีตาบ้ายูกิยังนั่ง

บ่นอยู่คนเดียว เฮ้อ...ก็นายอยากเกิดมาหน้าตาดีทำไมล่ะ

" มาแล้วจ้า! ไม่อิ่มบอกป้านะ ป้าทำให้ฟรีเลย "

" ครับ ''

แล้วป้าแกก็ได้ไปหน้าร้าน นายยูกินั่งมองส้มตำอยู่นาน แต่ไม่มีท่าทีว่าจะกินซักที

" กินสิ มัวแต่นั่งมองจานอยู่ได้ "

" ฉันกินไม่เป็น "

" ก็แค่ตักใส่ปาก เคี้ยวและกลืน ไม่เห็นจะยาก "

" เดี๋ยวก็โดนอีกโป๊กนึงหรอก คราวนี้จะให้แรงกว่าเดิม "

ชิ! พวกชอบใช้กำลัง คิดว่าฉันจะกลัวหรอ แค่หวั่นๆต่างหาก

(ความจริงกลัวนั่นแหละ)

" ก็ลองกินดูดิ ไม่ลองไม่รู้นะ "

" งั้น..เธอป้อนฉันหน่อย ได้ป่ะๆๆๆ "

หน้าแดงแบบไม่รู้ตัว!! เอาไงดีล่ะ

" น่ะ...นาย ไม่มีมือหรอไง ถึงต้องให้ฉันป้อน "

" จะป้อนดีๆ หรือจะป้อนด้วยน้ำตา หะ! ยัยเอ๋อ "

" ก็ได้! แค่นี้ทำเป็นใช้กำลังข่มขู่ "

ฉันป้อนส้มตำใส่ปากนายนี่ มือสั่นๆ ยังไงไม่รู้???  นายก้ออย่าจ้องฉันแบบนั้นดิ มัน

แปลกๆ ใจมันตุ่มๆต่อมๆ ยังไงไม่รู้ดิ

" อะ..อร่อยมั้ย? "

" ก็ใช้ได้อ่ะ แล้วเธอไม่กินหรอ "

" นายกินเหอะ "

" เดี๋ยวฉันป้อน ตกลงป่ะ "

นายยูกิพูดสีหน้ายิ้มแย้ม แต่แววตานายมันบอกว่า  'ถ้าบอกว่าไม่เธอตายแน่'

" อือ..ก็ได้ "

" อย่ากินมือฉันเข้าไปด้วยล่ะ "

" ตาบ้า! เห็นฉันเป็นหมาหรอไง "

" แกล้งเธอแล้วมันสนุกดี 555+ "

นายแกล้งฉันอ่ะ นายสนุก แต่คนที่ถูกแกล้งเนี้ย ไม่สนุกเลยนะ

" อะ..อ้ำ กินซะเด็กน้อย "

" อายอ่าไออ่าเอ้ก! " (ส้มตำเต็มปาก)

[ นายว่าใครว่าเด็ก! ]

" 555+ ก็ว่าเธอนั่นแหละ "

" >O< ''

" เธอนี่ น่ารักดีนะ "

นายยูกิ เมื่อกี๊นายพูดว่าไรนะ หรือว่าฉันหูฝาด นายรู้มั้ย นายกำลังทำให้ฉัน

ใจสั่น !! มีผู้ชายมากมาย บอกให้ฉันฟังอย่างนี้ตั้งหลายคน

แต่ฉันไม่เคยหวั่นไหวหรือใส่ใจ แต่ทำไมนายถึงทำให้ฉันรู้สึกหวั่นไหวได้

เพราะ ประโยคนี้ประโยคเดียวนะ นายอย่าจ้องหน้าฉันได้มั้ย แล้วอย่าทำ

หน้าตาน่ารักยังงั้นด้วย

" ปะ..ไปกันเถอะ ดึกแล้ว "

ฉันรีบพูดขึ้น เมื่อรู้สึกว่า เราสองคนเงียบไปนานมาก และนายยูกิก็เอาแต่นั่งมอง

หน้าฉัน

" อื้อ.. ป้าครับ! เก็บตังค์ "

พอป้ามะลิได้ยินเสียงนายนี่เรียก ก็รีบวิ่งมาจากหน้าร้านทันที แล้วทั้งร้านก็เงียบ

สนิทเหมือนป่าช้า เป็นอาไรกันไปหมดนะ ร้านนี้!!

" มื้อนี้ ป้าไม่คิดตังค์ ฟรีจ๊ะ คราวหน้ามาอีกนะ พ่อหนุ่ม "

ผู้ชายที่นั่งกินอยู่ในร้าน หันขวับมาที่นายยูกิ มองด้วยสายตาขวางๆ

" ขอบคุณนะครับ ไปเถอะ เรน "

" อ่ะ..อื้ม "

ฉันกลับยูกิรีบเดินออกจากร้านทันที ไม่ใช่เดินดิ กึ่งเดินกึ่งวิ่งต่างหาก กว่าจะออก

มาได้ นายยูกิโดนพวกผู้หญิงในร้าน รุมทึ้ง ถามชื่อ ถามเบอร์โทรกันให้วุ่น นายยูกิ

เลยรีบจูงมือฉันจ้ำออกมา ยัยพวกนั้นมองฉันตาขวางๆ อิจฉาล่ะสิ 55+ 

ยูกิ... มือนายอุ่นจังเลย ^__^

" เฮ้อ! เหนื่อยจัง! "

" ยูกิ.. คือว่า มืออ่ะ "

" อ่อ..โทษที "

ฉันตาฝาดไปรึป่าว เมื่อกี๊ นายหน้าแดงด้วย สงสัยคงเป็นเพราะวิ่งมาเหนื่อยล่ะมั้ง

" ม่ะ..ไม่เป็นไร เดี๋ยวจะถึงบ้านฉันแล้วอีก 2 ซอย "

" ไปส่งมะ? "

" ไม่ต้องหรอก ว่าแต่นายกลับบ้านตัวเองถูกหรอ? "

" ถูกสิ ระดับนี้แล้ว 55+ "

" งั้น..ไปก่อนนะ บายๆ "

" กลับบ้านดีๆ ล่ะ ยัยเอ๋อ "

โห!! กำลังได้อารมณ์โรแมนติก จบเลย! ถ้านายไม่พูดคำว่า ยัยเอ๋อ จะดีมากเลยอ่า!!! - -"