เอาชีวิตรอดในนิยายBL

‘ไอความรู้สึกแฟนตาซีแบบนี้นี่มันอะไรกัน จีน..โบราณหรอ อืม..ชุดสวยดีนะ ไม่สิอย่าเพิ่งเคลิ้มสิ ย้อนยุคหรอแต่ชื่อราชวงศ์ไม่คุ้นเลยแฮะ หรือโลกในนิยายหรอแต่ก็ยังไม่คุ้นชื่อราชวงศ์อยู่ดี แล้วที่นี่มันที่ไหนกันล่ะ แต่ดูจากชุดที่มีความเป็นจีนโบราณนี่แล้ว ถ้าไม่โดนคัดเป็นสนม ก็คงจะเป็นโลกที่เกี่ยวกับพวกจอมยุทธ์และพลังลมปราณ อะไรแบบนี้สินะ แต่..จะแบบไหนก็ต้องใช้ชีวิตแบบเซอไวเวิล ฮืออคิดถึงชีวิตที่นอนไถโทรศัพท์ไปวัน ๆ จัง’ เด็กสาวตัวน้อยในชุดผ้าไหมแบบจีนโบราณนอนพลิกตัวไปมาบนฟูกนอนด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยมีความสุขสักเท่าไหร่นัก ก่อนจะดันตัวลุกขึ้นมานั่งสักพักและลุกออกจากเตียงไปนั่งบนเก้าอี้ที่เข้าคู่กับโต๊ะไม้ที่ตั้งติดกับหน้าต่างทรงกลม

“ต้องเซอไวเวิลจริง ๆ สินะ” เด็กสาวตัวน้อยกล่าวกับตนเองด้วยความจำใจ

.

.

“แคว้นไฉหรอ ราชวงศ์ฮุ่ยหมิงหรอ ไม่คุ้นเลยแฮะ” เด็กสาวบ่นพึมพำกับตนเอง หยดน้ำหมึกจากปลายพู่กันในมือตกลงกระทบกับแผ่นกระดาษไช่หลุน ก่อนจะกระจายตัวออกเป็นวงใหญ่

“ชื่อราชวงศ์นี้ พยายามนึกแค่ไหนก้นึกไม่ออกเลยแฮะ คงจะเป็นโลกในนิยายสักเรื่องสินะ แต่ทำไมถึงไม่เข้าไปในเรื่องที่เราเคยอ่านล่ะ มันน่าจะเอาตัวรอดได้ง่ายกว่านี้นะ ทำไมต้องเป็นเรื่องที่ไม่เคยอ่านด้วย แล้วตัวเราคือใครล่ะ นางเอก นางร้าย หรือตัวประกอบ โอ้ยไม่มีข้อมูลอะไรเลย” เด็กสาวกุมขมับอยู่พักหนึ่งก่อนจะฟุบหน้าลงไปโอดครวญกับโต๊ะไม้ตัวใหญ่

“ข้อมูลที่มีตอนนี้คือ เรามีคู่หมั้นเป็นชินอ๋อง ดูจากยศแล้วน่าจะเป็นพระอนุชาของฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน มีคู่หมั้นเป็นท่านอ๋องจากประสบการณ์ที่เคยอ่านนิยายมานั้น แปดสิบเปอร์เซ็นต์เป็นนางร้ายที่นอกจากพระเอกจะไม่แลแล้ว ชีวิตต่อจากนั้นก็มีแต่ความฉิบหายทั้งนั้น อีกสิบห้าเปอร์เซ็นต์คือเป็นนางเอกที่..อยู่ในพล็อตเรื่องแห่งความดราม่า อีกห้าเปอร์เซ็นต์ที่เหลือคือเป็นแค่ตัวประกอบที่อาจจะโผล่มาประกอบเนื้อเรื่องนิดหน่อยหรือไม่ก็เป็นตัวประกอบที่โดนฆ่าตาย” หลังจากที่ลองคาดการณ์ชะตาชีวิตของตัวเองโดยอ้างอิงจากนิยายที่เคยอ่านมานั้น เด็กสาวก็แทบจะลงไปนอนกองกับพื้นไม้เย็น ๆ นานสักช่วงชีวิตหนึ่ง

“ไหน ๆ ก็ไม่รู้ชะตาของตัวเองแล้ว งั้นก็ขอใช้ชีวิตเซอไวเวิลแบบที่ตัวเองต้องการก็แล้วกัน ชะตาของตัวเองก็ขอเขียนมันด้วยตัวเองก็แล้วกัน” เด็กสาวเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าผ่านทางหน้าต่างบานโปรดพร้อมกับกล่าวปณิธานของตนเองออกมา ท่ามกลางความมึนงงของนางรับใช้ที่เดินอยู่ด้านนอกเรือน

“วันนี้คุณหนูรองก็ดูแปลก ๆ อีกแล้วนะ” นางรับใช้ที่เดินผ่านและเห็นท่าทางของเด็กสาวก็เอ่ยขึ้นกับนางรับใช้อีกคนที่เดินมาด้วยกัน

“นั่นก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่หรือ” นางรับใช้อีกคนกล่าวตอบ

“เป็นดังที่เจ้าว่า คุณหนูรองดูครึกครื้นทุกวันก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีแล้ว” นางรับใช้กล่าวก่อนจะตั้งใจกลับไปทำหน้าที่ของตนต่อ

.

.

ท่ามกลางแสงจันทร์ยามราตรี หมู่ดาวบนฟากฟ้าส่องประกายระยิบระยับ ร่างสูงใช้มือหนาข้างหนึ่งคว้าเอวร่างบางเข้ามาใกล้ ส่วนมือหนาอีกข้างก็ประจงประคองใบหน้าของอีกฝ่ายที่แดงก่ำด้วยความเขินอายอย่างนุ่มนวล ก่อนจะลูบไล้ตามพวงแก้มลงมาหยุดอยู่ที่ปลายคางและเชิดมันขึ้น จากนั้นก็ประกบริมฝีปากของตนลงไปบนริมฝีปากนุ่ม ๆ ของอีกฝ่ายอย่างดูดดื่ม น้ำลายที่ไหลล้นออกมาจากริมฝีปากของคนที่อยู่ต่ำกว่านั้นยิ่งเพิ่มอารมณ์ให้กับอีกฝ่ายมากขึ้นกว่าเดิม

          ‘เดี๋ยวก่อนนะ ไอบทบรรยายแปลก ๆ ที่จู่ ๆ ก็ผุดเข้าหัวมานี่มันอะไร ทำไมมันถึงคุ้น ๆ กันนะ’ ช่านเซียนขัดจังหวะความคิดที่เคลิ้มตามภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้านี้ ‘องค์ไท่จื่อฮุ่ยหมิงเยว่’ อนาคตฮ่องเต้แห่งแคว้นไฉที่พี่สาวของช่านเซียน ‘ช่านฝู’ เป็นคู่หมั้นลำดับที่สองอนาคตกุ้ยเฟยแห่งแคว้น และตอนนี้ไท่จื่อที่ว่านั่นกำลังประกบจูบอยู่กับเพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยเด็กของตน ‘คุนซู’ หรือที่ช่านเซียนมักจะเรียกว่า ‘ซูเอ๋อร์’ และใช่ซูเอ๋อร์นั้นเป็นผู้ชายหน้าหวาน หวานเสียจนผู้หญิงยังต้องอาย ไม่แปลกที่จะไปต้องตาองค์ไท่จื่อนั่น ไม่แปลก? ไม่แปลกหรือ? แปลกซิ!! แปลกตรงที่มันดันไปคุ้นกับนิยายที่ตนเองเพิ่งซื้อมาก่อนที่จะตายเมื่อชาติที่แล้วอย่างไรเล่า!! 

          ‘ทำไมกันนะ เราก็คิดว่าคงอยู่ในนิยายจีนชายหญิงทั่วไป แต่ดันมาเป็นนิยายจีนชายชาย มากกว่านั้นคือยังเป็นเรทยี่สิบบวกและแนวฮาเร็มอีก แล้วเรายังจะเป็นเพื่อนนายเอกอีก มากกว่านั้นคือข้ายังไม่ได้อ่านเนื้อเรื่องเลยนี่สิ อ่านไปแค่ปกหลังกับรีวิวต่าง ๆ นิดหน่อยเองนะ! และที่สำคัญองค์ชายสามหรืออนาคต ‘มู่ชินอ๋อง’ คู่หมั้นของเราก็เป็นหนึ่งในคนที่คลั่งรักซูเอ๋อร์อีกด้วย ทำไมยิ่งคิดแล้วยิ่งต้องใช้ชีวิตแบบเอาชีวิตรอดมากกว่าเดิมอีกกันนะ ทำไมน่ะหรอ ก็เพราะว่าเรทยี่สิบบวกนั่นน่ะ ควรจะเป็นยี่สิบห้าบวกเสียด้วยซ้ำ!! เจ้าพวกคลั่งรักพวกนั้นน่ะหากมีใครมายุ่งกับนายเอกก็แทบจะเอาตัวไปฆ่าทันทีเลยนี่สิ แล้วไหนจะตอนเอ็นซีอีก นายเอกแทบจะซ้ำไปทั้งตัว ฮือออ..อยากกลับบ้านเก่าแล้วว’ ช่านเซียนได้แต่ร้องคร่ำครวญอยู่ในใจ 

.

.

.

****ฝากถึงนักอ่านทุกท่าน****

• นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียนล้วน ๆ ไม่ใช่นิยายแปล และไม่มีความเกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์ใด ๆ ทั้งสิ้น
• ภาษาที่ใช้ในการเขียนจะใช้ภาษาพูดทั่วไปที่เข้าใจง่าย อาจจะไม่ได้มีความสวยงาม ทับศัพท์ หรือใช้สำนวนที่เป็นภาษาจีนมากนัก แต่ถ้าหากมีคำใดที่ผิดพลาดประการใด ผู้เขียนน้อมรับความผิดพลาดและพร้อมแก้ไขอยู่เสมอค่ะ แต่อย่าใช้คำรุนแรงนะคะผู้เขียนจิตใจบอบบางค่ะ;-;
• นิยายจากผู้เขียน 'หมิงซิง' เป็นนิยายแนวเรียบ ๆ อ่านแล้วสบาย ๆ ผู้เขียนชอบของหวาน ไม่ค่อยถนัดของขม แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มี
• หากนักอ่านท่านใดต้องการพักผ่อนจากความหนักหน่วง ขอเรียนเชิญมาทางนี้ได้เลยค่าา