Stain Glass (สนิมน้ำค้าง) มี E-Books

ประกาศ

นิยายเรื่องนี้เขียนจบแล้วครับ มีการเพิ่มเติมเนื้อหานิดหน่อย ใครสนใจอยากจะเก็บสะสมและสนับสนุนผลงาน กดตามลิงค์ด้านล่างได้เลยครับ

ขอบคุณมากครับ

https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiOTM4MDc4NyI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjMwNTE5MCI7fQ

“น้ำ ตื่นรึยังลูก สายแล้วนะ ไปดูร้านให้แม่หน่อย” เสียงปลุกของแม่ดังขึ้นทันทีเมื่อฟ้าสาง เขางัวเงียลุกขึ้นเพราะเมื่อคืนกลับมาถึงบ้านค่อนข้างดึก

“ยังไม่มีคนไปเปิดร้านเหรอแม่” เขาถาม เมื่อเดินลงมาชั้นล่าง แม่กำลังสาละวนเตรียมของเพื่อจะไปใส่บาตร

“ยัง วันนี้บุญบ้านเรานี่ ไม่ต้องไปเปิดก็ได้มั้งลูก กลับไปนอนต่ออีกหน่อยเถอะ เมื่อคืนก็กลับมาเสียค่ำ” งานบุญที่ว่าคือบุญบั้งไฟ

“เพิ่งเปิดเทอมนี่แม่ งั้นน้ำไปงีบต่อก่อนนะ” เขาเดินกลับขึ้นไปบนห้องแล้วนอนต่ออีกรอบ แต่ยังไม่ทันที่จะเข้าห้วงนิทรารมย์ แม่ก็มาเรียกอีกครั้ง

“ไปเปิดเอาปุ๋ยให้ลูกค้าหน่อยน้ำ เขามาจากบ้านหนองแวง” น้ำรู้สึกหงุดหงิดแต่ก็ต้องลุก เขาใช้เวลาพอสมควรเพื่อที่จะล้างหน้าล้างตา ก่อนเดินไปเปิดร้านเพื่อเอาปุ๋ยให้ลูกค้า บ้านของเขาอยู่ในซอย แต่ร้านค้าอยู่ติดถนนกลางหมู่บ้าน เดินออกจากซอยไม่กี่เมตรก็ถึงร้าน

“เอาปุ๋ยอะไรครับ” เขาเห็นรถอีแต๋นจอดอยู่ ลูกค้ากำลังยืนหันหลัง น้ำไขกุญแจแล้วถามออกไป

“มงกุฎ ระเบิดหัวมีไหม สอบเท่าไหร่” “มีครับ เดี๋ยวดูให้นะครับ ผมไม่ได้อยู่ประจำที่นี่” น้ำบอกแล้วเปิดประตูที่เป็นแบบแผงเหล็กเลื่อนขึ้นไป

“950 ครับ เอาแต่มงกุฎเหรอครับ” น้ำถามแล้วเงยหน้าขึ้นมอง ทันทีที่เห็นชัดว่าลูกค้าตรงหน้าคือใคร เขาก็อ้าปากค้าง หัวใจสั่นไหวจนแทบจะหยุดเต้น ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน เขาก็ไม่มีทางลืมหน้าของเขาคนนี้ ชายคนที่เป็นรักแรก ชายคนที่เป็นเพื่อนสนิท เขาเป็นทุกสิ่งทุกอย่างในตอนนั้น

“บอท” “น้ำ” เขาเองก็ตกใจ ตะลึงจ้องหน้ากันอยู่

“น้ำกลับมาเมื่อไหร่” เขาถามเสียงสั่น แววตาที่มองมานั้นไม่เคยเปลี่ยนไปเลย แววตาคู่ที่เขาเฝ้ามอง แววตาคู่ที่คอยฉายแววห่วงหาอาทร

“มาเมื่อคืน บอท เอ่อ มาเอาปุ๋ยเหรอ” น้ำไม่รู้จะถามอะไรออกไปดี ใจมันเต้นแรงจนเสียการควบคุม เขาพยายามเม้มปากแน่น มันผ่านมานานแล้วนะ

“อื้ม เอาไปใส่มันน่ะ บอทสบายดีเหรอ” เขาถาม หน้าตาของเขาเปลี่ยนไปมาก ผิวคล้ำแดด ริ้วรอยที่ปรากฏแสดงให้เห็นว่าเขาคงผ่านงานกลางแจ้งมานาน แต่ไม่ว่าจะยังไง น้ำยังจดจำทุกอย่างเกี่ยวกับเขาได้จนขึ้นใจ ต่อให้เวลามันผ่านมานานสักแค่ไหนก็ตาม

“อื้ม สบายดี แล้วบอทล่ะ สบายดีไหม” “ก็อย่างที่เห็นล่ะ” ช่องอากาศเกิดขึ้นหลังจากไร้บทสนทนา น้ำเองไม่รู้ว่าจะวางมือไม้ที่ตริงไหน เขาเองก็เช่นกัน “ยกปุ๋ยดีกว่า” เขาบอกแล้วเดินเข้ามา

“น้ำช่วย” “ไม่ต้องหรอกน้ำ ตัวน้ำยังเท่าเดิมอยู่เลย บอทสิ ตัวหนาขึ้นกว่าเดิม ก็ทำงานหนักนี่นะ” เขาพูดแล้วยิ้มแห้งๆ

“บอท วันนี้มีงานบุญ บอท เอ่อ จะมาไหม” น้ำตัดสินใจถามออกไปตอนที่เขาจ่ายเงินเสร็จและกำลังจะออกไป เขามองหน้าแล้วยิ้ม

“เมียเราอยู่คนเดียวสิ ถ้าปลีกตัวมาได้ จะมาหานะ” ใจเหมือนมันจะขาดอากาศ แค่เพียงได้ยินคำว่าเมีย เขาคาดหวังอยากจะได้ยินคำว่าอะไรนะ ทั้งที่วันนั้นเขาเองไม่ใช่เหรอที่เป็นคนตัดสินใจ น้ำยืนตัวแข็งทื่อเหืมือนโดนน้ำที่เย็นจัดราดจากหัวลงเท้า หลับตาลง สูดลมหายใจลึก แต่ความโหยหา แววตานั้น กลิ่นของเขา มันตีกันในใจจนเขาร้องไห้ออกมา คิดถึงนะบอท คิดถึงเสมอ

“แม่ บอทสึกเมื่อไหร่” พอกลับเข้าไปบ้าน น้ำก็เอ่ยถามแม่ตอนที่กำลังจะกินข้าวเช้า

“สองสามปีนี่ล่ะ เจอกันเหรอ” แม่มีสีหน้าตกใจ

“คนที่มาเอาปุ๋ยนั่นล่ะ บอททำไมไปอยู่บ้านหนองแวงล่ะแม่ ทิ้งบ้านให้ร้างแบบนี้” บอทมองไปยังบ้านที่อยู่ติดกัน บ้านที่อัดเก็บความทรงจำสมัยเด็กของเขาทั้งสองคนไว้แน่น ทุกตารางนิ้วมันมีแต่กลิ่นของความทรงจำ

“เฮ้อ บอทมันไม่กลับมาหรอก มาเมื่อปีที่แล้ว มาก็รีบแม่ไม่อยู่บ้านด้วย เห็นป้าสายเล่าให้ฟัง สึกไปแม่ก็ไม่รู้ นี่มันไปอยู่บ้านหนองแวงหรอกเหรอ” แม่เองก็เหมือนไม่รู้

“บอทแต่งงานแล้วนะแม่” น้ำเอ่ยออกมาเสียงสั่น

“ใคร ทำไมแม่ไม่เคยรู้” แม่ทำหน้าตกใจ

“ไม่รู้เหมือนกัน แล้วนี่บ้านเราไม่มีใครมาเหรอ” น้ำเปลี่ยนเรื่อง เพราะรู้สึกว่าหัวใจมันปวดตุบๆ ทั้งที่เวลามันผ่านมานานนม ไหนใครบอกว่าเวลารักษาเยียวยาทุกสิ่ง แต่นี่ทำไมกัน ภาพความทรงจำที่เขาคิดมาตลอดว่ามันจางหายไป ฉายออกมาเป็นฉากๆ ความทรงจำที่กำลังกลับมาทำให้หัวใจของเขาเต้นผิดจังหวะ เรื่องมันเริ่มตั้งแต่ตอนไหนกันนะ ความรู้สึกนี้ ความรู้สึกที่แปรเปลี่ยนจากเพื่อนสนิท เป็นประทับรอยแผลในใจ รักจนหมดใจ แต่มันก็จบลงไม่สวยงามนัก เรื่องมันเริ่มจากตรงไหนนะ น้ำขึ้นไปบนบ้าน แล้วเปิดลิ้นชักหยิบเอาไดอารี่ส่วนตัวออกมาเปิดดู

สวัสดีครับ

ขอฝากนิยายเรื่องเก่าที่เอามาเล่าใหม่ด้วยนะครับ

เรื่องราวของความรักของเด็กชายสองคนที่เติบโตมาด้วยกัน จากเพื่อนรัก ด้วยความผูกพันเหนียวแน่นค่อยๆแปรเปลี่ยนไปเป็นรักเพื่อน ความสัมพันธ์ที่เพิ่มระดับขึ้น จะทำให้ความรักของทั้งบอทและน้ำเปลี่ยนไปไหม ร่วมเดินทางไปพร้อมกับทั้งสองได้ใน สนิมน้ำค้าง

นิยายเรื่องนี้เขียนไว้นานแล้วครับ บรรยากาศจะอบอวลไปด้วยยุคสมัย 90 ยุคที่ไม่มีเทคโนโลยี แสง สี เสียง แรงบันดาลใจได้มาจากไดอารี่ส่วนตัวตอนสมัยเรียนมัธยม (นิดเดียว) จึงถักร้อยขึ้นเป็นนิยายเรื่องนี้

***************************** E-Book ******************************

เนื่องจากเขียนมานานแล้ว ผมจึงทำ E-Book เสร็จแล้วครับ ถ้าหากผู้อ่านสนใจกดตามลิงค์ได้เลยครับ มีผลงานอื่นๆด้วยนะครับ

https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiOTM4MDc4NyI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjMwNTE5MCI7fQ

ขอบคุณครับ

มกุฎโกเมน