~ท้ารักนักร้องเพลย์บอย~

ลำดับตอนที่ #1 : เมื่อคู่อาฆาตปรากฎตัว

     เวลา 07.00น.
   "ฮ้า! สดชื่นจัง"ฉันพูดออกมาพร้อมสูดลมหายใจเข้าไปให้เต็มปอดอีกครั้งหนึ่ง
เอ นั่นใครยืนโบกมือให้เราอยู่ที่ป้ายรถเมล์น่ะ รีบเดินดีกว่า
"หวัดดียัยลูกพลับ ^_^" ยัยโบนี่เอง นึกว่าใคร ไม่เจอกันช่วงปิดเทอมรู้สึกว่ายัยโบสูงขึ้นแหะ
"หวัดดียัยโบ"ฉันทักตอบ(แบบว่ากลัวมันหาว่าไม่มีมารยาไง ^^)
"นี่! ลูกพลับรู้เรื่องนั้นรึยังอ่ะ ^๐^" ยัยโบทำหน้าตื่นเต้นมาก แต่เรื่องนั้นของยัยนี่มันเรื่องอะไรกันนะ อยากรู้ก็ต้องถาม
"เรื่องอะไรของเธอหรอโบ" 
"เธอนี่มันตกข่าวจริงๆเลย" ยัยโบว่า
ยัยนี่ถามดีๆ มีเวลาก็ว่ากันเลยนะ
"จะบอกได้รึยังว่าเรื่องอะไรของเธอ ยัยโบ" เดี๋ยวไม่อยากรู้ขึ้นมาแล้วจะหาว่าไม่สนใจบ้านเมืองอีก (-_-")
"ก็เรื่องที่คิวนักร้องนำวง Color จะย้ายมาเรียนโรงเรียนเดียวกับเราไง *0*" ดูยัยโบทำหน้าเข้า หื่นจริงๆนะเธอ เพื่อนฉันจริงๆหรอเนี่ย
แต่...หานายคิววง Color จะย้ายมาเรียนที่โรงเรียนเราหรอ โอ...ก็อด พระเจ้าค่ะ ท่านช่างไม่เข้าข้างหนูเลย ส่งนายคิวบ้านั้นมาทำม้าย ทำไมไม่ส่ง เมฆนักร้องนำวง Hero มาบ้างค่ะ รึไม่ก็สมาชิกในวงซักคนก็ยังดี TT๐TT นายคิวบ้านั้นไม่เห็นหล่อเลย สู้เมฆยังไม่ได้ แต่ทำไม๊ ทำไม สาวๆถึงกรี๊ดกันนักกันหนา ก็ไม่รู้
"ตานั้นจะย้ายมาทำไมอ่ะ ยัยโบ -๐-" ยัยนี่ต้องรู้แน่ๆ เพราะยัยนี่เป็น Fan clup พันธุ์แท้วง Color เลย
"นี่! ยัยลูกพลับเธอไปเรียกคิว เขาว่าตานั้นได้ยังไงย่ะ =๐=*" แน่ะ ว่านิดว่าหน่อยไม่ได้เลยนะย่ะยัยโบ ชิ ตานั้นนิสัยจริงๆยังไงตัวเองก็ไม่รู้ แต่ปกป้องยังกะไข่ในหินเลยนะ ไม่กลืนเข้าท้องเลยหล่ะ ถ้ากลัวว่าตานั้นจะรู้สึกไม่ดีนะ
"พอๆ ไม่พูดเรื่องนี้แล้ว เดี๋ยวอารมณ์เสียก่อนถึงโรงเรียน"ฉันบอกยัยโบ ขืนพูดไปเรื่อยๆแล้วไม่เข้าหูยัยโบ ฉันได้กลายเป็นศพตรงนี้แน่ๆ (-_- ")
"นั่น รถเมล์มาพอดี ป่ะๆ ชักช้าเดี๋ยวไปไม่ทันนะ" ฉันรีบชวนยัยโบขึ้นรถ
    หน้าโรงเรียน ปรทิศศรียานุศร
"นี่! เธอกระโปรงสั้นไปนะ" เอ๊ะ! นั่นอาจารย์วิภานี่ หัวหน้าอาจารย์ฝ่ายระเบียบวินัย กำลังยืนต่อว่านักเรียนหญิงที่แต่งตัวผิดระเบียบ วันแรกก็ตรวจกันเลยหรอเนี่ย ช่างเถอะไม่เกี่ยวกับฉันอยู่แล้ว เรามันเด็กเรียบร้อยซะอย่าง ต่อให้อาจารย์เอากล้องมาซูมก็จับผิดเราไม่ได้ ฮ่าๆๆ ^๐^
"นี่! เธอคนที่มัดแกละนั่นและ มานี่ซิ" เอ๊ะ! อะไรเนี่ย ฉันไม่ได้แต่งตัวผิดระเบียบอะไรเลยแม้แต่น้อย แล้วอาจารย์วิภาเรียกฉันไปทำไมนะ เดินไปหาก็รู้เองแหละ เอาว่ะ ใจดีสู้เสือเข้าไว้ สู้ๆ(แต่อาจารย์ไม่ใช่เสือนี่หว่า)
"เธอมียางมัดผมไหม" อาจารย์วิภาถามฉัน
"มีค่ะ อาจารย์จะเอาไปทำอะไรหรอค่ะ" ผมอาจารย์แกก็ออกจะสั้น จะมัดอะไรนะ -_-???
"เธอเอายางมัดผมให้เพื่อนเธอมัดหน่อยสิ ผมยาวรุงรัง แล้วยังไม่มัดให้เรียบร้อยอีก -_-*"อึ๋ย แค่ไม่มัดผมก็โดนแหะ น่าสงสารยัยโบจริงๆ ฉันยื่นยางมัดผมไปให้ยัยโบมัดผมของตัวเองซะ
หลังจากยัยโบโดนอาจารย์วิภาตักเตือนไปประมาณ 10 นาที พวกเราก็พากันเดินไปโรงอาหาร 
     โรงอาหาร
อ่า หอมจังที่นี่แหละสวรรค์ตอนเช้า(ก็แม่ไม่ทำให้กินนี่นา ถึงต้องมาโรงเรียนแต่เช้างัย)
"นี่! โบฉันอยากกินโจ๊กอ่ะ ไปซื้อกันป่ะ"ฉันพูดพร้อมลากยัยโบไปที่ร้านขายโจ๊ก
ขณะที่ฉันและยัยโบยืนต่อแถวซื้อโจ๊กอยู่นั้น(ร้านนี้มันอร่อยกว่าร้านอื่นนี่นา แถวเลยยาว ต้องยืนรอ) เมื่อถึงคิวฉันขณะที่กำลังถือถ้วยชามโจ๊กอยู่นั้น ฉันก็ต้องสะดุ้งเพราะเสียงอันดัง
"กรี๊ดดดดดดด >๐<" โอ้...พระเจ้าเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย ฝูงชะนีทั้งหลายแหล่และสาวประเภทสองที่อยู่ในโรงอาหารถึงพากันกรี๊ดเสียงดังสนั่น พวกเธอจะบ้ารึไงกัน ถ้าถ้วยโจ๊กที่ฉันถืออยู่นี่ตกไปจะทำยังไง ใครจะรับผิดชอบนะ ถ้าโจ๊กร้อนๆนี่หกรดฉันหล่ะ ผิวอันสวยผุดผ่องเป็นยองใยของฉันจะเป็นยังไง คร๊าย คราย จะรับผิดชอบ 
"เอ๊ะ! ยัยโบพวกนั้นกรี๊ดอะไรกันน่ะ รู้ไหม"ฉันถามยัยโบ เผื่อยัยนี่จะรู้ เห็นมองอยู่นานแล้ว (ก็ตั้งแต่พวกนั้นกรี๊ดนั่นแหละ)
"ยัยลูกพลับ พวกเราก็ไปตรงนั้นกันเถอะ นะ ไปตรงนั้นกัน *0*" อะไรของยัยนี่นะ ตาลุกวาวเชียว ตรงนั้นมันมีอะไรดีรึไง ถึงอยากไปนักน่ะ คนเยอะจะตาย
ยัยโบไม่รอคำตอบของฉันเลย แต่ยัยนี่จับมือฉันวิ่งตรงไปตรงนั้นทันที
"กรี๊ดดดดด >๐<" โอ๊ย! พวกนี้ยังไม่เลิกร้องกันอีกรึไงนะ ไม่แสบคอกันบ้างรึไง ร้องซะดังเชียว แต่เอ๊ะ! ผู้ชายที่ยืนอยู่กลางวงล้อมของพวกที่ส่งเสียงกรี๊ดน่าตาคุ้นๆแหะ นั้นมัน นั้นมัน กรี๊ด ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าพวกนี้กรี๊ดอะไรกัน ฉันก็อยากกรี๊ดนะ ก็นั่นมันตาคิวนักร้องนำวง Color นี่ คู่อาฆาตของฉันนี่(คิดเอาเองคนเดียวเลยนะ คิวไม่รู้เรื่องอะไรเลย) ปรากฎตัวแล้วหรอ โอ้...พระเจ้าค่ะ ช่วยทำให้มันช้าลงกว่านี้ก็ได้นี่ค่ะ ท่านแกล้งหนูหรอค่ะ ถึงให้หนูมาเจอตาคิวบ้านั่นตอนนี้ เวลาแห่งความสุขตอนเช้าของฉันช่างจบลงอย่างรวดเร็วเหลือเกินTT๐TT