ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    It's You #ดวงใจสิงหา

    ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 2 ให้รู้ตัว (2)

    • อัปเดตล่าสุด 13 เม.ย. 67


    บทที่ 2 ให้รู้ตัว (2)

     

    “จะว่าไปแม่ก็ไม่เคยเห็นเข็มมีแฟนเลยนี่นา”

    “ใครบอกไม่เคย”

    “เคยเหรอครับ?” น้ำเสียงทุ้มที่นั่งอยู่ข้างกันเอ่ยถามขึ้นมาทันควัน

    “กะ... ก็เคยตอนสมัยเรียนมหาลัยครับ”

    “ไม่เห็นพามาแนะนำให้แม่รู้จักเลย”

    “ก็... คบกันแค่แป๊บเดียวแล้วก็เลิกไปครับ เลยไม่ทันได้พามาแนะนำ”

    “แล้วตอนนี้ไม่มีคนคุยเลยเหรอจ๊ะ” แม่ของสิงหาเอ่ยถาม

    “ตอนนี้ไม่มีแล้วครับ เข็มทำแต่งานไม่มีเวลาไปคุยกับใครหรอก”

    “ตอนนี้ไม่มี แปลว่าก่อนหน้านี้มีใช่ไหมล่ะ”

    “ก็มีบ้างครับ แต่เข็มไม่ค่อยมีเวลาตอบแชทเขาก็หาย ๆ กันไปเอง”

    “ไม่เหงาเหรอลูก”

    “ไม่ครับ เข็มทำงานสนุกมากเลยไม่ค่อยเหงา”

    “แล้วไม่อยากสร้างครอบครัวเหรอ หนูเข็มเป็นเพศพิเศษใช่ไหมลูก”

    “อ่า... ครับ ตอนนี้ยังไม่ได้คิดเรื่องนั้น”

    “แต่จะว่าไปแม่เห็นหนูอยู่กับจินที่เป็นหัวหน้าคนงานบ่อย ๆ รายนั้นก็หน้าตาดีหุ่นดีอยู่นา อยู่ด้วยกันทุกวันไม่หวั่นไหวบ้างเหรอลูก”

    ปากก็เอ่ยถามเด็กน้อยแต่สายตาของคุณนุชก็หันไปจ้องมองลูกชายตัวเองที่ตั้งใจฟังอย่างสนอกสนใจ ออกอาการขนาดนี้แล้วต้องสุ่มไฟเข้าไปเพิ่มไหมน้า

    “พี่จินเหรอครับ เข็มว่าเขาเหมือนจะมีคนที่ชอบอยู่แล้วนะครับ”

    “ชอบหนูเข็มรึเปล่า คนเราเวลาชอบใครหรือมีคนมาชอบเรามักจะไม่รู้ตัวหรอกนะแต่คนรอบข้างมักจะดูออกหมด”

    “เข็มว่า พี่จินไม่ได้ชอบเข็มหรอกครับ”

    “แม่ว่าก็ไม่แน่นะ จินชอบไปรับไปส่งหนูด้วยนี่นา” ทิพย์ที่เห็นเพื่อนส่งซิกให้ก็รีบทำการผสมโรงเอ่ยต่อทันที

    “ก็เขาอาสาเข็มก็ขี้เกียจเดินกลับบ้านด้วยเลยยอมให้ไปส่ง”

    “นี่ไง ถ้าไม่ชอบคนเราไม่ไปรับไปส่งแบบนี้ได้เรื่อย ๆ หรอก แม่ว่าก็ต้องมีใจกันบ้างแหละ”

    “ของหวานมาแล้วครับ รีบทานกันดีกว่านี่ก็ดึกมากแล้วเดี๋ยวจะกลับบ้านดึกกันเปล่า ๆ พรุ่งนี้เข็มยังต้องมาทำงานนะครับ”

    สิงหาเอ่ยขึ้นมาหลังจากที่นั่งฟังอยู่นาน เขาพยายามที่จะขจัดความรู้สึกขุ่นมัวที่อยู่ในอกออกทิ้งไปยามที่รู้ว่าเด็กตัวขาวข้างกายเปลี่ยนไปมากแค่ไหน

    ผิวขาวใสกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของครีมอาบน้ำที่แผ่ออกมา ใบหน้าหวานที่ดูน่ารักตั้งแต่เด็กเริ่มดูน่ามองขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ หัวไหล่มนที่โผล่พ้นคอเสื้อออกมาทำเอาสิงหารู้สึกขัดใจ ไม่อยากให้ใครได้เห็นจนต้องยื่นมือไปดึงปิดอย่างอดไม่ได้

    “ครับ? อ่าคอเสื้อมันกว้างไปไม่เป็นไรหรอกครับ ดึงขึ้นมาเดี๋ยวมันก็ไหลลงไปอีก”

    ท่าทีที่ดูไม่สนใจทำเอาสิงหาอยากจะหาหนังยางมามัดเป็นจุกไว้ไม่ให้ไหล่เสื้อตกลงมา

    “ดึงไปข้างหลังครับ น่าจะพอช่วยได้” ไม่พูดเปล่าฝ่ามือหนาจัดการทำให้เลยทันที

    ทุกอย่างตกอยู่ในสายตาของผู้ใหญ่ทั้งสี่คน ทุกคนต่างก็หันมามองตากันราวกับรับรู้ได้ว่าคิดอะไรอยู่

    “พี่สิงห์ไม่กินไข่เหรอครับ”

    “อยากกินเหรอ เอาไปสิ” เมื่อเห็นสายตาของน้องสิงหาก็จัดการตักไปให้ทันทีโดนที่เข็มยังไม่ได้เอ่ยขอเสียด้วยซ้ำ

    “ขอบคุณครับ”

    “เอากลับบ้านไหมลูก แม่ทำไว้เยอะเลย”

    “ไม่เป็นไรครับ แค่นี้ก็เกรงใจจะแย่แล้ว”

    “เกรงใจอะไรกัน พวกเราคนกันเองทั้งนั้น แม่เห็นหนูเข็มตั้งแต่อยู่ในท้องของทิพย์”

    “แหะ ๆ แค่นี้ก็พอแล้วครับเอากลับไปก็กลัวจะกินไม่หมดเดี๋ยวเสียของเปล่า ๆ”

    “เอาตามนั้นก็ได้ลูก”

    นั่งทานนั่งพูดคุยกันอยู่หลายนาที ฟ้าข้างนอกบ้านเปลี่ยนสีมืดสนิท ไม่เห็นแม้แต่ดวงดาว เห็นแบบนั้นอีกหนึ่งครอบครัวจำต้องขอตัวกลับก่อน

    “ให้ผมไปส่งไหมครับ” สิงหาออกปากอาสาเมื่อเห็นว่าผู้ใหญ่ทั้งสองก็ดูอายุมากแล้วไหนจะเจ้าตัวเล็กที่ขับรถไม่เป็นอีก เขาค่อนข้างเป็นห่วงอยู่พอสมควร

    “ไม่เป็นไรลูก วันนี้พ่อเขาขับรถมาน่ะ ถ้างั้นพ่อกับแม่กลับก่อนนะว่าง ๆ ก็แวะไปทานข้าวบ้านน้าบ้างนะ”

    “ได้ครับ”

    ทั้งสองครอบครัวต่างก็ร่ำลากันก่อนที่ร่างของเข็มทิศจะหายลับสายตาไป สิงหาและพ่อกับแม่จึงเดินกลับเข้ามาในบ้าน

    “แม่ว่าอย่างหนูเข็มอีกไม่นานก็คงมีแฟนแน่เลย น่ารัก ๆ แบบนี้คนต่อคิวจีบเยอะแน่ ๆ ใช่ไหมพ่อ”

    “อืมพ่อก็คิดเหมือนกัน โตมาอย่างดีเลยนะเนี่ย ตอนเด็กว่าน่ารักแล้วพอโตมายิ่งดูมีเสน่ห์น่ามองมากกว่าเดิมอีก”

    “อาจจะเป็นเพราะเป็นเพศพิเศษด้วยรึเปล่าเลยทำให้ดูน่ามองมากขึ้น แม่เคยมีคนรู้จักเป็นเพศพิเศษ ดูจะเนื้อหอมมากเลยนะ ผิวพรรณยังดูดีมากด้วย”

    “สิงห์ยืนทำอะไรล่ะลูก วันนี้เราไม่เข้าห้องทำงานไปทำงานต่อเหรอ”

    “แล้วพ่อกับแม่ล่ะครับยังไม่ขึ้นนอนเหรอ ดึกมาแล้วนะ”

    “ไม่รีบหรอก พ่อกับแม่ขอนั่งคุยกันก่อน”

    “คุยเรื่องคนอื่นเขาเรียกว่านินทานะครับ”

    “หยาบคายนินทาอะไรกัน เขาเรียกว่าหาข้อมูลเพิ่มเติมต่างหาก หรือเราจะว่าหนูเข็มไม่น่ารัก?”

    “ใครพูดกัน แม่พูดเองเออเองทั้งนั้นเลย”

    “แล้วหนูเข็มน่ารักไหมลูก”

    “ก็เหมือนเดิม”

    “เหมือนเดิมนี่มันน่ารักหรือไม่น่ารักล่ะ”

    “ก็... น่ารัก ผมขอตัวไปจัดการงานต่อก่อนนะครับฝันดีครับ”

    ร่างสูงรีบเดินจ้ำอ้าวก้าวขึ้นไปยังชั้นสองของบ้านทันที ผู้ใหญ่ทั้งสองคนต่างก็หันมายิ้มให้กันเมื่อเห็นอาการของลูกชาย

    “พ่อว่าใช่ไหม”

    “พ่อว่าชัวร์แล้วแม่”



    **ปล.หากเจอคำผิดตรงไหนหรือสะกดผิดสามารถบอกแจ้งได้เลยน้า พอดีไรท์ตรวจเองคนเดียวทั้งหมด

    เลยอาจจะมีตกหล่นไปบ้าง ขอบคุณที่กดหัวใจและคอมเม้นน้าเยิฟๆ นักอ่านทุกท่านเลย

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    ดูอีบุ๊ก

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×