คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : บทที 5 พี่เหรอ (2)
บทที 5 พี่เหรอ (2)
สิงหาไม่ได้กดดันเอาคำตอบจากน้องต่อ แต่เดินมาช่วยจัดเสื้อผ้ากันจนเสร็จ ก่อนจะให้เข็มไปอาบน้ำเปลี่ยนชุด
งานสัมมนาเริ่มพรุ่งนี้มี 2 วัน ก่อนที่จะมีงานปาร์ตี้ในวันสุดท้ายของการสัมมนา วันนี้เวลาจึงเหลือเข็มและพนักงานคนอื่น ๆ เลยได้พักผ่อนกันตามอัธยาศัย
ส่วนพี่สิงห์ก็ขอตัวออกไปตรวจสอบความเรียบร้อยของงานกับคีนก่อน ทำให้เข็มทิศที่นอนกลิ้งไปมาอยู่บนเตียงเกิดเบื่อไม่รู้จะทำอะไร อีกอย่างท้องก็เริ่มร้องแล้วด้วย ลงไปหามื้อเย็นดีท่าจะดี
เดินลงมายังห้องอาหารขอโรงแรมก็เจอเข้ากับจินที่กำลังนั่งทานอาหารคนเดียวอย่างเอร็ดอร่อย เข็มทำหน้ามู่ทู่เดินไปหาเจ้าตัวทันที
“ทำไมไม่ชวนอะ”
“ไม่รู้นึกว่าจะไปกินพร้อมคุณสิงห์ซะอีก”
“เขาออกไปกับคีนพี่ไม่รู้รึไง”
“รู้” ปากก็พูดไปเคี้ยวไปไม่หยุด
“อ้าวรู้แล้ว ทำไมไม่ชวนเข็มอะ”
“ก็นึกว่าจะไปด้วยกันสามคนแล้วพากันไปทานข้าวต่อไงเลยไม่ชวน จะกินก็ไปตักมาเร็วเดี๋ยวนั่งรอ”
“กะดะ ฝากดูโทรศัพท์หน่อยนะ”
“อืม”
เข็มวางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะอาหารที่จินนั่งทานอยู่ก่อนจะเดินไปตักอาหาร ดูเหมือนจะเป็นบุฟเฟ่ต์ให้เลือกตักทานได้ตามใจชอบ เห็นแบบนี้แล้วก็อยากทานทุกอย่างเลย ตักมาชิมอย่างละนิดล่ะหน่อยคงจะดี
“ตักมาขนาดนี้กินหมดรึไง”
“พี่ก็ช่วยเข็มดิ”
“ฝันเอาก่อน แค่นี้ก็อิ่มจะไม่ไหวแล้ว เอาน้ำอะไรไหมเดี๋ยวไปเอามาให้”
“เอาน้ำส้ม”
“เค” พูดจบร่างของจินก็เดินไปกดก่อนจะกลับมานั่งที่โต๊ะเพื่อรอเข็มทานจนเสร็จ
“ว่าแต่พี่ไม่ท้วงหน่อยเหรอเรื่องที่ได้นอนห้องเดียวกับคีนอะ ตอนแรกเข็มนึกว่าเราจะได้อยู่ห้องเดียวกันซะอีก”
“ท้วงทำไมก็พี่เป็นคนขอนอนกับคีนเอง”
“อ้าว ยังไงนิทำไมถึงอยากนอนกับคีนล่ะ”
“....” จินเลือกที่จะไม่ตอบแถมยังเสตาไปทางอื่นอีกทำให้เข็มจับสังเกตได้
“อย่าบอกนะว่า”
“อย่าพูดดัง รู้แล้วก็เงียบไว้”
“เป็นไงมาไงเนี่ยไม่เห็นรู้เลย ไปชอบเขาตอนไหนอะ”
“นานแล้ว แต่เผลอไปทำตัวแย่ใส่เขาเลยเกลียด”
“แล้วตอนนี้คือยังไง จะง้อว่างั้น”
“ก็ประมาณนั้น กินเสร็จยัง ไปเดินเล่นไหม”
“ไป ๆ เดินชายหาดนะอยากไปสัมผัสทะเลไม่ได้มานานแล้ว”
เข็มเดินตามจินไปติด ๆ ก่อนจะซักไซ้ถามเกี่ยวกับคีน ไม่เห็นรู้เลยว่าไปชอบไปจีบอะไรกันตอนไหน เพราะดูจากท่าทางของคีนแล้ว รายนั้นดูเหมือนทำตัวไม่ค่อยถูกแถมยังไม่ค่อยกล้าเข้าหาพี่จินอีกต่างหาก
“พี่ไปทำอะไรให้คีนโกรธเหรอเขาถึงไม่อยากอยู่ใกล้”
“เข้าใจผิดกันนิดหน่อย”
“นิดหน่อยจริงอะ”
“มากหน่อย”
“อยากรู้อะ”
“ไม่อยากบอกโว้ย กลับแล้วนะ”
“อ้าวทิ้งเหรอ”
“จะกลับก็ตามมาสิ”
“ยังไม่อยากกลับอะพระอาทิตย์กำลังตกดินเลยไม่อยู่ดูด้วยกันก่อนเหรอสวยออก”
“ไม่ล่ะ ไปแล้วนะ อย่าอยู่จนมืดล่ะ”
“โอเคคค”
ความจริงจินสังเกตเห็นแล้วว่าสิงหากำลังเดินมาทางนี้เลยจะหลีกทางให้ ส่วนเขาก็จะตั้งใจว่าจะขึ้นห้องไปหาคนตัวเล็กที่พยายามหลบหน้าไม่พูดไม่จากันตั้งแต่เขาห้องจนออกไป ต้องคุยกันให้รู้เรื่องสักหน่อยแล้ว
“ทำไมมานั่งคนเดียวล่ะครับ”
“พี่สิงห์ ตกใจหมดเลย”
“ขวัญอ่อนจังนะครับ พี่นั่งด้วยได้ไหม”
“ได้แต่ตูดจะเปื้อนทรายนะ แต่เดียวค่อยปัดเอาตอนลุกขึ้น” สิงห์ยิ้มออกมากับคำพูดของน้อง
เสียงเจื้อยแจ้วที่ได้ยินมาตั้งแต่เด็ก แสงอาทิตย์ตกกระทบกับกรอบหน้าหวานช่างดูดึงดูด ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่อีกฝ่ายเข้ามาอยู่ในสายตา เข้ามาอยู่ในความนึกคิดมากขนาดนี้
เขารู้ว่าตัวเองเริ่มมีความรู้สึกบางอย่างกับน้อง แต่อีกใจหนึ่งก็พยายามหลอกตัวเองอยู่ว่าคงจะไม่ใช่หรอก ไม่รู้ว่าความคิดฝังไหนจะเป็นฝ่ายชนะ
“เข็ม”
“ครับ?” แสงสีส้มจากดวงอาทิตย์กระทบกับดวงตาสีน้ำตาลเฮเซลนัททำให้ดูน่ามองยิ่งกว่าครั้งไหน ๆ
“พี่ซื้อมาฝาก พอดีไปเดินตลาดมาแล้วเจอเลยนึกถึงเรา”
สร้อยคอจี้หินสีฟ้าใส ไม่รู้ว่าสิงหารู้รึเปล่าความจริงแล้วสีที่เข็มทิศชอบคือสีฟ้า ถึงซื้อมาได้ถูกใจเขาแบบนี้ เข็มรับสร้อยมามองก่อนจะยิ้มออกมา รอยยิ้มหวานที่จะกดสายตาของสิงหาให้หยุดนิ่ง
“ขอบคุณนะครับ สวยมากเลยเข็มอยากไปเดินตลาดบ้างจังเผื่อจะได้ซื้อของไปฝากพ่อกับแม่”
“ไว้เดี๋ยวพี่พาไปครับ”
“พูดแล้วนะครับ”
“ครับ พี่ใส่ให้ไหม”
“รบกวนหน่อยนะครับ”
สิงหาขยับตัวมาใกล้ ๆ อีกฝ่ายก่อนจะหยิบสร้อยคอมาสวมเข้ากับลำคอระหง ทำไมถึงน่ามองแบบนี้กันนะ ตอนเด็ก ๆ ยังไม่เห็นดึงดูดสายตาขนาดนี้เลย รอยยิ้มของคนตัวขาวยามที่มองจี้สร้อยคอทำไมถึงได้ดูดีใจราวกับได้รับของมีค่าอย่างไงอย่างงั้น
“พระอาทิตย์ใกล้จะลับขอบฟ้าแล้ว กลับโรงแรมกันไหมครับ”
“ครับ กลับกันดีกว่า”
ฝ่ามือหนาของสิงหายื่นมาตรงหน้าของเข็มทิศก่อนที่คนน้องจะวางฝ่ามือทาบทับลงไป พากันจับจูงพากันเดินไปตามทางเดินของโรงแรม
**ปล.หากเจอคำผิดตรงไหนหรือสะกดผิดสามารถบอกแจ้งได้เลยน้า พอดีไรท์ตรวจเองคนเดียวทั้งหมด
เลยอาจจะมีตกหล่นไปบ้าง ขอบคุณที่กดหัวใจและคอมเม้นน้าเยิฟๆ นักอ่านทุกท่านเลย
ความคิดเห็น