ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    It's You #ดวงใจสิงหา

    ลำดับตอนที่ #11 : บทที่ 6 ของผม (1)

    • อัปเดตล่าสุด 17 เม.ย. 67


    บทที่ 6 ของผม (1)

     

    งานสัมมนาผ่านไปได้ด้วยดี วันสุดท้ายของการมาสัมมนาจบลงเหลือเพียงงานปาร์ตี้ของเหล่านักธุรกิจจากหลายๆ แห่งมารวมตัวกัน เพื่อขายของหรือพูดคุยเกี่ยวกับธุรกิจและแน่นอนว่าพนักงานทุกคนของไร่ สิงหาเข้าร่วมทั้งหมด

    เพราะนอกจากจะได้ดื่มแล้วยังมีของแจกฟรีอีกด้วยงานนี้ไม่มีใครพลาดแน่นอน ยิ่งพรุ่งนี้พี่สิงห์ให้เป็นฟรีเดย์หนึ่งวันก่อนที่จะบินกลับในช่วงเย็น

    เข็มจัดการอาบน้ำแต่งตัวก่อนที่สิงหาจะเข้าไปจัดการตัวเองตาม ต่างคนต่างก็แยกย้ายกันไปแต่งตัวเพื่อเข้าร่วมงานในช่วงค่ำ พี่สิงห์บอกว่าในงานมีอาหารให้ทานเข็มทิศเลยไม่ได้ทานข้าวเย็นรอไปทานในงานทีเดียว

    “พี่สิงห์”

    “ครับ” สิงห์ที่กำลังตรวจสอบความเรียบร้อยอยู่หน้ากระจกเดินไปหาคนน้องที่เรียก

    “ใส่สร้อยคอให้เข็มหน่อยได้ไหมครับ พอดีเข็มถอดออกตอนอาบน้ำกลัวพวกครีมอาบน้ำจะไปกัดสีที่สร้อย”

    เข็มรู้ว่าสิงห์กำลังพยายามเข้ามามีบทบาทในชีวิตของตนมากขึ้น จากที่ตอนแรกแค่คาดหวังว่าขอแค่ได้เห็นอีกฝ่ายอยู่ในสายตาก็พอใจแล้ว แต่ในเมื่ออีกฝ่ายเปิดทางให้ก็คิดว่าลองดูสักครั้งคงไม่เสียหายอะไร

    “มาครับพี่ใส่ให้ ความจริงโดนน้ำได้นะสีไม่ลอกหรอก”

    “ขอบคุณอีกครั้งนะครับ” สิงห์ยิ้มให้ก่อนจะรับสร้อยมาสวมให้กับอีกฝ่าย

    “เสร็จแล้วครับ เข้างานกันเลยไหมจะได้ไปหาอะไรทานก่อนด้วยเรายังไม่ได้ทานข้าวเย็นนี่นา”

    “ครับไปเลยก็ได้”

    หากไม่คอยมองเขาหรือสังเกตเขาอยู่อีกฝ่ายคงไม่รู้หรอกว่าเข็มยังไม่ได้ทานข้าวเย็น แบบนี้จะไม่ให้เรียกว่าให้ความหวังกันได้ยังไง

    สิงหาเดินเข้างานมาพร้อมกับเข็มทิศ ในงานเริ่มมีคนมาบ้างประปรายมีทั้งพนักงานจากที่อื่น ที่เข้าร่วมสัมมนาพร้อมกันในครั้งนี้และพนักงานจากทางไร่สิงหาเองก็เริ่มทยอยกันมาบ้างแล้ว

    เข็มกวาดสายตามองหาพี่จินและคีนไม่รู้ว่าสองคนนี้ปรับความเข้าใจกันได้รึยัง แต่ดูเหมือนคีนจะยังไม่ยอมคุยกับพี่จินง่าย ๆ

    “ไปนั่งที่โต๊ะกันครับพี่สั่งอาหารให้แล้ว เดี๋ยวพนักงานเอามาเสิร์ฟให้”

    “ไม่ใช่ว่าต้องเดินไปตักเองเหรอครับ” เข็มพูดขึ้นเนื่องจากเห็นคนอื่น ๆ ต่างก็เดินไปตักกัน

    “ได้ทั้งสองแบบครับ จะให้พนักงานยกมาเสิร์ฟให้ก็ได้ หรือเราอยากไปเดินดูอาหารก่อน”

    “อยากไปเดินดูของจากบริษัทที่มาร่วมสัมมนาด้วยมากกว่าครับ”

    “ไว้กินเสร็จเดี๋ยวพี่พาไปดูครับ”

    “พี่ไม่ต้องไปทักทายคนรู้จักเหรอครับ เดี๋ยวเข็มไปกับพี่จินก็ได้”

    “ไม่อยากไปกับพี่เหรอ” มาทำสีหน้าเหมือนหมาหงอยแบบนี้ใครมันจะไม่อยากไปด้วยกัน

    “ปะ...เปล่าครับ แค่ไม่อยากให้พี่เอาเวลามาเสียกับเข็มทั้ง ๆ ที่ต้องไปพูดคุยกับเหล่านักธุรกิจคนอื่น ๆ เผื่อจะได้ช่องทางการขายของด้วย”

    สิงหาเท้าแขนกับโต๊ะก่อนจะมองใบหน้าหวานของคนข้าง ๆ ที่พูดไม่หยุด เอาแต่คิดเรื่องช่องทางการขายไม่หยุด ทั้ง ๆ ที่พนักงานคนอื่นต่างก็เพลิดเพลินกับปาร์ตี้ในครั้งนี้แท้ ๆ

    “เวลายังมีอีกเยอะครับ ไม่ต้องรีบหรอก ทานข้าวกันดีกว่า”

    เข็มและสิงห์ต่างก็นั่งทานอาหารกันจนเสร็จ แต่สิงห์จำต้องลุกออกมาจากโต๊ะก่อนเนื่องจากมีนักธุรกิจมาขอคุยด้วย เข็มเลยได้แต่นั่งทานของหวานอยู่คนเดียวที่โต๊ะ

    “เข็ม” หัวทุยหันไปตามเสียงเรียกก่อนจะพบเข้ากับร่างของจินที่เดินมาพร้อมกับคีนที่ทำหน้ามุ่ยอยู่ข้าง ๆ

    “พี่ปล่อยคีนได้แล้วคีนต้องไปหาคุณสิงห์”

    “กินข้าวก่อน”

    “ยังไม่หิว”

    “อย่าดื้อ”

    “....” เข็มได้แต่นั่งมองคนสองคนเถียงกันไปมาพร้อมกับเคี้ยวของหวานอยู่เต็มแก้ม

    “ปล่อยไม่งั้นจะไม่นอนด้วยนะ”

    “งั้นพี่จะสั่งอาหารไปให้ที่ห้องต้องกินนะรู้ไหม”

    “...” คีนเลือกที่จะเงียบเพราะไม่รู้สึกอยากทานอะไรในช่วงนี้

    “คีน... อยากให้พี่ดุนักใช่ไหม”

    “กินเท่าที่กินไหวได้ใช่ไหม”

    “ครับ เดินดี ๆ อย่าหนีกลับก่อนรอกลับพร้อมพี่”

    “อืม ไปแล้วนะ”

    ได้แต่นั่งงงเป็นไก่ตาแตกอยู่ที่โต๊ะ อะไรกันสองคนนี้ไหนพี่จินบอกว่าจะไปปรับความเข้าใจกันไม่ใช่เหรอ ไหงถึงดูเหมือนมีเรื่องกันมากกว่าเดิมล่ะ

    “อะไรเรามองทำไม”

    “เอ้าก็มาทะเลาะกันตรงหน้าไม่ให้มองและจะให้ทำไรอะ” เข็มเถียง

    “ไม่ได้ทะเลาะ”

    “นี่ขนาดไม่ทะเลาะนะ ถ้าทะเลาะจะขนาดไปเนี่ย สรุปยังไงยังไม่ดีกันอีกเหรอ”

    “ก็พยายามอยู่ แต่เด็กมันใจแข็ง”

    “แล้วไปทำอะไรให้เขาโกรธ”

    “ยังไม่แน่ใจ ไว้แน่ใจเดี๋ยวบอก”

    “อะเค ไปชิมไวน์ไหม เข็มเห็นไวน์จากไร่ อธิพัฒน์แพกเกจสวยมากเลย ว่าจะไปดู”

    “เอาดิ อยากไปลองชิมดูเหมือนกัน”

    ทั้งเข็มและจินต่างก็เดินไปดูโต๊ะสำหรับวางผลิตภัณฑ์ของแต่ละบริษัทที่มาเข้าร่วมสัมมนาในครั้งนี้ บริกรรินไวน์ให้ทั้งสองชิมไปเรื่อย ๆ จนเข็มมาสะดุดอยู่ที่ไวน์สองตัว

    “Pinot Noir” เข็มและจินต่างก็พูดออกมาพร้อมกัน

    “คล้าย ๆ แต่ไม่ได้เหมือนขนาดนั้น แต่ถ้าผลิตได้คล้ายแบบนี้แปลว่าต้องมีไร่ปลูกอยู่ที่ไทยทุ่มทุนมหาศาลเลยไหมเนี่ยกับโรงเพาะปลูกไหนจะการหมักและการผลิตอีก” จินพูดขึ้นมาหลังจากที่ได้ชิมไวน์ตัวที่ถูกใจ

    “คิดเหมือนกัน อยากคุยกับเจ้าของไร่จังแต่เข็มไม่รู้ว่าคนไหนเนี่ยสิ”

    “คุณสิงห์น่าจะจัดการเรียบร้อยแล้วแหละ ไม่พลาดหอก”

    “นั่นสิ แต่เข็มชอบตัวไวน์ขาว ตัวนี้ไร่เราน่าจะพอทำได้”

    “ตัวไหน”

    “Sauvignon Blanc กำลังดีเลยน่าจะบ่มที่อุณหภูมิ 16 - 18 องศา”

    “อุ่นไปไหมไม่ใช่ว่าต้องรักษาอุณหภูมิให้ต่ำ ๆ ไว้เหรอ”

    “ถ้าตามดั้งเดิมต้องอุ่นกว่าเพื่อดึงแร่ธาตุออกมา” เข็มบอก

    “เก่งจังเลยครับแค่ชิมก็เดาได้ถึงขนาดนี้เลย”

     


     

    ดูแลทุกอย่างบอกน้องชายไม่ได้นะ

    **ปล.หากเจอคำผิดตรงไหนหรือสะกดผิดสามารถบอกแจ้งได้เลยน้า พอดีไรท์ตรวจเองคนเดียวทั้งหมด

    เลยอาจจะมีตกหล่นไปบ้าง ขอบคุณที่กดหัวใจและคอมเม้นน้าเยิฟๆ นักอ่านทุกท่านเลย

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    ดูอีบุ๊ก
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×