ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [Os noren]-friend zone-(Drama)
'ใรๆ็ไม่อบาราลาันทั้นั้น'
ผมเินมานอัวบ้านมาที่สนามห้า อนึๆแบบนี้ผมอบออมาูวันทร์ มออยู่แบบนั้น เหมือนเป็นสิ่ที่ฮีลหัวใอผม
หลายปีแล้วที่ผมอยู่นเียวแบบนี้ มันเหมือนะเริ่มิน แ่พอนึถึแ่่อนที่ผมยัมีเธอ รอยยิ้มอเธอที่ทำผมยิ้มไ้ และาราลาะทันหันทำให้รอยยิ้มอผมหายไป
"เโน่! มาสายอีแล้วนะ!" เธอำไ้ไหม เวลาที่ผมมาสายเธออบบ่นอยู่้าๆหูผม อยัเือนผมลอในเวลาที่ผมี่เ่า
"นี่ เโน่เ่แล้วนะ พ่อับแม่นาย้อภูมิใแน่ๆ! เพราะั้นเลิร้อไห้แล้วเอาเรไปให้พ่อแม่ื่นมไ้แล้ว" ในเวลาที่ผมท้อหรือิว่าัวเอไม่เ่หรือี้ลา เธอะบอว่าผมเ่ ผมมันนเ่ในสายาอเธอ แ่ทำไมอนนี้เธอหายไป
ไม่มาบอว่าผมเป็นนเ่อเธออีแล้วหรอ
"เห้ย ันไ้เล่นเป็นวันทร์อ่ะ อะไรเนี่ยไม่มีบทอะไรเลย'
"นาย็ัวลมๆเหมือนวันทร์เลยนะ เล่นบทนี้ีแล้ว"
"ออหอเโน่ นายเยโน่อยป่ะ"
"หมัมัุหรอ" เสียหัวเราะอผมับเธอยััอยู่ในสมอผม มันเป็นสิ่ที่ทำให้ผมมีวามสุที่สุ ไม่สิ อยู่ับเธอไม่ว่าสิ่ไหน็ทำให้ผมมีวามสุลอนั่นแหละ
"นายะีบเาหรอ?"
"ั้น"
"แ่นาย็เห็นว่าเธอผ่านมือใรมาหลายนแล้วนะ"
"เหรินวิ้นเรื่อนี้ันอัสินใเอไ้มั้ย"
"็ที่ันเือนเพราะันเป็นห่วนายนะ"
"อบุ แ่มันสิทธิ์อัน"
อนนั้นือรั้แรที่ผมเห็นน้ำาอเธอลอและไหล่อหน้าผม เป็นน้ำาที่เธอร้อออมาเพราะผม นึถึน้ำาที่ไหลออมาาาู่สวย ทำเอาใผมะแสลายไปทุที
ผมอยาอโทษ
"ไหนะ พ่อนเ่มานั่ร้อไห้อะไรรนี้เอ่ย"
เธอหลบหน้าผมไมุ่ยับผมหลายเือนหลัาผมบับผู้หินนั้น ยอมรับเลยว่าผม็ิถึเธอไม่น้อยพร้อมับวามเ็บปวที่ไ้มาาผู้หิอนนั้นที่ผมรั
ย้ำว่าอนนั้น
อนนี้มีแ่เธอเหรินวิ้นที่ผมรั
"ื้ออ่ะ บอไม่เยฟัเลย เป็นไมานั่ร้อไห้เหมือนหมา"
"ผมอโทษ.."
"ไม่เป็นไร มาอันนะ"
เหรินวิ้นเธอยัใีอยู่ลอ ลอเลยริๆ รอยยิ้มที่สใส ำพูที่ปลอบผม ออุ่นๆที่่วยาร์พลัานให้ับผม ผมโริถึมันเลย
"นายรู้ัแมินป่ะ"
"รู้ ทำไม"
"เาบอว่าเาอบันน่ะ"
ผมเบิาโพลเมื่อไ้ยินำพูอนรหน้า วามรู้สึผมอนนั้นมันอธิบายไม่ถู อยาะเินไปหาไอ่แมินนั่นแล้วัมันให้บๆไป
"แ่ันมีนที่อบอยู่แล้ว ไม่ใ่า แมนั่นหรอ"
โล่ไป
แ่เี๋ยวนที่อบแล้ว..
"เโน่ วันนี้ไปูพระันทร์ันๆๆๆ"
"ิยัไอยาไปู"
"น่าาา วันนี้พระันทร์เ็มว้วยนะ"
อนนั้นผมโนุระาลาึมาที่สนามห้าที่ผมำลัยืนอยู่ในอนนี้ วันทร์เ็มวส่อแสสว่ามาถึใบหน้าอเหรินวิ้น เธอับวันทร์มันสวยริๆนะ
แ่เธอสวยที่สุแล้ว
"แม่ันเยบอว่า มีเ้าหิอยู่บนวันทร์ เราสามารถอพรไ้้วยนะ"
"ริหรอ ั้นออะไรี"
"อให้นายเลิื้อ แล้วเื่อฟัันบ้า"
"เพื่อนหรือแม่"
เธอส่รอยยิ้มมาให้ผม่อนะมอึ้นไปแล้วประบมือันทำท่าอพร ผมมอใบหน้าอเธอที่าสวยหลับาล ผมหลไหลในวามเป็นัวเออเธอ หลทั้หมที่เป็นเธอ
"เหรินวิ้น!"
"นายยัไม่หายอีหรอ"
ผมุมมือนัวเล็ที่นอนอยู่บนเียนไ้ ริมฝีปาียิ้มมาให้ผม ผมเ็บปว
ผมลัวว่าเธอะไม่อยู่ับผมในอนนั้น
"โรนี้ไม่มีวันหายหรอเโน่ ันเป็นแบบนี้ทุวัน ะาโลนี้ไปวันไหน็ไม่รู้"
"อีอย่าันเป็นเนื้ออในสมออี.."
ใผมแสลายเมื่อไ้ยินำพูนั้น ผมเยิว่าเธอหายาโรบ้าๆที่ทำให้เธอวูบอยู่ลอ เพราะเธอไม่่อยวูบอนอยู่ับผมเลย
ุแม่อเธอมาบอผมว่าบาทีเธอ็นอนนานนเินไปปลุเธอยัไ็ไม่ื่น
ผมลัว
ผมลัวะไม่มีเธออยู่ในีวิ
ลอเวลาที่รอผ่าัสามอาทิย์ ผมอยู่ับเธอลอ เธออยาทำอะไรผม็ะทำเป็นเพื่อน อบแทนที่เธอทำให้ผมมาลอ
"เหรินวิ้น"
"หื้ออ"
"ันอบนายนะ"
เหรินวิ้นนิ่เียบ เียบนผมใหาย
"อบเหมือนันนะ"
'แ่ันอโทษ'
"ว่ายัไว่ารับ.."
"ไม่้อมาหาเหรินวิ้นแล้วนะลู"
"ุแม่โหผมหรือป่าว..."
วาสั่นลอพร้อมับใผมที่มันำลัแสลาย
ใผมให้เหรินวิ้นไปหมแล้ว
ในอนนี้เ้าัวเอาใผมไปับเาแล้วเหมือนัน
อนนี้ผมร้อไห้เมื่อผมนึถึอีพวนั้น ถึมันะผ่านมาหลายปี มัน็ือวามสุที่ปิท้าย้วยวามทุ์ในวามทรำ ผมเยหน้ามอวันทร์ ประสานมือันแล้วอพร้วยน้ำา
'รู้มั้ยว่าันออะไรในวันนั้น
ันอให้นายมีวามสุเโน่
มีรอยยิ้มในทุๆวัน แม้ว่าอะไระเิึ้น็าม'
เสียอเธอวนเ้ามาในหัวผม น้ำาผมล้นทะลัออมาอย่าหนั วามิถึ วามโหยหา ทั้รอยยิ้ม เสีย และสิ่ที่เป็นเธอทั้หม ผมลั้นเสียสะอื้น่อนะ่อยๆล่าวพรที่ผมอ
"ุวันทร์รับ
ผมอให้เธอรู้ว่าผมิถึ
ฝาให้มันลอยไปหาเธอทีนะรับ
อให้เธอมีรอยยิ้มลอไปเลยนะนเ่"
END
#Nrcrazy
-ือไรท์ะบอว่าแ่ไปไรท์ิ่ไปแบบแ
-ไรท์แ่แนวราม่าไม่่อยเ่นะะแหะ
-ใรอยาะรีวิวสามารถรีวิวไ้ในแท็เรื่อนี้#ุันทร์เ้าNr และแท็รวมเรื่ออไรท์#Nrcrazyนะะ
อบุทุนที่ิามเลยน้าาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น