คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : บทที่ 6 ผมหวง (2)
บทที่ 6 ผมหวง (2)
ทั้งเข็มและจินต่างก็หันไปมองบุคคลที่สามและสี่เป็นผู้ชายทั้งคู่ที่ดูเหมือนจะเป็นคู่รักกันมากกว่า ทั้งสองเดินเข้ามาทักทาย
“สวัสดีครับพอดีฐากับพี่พริ้นซ์ได้ยินคุณกำลังพูดถึงตัวไวน์นี่อยู่พอดีเลยอยากเข้ามาทำความรู้จักด้วย”
“คุณเป็นเจ้าของไวน์ตัวนี้เหรอครับ”
“ไม่ใช่เหรอครับ แต่ว่าเป็นหุ้นส่วนกับเจ้าของไวน์ครับพอดีเจ้าของเขาไม่ว่างผมเลยอาสานำมาให้แทน ไม่คิดว่าจะมีคนชอบด้วย”
“รสชาติดีมากเลยครับ ไม่ทราบว่ามาจากที่ไหนเหรอครับ” หาได้ทำการแลกเปลี่ยนคงจะดีไม่น้อย
“ตัวไวน์มาจากไร่ อธิพัฒน์ครับ อันนี้เป็นนามบัตรของไร่ครับ”
“แล้วคุณฐาใช่ไหมครับ”
“ครับขอโทษที่เอาแต่คุยจนลืมแนะนำตัว ผมชื่อคาฐาครับส่วนคนนี้คนรักของผมชื่อพริ้นซ์ครับ”
“ยินดีที่ได้รู้จักครับผมเข็มทิศพนักงานจากไร่สิงหาครับ ถ้างั้นผลิตภัณฑ์ของคุณคาฐาคืออะไรเหรอครับ”
“ของพวกเราเป็นผลิตภัณฑ์เซตครีมอาบน้ำครับ พอดีผมเอามาแจกด้วยอยากให้ลองใช้ดูหากติดใจมีช่องทางติดต่อซื้อขายอยู่ในนามบัตรตามนี้เลยครับ” เข็มรับตะกร้าเล็ก ๆ ที่ใส่ขวดครีมต่าง ๆ มาดู
“แพกเกจสวยมากเลยครับ ออกแบบเองเลยไหมครับเนี่ย”
“ครับผมกับแฟนช่วยกันออกแบบ” ท่าทางนอบน้อมดูคุยง่ายทำเอาเข็มและคาฐาคุยกันจนเพลิน
“ผมมีอีกเซตคุณจินลองใช้ดูได้นะครับ สามารถใช้ได้ทุกเพศทุกวัยเลย” คุณพริ้นซ์พูดก่อนจะยื่นอีกตะกร้าหนึ่งให้พี่จินที่ยืนทำตัวไม่ถูกอยู่ข้าง ๆ
“มะ..ไม่เป็นไรครับผมเกรงใจ”
“รับไปเถอะเอาไปให้คีนลองใช้ก็ได้คีนน่าจะชอบ” เข็มบอก
“เอางั้นเหรอ”
“อื้อ” สุดท้ายพี่จินก็จำต้องรับมาก่อนที่ทั้งคาฐาและพริ้นซ์จะขอตัวไปคุยกับคนอื่น ๆ ต่อ
“หอมอยู่นะ เดี๋ยวกลับห้องไปลองใช้ดูดีกว่าเขาจัดมาเป็นเซตเลยอะมีสครับผิวแล้วก็ออยล์ทาตัวด้วย”
“ไม่ค่อยถูกกับพวกเครื่องหอมวะ แกเอาไปใช่สองอันเลยไหม”
“ก็บอกว่าเอาไปให้คีนใช่ไง ไม่คุยด้วยและไปดีกว่า”
“เอ้า รอด้วยดิ”
เข็มเดินหนีจินไปทางโต๊ะตัวอื่นเพื่อชิมของภายในงานเสียจนเกือบหมด ทำเอามึนอยู่นะเนี่ย คงต้องหาอะไรแก้มึนหัวสักหน่อย หรือจะนั่งพักก่อนดี
“จะซื้อตัวไหนกลับไปไหม”
จินถามขึ้นเพราะตอนนี้ก็ใช้เวลาอยู่ในงานมาพอสมควรแล้ว มองหาพี่สิงห์ไม่เจอเลยไม่รู้ว่าหายไปไหนแล้ว
“อื้อว่าจะเอาไวน์ขาวกับไวน์แดงที่พวกเราชิมเมื่อกี้อะ อร่อยดีตัวไวน์แดงถ้าเอาไปทานกับเนื้อคงจะอร่อยพี่จินจะซื้อกี่ขวด”
“พี่เอาแค่อยากละขวดก็พอแล้ว”
“จะไปซื้อเหรอ ฝากได้ไหมมึนหัวอะขี้เกียจเดินแล้ว”
“เอากี่ขวด”
“อย่างล่ะสอง” คนตัวขาวที่เริ่มหน้าแดงเล็กน้อยชูสองนิ้วขึ้นมาก่อนจะทำหน้าครุ่นคิดอีกรอบ
“เอาไปให้ใคร”
“หรืออย่างล่ะสามดี ตอนแรกว่าจะเอาไว้กินเองอย่างละขวดแล้วก็ฝากพ่อกับแม่อีก เข็มควรเพิ่มอีกชุดไหมฝากแม่กับพ่อพี่สิงห์ด้วย”
“ฝากพ่อตาแม่ยายว่างั้น”
“มะ... ยังไม่ได้เป็นสักหน่อย” ใบหน้าที่แดงจากฤทธิ์แอลกอฮอล์อยู่แล้วก็เพิ่มความแดงจากการเขินอายขึ้นไปอีก
“แปลว่าเดี๋ยวก็ได้เป็น แต่เอาไปเยอะขนาดนั้นระวังน้ำหนักกระเป๋าเกินนะ”
“พี่สิงห์เหมาเครื่องไม่ใช่เหรอ ไม่เกินหรอกเกินก็ซื้อเพิ่มเอา”
“สรุปเอาสามชุด?” จินถามยืนยันอีกรอบ
“อื้อ ซื้อแล้วจะกลับเลยไหมอะถ้าจะกลับห้องเลยฝากไว้ที่ห้องพี่ก่อนนะ”
“ยังไม่กลับเหรอ”
“เดี๋ยวค่อยกลับ ยังมึนหัวอยู่ รอนั่งให้สร่างอีกนิดก่อน”
“โอเค งั้นไปนะ”
“อื้อขอบคุณครับ”
ความจริงก็ไม่ได้เมาขนาดนั้นหรอกแค่อยากนั่งรอใครบางคนมากกว่า เพราะว่าเข้างานมาด้วยกันเลยอยากจะรอกลับด้วยกันแต่ไม่รู้ว่าตอนนี้อีกฝ่ายไปอยู่ที่ไหนเนี่ยสิ จะโทรหาก็ไม่กล้ากลัวว่าจะไปขัดจังหวะที่เขากำลังคุยธุรกิจกันอยู่
“สวัสดีครับ”
เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยทักคนตัวขาวที่กำลังนั่งมองแก้วไวน์อยู่ก่อนที่ใบหน้าหวานจะเงยหน้ามองหาเสียง ชายหนุ่มดูภูมิฐานถือวิสาสะดึงเก้าอี้ตัวข้าง ๆ คนตัวเล็กเพื่อนั่งลง
“ครับ?”
“ผมวิน เมวินครับไม่ทราบว่าคุณมาจากสังกัดไหนเหรอครับ”
“อ่า ผมเข็มทิศครับ มาจากไร่สิงหาอันนี้นามบัตรครับ” คุณวินรับนามบัตรไปมองดูก่อนจะส่งยิ้มมาให้ ก็ดูน่ารักดีนะ
“เบอร์ติดต่อนี้เป็นเบอร์ส่วนตัวรึเปล่าครับ พอดีเมื่อกี้ผมได้ยินคุณพูดเกี่ยวกับเรื่องไวน์ดูน่าจะมีความรู้พอสมควรเลยอยากให้แนะนำหน่อย”
“อ่าอันนั้นไม่ใช่เบอร์เข็มหรอกครับ เป็นเบอร์ส่วนกลางของบริษัทครับ เข็มก็ไม่ได้เชี่ยวชาญขนาดนั้นแต่ถ้าให้แนะนำพื้นฐานก็พอได้ครับ”
“ถ้างั้นขอแลกช่องทางติดต่อได้ไหมครับ เผื่อจะได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน ผมจะได้ถามในสิ่งที่ผมไม่รู้ด้วย”
“สักครู่นะครับ พอดีเข็มจำไอดีไลน์ตัวเองไม่ค่อยได้”
“เป็นเบอร์ก็ได้ครับ เดี๋ยวคุณเข็มเอาโทรศัพท์ให้ผมเดี๋ยวผมกดเบอร์ผมให้ครับ”
“เอาอย่างนี้เหรอครับ”
“ครับ หากคุณเข็มไม่ว่าอะไร”
เข็มได้แต่ครุ่นคิดอยู่เพียงชั่วครู่ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าออกมา ถ้าเป็นคุยเพื่อติดต่อทางธุรกิจก็คงได้แหละ อีกฝ่ายก็ดูภูมิฐานน่าจะมาจากไร่ที่มีชื่อเสียง
“เข็ม!”
เสียงดุ ๆ ดังขึ้นรู้ตัวอีกทีร่างของสิงหาก็เดินมาหยุดอยู่ข้างหลังของเข็มทิศ ก่อนจะดึงโทรศัพท์ของน้องเก็บเข้ากระเป๋าตัวเองแล้วยื่นของตัวเองไปแทน
“พี่สิงห์...”
“ถ้าอยากได้คนแนะนำรบกวนติดต่อผมโดยตรงได้เลยครับผมเชี่ยวชาญกว่าเข็มทิศคนของผมแน่นอน”
“อ่า... ถะ ถ้างั้นรบกวนหน่อยนะครับ” อีกฝ่ายจำต้องรับไปอย่างช่วยไม่ได้ก่อนจะส่งโทรศัพท์กลับคืนมา
“ถ้าไม่มีอะไรแล้วขอตัวพาคนของผมกลับก่อนนะครับ ไปกันเถอะครับ”
ไม่รอให้อีกฝ่ายได้พูดอะไรต่อสิงหาจับแขนของน้องออกแรงดึงเล็กน้อยเพื่อเดินออกจากงานทันที เข็มทิศที่สมองประมวลผมไม่ทันได้แต่เดินตามแรงลากจูงของคนพี่ไปไม่ห่าง
“พี่สิงห์ช้าหน่อย เข็มมึนหัว” ได้ยินแบบนั้นสิงห์จึงเดินช้าลงพร้อมกับอารมณ์ขุ่นมัวใจในที่เริ่มเบาลงเมื่อเห็นสีหน้าที่ดูหอบเหนื่อยของคนน้อง
“ทีหลังอย่ายื่นโทรศัพท์ให้ใครง่าย ๆ อีกนะครับ พี่หวง”
หวงขนาดนี้เป็นไรกับเขาอะพ่อ555555
**ปล.หากเจอคำผิดตรงไหนหรือสะกดผิดสามารถบอกแจ้งได้เลยน้า พอดีไรท์ตรวจเองคนเดียวทั้งหมด
เลยอาจจะมีตกหล่นไปบ้าง ขอบคุณที่กดหัวใจและคอมเม้นน้าเยิฟๆ นักอ่านทุกท่านเลย
ความคิดเห็น