Dear Series - HP/DM

ลำดับตอนที่ #3 : จดหมายฉบับที่ 2 - Draco

    1 ตุลาคม 1998 

                เรียนศาสตราจารย์

                วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรกที่เฮอร์ลิช ที่จริงผมมาถึงที่นี่ก่อนหน้านี้เกือบๆหนึ่งสัปดาห์ ที่แห่งนี้สวยมากจริงๆครับ ปราสาทเก่าแก่ในหุบเขาที่รายล้อมไปด้วยป่าเขียวทึบ ทำให้ผมนึกถึงฮอกวอตส์ไม่น้อย แต่ข้างในที่นี่กลับต่างจากฮอกวอตส์ลิบลับ ทันทีที่เข้ามาผมก็ได้กลิ่นยาแตะจมูก ห้องโถงใหญ่ทึมๆแทนที่จะสว่างไสว และนักเรียนปรุงยาขั้นสูงใส่เสื้อคลุมสีดำสนิทเดินกันขวักไขว่ ไม่มีตราสัญลักษณ์บ้าน ไม่มีสี มีเพียงตรารูปหม้อยาพร้อมกับชื่อเฮอร์ลิชปักบนเสื้อเท่านั้น นักเรียนทุกคนมีห้องส่วนตัว แต่มันก็เล็กกระจิ๋วหลิวต่างจากหอนักเรียนชายของฮอกวอตส์ ผมชอบที่นี่นะ และฟาซซี่ก็ชอบที่นี่ด้วย ขอบคุณนะครับที่ยกเธอให้กับผม เธอเป็นเพื่อนที่เยี่ยมมาก ผมปล่อยให้เธอบินไปรอบๆปราสาททันทีที่มาถึง หวังว่าเธอจะไม่เหนื่อยเกินไปที่จะส่งจดหมายนี้ไปให้คุณ

                และผมมีเพื่อนแล้ว! ดีใจชะมัด เธอชื่อเรเชล ลีและเธอมาจากโบซ์บาตง เธอเป็นลูกครึ่งฝรั่งเศสกับจีน เธอประหลาดใจไม่น้อยที่รู้ว่าผมมาจากอังกฤษและไม่เลือกเรียนที่โควิงตัน ‘ใกล้บ้านนายกว่าตั้งเยอะ’ เธอทำให้ผมคิดถึงแพนซี่ เด็กผู้หญิงที่ถามจู้จี้เรื่องส่วนตัวหลังจากรู้จักเพียงสามสิบวินาที ผมไม่ได้ตอบเธอไปตามตรงหรอกนะครับ ผมรู้ว่าความซื่อสัตย์คือรากฐานที่สำคัญที่สุดของความเป็นเพื่อน แต่ผมยังไม่พร้อมที่จะประกาศบอกใครต่อใครว่าผมเป็นอดีตผู้เสพความตาย ผมตอบแค่ว่าผมไม่อยากอยู่ที่อังกฤษต่อมันมีความทรงจำแย่ๆมากเกินไป ผมไม่ได้โกหกเธอซะทีเดียวนะ และเธอก็ดูเข้าใจดี เพราะผมได้รู้จักราเชลผมถึงได้รู้จักกับเพื่อนของเธอจากโบซ์บาตงอีกทั้งกลุ่ม ไม่มีใครที่ชักสีหน้าทันทีที่ผมแนะนำตัวเลย มีเพียงแต่ความประหลาดใจที่เด็กจากเกาะอังกฤษอย่างผมข้ามน้ำข้ามทะเลมาเรียนถึงเฮอร์ลิชแทนที่จะเป็นโควิงตันซึ่งดีพอๆกัน และแน่นอนพวกเขาคิดว่าหากผมเข้าเรียนที่เฮอร์ลิชได้ผมคงเข้าเรียนที่โควิงตันได้สบายๆ แหมอยากจะบอกซะจริงๆผมน่ะถูกที่นั้นปฏิเสธออกมาอย่างไม่ใยดีสักนิด

                 เอาล่ะผมควรจะเล่าให้คุณฟังเกี่ยวกับการเรียนบ้าง อย่างน้อยๆคุณจะได้อุ่นใจว่าผมไม่ได้มาที่นี่เพื่อหาเพื่อนเพียงอย่างเดียว อย่างที่คุณคงรู้ว่าพวกเราเรียนทฤษฎีปรุงยาสองปี ปีแรกนั้นเป็นวิชาบังคับห้าตัว ส่วนปีที่สองจะเป็นวิชาเลือกที่นักเรียนจะปรับให้เข้ากับสายอาชีพที่มุ่งหวังในอนาคต ซึ่งศาสตราจารย์คงรู้ว่าผมคิดจะปรุงยาเพื่อการรักษาบำบัดโดยเฉพาะบาดแผลทางเวทมนตร์ วิชาห้าตัวที่ผมต้องเรียนตอนนี้คือ ธาตุและวัตถุสำหรับการปรุงยา ศาสตร์และศิลป์แห่งการปรุงยา การปรุงยาและศาสตร์แห่งคาถา น้ำยาวิเศษและผลต่อผู้มีเวทมนตร์ และการวิเคราะห์องค์ประกอบของน้ำยาวิเศษ ตื่นเต้นชะมัด ตลอดเจ็ดปีที่ผ่านมาพวกเราเรียนปรุงยาในคาบวิชาเดียว แต่คราวนี้ผมจะได้เรียนเกี่ยวกับศาสตร์แห่งการปรุงยาถึงห้าวิชา ผมไม่แน่ใจว่าศาสตราจารย์คุณเชี่ยวชาญสาขาไหน แต่คุณรู้สึกอย่างนั้นไหมครับตอนที่คุณเข้าเรียนที่วิทยาลัยขั้นสูง ผมทั้งตื่นเต้นทั้งกลัว ผมกลัวที่จะทำให้คุณผิดหวัง ผมชอบการปรุงยา แต่บางครั้งผมก็ไม่แน่ใจว่าผมดีพอที่จะเข้าเรียนที่นี่ได้รึเปล่า

                วันแรกผมผ่านไปได้อย่างสบายๆ ศาสตราจารย์ทุกคนเน้นย้ำว่าพวกเราต้องใช้เวลาเกือบทั้งหมดในห้องปรุงยาและห้องสมุดถ้าอยากจะผ่านปีหนึ่งไปได้ ไม่มีปัญหาสำหรับผมอยู่แล้ว ผมไม่มีสิ่งอื่นที่จะมาดึงเวลาผมไป ที่นี่ไม่มีทีมควิดดิชหรือภารกิจพิเศษจากเจ้าแห่งศาสตร์มืด

                เอาล่ะครับศาสตราจารย์ ผมคงต้องไปห้องสมุดแล้ว ขอบคุณอีกครั้งสำหรับทุกอย่างครับ

                ด้วยความเคารพ

                เดรโก มัลฟอย