คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2 กระตุ้น (1)
บทที่ 2 กระตุ้น (1)
“ที่บ้านทำอาหารของโปรดเราไว้หมดเลย พี่ชักสงสัยแล้วว่าใครกันแน่ที่เป็นลูกของแม่พี่” สิงห์เอ่ยแซวหลังจากที่ตัวรถกำลังขับเคลื่อนไปตามเส้นทางกลับบ้าน
“ขอโทษนะครับ เข็มไม่รู้ว่าพวกท่านนัดกันไว้”
“ไม่ต้องขอโทษหรอก ปกติพวกท่านก็เอ็นดูเราอยู่แล้วเรื่องแค่นี้ไม่ต้องลำบากใจหรอก”
“ถ้าพี่สิงห์ไม่ชอบก็บอกได้นะครับ”
“จะไปบอกแม่พี่ให้เหรอ”
“ครับ เดี๋ยวเข็มจะไปบอกให้ว่าอย่าทำแต่ของชอบเข็มต้องทำของชอบพี่สิงห์บ้างสิ”
“หึ ๆ แต่อาหารที่เราชอบพี่ก็ชอบกินนะ ยกเว้นขอหวานไว้อย่างเดียวพอ”
“ถ้าไม่กินหวานจะหงุดหงิดง่ายนะครับ”
“พี่ดูเป็นคนหงุดหงิดง่ายเหรอ”
“ก็.... ไม่ครับ ทำไมถึงไม่ชอบเหรอครับของหวานทำให้เรามีความสุขนะ”
“เหมือนตอนเรากินชาไข่มุกจนแก้มป่องน่ะเหรอ”
“มันหวานนะครับอร่อยมากพี่สิงห์ต้องลอง”
“แค่เห็นเรากินแล้วมีความสุขก็พอแล้วครับ”
คำพูดที่เหมือนจะไม่คิดอะไรแต่กลับทำให้ใจของหนุ่มน้อยตัวขาวเต้นแรงเสียจนกลัวว่ามันจะดังจนคนข้าง ๆ จะได้ยิน
ตัวรถจอดลง ณ ลานจอดของบ้านหลังใหญ่ บ้านไม้สไตล์โมเดิร์นให้ความอบอุ่นเมื่อได้มอง ภาพความทรงจำในวัยเด็กที่ได้มาวิ่งเล่นบ่อย ๆ ผ่านเข้ามาในความคิดของเข็มทิศ
“อ้าวเพิ่งพูดถึงเมื่อกี้ก็มากันแล้ว”
แม่ทิพย์หรือแม่ของเข็มทิศยืนยิ้มอยู่หน้าบ้านพร้อม ๆ กับพ่อและแม่ของสิงหา ความจริงทั้งสี่คนกำลังนั่งพูดคุยเหมือนทุกครั้งเพื่อรอลูก ๆ กลับบ้าน จะได้ทานข้าวกันอย่างพร้อมหน้า
“แม่ไม่โทรบอกเข็มเลย” เสียงน้อย ๆ บ่นอุบยามที่เดินเข้าไปสวัสดีทักทายผู้ใหญ่ก่อนจะสวมกอดแม่ของตนเบา ๆ
“ก็ตอนแม่มาหานุชแม่เจอสิงห์เขาพอดี พ่อสิงห์เขาก็บอกว่าจะเข้าไร่แม่ก็เลยฝากบอกเอาไง ไม่เห็นเป็นเป็นไรเลยลูก”
“ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ” ใครจะกล้าบอกว่าไม่อยากอยู่ใกล้พี่สิงห์เพราะเขินกลัวจะเก็บอาการไม่อยู่กัน
“เอาเถอะ สิงห์จะไปอาบน้ำก่อนไหมลูกตอนนี้กับข้าวใกล้จะเสร็จแล้วด้วย หนูเข็มหิวไหมลูก”
“ผมขออาบน้ำก่อนก็แล้วกันวันนี้ลงไปในไร่ รู้สึกเหนียวตัวนิดหน่อยด้วย”
“เข็มรอได้ครับ ยังไม่ค่อยหิวเท่าไหร่”
“งั้นหนูเข็มไปอาบน้ำพร้อมพี่สิงห์เลยก็ได้นะ”
“ครับ!!?” น้ำเสียงตกใจและสีหน้าที่ตื่นตระหนกของเข็มทิศทำเอาเหล่าผู้ใหญ่และสิงหาถึงกับกลั้นขำไว้แทบไม่อยู่
“แม่ต้องพูดให้ชัดสิครับ เดี๋ยวเข็มไปอาบน้ำห้องพี่ก็ได้เดี๋ยวพี่ไปอาบอีกห้องแทน”
“มะ... ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวเข็มกลับไปอาบที่บ้านดีกว่า”
“ไม่เหนียวตัวเหรอลูกหนูก็เข้าไร่เหมือนกันนี่นา” แม่ทิพย์ถาม
“แต่เข็มไม่มีชุด ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวค่อยกลับไปอาบน้ำที่บ้านดีกว่า”
“มันจะไม่สบายตัวเอานะลูก ยืมเสื้อผ้าของพี่เขาก่อนก็ได้ สิงห์มีเสื้อผ้าเยอะแยะใช่ไหม”
“ครับ เดี๋ยวเข็มใส่ชุดพี่ไปเลยก็ได้ไม่ต้องคืนหรอกพี่มีชุดเยอะแล้ว”
“แต่..”
“ไม่ต้องแต่แล้วลูก รีบไปอาบน้ำไปจะได้มาทานข้าวด้วยกัน”
“ถ้างั้น.... เข็มรบกวนหน่อยนะครับ”
“ไปกันครับ”
เข็มเดินตามร่างของสิงหาขึ้นมาบนห้องก่อนที่สิงหาจะเป็นคนจัดหาชุดให้เปลี่ยนพร้อมกับผ้าขนหนู บอกให้คนตัวขาวตรงหน้าเข้าไปอาบน้ำเสีย ก่อนที่ตนจะเดินมาอาบน้ำยังอีกห้องหนึ่งเพื่อจะได้ไม่เสียเวลา
ใช้เวลาเพียงไม่นานร่างของคนทั้งสองก็เดินลงมาพร้อมกัน แม่ทิพย์ที่เห็นลูกชายของตนใส่เสื้อยืดที่หลวมโพรกก็อดที่จะยิ้มออกมาอย่างเอ็นดูไม่ได้
คอเสื้อดูจะกว้างเกินไปสำหรับลูกชายของตนยามที่เอียงตัวเพื่อนั่งลงบนเก้าอี้ในห้องอาหาร เสื้อที่เอียงไปตามแรงโน้มถ่วงก็เผยให้เห็นหัวไล่มนสีขาวจนอดสงสัยไม่ได้ว่าลูกชายของตนไปแอบทำผิวมารึเปล่า เข้าไร่แทบทุกวันแต่ดูไม่คล้ำลงเลย
เด็กรับใช้ภายในบ้านทยอยนำอาหารมาเสิร์ฟลงบนโต๊ะจนครบ เข็มแอบชำเลืองเห็นเด็กใหม่ที่ดูไม่ค่อยจะคุ้นหน้าคุ้นตาเท่าไหร่ แต่ดูเหมือนจะมองนานไปหน่อยจนผู้ใหญ่ดูออกแม่นุชเลยเอ่ยข้อข้องใจของเข็มทิศให้
“คนนั้นหลานป้าจุ๋ม เห็นบอกว่าอยากหางานทำระหว่างที่รอมหาลัยเปิดเทอมป้าก็เลยให้ลองมาทำงานดู”
“อ่าครับ”
เข็มตอบรับก่อนจะลงมือทานอาหารต่อไป ไม่ได้สงสัยอะไร เพราะตอนที่ตนกำลังจะเข้ามหาลัยมีเวลาว่างราว3-4เดือน เขาก็ลองหางานทำเหมือนกันหาประสบการณ์เล็ก ๆ น้อย ๆ ระหว่างทาง
“จะว่าไปหนูเข็มมีแฟนรึยังลูก”
“อึก! แค่ก ๆ!”
เข็มทิศสำลักทันทีที่ได้ยินทำถามของคุณน้า จู่ ๆ ก็มาถามกันบนโต๊ะอาหารที่มีคนที่ตัวเองชอบแบบนี้ ใครจะไปตั้งตัวทัน แล้วต้องตอบว่าอะไรดีล่ะเนี่ย
“เอ้า ๆ ดื่มน้ำก่อนลูกค่อย ๆ กินสิอย่ารีบ”
“น้ำครับ” สิงหาส่งน้ำให้เด็กน้อยที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ก่อนจะลูบหลังให้อีกฝ่ายคลายอาการสำลักลง
“ขอบคุณครับ”
ความร้อนจากฝ่ามือทำเอาความร้อนบนในหน้าของเข็มทิศค่อย ๆ เพิ่มขึ้นทีละน้อย ปกติเวลาเราชอบใครก็มักจะอยากเห็นหรืออยู่ใกล้ ๆ ใช่ไหม แต่สำหรับเข็มทิศแค่ได้มองอยู่ห่าง ๆ ก็พอใจแล้ว เขาไม่ค่อยอยากเข้าใกล้สิงหาเพราะรู้ตัวเองดีว่าเป็นคนเก็บอาการไม่ค่อยอยู่
“หึ ๆ แม่เล่นถามไม่ทันตั้งตัวแบบนี้หนูเข็มสำลักเลยเห็นไหม”
นคินทร์พ่อของสิงหาเอ่ยแซวยามที่ได้เห็นสีหน้าของเข็มทิศ ใคร ๆ ต่างก็มองออกหมดว่าเด็กน้อยที่เห็นมาตั้งแต่ตัวเล็ก ๆ มีใจให้กับลูกชายของตน จะมีก็แค่คนเดียวเท่านั้นแหละที่ยังไม่รู้ใจตัวเอง
“ขอโทษนะลูก ดีขึ้นไหมอยากทานต่อไหม”
“ไม่เป็นไรแล้วครับ เข็มอิ่มพอดีอาหารอร่อยมากครับ”
“แม่บอกว่าจะทำของหวานที่เข็มชอบไม่ใช่เหรอ อยู่ทานด้วยกันก่อนสิครับ”
“ของหวาน? อะไรเหรอครับ”
“จริงด้วย แม่ทำบัวลอยไข่หวานไว้น่ะ เห็นหนูเข็มชอบทานแต่แม่ไม่ได้ทำคนเดียวหรอกแม่ของหนูเข็มก็มาช่วยทำด้วย ป้าจุ๋มฝากยกมาให้ทีนะ 6 ที่เลย”
“ผมไม่กินนะแม่ อิ่มแล้ว”
“ไม่กินเหรอครับ อร่อยนะ” ใบหน้าหวานที่หันไปถามคนพี่ แต่กลับทำให้สิงหาเสียอาการไปชั่วขณะ
“นั่นสิเดี๋ยวนี่ไม่ชอบอาหารฝีมือแม่แล้วสิท่า”
“ใครบอกอาหารฝีมือคุณนายนุชอร่อยที่สุด เอามา 6 ที่เลยครับป้าจุ๋ม”
“ได้ค่ะ ใส่ไข่หมดทุกท่านเลยนะคะ”
“ใส่หมดเลยจ้ะ”
“ได้ค่ะรอสักครู่นะคะ”
ป้าจุ๋มหายกลับเข้าไปในครัวก่อนที่คนรับใช้คนอื่นจะทยอยกันมาเก็บจานอาหารบนโต๊ะเพื่อเตรียมเสิร์ฟของหวาน
**ปล.หากเจอคำผิดตรงไหนหรือสะกดผิดสามารถบอกแจ้งได้เลยน้า พอดีไรท์ตรวจเองคนเดียวทั้งหมด
เลยอาจจะมีตกหล่นไปบ้าง ขอบคุณที่กดหัวใจและคอมเม้นน้าเยิฟๆ นักอ่านทุกท่านเลย
ความคิดเห็น