คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ 2 : อดีต + แค้น+ ข้อตกลง (100%)
Yesung Talk~~
อันยองครับทุกคน.....สงสัยละสิ ผมเป็นพี่คนโตของตระกูลคิมหลัก แต่ผมกลับหายหัวไปไหน
คนส่วนใหญ่จะคิดว่าผมตายไม่ก็ทรยศตระกูล เหมือนอิทาจิเรื่องนารุโตะเลยนะผมเนี่ย
เพราะว่ามีแค่คนส่วนน้อยที่รู้ว่าผมเป็นสายลับอยู่ในกลุ่มแวมไพร์
อย่าพึ่งงงครับ ตอนผมอายุ 15 ขวบ จุนซูอายุ 10 ขวบ แล้วก็แทอายุ 6 ขวบอะ
แทยอนโดนพวกแวมไหร์ลักพาตัว แล้วจะดูดเลือดเธอ ผม.....ป็นพี่โตสุด เป็นคนที่ควรจะเป็นหัวหน้าตระกูลหลัก....
ขอแลกตัวกับแท ทำให้ผมโดนกัด......ผมจำเหตุการ์ณนั้นได้แม่นยำ
เสียงกรีดร้องด้วยความกลัวของแท จุนซูที่ทรุดลงไปกองกับพื้น
พ่อที่ยืนอึ่งกับสิ่งที่ผมเลือก แม่ที่ยืนแถบไม่อยู่
และ.......
เคี้ยวที่.....กดลงที่ต้นคอของผม........
หลังจากวันนั้นผมมีสภาพครั่งแวมไพร์ครึ่งนักล่า.........
ผมไม่สามารถเป็นหัวหน้าตระกูลได้อีกแล้ว
จุนซูที่ไม่ได้รับการยอมรับ และ เจ้าตัวก็ไม่อยาก
แทผู้โชคร้าย ถูกโยนความผิดให้หมด และต้องทำยังไงก็ได้ให้เก่งและ เป็นหัวหน้าตระกูลแทนผม
พ่อส่งผมให้ไปอยู่กับผู้ทรยศในกลุ่มแวมไพร์
น้าลีซูยอง เป็นสายให้พวกเราล้มล้างตระกูลหลักอย่างปาร์ค
น้าเค้าแค่อยากได้ความสงบ น้าเค้าสอนทุกคนให้อดเลือดและทำตัวเป็นมนุษย์
ตระกูลลีทั้งตระกูล ไม่ใช่ผู้ภัครดีต่อตระกูลปาร์คแล้ว...................
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เดี๋ยวมาต่อให้ค่ะ
ไม่ไหวแล้ว ไม่สบายเหมือนจะอ้วก
++++++++++++ต่อๆๆ++++++++++++++++++++++++++++
Yesung talk~~ (continue)
เฮ้อ......ผมย้ายมาอยู่บ้านของลีทึก ซึ่งเจ้าตัวก็เป็นคนเรียบง่าย
ถึงแบบนั้นเค้าก็เป็นเจ้าชายแห่งแวมไพร์
แต่......เค้ากับบ้าสีขาว แวมไพร์บ้านไหนชอบสีขาวเนี่ย - -^^
ดงแฮเองก็อยู่กับผม ส่วนมากอะนะ
แทมินกับมินโฮ เอาแต่ดูงานๆๆๆ อย่างเดียว
จุนซูกับผม ติดต่อกันบ้าง เป็นครั้งคราว
+++++++++++เดี๋ยวมาต่อ++++++++++++
++++++++++++++ต่อๆๆๆ+++++++++++++++++++++++
TaeYeon talk
อืม.......ที่ไหนเนี่ย.....นี่....ฉันตายแล้วหรอ?? มึนหัวจัง....ฉัน.....พรึมพรำเบาๆ ก่อนจะกระพริบตาที่ๆ เพิ่อปรับสายตา
"แทยอน....."เสียงนี้....คุ้นจัง.....พี่....พี่ใช่มั้ยค่ะ? พี่เยซอง......
"พี่ใช่มั้ยค่ะ พี่เยซอง...พี่อยู่ไหน....หนู...หนูฮึก.....หนูมองไม่เห็นพี่เลย"
"ใจเย็นๆ แทยอน....ไม่ต้องกลัวนะ เดี๋ยวก็เหมือนเดิมแล้ว....หลับตาก่อนนะ"
ฉันรวบรวมสติทำแบบที่พี่พูด.....ฉันกลัวมาก....มันมืดไปหมด......รู้สึกร้อนๆที่ขอบตา....อ่อนแอ นี่ฉันร้องไห้อีกแล้วหรอ?
"ค่อยๆลืมตานะ แทยอน....ใจเย็นๆ...." ฉันทำตามที่เสียงนั้นบอกฉัน.....ทันที ที่ฉันลืมตา....มัน...เหมือนโลกหยุดหมุน
คนที่สอนฉัน ดูแลฉัน กอดฉัน ปกป้องฉัน มาโดย....ตลอด....จนถึงวันนั้น
"ฮึก.....พะ....พี่ ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" ฉันโพเข้ากอดร่างนั้น ผมฟูๆ หน้าอ้วนๆ แก้มป่อง หน้าซาลาเปา.....พี่ยังเหมือนเดิมทุกอย่าง
"ใจเย็นๆนะ ให้พี่ส่งเธอกลับบ้านเถอะ นอนพักนานๆ จะได้รู้สึกดีขึ้น" พี่กอดฉันตอบ.....อบอุ่นจัง.........
"อืม......ค่ะ" อยากอยู่อย่างนี้นานๆจังเลย
"แทยอน เหลืออีกกี่วันก่อนปิดเทอมนะ"
"1 อาทิตย์ค่ะ" ฉันตอบ หน้ายังคงซบอยู่กับอกของพี่....นี่....ฉันเตี้ยขนาดนั้นเลยหรอ??
"อืม...หมด1อาทิตย์ แล้วมาอยู่กับพี่ได้มั้ย?? พี่รู้ว่าเธอคงตกใจ แต่...มาอยู่กับพี่ได้มั้ย พี่อยากจะสอนเธอ"
ฉันเยือยหน้าขึ้นมามองตาพี่.....
"ค่ะ...."
..............................................................................................................................................................
YoonA talk
"พี่กวางเหม่ง ผมจะร้องเพลง!!!" ตอนนี้ฉัน เหล่าชายนี่ แล้วก็ 4 เทพ กำลังแย่งกันร้องคาราโอเกะ
ถอนคำพูดนะ แค่ฉันกับเหล่าชายนี่เว้นแต่จงฮยอนอะนะ อ๋อ....เต้าหู้ด้วย - -^^
แม่แชยอน ดูแลลูกค้าทีชั้น1อย่างเดียวเลย
เทพทั้ง4ซ้อมอยู่ ท่านที่5อ่านหนังสืออยู่กับพ่อโทนี่
ผ่านไป1คืน แทๆ ยังไม่กลับมาเลย ตายยังอะเนี่ย - -
"น้องๆออกไปก่อนนะ พวกพี่ขอซ้อม Mirotic กัน 1รอบก่อนนะ" พี่แจพูดก่อนจะส่งยิ้มกระชากใจมา....หล่อมากๆๆๆค่ะ > ., <
"ครับพี่ เสร็จแล้วพวกผมขอซ้อมจูเลียจ นะครับ" อนยูนพูดจบก็ซ้อมเสียงกับจงฮยอนต่อ
"นี่ค่ะ พี่แจ" ฉันส่งไมค์คืนพี่แจ โห.....พี่เค้ายิ้มให้ฉันด้วย กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆ > ., < >////<
"จุนซู!!" เสียงพี่ชางมินดังขึ้นมา พี่เค้าพูดอะไรซักอย่างกับพี่จุนซู ก่อนจะรีบวิ่งลงไป
......................................................................................................................................................................
Junsu talk
ชางมินบอกว่า แทๆกลับมาแล้ว เฮ้อ....ดีนะ ที่มีพาสเวิรด์น้องสาวเลยเข้าไปเช็คดู
อย่างที่พี่เยซองพูดเลย ไม่รู้ว่าแทยอนโดนกัดไปรึยัง?
เป็นห่วงจังเลย............
ตึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ผมรีบวิ่งมาหาพ่อที่ชั้น4 ไม่รู้ว่าแทปลอดภัยดีมั้ย? หึ...แย่ที่สุด
ตั้งแต่ที่พี่เยซองออกไป ยุนอามันก็เข้ามา แม่แทนที่จะสนใจแทที่ช็อค กลับเอาแต่สนใจยุนอา
ชิ! นั้นลูกแท้ๆของแม่เลยนะ เห็นค่าหน่อยได้มั้ย ตอนนั้น หึ....ฉันยังจำได้ดี..........
ย้อนกลับไปตอนที่เยซองออกจากตระกูลไป
"อะ หนูอิม ยุนอา ทำอะไรตรงนี้หรอจ๊ะ??" แชยอนถามเด็กหญิงที่หยิบหนังสืออยู่
"อ๋อ...หนูอยากจะเป็นนักล่าที่เก่งๆ แบบแม่แชยอนนะคะ ^ ^" เด็กคนนั้นตอบ
"หรอจ๊ะ? แทๆตั้งใจแบบยุนอาหน่อยสิ เธอเป็นเจ้าหญิงเชียวนะ อย่าทำตัวไร้ค่า ไปซ้อม" ผู้เป็นแม่แท้ๆ ชมลูกเพื่อนอย่าง
เอ็นดูก่อนจะหันมาว่าลูกแท้ๆของตัวเอง ทั้งๆที่เด็กน้อยนั้น.......ตัว....เปลื่อนไปด้วยเลือด แผลฟกช้ำเต็มตัว
"ค่ะ" เด็กน้อยนามแทยอนพูดสั้นๆ ก่อนจะหันกลับไปวิ่งผ่านด่านวิบากที่ต่อให้เป็นทหารยังแถบไม่รอด .................
แต่เธอก็แค่เด็ก6ขวบ.....ตัวน้อยที่โชคไม่ดีก็แค่นั้น...........
หลังจากนั้น แม่แชยอนก็เอาแต่รัก ดูแล สอน เอาใจใส่แต่ยุนอา ที่พ่อแม่ไปต่างประเทศ แต่เอาแต่ ดุ สอนโหดๆ และ.....
ปล่อยให้เด็กน้อยผู้หน้าสงสาร คิม แทยอน ช่วยตัวเอง การที่แทยอนเป็นเด็กเย็นชานั้น ก็เพราะแม่ของเธอเอง
โชคดีที่มีพี่อย่าง จุนซู อนยูน ชางมิน แจจุง และ เยซองดูแลอยู่แม้จะห่างๆ แต่ก็ดูแลอย่างอบอุ่น ถึงได้เป็นเด็กดีไม่มีปัญหา แบบคนอื่น
นั้นเป็นเหตุผลที่ทำให้ จุนซูและยุนอาไม่ถูกชตากัน อย่างแรง
กลับสู่ปกติ
"พ่อ แทยอนเป็นอะไรรึเปล่า??" ผมถามพ่ออย่างรีบร้อน
"เบาหน่อย น้องหลับไปแล้ว ไม่เป็นไรหรอก นอนพักเยอะๆก็หายแล้ว แต่ว่า......" พ่อเว้นไว้ก่อนจะประคองแทยอนให้เห็น...
รอยที่ทำให้เสียพี่ชาย ผู้นำตระกูลหลักไป.....รอยนั้นเล็กมากแถบมองไม่เห็น เหมือนยังไม่โดนกัดได้ดี แต่ก็แสดงได้ดี
แทยอนกลายเป็นครึ่งไปแล้ว....
"พี่ว่าไงละครับ"
"เค้าบอกว่าปิดเทอมให้มาอยู่กับเค้า"
"ผมจะไปด้วย"
"ไม่ได้นะ พี่จุนซู เราต้องทัวร์คอนเสริตนะครับ" ชางมินจับไหล่ผมเบาๆ เหมือนเตือนสติ
"ชิ! ได้ๆ ผมจะทำงาน แต่ขอเแวะไปหาแทเรื่อยๆนะ" ผมทำข้อตกลงกับพ่อ
"ตกลง........"
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เป็นยังไงบ้างค่ะ?? แก้อายุเยซองตอนโดนกัดนิดหน่อยนะค่ะ
จาก 10 เป็น 15
จุนซู เป็น 10
แทยอน 6 นะค่ะ
รู้สึกเหมือนไม่มีคนอ่านเลย
ขอร้องเถอะค่ะ เม้นหน่อยนะค่ะ แถบไม่เหลือกำลังใจเลย
มีอะไรก็ถามได้นะค่ะ
ม้าลาย ขาว
ความคิดเห็น