เรื่องจริง ยิ่งกว่านิยาย

ข้อมูลเบื้องต้น

สวัสดี .. เราเขียนเรื่องนี้ขึ้นมาจากความรู้สึกของเรา เผื่อว่ามีคนหลงเข้ามาอ่าน --"

เราไม่ได้ต้องการอะไร ... แต่ถ้าใครมีคำแนะนำดีดี บอกเราได้นะ

เราจะเริ่มจากเรื่องที่เป็นจุดเปลี่ยนในชีวิตเลยละกัน

ตอนปี 2556 เราโดนจับเข้าคุกเกี่ยวกับคดียาเสพติด ไม่ใช่คนซื้อเสพ แต่เป็นคนขายส่ง --"

ใช้ชีวิตอยู่ข้างในนั้น 2 ปี 8 เดือนกับอีกกี่วันจำไม่ได้ ฟังดูเหมือนจะโหดร้ายและเป็นเรื่องยาก แต่เราก็ผ่านมันมาได้ด้วยดี 

และมีหลายอย่างที่เราได้เรียนรู้ 

พอได้ออกมาใช้ชีวิตข้างนอก ก็ทำตามที่พ่อกับแม่วางแผนเอาไว้ให้ทุกอย่าง ไม่มีแผนเป็นของตัวเองเลย

งานแรกของเราคือ ไปดูแลคนไข้ที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ที่ รพ.ภูมิพลฯ ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี เพราะความตั้งใจล้วนๆ

ข้อดีของงานแบบนี้มีเพียงข้อเดียวคือ ได้เงินเยอะ .. แต่ต้องแลกกับเวลาตลอด 24 ชั่วโมงของเรา

วันนึงเราสมัครใช้งาน "Bee Talk" แอปนี้มันติดมากับเครื่อง กดมั่วไปจนได้เล่น เราพอจะเข้าใจว่าแอปนี้มันคงจะเป็นแอปหาเพื่อนคุยแบบไม่ต้องแลกพินอะไรประมานี้มั้ง คือแบบใครอยู่ไกล้ๆ มันก็จะแสดงรายชื่อมาให้เราเลือกคุย ... 

มีคนทักมาคุยหลายคนอยู่นะ แต่ส่วนมากจะมาแบบ ชวนไปเปิดโรงแรมนอนอะไรแบบนี้ เราเลยไม่ค่อยคุย ไม่ค่อยตอบใคร ตั้งใจจะเลิกเล่นแล้ว

แต่ด้วยความที่ติดคุกนาน ล้าหลังชาวบ้านเค้า คือมันลบยังไง ลงทะเบียนออกยังไง ??? ก็เลยปล่อยไว้แบบนั้นแหละ ไม่กดเข้าไปง่ายกว่า

เลิกเล่นไปพักนึง .. แต่ทีนี้เหงา เพื่อนก็ไม่มี ไม่รู้จะคุยกับใคร วันๆนั่งดูแต่ยูทูปก็เบื่อ --"

จนต้องเผลอกดเข้าไปอีกที ...

แต่การกดเข้าไปครั้งนี้มันเป็นจุดเปลี่ยนครั้งที่สำคัญมากๆในชีวิตของเรา

เราไปเจอคนๆนึง เขาอยู่ไกล้แถวนี้ รูปโปรไฟล์ใส่ชุดทหารอากาศ .... เราเป็นคนทักไปหาเขาก่อน

นานมากกว่าเขาจะตอบกลับมา ... แต่ด้วยความเจียมตัวเองในระดับนึง ก็เผื่อใจไว้แล้วว่าเขาคงไม่ชอบเราหรอก

ได้คุยก็ดี ไม่ได้คุยก็ไม่เป็นไร

สำหรับคนนี้เรารู้สึกดีเป็นพิเศษ ... เห็นแค่รูปก็รู้สึกชอบ 

ก็ทักไปอยู่นั่นหละ จนเขาตอบมา คุยไปคุยมาก็แลกไลน์กัน

พอเริ่มคุยกันในไลน์ เราก็ไม่ได้กดเข้าไปแอปนั้นอีก แต่ยังลบออกไม่เป็น :))

เราเริ่มจริงจัง คือตั้งใจว่าจะคบกับคนนี้่ ...

พอถึงวันที่นัดเจอกัน เราก็แอบหวั่นๆกลัวว่าพอเขาเห็นเราแล้วอาจจะเลิกคุยกับเราไปเลยก็ได้ 

เพราะเอาจริงๆเราไม่ใช่คนหน้าตาดีอะไรเลย ธรรมดาๆ แล้วเพิ่งออกจากคุกมาด้วย ราศีของความเป็นคนดียังไม่มีเลย

แต่พอเจอกันจริงๆ เราก็เขิน เขาก็เขิน คุยกันแบบไม่มองหน้ากันเลย ... แต่เราก็รู้สึกสุขใจ

พอคุยได้แปปนึงเราก็ต้องแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเอง 

ในใจเรายังแอบหวั่นๆว่า เขาออาจจะหายไปเลยก็ได้ ...

แต่เขาก็ยังติดต่อมาเหมือนเดิม ... ตอนเที่ยงคืนกว่าๆ เขาไลน์มาบอกให้เราซื้อกาแฟไปให้กินหน่อย ...

ด้วยความที่เราก็อยากเจอเขา เราก็ไปค่าาา

คืนนั้นมันก็มีหลายๆอย่างเกิดขึ้น ... มันดูเหมือนง่ายไป

แต่เราชอบเขามากจริงๆ จากที่คุยกันแค่ไม่นาน 

เขาทำให้เรารู้สึกดี รู้สึกสบายใจ มันสุขใจบอกไม่ถูก

แต่ก็ทำใจเผื่อไว้ว่าเขาอาจจะหายไปก็ได้ ...

พอวันต่อมา เขาก็ยังติดต่อกลับมาเหมือนเดิม 

และเราก็รู้สึกว่าเขาจริงจังกับเราขึ้นมาบ้างแล้ว ...

หลังจากวันนั้นเราก็เจอกันบ่อยขึ้น เขาพยายามหาทางออกมาเจอเราตลอด

จากแค่ชอบ ... เราก็เริ่มรักเขาแล้ว

และจากที่เคยเผื่อใจไว้ ... ก็ไม่ได้เผื่อแล้ว

ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก เราต้องย้ายไปทำงานที่อื่น 

เวลาที่เราจะได้เจอกันมันอาจจะมีน้อยลง 

แต่เขาก็ยังพูด ยังสัญญาให้เราสบายใจ ว่าจะไปหาบ่อยๆ

.... ทุกอย่างก็เหมือนจะสวยงาม ....

แต่จริงๆแล้ว พอเราไปทำงานที่ใหม่ เรากลับติดต่อเขาไม่ได้เลย 

โทรไปก็ไม่รับสาย ไลน์ก็ไม่อ่าน ไม่ตอบ 

เราคิดมากจนไม่มีกะจิตกะใจจะทำงานเลย 

ในใจคิดว่าเขาเป็นอะไรหรือเปล่า ... ไม่ได้คิดว่าเขาจะมีคนอื่นเลย

เพราะวันสุดท้ายที่อยู่ด้วยกัน เขาดูเหมือนรักเราดี ทุกอย่างมันปกติมาก

เราทำงานไม่ได้แล้วจริงๆ อยากจะเจอเขา อยากจะคุย ว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้

แต่ไม่ว่าจะพยายามติดต่อเขาสักแค่ไหน ... มันก็ไร้ประโยชน์ 

เพราะไม่มีวี่แววว่าเขาจะตอบรับเลย 

เราเสียใจมาก อยากกลับไปอยู่บ้านสักพัก

เราไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้ ไม่เคยต้องเสียใจขนาดนี้

อย่างน้อยถ้าเขาบอกเลิกเรา เราจะได้รู้ว่าเหตุผลเพราะอะไรถึงได้ทำกับเราแบบนี้

แต่นี่ ... เขาหายไป ไม่บอกอะไรเราเลยสักคำ เราต้องคิดเองต่างๆนา

ในใจเรายังหวังว่าเขาจะกลับมา ...

เรากลับมาอยู่ที่บ้าน ... ไม่ว่าจะทำอะไรก็ไม่เป็นอันกินอันนอน 

น้ำตามันไหลออกมาเองตลอด เราเข้าใจอารมณ์เลยว่าทำไมคนที่อกหัก ถึงคิดจะฆ่าตัวตาย

แล้ววันนั้น ... เขาก็ติดต่อมา 

เราดีใจมาก หัวใจมันกลับมาเต้นแรงอีกครั้ง 

แค่ได้ยินเสียงเขาพูด ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าเขาจะพูดอะไร เราก็ดีใจมากๆแล้ว

เขาพูดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ที่เขาหายไปเพราะทำงาน เค้าใช้มือถือไม่ได้

ไม่ว่าสิ่งที่เขาพูดจะเป็นเรื่องจริง หรือเรื่องโกหก ... เราก็เชื่อเขาทั้งนั้น

เราตัดสินใจ กลับไปหาเขาที่กรุงเทพฯ เราอยากคุยกับเขาแบบต่อหน้า

อยากมองหน้าเขา เวลาที่เขาพูด

วินาทีที่ได้เจอเขา ... มันเป็นความคิดถึงมากๆที่สุดในชีวิตที่เคยมีมา

อยากจะกอดเขาอยู่แบบนั้น ...

เราขอให้เขาพูดความจริง เราถามเขาว่าเขามีคนใหม่หรือเปล่า ??

คำตอบคือ ... จริงๆแล้วเขาไม่ได้มีคนใหม่ แต่เป็นคนปัจจุบันของเขา เขามีแฟนอยู่แล้ว

อยู่กินกันมา 5-6 ปีแล้ว 

เราช๊อคมาก ... ไม่คิดว่าเรื่องเลวร้านแบบนี้จะเกิดขึ้นกับเรา 

เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา เขาไม่เคยมีเรื่องอะไรที่ทำให้เราคิดเลยว่าเขามีใครอีกคนหรือเปล่า

พอได้ยินแบบนี้ ... เราก็รู้สึกผิดที่มายุ่งกับคนที่มีแฟนอยู่แล้ว เราถามว่ามาหลอกเราทำไม ??

คำตอบคือ ... ตอนแรกเขาคิดว่าจะแค่คบเล่นๆ แต่เวลาผ่านไปเขาก็เริ่มรู้สึกดีกับเรา ...

เรารู้สึกแย่มาก เสียใจมาก แต่ก็ยังดีกว่าตอนที่เขาหายไปเฉยๆไม่ได้บอกอะไร

โอเคตอนนี้รู้แล้วว่า มันเป็นเพราะแบบนี้ ... เรามาทีหลังและเป็นคนผิด เราจะหายไปจากชีวิตเขาเอง

แต่เขากลับบอกให้เรารอ ... เขาบอกว่าเขาไม่ได้รักผู้หญิงคนนั้นแล้ว อยู่กันไปเขาก็ไม่มีความสุข

แต่เขาไม่อยากบอกเลิกผู้หญิงคนนั้น เพราะความสงสาร 

เราฟังแล้วรู้สึกเหมือนเขาเห้นแก่ตัว ... แต่เราเองก็ยังรักเขามาก

เราไม่ได้บอกว่าจะรอ ... เราจะถอยออกมา 

เราตัดสินใจจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ จะไม่ทำงานแบบเดิมอีก 

ขอเงินทุนจากแม่ไปหาค้าขายอยู่ที่ไกลๆ

ระหว่างที่เรากำลังจะเริ่มต้นใหม่ ... เขาก็ยังแวะเวียนมาหา

จนวันนึงผู้หญิงคนนั้นก็โทรมาหาเรา ...

เรายอมรับผิดทุกอย่าง และขอโทษผู้หญิงคนนั้น

เราเลิกยุ่งกับเขาแล้ว แล้วช่วยบอกให้เขาเลิกยุ่งกับเราได้ไหม ...

แต่เขาก็ยังวนเวียนมาหาเราอยู่ จนวันนั้น วันที่เราให้เขาเลือก ว่าจะเอายังไง ??

เราไม่ได้ตั้งใจไว้ว่าจะต้องเลือกเรา แต่อยากให้เด็ดขาด ไม่ใช่วนเวียนมาอยู่แบบนี้

แล้วเขาก็ตัดสินใจเลือกผู้หญิงคนนั้น ... 

งั้นก็อย่ามายุ่งกับเราอีก ...

เรายอมรับว่าเราก็เสียใจ แต่คิดว่าก็คงจะทำใจได้ เวลาจะช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้นเอง

เรากำลังจะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้ง ...

วันต่อมาเขากลับโทรมาหาเรา

มาขอโทษ ขอกลับมา 

เราก็ถามว่า เมื่อวานเลือกผู้หญิงคนนั้นแล้ว แล้วจะมาพูดแบบนี้อีกทำไม ??

เขาก็บอกว่าขอโทษ มีเหตุผลที่ต้องพูดแบบนั้น แต่ตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นยอมไปแล้ว

เราก็ไม่ได้เชื่อนะ จนผู้หญิงคนนั้นส่งข้อความมา ...

ลึกๆเราก็ดีใจ ที่เขากลับมา เราคุยกันว่าจะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยกัน

เราไปเริ่มต้นขายของเล็กๆที่คลองหก

เราช่วยกันเริ่มทำทุกอย่าง แล้วอยู่ดีๆ ผู้หญิงคนนั้นกลับโทรมาหาเรา

บอกว่าขอเขาคืนได้ไหม ... โทรมาจนรำคาญ

เราเลยบอกว่าเอางี้นะ ถามเขาเองละกันคุยกันเอาเองว่าจะอะไรยังไง 

ถ้าเขาจะไปหาเธอเราก้ไม่ห้าม ไม่รั้งไว้

แต่เขาก็ไม่ไป ... จนผู้หญิงคนนั้นต้องส่งข้อความมาขอโทษเรา

เราไม่รู้ว่าระหว่างเขาและผู้หญิงคนนั้น มันมีอะไรต่อกันมาบ้าง

เรากับเขาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมาผ่านทุกๆอย่างมาด้วยกัน

วันที่เราลำบากเค้าก็ยังอยู่ ... 

เรายอมรับว่าเราก็ทำไม่ดีกับเขาอยู่บ้าง แต่เมื่อรู้ว่าสิ่งที่เราทำ มันทำให้เขาเสียใจ เราก้ไม่ทำอีก

จนวันนึงเราเริ่มไม่ไหวกับการขายของ มันเหนื่อยเปล่า อีกอย่างไม่เคยมีประสบการณ์ด้วย แต่ครั้งนี้ก็เป็นบทเรียนที่สำคัญในชีวิต

เราต้องกลับมาหางานทำ ... และมาอาศัยอยู่ที่บ้านของเขา

แต่พอมาอยู่ได้ไม่กี่วัน เรารู้สึกว่าทุกอย่างมันเปลี่ยนไปมาก ...