คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ชีวิตของซายุ
---Sayu’s talk---
“โอ๊ย...............ปวดหัวๆๆๆๆๆๆๆ”ฉันตระโกนขึ้นอย่างหัวเสีย.....แน่ละสิใครจะไม่ปวดหัว....โดนจับแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักกันจริงๆหรอ ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ นั้นนรกชัดๆเลยฉันไม่มีวันแต่งงานกับตาบ็องตื้นที่ ใช้หุ่นห่วยกว่าฉันหรอกนะ.....ไม่มีวัน
“....เงียบๆน่า.....= =**”มินาโกะอย่าพูดเสียงเย็นอย่างงั้นสิ.....ฉันไม่ได้ตระโกนเสียงดังขนาดนั้นสะหน่อย...........แค่ลั้นบ้านเอง.........-///-..........แต่ไม่เข้าใจเลยนะว่าทำไมยายนั้นถึงเงียบแล้วก็เย็นชากลับทุกคนในแสงอุษายกเว้นพี่ชายตัวเองนะ.......ยังจำได้เลยวันแรกที่มินะจังเข้าแสงอุษานะ.........เย็นชา...จนอ่านไม่ออกเลยอ่า.....แต่ยายนั้นสวย....เรียกว่าสวย...น่ารัก...เก่ง เลยเป็นขวัญใจของคนในองกร......ฉันเองก็แอบอิจฉานะ แต่พอรู้ว่าจะได้จับคู่กับยายนั้นก็....ฮิฮิ บ่นๆๆๆ ทำเอาพี่ซาโซต้องเปลี่ยนหูใหม่เลย 555+ พอถึงเวลาที่ต้องทำภารกิจแรกที่ให้ลอบฆ่าไดเมียวที่อยู่แคว้นคิริ......พี่เพนนั้นก็ให้รีบเดินทางออกจากองกรก่อนเวลาที่ไดเมียวนั้นจะผ่านจุดที่วางแผนไว้ ตั้งสิบวัน........เชื่อเค้าแหละ..นึกได้ไง ถึงเราจะเป็นผู้หญิงแต่ก็เดินทางไวมากนะจะบอกให้ว่าถ้าเทียบคู่พี่โอโรกับพี่ซาโซนั้นใช้เวลาตั้งวันนึงเราแค่ครึ่งวันเอง....เฮอะ อย่าดูถูกพวกเราขนาดนั้นนะถึงจะอายุแค่ 10 ขวบกับ 13 ขวบเราก็เก่งนะ....พูดแล้วโมโหจังแต่....ฉันรู้สึกว่าฉันพูดเป็นเด็กๆจัง.....แหะๆนึกแล้วขำตัวเอง
“......- -*” มินาโกะทำหน้าโหดใส่อีกแล้วเดี๋ยวร้องไห้ใส่เลยนี่....เชอะแต่กลับไปนึกถึงตอนภารกิจแรกก็.....สนุกมากเลยแหละ เวลาเก้าวันที่เหลือทำให้เรารู้จักกันมากขึ้นแถม.....ภารกิจก็สำเร็จ...ยายนั้นปาคุไนแม่นมากๆเล่มเดียวไดเมียวนั้นไปโซลเลยละ 555+
“ - - **”มินาโกะต้องนึกว่าฉันบ้าแน่ๆเลย ขอโทษนะแต่นึกถึงเมื่อก่อนมัน....ขำนิ ^^
ฉันขอพูดตรงๆเลยนะยายนั้นนะความจริงไม่เงียบหรอกนะ....พอเราสนิทกับมากขึ้นๆแบบเป็นพี่สาวกับน้องสาวอะ....ยายนั้นก็เปิดเผยนิสัยให้ฉันรู้....ยายนั้นร่าเริง สดใส แถม....มีความน่ารักอยู่แล้วด้วยทำให้ยิ่งน่ารักเข้าไปอีก.......ใครๆเห็นก็คงตกหลุมรัก ขึ้นไม่ไหว เธอใช่มั้ยเป็นคยผลักฉัน อย่ามาทำหน้าอย่างนั้นนึกว่าฉันกลัวรึไง บอกตรงๆเธอนะเธอเห็นทุกทีแล้วมันกวนใจ....พอๆฉันร้องเป็นเพลงแล้วนะเนี่ย.......แต่...พูดตามตรงเลยนะตั้งแต่มินาโกะเข้ามาในชีวิตฉัน.............ฉันนะรู้สึกว่าชีวิตนะ.....มันมีความหมายมากขึ้นนะ.................ไม่ใช่แค่ซ่อมๆๆๆ ซ้อมๆๆๆ ฝึกๆๆๆ กับหุ่นอย่างเดียว ไม่ใช่จะต้องช่วย เรียน คุย เชื่อและอยู่กับพี่ชายตลอดไป เพราะยายนั้นแหละทำให้ฉันตัดสินใจกลับหมู่บ้านและรับภารกิจนั้น.............ฉันรู้สึกว่าฉันยิ้มบางๆโดยไม่รู้ตัวนะเนี่ยแหะๆ ดีนะมินาโกะไม่เห็นไม่งั้นฉันต้องโดนด่าว่าโรคจิตแน่ๆเลยแหะๆ.............ในชีวิตของฉันที่ได้รับชื่อตั้งแต่4ขวบว่า อากาซึนะโนะ ซาโซริ2นะทำให้ฉันเอาแต่อยู่กับหุ่นๆๆๆๆๆ..........จนเย็นชา...รึเปล่าน้า......พอ8ขวบฉันก็ตัดสินใจออกจากหมู่บ้านเพื่อตามหา.....ญาติ....หรือจะให้เรียกว่าคุณน้าหรือลุงดีละ........เค้าอายุมากว่าฉันเกือบสิบปีเชียวน้า...........เชื่อม่าฉันออกจากหมู่บ้านมา3วันได้มั้งแล้วมาพักอยู่แถบหมู่บ้านใกล้ๆโคโนฮะ.....ฉันก็บังเอิณไปเจอพี่เค้าพอดีถึงจะอยู่ในหุ่นก็เถอะฉันรู้สึกได้อย่าคนนี้ไม่เบาเลย....ฉันเลยคิดไงไม่รู้ชักหุ่นออกมาสู้เลย....แรกๆก็สู้กันไปเรื่อยๆเออ......แต่สู้กันในป่านะ.....บอกไว้ก่อนเดี๋ยวเข้าใจว่าสู้กันในหมู่บ้าน .......เล่าต่อละ...................พี่ก็พูดว่าก็เก่งดีนิหุ่นนี่ทำเองหรอเจ้าชื่ออะไร...............ฉันเลยพูดว่า.....แหงละสิ หุ่นนี่ก็ทำเอง ส่วนชื่อ นะ...................อากาซึนะโนะ ซายุ หรือ ซาโซริแห่งทรายแดงคนที่สอง........พี่แกเลยหยุดโจมตีแล้วให้ไล่ชื่อในครอบครัวและประวัติย่อๆมา......ฉันเลยพูดๆๆแล้วก็เล่าๆๆๆให้ฟังพี่แกเลยยอมรับว่าฉันมาจากซึนะ และเป็นญาติตัวเองจริง เค้าเลยรับฉันเป็นน้องสาวแล้วก็พาเข้าองกร.......หลังจากเข้าได้ไม่นาน....ประมาณปีสองปีมั้งฉันก็ได้มาเจอกับมินาโกะ.............ชีวิตฉันเปลี่ยนไป....ฉันเลยแอบกลับหมู่บ้านเล่าเรื่องให้ท่านคาเสะรุ่น4ฟัง........เค้าเชื่อใจฉัน......แล้วเค้าก็มอบภารกิจให้ฉัน........ตอนฉันได้รับภารกิจ......ฉันแถบไม่เชื่อเลยว่าเค้าเชื่อใจฉัน...ไม่กลัวว่าฉันมาลอบฆ่า...เค้าเป็นคนที่น่าเลื่อมใสจริงๆ.....เฮ้อ.....ไม่อยากเชื่อเลยว่าจะเป็นพ่อและที่หน้าตาเหมือนกับ....
“นี่ยายบ็อง เจ๊ให้มาเรียกไปดูสถานที่จัดงานนะรีบๆหน่อยสิ - -”คิดถึงก็มาเลยนะอีตาบ้าฉันไม่ได้บ็องซะหน่อยแกนั้นแหละ เชอะ = =
“อีตาบ้าฉันกำลังจะลุกไปยะช้าชักสองนาทีไม่ตายหรอก แล้วมิจังไม่ไปด้วยหรอ?”ฉันพูดแบบกระแทกเสียงเล็กน้อยพร้อมส่งสายตาอมหิตย์ให้มัน เชอะเกรียจแกที่สุด........ทำไมแกต้องหน้าตาเหมือนคนที่ฉันเทิดทูนน้า เชอะ - -
“ไปตั้งนานแล้ว ไม่เหมือนเธอหรอกนั้งยิ้มอยู่คนเดียวแบบนี้นะ ^__^”หนอยอีตาบ้า.....ฉันไม่ได้ยิ้มอย่างงั้นสักหน่อย......กวนนักเดี๋ยวปัดจับทำหุ่นแบบที่พี่ซาโซทำกับท่านคาเซะรุ่น 3เลย -///- แล้วทำไมฉันต้องหน้าแดงด้วยน้า? ไม่เข้าใจตัวเองเลย......ฉันบ่นในใจเสร็จก็รีบลุกขึ้น.........“ลุกเร็วๆหน่อยสิ ยายบ็องเชอะ เดียวจับทำพิธีหุ่นเชิดเลย = =” ดูมันพูดดิ ขอสวนหน่อยละกันนะ.........
“เดี๋ยวฉันจับนายทำหุ่นนายจะเสียใจไปจนวันตาย....ไม่ใช่สิแค่ฉันควักไส้นายออกมานายก็ตายแล้วเชอะ พูดออกมาได้พี่ชายฉันเป็นคนทำหุ่นนะ แบบแปลนนั้นฉันก็เคยศึกษาแล้วรู้ถึงจุดอ่อนจุดแข็งทุกอย่าง นายสู้ฉันไม่ได้หรอก ไปฝึกมาใหม่ไป...” ร่ายจบฉันก็เดินนำไปเลย....เชอะอีตาบ้าไปฝึกมาใหม่ไปนายนะยังอีกยาวไกล ไม่มีทางมาสู้ฉันได้หรอก 555+ ^ ^
“หรอ” 555+ โถๆ พูดไม่ออกเลยหรอ....เชอะสม เถียงไม่ออกเลยเห็นมั้ย 555+
“ก็ใช่นะสิ นายยังต้องเรียนรู้อีกเยอะแค่เชิดหุ่นอย่างเดียวมันไปไม่รอดหรอกนะ”พูดจบฉันเลยหันมา.....ขอดูหน้าหงอยๆของนายหน่อยละกันนะ ฮิฮิ
“งั้นเธอก็สอนฉันสิ” เฮ้ยอีตามาไหงเค้ามากอดจากข้างหลังงี้อะ ฉันก็เขินนะเว้ย แถมยังกระซิบอีก...........โอ๊ย!!!พอๆๆหน้าฉันแดงมากแล้วนะ -/////-
“อะ.....อีตาบ้าทำไรอะ”ต้องฟอร์มไว้ก่อนพี่ซาโซสอนไว้ พูดจบฉันเลยเอาหลังหรือไอ้ส่วนที่เรียกว่าด้ามจับกระถุ้งมันแรงๆหนึ่งทีถ้าจะถามว่าทำไม ไม่ใช้หุ่นก็เพราะว่าฉันไม่ได้หยิบมาด้วยอะสิ มันหนักนะรู้มั้ย.....มันถึงต้องมีม้วนไว้อันเชิญ......แต่ก็ไม่ได้หยิบออกมาอยู่ดีแหละ
“โอ๊ย...ยายบ้าเจ็บนะ”ถ้าไม่เจ็บฉันจะทำหรอ พอหลุดออกมาจากอ้อมกอดของหมอนั้นได้ฉันก็วิ่งหายไปเลย.....แหมมันก็อายอะนะ....ทำไงได้ฉันไม่ใช่ทอมหรือผู้ชายซะหน่อย =////=
“อ้าววิ่งมาแต่ไกลเลยนะ....มีไรรึเปล่าหน้าแดงๆด้วย”พี่เทมาค่ะขอบคุณที่เป็นห่วงค่ะ ที่หนูเป็นทั้งหมดนี่ก็เพราะไอน้องหน้าม่วงของพี่อะแหละ.......
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แล้วงานไปถึงไหนแล้วอะค่ะ?”ฉันถาม
“ก็เรื่อยๆอะ กำหนดงานแต่งอีกเดือนนะเพราะต้องเตรียมเยอะมากก็แต่งทีสามคู่เลยนิ ^^”ก็ไปว่าบาคิสิค่ะจะบังคับแต่งทำไม พี่เทมานี่ดีจังได้แต่งกับตนที่เรารักไม่เหมือนหนูกับมินาโกะ
“เออ....นั้นสิค่ะ......มีไรให้หนูช่วยมั้ยค่ะ ^^”ฉันถามเรียบๆหวังว่าจะไม่มีนะ ขี้เกรียจ
“วันนี้ไม่มีจ๊ะ ไปพักเถอะนะ ^^”ไม่มีจริงด้วย เย้ๆๆๆๆๆๆๆ สวรรค์ทรงโปรด ดีจัง
“ค่ะ งั้นหนูไปนะค่ะ ^^”ฉันพูดก่อนจะเดินออกมา แต่ยังได้เสียงพี่เทมาพูดไล่หลังมาว่า จ้าๆ อะไรประมาณนี้แหละ กลับบ้านดีกว่าฉันชักง่วงๆแล้วอ่า.......เอ๊ะนั้นคันคุโร่นิเดินอยู่กับชิกามารุ ทำไรอยู่อะ ไปว่าหน่อยดีหว่า ฮิฮิ บังอาจเรียกฉันออกมาทั้งที่ไม่มีงาน
“นี่ๆคันคุโร่เรียกฉันออกมาทำไมเจ๊เทมาริไม่ได้เรียกนิน่า”ฉันถามมันพร้อมส่งสายตาอมหิตย์ใส่มัน.....มันหน้าเสียไปเลย ฮิๆ สม
“คะ.....คือ......”มันอ่ำๆอึ่งๆ อยู่ได้มันน่ารำคาญนะ รู้มั้ย?
“คือมันจำวันผิดนะ......ความจริงพร่งนี้ต้องไปลองชุดนะ ซายุ”อ่ำๆอึ่งๆอยู่นั้นแหละพี่ชิกาเลยตัดบทพูดเลยเห็นม่า ยิ่งไม่ค่อยมาบทอยู่ด้วยนายนิ.....ดะ...เดี๋ยวลองชุดหรอไม่ๆๆๆๆ T T
“ค่ะ งั้นหนูขอตัวนะค่ะ ^^”ฉันพูดเรียบๆเก็บอาการไว้ก่อน แล้วรีบเดินกลับบ้านทันที
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนนี้ยาวเป็นพิเศษ....ใกล้จะแต่งงานแล้ว ^^ อ่านแล้วต้องเม้นๆๆๆๆๆๆๆน้า *_*
ตอนหน้า....ประวัติมินาโกะจะโผล่มาแล้ว ^^
ความคิดเห็น