คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ใบสมัครนางเอกฮยอกแจ
ข้อมูลผู้สมัคร
ชื่อเล่น :: มิยอน
อายุ :: 15 ปี
ข้อมูลตัวละคร
ชื่อ//ชื่อเล่น (( ขอเป็นภาษาไทยนะคะ )) :: พริมรดา วิวัฒนสกุล // พิมพ์
อายุ :: 22 ปี
สัญชาติ (( ลูกครึ่ง ลูกเสี้ยวอะไรก็ได้คะ แต่ขอเน้นๆ ไทย นะคะ )) :: ไทย-ญี่ปุ่น (พ่อไทย-แม่ญี่ปุ่น)
การศึกษา (( ไม่จำเป็นต้องอยู่คณะเดียวกับพระเอกก็ได้นะคะ แต่อยู่ชมรมการแสดงเหมือนกัน )) :: มหาวิทยาลัยปี 4 คณะแพทศาสตร์
บุคลิกภายนอก (( ที่เด่นๆ คือเห็นแล้วเป็นคุณเลย )) :: มีดวงตาเป็นรูปพระจันทร์ครึ่งเซี่ยว เวลายิ้มแล้วจะทำให้คนใจละลายได้ง่ายๆ
นิสัย (( ขอแบบละเอียดนะคะ ไม่เกิน 10 บรรทัด )) :: ถึงภายนอกเธอจะดูหยิ่งบ้างแต่ที่จริงแล้วเธอไม่ได้หยิ่งนะเธอเพียงแค่ไม่สนใจคนรอบข้างเท่านั้นเอง เธอมักมีโลกส่วนตัวคนเดียวอยู่เสมอ รักความสนุกเหมือนเด็กๆ ชอบเฮฮาปาร์ตี้กับเพื่อนๆ รักเพื่อนที่สุดในโลก โดยปกติแล้วเธอจะเป็นคนใจดี อ่อนโยน ชอบเล่นกับน้องหมา เรียนหนังสือได้ดีมากๆเป็นที่หน้าภาคภูมิใจของครอบครัว รอยยิ้มของเธอเป็นจุดโดดเด่นเพราะเธอชอบยิ้มมากๆ ตาของเธอเวลายิ้มมันก็จะเป็นพระจันทร์ครึ่งเสี้ยว รั่วๆนิดหน่อยแล้วแต่สถานการณ์ เวลาเธอได้หัวเราะแล้วจะยาวนานมาก เป็นคุณหนูบ้านรวย ไม่ชอบคนเอาแต่ใจตนเอง งานบ้านมีอะไรเธอก็จะช่วยแม่บ้านทำ เธอไม่เคยถือตัวเลยชอบทำตัวติดดิน ไม่ชอบเที่ยวชอบที่จะไปห้องสมุดมากกว่า
ประวัติความรัก ((ดูในคำใบ้ได้นะคะ ว่ามีหรือเปล่า)) :: เคยแอบรักผู้ชายคนหนึ่งตอนเด็กแต่เธอก็ต้องจากเขาไปเรียนต่อต่างประเทศ
ประวัติครอบครัว ((ดูในคำใบ้ได้นะคะ ว่ามีหรือเปล่า)) :: ฐานะทางบ้านถือว่าเป็นเศรษฐีได้เลยเพราะพ่อของเธอเปิดบริษัทผลิตรถยนต์ส่งออก ส่วนแม่ของเธอเปิดร้านจิวเวอรี่ที่ใหญ่ที่สุดในกรุงโตเกียวนานๆทีจึงจะกลับมา และเธอมีพี่ชายซึ่งทำงานเป็นหมอเธอจึงจะเดินตามรอยของพี่
ชอบ//ไม่ชอบ :: ชอบอ่านหนังสือ,ห้องสมุด,สถานที่โบราณๆ,รอยยิ้ม,อากาศเย็นๆ,ผัก//ไม่ชอบแต่งตัวที่สุด,ความมืด,สัตว์เลื้อยคลาน,ของหวาน,อาหารที่เผ็ด
ความสามารถพิเศษ ((เน้นการแสดง)) :: พิมพ์เป็นคนที่ค่อนข้างกล้าแสดงออกเป็นอย่างมาก มีครั้งหนึ่งมีคนบอกเธอว่าเธอเล่นบทนางเอกได้ดีมากแต่เธอเลือกที่จะเล่นบทนางร้ายมากกว่าเพราะมันสะใจดีได้ตบนางเอกด้วย แต่การแสดงที่เธอชอบมากที่สุดคือละครเพลงเพราะเธอสามารถเล่นได้ดี
งานอดิเรก :: อ่านหนังสือ,ดูภาพยนตร์,ฟังเพลง
บทสำรอง :: นางเอกคิบอม
อื่นๆ ((น่าจะมีนะคะ บอกมาได้เลยเต็มที่)) :: เป็นคนที่ถูกตามใจอยู่บ่อยๆแต่เธอก็ไม่ชอบให้ใครมาเอาใจเธอเพราะเธอคิดว่ามันไม่สมควรที่จะให้คนอื่นมาตามใจตัวเอง ชอบความเป็นส่วนตัวไม่ชอบให้ใครมาจุ้นจ้านกับชีวิต
อิมเมจนางเอก//บอกชื่ออิมเมจด้วย ขอ 3 รูป ไม่เอาเป็นลิ้งค์นะคะ (( ห้าม!!ซ้ำกับอิมเมจที่ล็อคไว้น้าและอย่างที่บอกในกฎนะคะ ไม่รับอิมเมจที่แอ๊บแบ๊วบ๊องแบ๊วตาโตเว่อร์ๆ นะ - -* )) :: ปาร์ค โซรี
อิมเมจพระเอก 3 รูป ไม่เอาเป็นลิ้งค์นะคะ ::
ข้อตกลง
1. ถ้าติดให้มารายงานตัวภายใน 3 วัน เมื่อครบกำหนดถ้ายังไม่มารายงานตัวจะถือว่าสละสิทธินะคะ หรือถ้าติดธุระจริงๆก็รบกวนแจ้งให้ทราบล่วงหน้าด้วยค่ะ ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เพื่อสิทธิของตัวคุณเองนะคะ ^.^ :: รับทราบเจ้าค่ะ
2. เรื่องเม้นท์ทางเราไม่เครียดค่ะ ขอให้มาเม้นท์สม่ำเสมอก็พอ อย่ามาๆไปๆ หรือหายไปเลย :: ไม่หายจ้าไม่หายรับรองพันเปอร์เซ็นต์
3. เวลาคอมเม้นท์ ห้าม!!สนุกๆ อัพๆ ไวๆ ไม่เอานะคะ ขอเป็นคำวิจารณ์ ติชม นะคะ วิจารณ์มาเลย เพราะหากผิดพลาดตรงไหน ไรเตอร์จะได้นะไปปรับปรุงให้ดีขึ้นค่ะ และมันจะเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ในการเขียนนิยายต่อไปนะคะ :: โอเค๊!ได้เลย ค่ะ
4. ข้อนี้สำคัญนะ กรุณาตอบคำถามด้วยความเต็มใจ ไม่สั้นไป และก็ไม่ยาวเว่อร์นะคะ :: จ้า
คำถามทั่วไป
1. คิดว่าความสัมพันธ์ของคุณกับคู่ของคุณจะเป็นแบบไหนและอยากให้ความสัมพันธ์ของคุณกับคู่ของคุณเป็นอย่างไร
(( 2 คำถามนะคะ ย่อหน้ามานะ คำถามนี้ไม่ต้องการบทพูดนะคะ! เต็มที่ ห้าม! แล้วแต่ไรเตอร์นะ ))
:: อยากให้ความสัมพันธ์ของคู่เราเป็นแบบ...ตอนแรกก็เพื่อนกันที่สนิทกันมาตั้งแต่เด็กๆพอพิมพ์ไปเรียนต่อที่ต่างประเทศตอนมัธยมต้นถึงมัธยมปลายเราก็เลยขาดการติดต่อกันจนกระทั่งวันรับน้องปีหนึ่ง พิมพ์กับฮาร์ฟก็ได้เจอกันอีกครั้งแต่ครั้งนี้เราต่างคนต่างจำกันไม่ได้เลย จนกระทั่งวันที่มีการแสดงละครเวทีเขาได้รับบทเป็นพระเอกและพิมพ์ได้เล่นป็นนางเอกเมื่อจบการแสดงแล้วทั้งสองคนก็ได้มานั่งพักตรงใต้ต้นไม้เพื่อรอรถมารับ จู่ๆฮาร์ฟก็พูดขึ้นมาว่า..ฉันเคยแอบรักผู้หญิงคนนึงตอนประถมปลายแต่เธอก็ทิ้งฉันไปเรียนต่างประเทศเธอชื่อว่าพิมพ์เหมือนเธอเลย..เมื่อพิมพ์ได้รู้เธอก็ถามเขาทันทีว่าเขาใช่เด็กผู้ชายที่ชอบใส่หมวกกลับด้านรึปล่าวและเขาก็ตอบว่าใช่ ทำให้ทั้งคู่ได้รู้ความจริงว่าคนที่เขารอมาแสนนานอยู่ข้างๆพวกเขามาตลอด
คิดว่าความสัมพันธ์ของเราเป็นแบบ...เพื่อนกันมากกว่าเพราะพวกเราต่างก็ยังเรียนไม่จบและพวกเราค่อยๆดูใจกันไปดีกว่าแต่ถ้าจะให้คบก็คบกันได้แต่เธอไม่อยากให้เสียการเรียน
2. ลองเนรมิตฉากจบของคู่คุณ (( เต็มที่เลย บรรยายหรือบทพูดก็ได้ค่ะ ห้าม! แล้วแต่ไรเตอร์นะ ))
:: เธอกับเขาแลองเรียนจบกันที่บ้านพักริมทะเลที่จังหวัดภูเก็ตและวันนั้นเป็นวันที่เขาขอเธอแต่งงานด้วย และเธอก็ตอบตกลงเขากอดเธอท่ามกลางไอเย็นสบายของทะเลอย่างมีความสุข
คำถามตัดสินนางเอก
1. คุณเป็นคนเงียบๆ ดูภายนอกออกจะดุๆด้วยซ้ำไป แต่ฮาร์ฟคือคนแรกที่เข้ามาคุยกับคุณ เทคแคร์คุณเป็นอย่างดี แต่ในสายตาคุณ เขาดูเป็นคนที่น่ารำคาญสุดๆ คุณพยายามเย็นชา และไม่ใส่ใจเขาในทุกๆครั้งที่เขาเข้ามาคุยกับคุณ จนวันนึงฮาร์ฟหายไป ไม่มีวี่แววหรือแม้แต่เงา คุณจะทำอย่างไร ในเมื่อคุณไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณ รู้แต่เพียงว่าไม่ว่าคุณจะทำอะไรก็มีแต่ใบหน้ากวนๆของเขาแว๊บเข้ามาในโสตประสาทตลอดเวลา (( ขอเป็นบทพูดนะคะ ))
:: “นายหายไปไหนเนี่ย?”
“เป็นอะไรหรอพิมพ์พี่เห็นเธอนั่งบ่นมาเป็นชั่วโมงแล้วนะ”
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ...พิมพ์ขอตัวไปอ่านหนังสือก่อนนะคะ”
ติ๊ดด!
“ฮัลโหล...ฮาร์ฟนายหายไปไหนมา”
“ขอโทษนะพิมพ์...ออกมาดูที่หน้าต่างสิ ฉันมีอะไรจะให้ดู”
“นายจะบ้าหรอ...ฝนมันกำลังตกอยู่นะ”
“ไม่ได้บ้า...เธอออกมาดูสิ”และเธอก็ทำตามที่เขาบอกเธอมองลงไปยังข้างล่างเธอเห็นเขากำลังยืนถือกระถางดอกไม้ท่ามกลางสายฝน”เมื่อเธอเห็นเธอก็รีบวิ่งไปหยิบร่มก่อนวิ่งออกไปหาเขา
“ฮาร์ฟ!นายทำไมมายืนตากฝนอยู่ที่หน้าบ้านฉัน”
“ฉันเอาดอกไม้มาให้เธอชอบมันไม่ใช่หรอฉันปลูกเองเลยนะ”
“นายบ้าไปแล้ว...”พิมพ์รับกระถางดอกไม้มาถือไว้
“ใช่!...ฉันชอบเธอ”แล้วเขาก็วิ่งไปขึ้นรถBMWก่อนขับมันออกไปปล่อยให้เธอยืนอึ้งอยู่ที่หน้าบ้านพร้อมกับกอดกระถางต้นไม้ไว้ในอ้อมอก
2. ((จากข้อ 1 )) นั่นเป็นส่วนหนึ่งในแผนของฮาร์ฟ เพราะเขาอยากรู้ว่าคนที่เย็นชาอย่างคุณเคยแคร์เขาบ้างไหม คุณมารู้ทีหลังก้โกรธจนแทบเป็นบ้า ที่หลงกลเขา แต่ในขณะเดียวกันคุณก็เขินมาก เพราะท่าทีที่คุณแสดงออกมาดูเป็นห่วงฮาร์ฟมากจนผิดปกติ คุณจะทำอย่างไรเมื่อคนอื่นๆล้อคุณว่าชอบฮาร์ฟ
:: “พวกเธอฉันไม่ได้ชอบฮาร์ฟจริงๆนะ”
“แน่ใจหรอ”เพื่อนสนิทฉันถามขึ้น
“อื้ม...”เธอตอบแต่ไม่มั่นใจว่าคุณได้ชอบฮาร์ฟจริงๆรึปล่าว
เฮ้~!!
“ฮาร์ฟถูกรถชนข้างหน้าตึก”
“ฮะ!”และเป็นเธอที่วิ่งออกไปจากห้องเป็นคนแรก
“ฮาร์ฟเป็นอะไรมากมั้ย”เธอถามร่างของผู้ชายที่นอนจมกองเลือดอยู่บนพื้นถนน
“นายอย่าเป็นอะไรนะ...แล้วฉันจะอยู่ยังไงล่ะอีตาบ้า”
“ตื่นขึ้นมาคุยกับฉันสิ”
“ฉันรักนายนะ”
“เธอรักฉันจริงๆหรอ”เขาลืมตาถามเธอพลางยันตัวลุกขึ้นนั่ง
“ใช่! เอ๊ะ! นายไม่ได้ถูกรถชนหรอกหรอ”
“แหะๆ...”
“นายหลอกแนอีกแล้วนะ”
“ก็อยากรู้ความจริงต้องลงทุนหน่อย”
“อีตาบ้านี่”แล้วเขาก็ดึงตัวฉันเข้าไปกอดพร้อมกับเสียงแซวเสียงโห่ของเพื่อนๆ
ความคิดเห็น