คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Charm and Seduction (กลเสน่หา) บทนำ
Charm and Seduction (กลเสน่หา) บทนำ
เสียงเพลง เอาต์ ออฟ รีช โดย แกเบรียล กระทบใจรีลยาอย่างแรง แต่แทนที่จะเปลี่ยนคลื่นวิทยุเพื่อฟังเพลงอื่น เธอกลับปล่อยให้มันซึมซับเข้าสู่สมอง เพื่อให้มันตอกย้ำความรักอันล้มเหลวของเธอ
เธอน่าจะเอะใจตั้งแต่ตอนที่หริศ คนรัก มาหาเธอที่บริษัทอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ไม่มีการโทร.มาบอกล่วงหน้า ซึ่งนับว่าแปลกมากสำหรับคนที่ชอบทำอะไรมีแบบแผนเช่นเขา
หญิงสาวมัวแต่ดีใจ ที่เขาถ่อมาเซอร์ไพรส์เธอถึงอีกมุมเมืองหนึ่ง เธอออกไปพบเขาด้วยความตื่นเต้น ไม่เฉลียวใจสักนิดว่า เขาเรียกเธอออกไปพบ เพราะต้องการจะบอกเลิกกับเธอ
‘เรียว เราเลิกกันเถอะ’
รีลยาถึงกับนิ่งอึ้ง เมื่อได้ยินคำพูดบอกเลิกราบเรียบไร้ความรู้สึกของเขา เธอไม่คิดว่าความสัมพันธ์ของเขาและเธอ จะลงเอยในรูปแบบนี้ ไม่มีสัญญาณบ่งบอกถึงการเลิกร้าง ไม่มีการทะเลาะกัน ไม่มีปากเสียง ไม่มีความขัดแย้งใดๆ ทั้งสิ้น
เธอไม่เข้าใจสาเหตุของการบอกเลิกจริงๆ ความไม่เข้าใจทำให้เธอถามเขาออกไปตรงๆ
‘ทำไม’
ชายหนุ่มเงียบไปอึดใจหนึ่งก่อนจะตอบว่า
‘ผมมีคนใหม่’
คำตอบตรงๆ ของเขาทำให้หญิงสาวพูดไม่ออก ดวงตาสีน้ำตาลเบิกกว้างอย่างคาดไม่ถึง หัวใจของเธอรวดร้าว
‘เราพบกันในงานสัมมนาที่พัทยา’
นั่นยิ่งทำให้รีลยากลายเป็นบื้อใบ้ ถ้าเขาบอกว่าพบผู้หญิงคนนั้นที่พัทยา นั่นก็หมายความว่า เขาเพิ่งรู้จักผู้หญิงคนนั้นได้ไม่ถึงเดือน
เขานอกใจเธอ ผู้ชายที่คบเธอมากว่าเจ็ดปี ทิ้งเธอไปหาผู้หญิงที่เขารู้จักได้ไม่ถึงเดือน!
‘เธอชื่อมีน’
เกลียดนัก...เกลียดน้ำเสียงทอดหวาน ยามเขาเรียกชื่อผู้หญิงคนนั้น
‘ผมชอบเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้รู้จัก’
ให้ตายสิ นี่เป็นประโยคเดียวกันกับที่เขา เคยใช้พูดกับเธอ เมื่อเจ็ดปีก่อน ตอนที่เขาสารภาพรักกับเธอ เขาก็พูดแบบนี้ แต่เธอไม่คิดว่าตัวเองจะต้องมาฟังคำพูดเดิมจากปากเขา ผิดแต่ว่าผู้หญิงที่เขาพูดถึงนั้นไม่ใช่เธอ!
กว่ารีลยาจะหาเสียงของตัวเองเจอ เธอก็ฟังเขาสารภาพความจริงอันเสียดแทงใจไปหลายประโยค
‘คุณทำอย่างนี้ได้ยังไง’
‘เรา...รักกัน’
หญิงสาวอยากจะร้องกรี๊ด ให้เหมือนตัวอิจฉาในละครน้ำเน่า แต่ก็กรี๊ดไม่ออก น้ำตากลับเอ่อท่วมดวงตาอย่างช่วยไม่ได้
ทำไมความรักของเขา ถึงได้ก่อตัวรวดเร็วแบบนี้ แล้วเธอล่ะ เขาเอาเธอไปวางไว้ตรงไหน เมื่อตอนที่เขาพบผู้หญิงคนนั้น เขาเอาความรักเจ็ดปีของพวกเขาไปวางไว้ตรงไหน!
เธอไม่ได้ถาม เพราะคำพูดแสดงความรัก ที่เขามีต่อผู้หญิงคนใหม่ ก็เพียงพอจะทำให้เธอ เต็มใจเดินออกไปจากชีวิตของเขาในฐานะผู้พ่ายแพ้
“คนเฮงซวย!” รีลยาก่นด่าอดีตคนรัก ด้วยน้ำเสียงอ้อแอ้ พลางกรอกวิสกี้ออนเดอะร็อกแก้วที่ห้าเข้าปาก น้ำสีอำพันแผดเผาจนลำคอของเธอร้อนผ่าว หญิงสาวชูแก้วเหล้าขึ้นดู เมื่อเห็นว่ามันว่างเปล่า เธอก็จัดแจงเทวิสกี้ใส่แก้วช็อตใบเล็กจนล้นปรี่ ก่อนจะดื่มมันรวดเดียวหมด
“อ้ายเลว มาบอกเลิกตอนนี้...ทามมาย ม่ายเห็นจายกานบ้าง” เธอพูดอย่างน้อยใจ เขาช่างเห็นแก่ตัวนัก คบเธอมาตั้งแต่อายุยี่สิบสามและเพิ่งจะมาบอกเลิกเอาตอนเธออายุสามสิบ เจ็ดปีที่ผ่านมา เธอมีแต่เขา เธอผูกตัวเองไว้กับเขา เขาทำให้เธอคิดว่าจะได้ครองคู่กับเขา ทว่าความฝันของเธอพังทลายหมดแล้ว
คิดถึงตรงนี้ รีลยาก็คว้าคอขวดวิสกี้ แล้วยกมันดื่มอั้กๆ ด้วยความสะใจระคนปวดใจ น้ำสีทองไหลรินลงมาตามลำคอระหง แต่เธอกลับไม่ใส่ใจ ปล่อยให้มันเปรอะเปื้อนอยู่อย่างนั้น
“หนายว่า...จาแต่งงาน...กับช้านงาย คนจายร้าย!” หญิงสาวกระแทกขวดเหล้าลงบนโต๊ะกินข้าวดังโครม ตอนนี้คานทองลอยมาหาเธอลิบๆ อายุสามสิบทำให้เธอกลายเป็นรถไฟขบวนสุดท้าย รึว่าไม่จริงเล่า อายุขนาดนี้จะไปเริ่มต้นกับใครได้ ผู้หญิงไม่ได้เหมือนผู้ชายที่ยึดเอาเลขสามสิบเป็นอายุแห่งการเริ่มต้นสักหน่อย
เพลง เอาต์ ออฟ รีช ยังคงดังคลอไปเรื่อยๆ ยิ่งตีความตาม เธอก็ยิ่งเจ็บปวดใจ
เขาเคยรักเธอบ้างไหม?
ไม่! เขาไม่ได้รักเธอเลย
หญิงสาวสามารถตอบเนื้อเพลงท่อนนี้ได้ในทันที ถ้าเขารักเธอจริง เขาจะทิ้งเธอไปหาผู้หญิงที่เพิ่งรู้จักกันไม่ถึงเดือนทำไม
บทเพลง เอาต์ ออฟ รีช ตอกย้ำหัวใจ ไม่ต่างจากลิ่มแหลมทิ่มแทง น้ำอุ่นใสไหลออกมาจากเบ้าตาอย่างช่วยไม่ได้ รีลยาซบหน้ากับท่อนแขน เสียงสะอึกสะอื้นเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากอิ่ม หญิงสาวร้องไห้ไม่หยุด เธอบอกตัวเองว่า จะร้องไห้ให้เขาเพียงแค่วันเดียว จะไม่มีวันอื่นสำหรับคนทรยศอย่างเขาอีกต่อไป!
ความคิดเห็น