คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Charm and Seduction (กลเสน่หา) บทที่ 1
Charm and Seduction (กลเสน่หา) บทที่ 1
รีลยาโยนนิตยสารตั้งใหญ่ที่ขนมาจากออฟฟิศ ลงบนเตียงนอน เธอตั้งใจหอบนิตยสารที่ลูกค้าของเธอลงโฆษณา กลับมาอ่านเล่นที่บ้าน อาชีพมีเดียแพลนเนอร์ ทำให้เธอมีโอกาสได้รู้จักสื่อสิ่งพิมพ์มากมาย
เธอคิดจะอ่านหนังสือเหล่านี้ ให้ง่วงหลับไป เหมือนเช่นหลายคืนที่ผ่านมา เธอไม่ต้องการให้หัวสมองของเธอว่าง เพราะจะได้ไม่มีเวลาหวนกลับไปคิดถึงวันคืนดีๆ ระหว่างเธอกับหริศอีก
หญิงสาวยังไม่อยากอาบน้ำ จึงนอนขลุกอ่านนิตยสารบนเตียง มือเรียวพลิกหน้ากระดาษไปเรื่อยๆ ดวงตาอ่านไล่ตั้งแต่คอลัมน์สวยงามไปจนถึงคอลัมน์ชีวิตจริงด้วยความเพลิดเพลิน
ผ่านไปกว่าชั่วโมง นิตยสารเล่มแรกก็ถูกเธอสำรวจจนปรุ รีลยาเอื้อมไปหยิบนิตยสารเล่มที่สองขึ้นมาอ่านต่อ
หน้าที่หนึ่ง...หน้าที่สอง...หน้าที่สาม...จวบจนครึ่งเล่ม...
หญิงสาวหยุดอ่าน และหันไปมองนาฬิกาบนหัวเตียง เข็มสั้นบอกเวลาสี่ทุ่ม เตือนให้เธอไปอาบน้ำ ก่อนจะผล็อยหลับไปทั้งที่เนื้อตัวเหม็นเหงื่อ
เธอกระโดดผลุงลงจากเตียง คว้าผ้าเช็ดตัวที่พาดอยู่ใกล้ๆ และวิ่งเข้าห้องน้ำไป
ไม่นาน ร่างกรุ่นกลิ่นสบู่รวยระรินก็เดินออกมาจากห้องน้ำ เธอคลานขึ้นไปนอนพังพาบบนเตียง และพลิกหนังสือไปยังหน้าที่อ่านค้างไว้ ชื่อคอลัมน์ทำให้ดวงตาสีน้ำตาลขยายกว้างด้วยความสนใจ
‘มนต์เรียกรัก’
แล้วรีลยาก็อ่านตัวอักษรในกรอบทีละบรรทัดจนจบ
“ทำนายรักจากแอปเปิล มันจะได้ผลจริงเร้อ”
หญิงสาวไม่เชื่อว่าพิธีกรรมแสนประหลาด จะทำให้เธอเห็นหน้าเนื้อคู่ในอนาคตได้
เหมือนต้องการจะท้าทายความขลัง รีลยาเดินรี่ไปยังห้องครัวที่อยู่ใกล้ๆ และเปิดตู้เย็นออก เธอกวาดมองไปทั่วชั้นวางของ เพื่อหาสิ่งที่ต้องการ
“แอปเปิลๆๆ อยู่ไหนน้า จำได้ว่ายังเหลืออีกลูกหนึ่งนี่นา” สองมือคุ้ยตู้เย็นอย่างขะมักเขม้น และในที่สุดเธอก็พบมัน
“เจอแล้ว”
หญิงสาวหันไปมองนาฬิกา และพบว่าเหลือเวลาอีกมากในการเตรียมตัวร่ายมนต์ทำนายรักจากแอปเปิล
เตรียมอุปกรณ์เสร็จ รีลยาก็กลับไปอ่านมนต์เรียกรักอีกครั้ง เธอทวนซ้ำไปซ้ำมาจนขึ้นใจ ก่อนจะรอเวลาด้วยความกระสับกระส่าย
มนต์นั้น จะต้องกระทำก่อนเที่ยงคืน และหลังจากเสร็จสิ้น ผู้ประกอบพิธีกรรมจะต้องรอให้ถึงยี่สิบสี่นาฬิกาพอดี เพื่อดูหน้าเนื้อคู่ในกระจกเงา
รีลยานึกสงสัยว่า อะไรดลใจให้เธอทำเรื่องไร้สาระแบบนี้ ทั้งที่ปรกติ เธอไม่สนใจเรื่องเหนือธรรมชาติเท่าไหร่ แต่ไม่ว่าจะเหตุผลกลใด มันก็เป็นสิ่งที่บ้าที่สุดที่เธอเคยทำมา
เมื่อเข็มยาวชี้ไปยังเลขเก้า หญิงสาวก็เริ่มปฏิบัติตามคำบอก ในนิตยสาร เธอเดินไปหยุดอยู่หน้ากระจกโต๊ะเครื่องแป้ง และจุดเทียนที่เตรียมไว้ เปลวไฟสีเหลืองส้ม ทำให้ห้องมืดสว่างเรืองรองขึ้นมานิดหนึ่ง แสงเทียนทำให้เธอเห็นภาพตัวเองในกระจกเป็นเงาสลัวๆ
รีลยาใช้มีด แบ่งแอปเปิลออกเป็นสี่ส่วน เธอเก็บแอปเปิลไว้ชิ้นหนึ่ง และโยนอีกสามชิ้นข้ามไหล่ไป หญิงสาวกัดกินเสี้ยวแอปเปิลที่เหลือขณะที่มืออีกข้างหวีผมไปด้วย
หวีไปได้สามที มือของเธอก็เริ่มสั่น ความมืด และบรรยากาศเงียบสงัดที่รายล้อมอยู่รอบกาย ทำให้เธอรู้สึกหนาวยะเยือกอย่างบอกไม่ถูก หญิงสาวขนลุกซู่
ช่างเป็นมนต์ที่ขลังอะไรอย่างนี้ ขลังเสียจน...บรื๋อ...น่ากลัว
มีข้อห้ามหนึ่งข้อในการประกอบพิธีกรรมเรียกรัก นั่นคือ ห้ามผู้ประกอบพิธีกรรมหันไปมองข้างหลังโดยเด็ดขาด
แต่ถึงไม่ห้าม เธอก็ไม่กล้าหันไปหรอก
บ้าสิ บรรยากาศหนาวๆ เย็นๆ โอนเอียงไปทางน่ากลัวแบบนี้ ใครหน้าไหนจะกล้าหันไป เกิดหันไปเจอ...เอิ่ม...เจอ...แบบว่า...อึ๋ย...เธอไม่อยากจะคิดเลยว่าเจออะไร เพราะถ้าเจอจริง เธอคงทำอะไรไม่ถูก
แต่ความกลัว ก็ไม่ได้ทำให้รีลยาหยุดมนต์เรียกรัก เหตุเพราะความอยากรู้มีมากกว่าความกลัวนั่นเอง
หญิงสาวค่อยๆ เล็มแอปเปิลชิ้นเล็ก ถ่วงเวลาให้ถึงเที่ยงคืน หัวใจของเธอเต้นตึกตัก ช่องท้องเบาโหวงและวาบหวิว เธอตื่นเต้นเป็นที่สุด เมื่อเข็มวินาทีเคลื่อนเข้าไปใกล้เลขสิบสองทุกทีๆ
ห้า...สี่...สาม...สอง...หนึ่ง...ศูนย์...
รีลยาเหลือบตาขึ้นมองกระจก เมื่อนาฬิกาบ่งบอกเวลาสองยามตรง ภาพที่ปรากฏในกระจก ทำให้เธอผงะด้วยความตกใจและคาดไม่ถึง
ให้ตายสิ! ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า จะมีหน้าคนโผล่ขึ้นมาจริงๆ
หญิงสาวร้องครางในใจ และก้าวถอยหลังโดยอัตโนมัติ เมื่อเห็นเงารางๆ ในกระจกกลายเป็นภาพชัดเจน
ไม่นะ อย่าบอกว่านี่คือเนื้อคู่ของเธอ!
ดวงตาสีรัตติกาลในกระจก จ้องเธอไม่กะพริบ มันเป็นดวงตาที่สวยที่สุดเท่าที่เธอเคยเห็นมา นัยน์ตาของเขาเหมือนนัยน์ตามังกร มันดำขลับ เรียวยาว ดุคม และแรงกล้า
รีลยาอยากจะถอนสายตาออกจากกระจก แต่ทำไม่ได้ เนื่องจากถูกดวงตาคู่นั้นตราตรึงไว้อย่างแน่นหนา
เจ้าของดวงตาคู่งาม เป็นผู้ชายผิวสีแทนเหมือนกาแฟใส่นม ไม่เข้มแต่ก็ไม่ขาว มันเป็นสีน้ำตาลอ่อนนวลเนียน จมูกของเขาโด่งเป็นสัน ริมฝีปากครึ่งยิ้มครึ่งบึ้ง ประกอบกับนัยน์ตาคมกริบ ทำให้ใบหน้าของเขาดูลึกลับและอ่านยาก ผมของเขาเป็นสีดำเฉกเช่นดวงตา มันเป็นลอนหยักโค้งไปทั่วศีรษะ และยาวระต้นคอแข็งแกร่ง
เขาช่างหล่อร้ายกาจอะไรอย่างนี้
หญิงสาวงุนงงเมื่อภาพในกระจกเริ่มเลือนราง และสุดท้ายก็หายวับไปต่อหน้าต่อตาเธอ ครั้นเงยหน้าขึ้น มองนาฬิกาที่แขวนอยู่บนผนังห้อง เธอก็เข้าใจได้ในทันทีว่า ทำไมเขาจึงหายไป
ตอนนี้ เป็นเวลาเที่ยงคืนหนึ่งนาทีแล้ว เมื่อเวทย์มนต์หมดฤทธิ์ ซินเดอเรลลาก็หนีไป เหลือไว้เพียงแต่รองเท้าแก้วข้างหนึ่ง ให้เจ้าชายตามรอย แต่ซินเดอเรลลาบอยของเธอ กลับไม่ได้ทิ้งอะไรเป็นชิ้นเป็นอันให้เธอดูต่างหน้า นอกจากดวงตาคมกล้าประดุจมังกร ที่ประทับแน่นอยู่ในความทรงจำของเธอ
เมื่อกระจกเงากลับสู่สภาพเดิม หญิงสาวก็ทรุดตัวลงไปนั่งแปะที่พื้นห้องด้วยความเหนื่อยอ่อน เพียงแค่สบตาเขา เข่าของเธอก็อ่อนเปลี้ยไร้เรี่ยวแรง
พระเจ้า! เธอไม่อยากเชื่อว่าผู้ชายคนนี้เป็นเนื้อคู่ของเธอ
รีลยาสะบัดหน้าไปมา พยายามขับไล่ใบหน้าของหนุ่มนัยน์ตามังกรออกไปจากใจ แต่ก็ทำไม่สำเร็จ!
-----------------------------------------------------------------------------------
อ่านแล้วสนใจ สามารถเลือกซื้อเป็นอีบุ๊ก โดยดูรายละเอียดด้วยการคลิกรูปด้านล่างค่ะ
เรื่องในชุดเดียวกัน (คลิกรูปภาพด้านล่าง เพื่อนำไปยังลิงก์หนังสือ)
ขอบคุณค่ะ
มิถุนา
ความคิดเห็น