คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : การพบพาน
ระหว่าทาที่ผมหมำลัใที่ะใ้ีวิ่อ พวเา็ำลัพาผมออาที่โรพยาบาล ระหว่าทาผมเอเ็ผู้หิอายุน่าะประมาผม เธอมีผิวสี ผมหยิ รูปร่าอวบ ผมเห็นเธอนั่ร้อไห้อยู่ที่พื้น แล้วมีแผลถลอที่า้วย ผมวิ่ไปหาเธอแล้วปลอบเธอว่า
"ไม่้อร้อนะ แผลแ่นี้เอ "
แล้วเธอ็่อยๆหยุร้อแล้วเยหน้ามอผม เเล้วผม็ยิ้มให้เธอ เธียร์ที่เห็นผมวิ่ไปหาเ็ผู้หินนั้น เา็เินเ้ามาแล้วอุ้มเ็ผู้หินนั้นไปห้อทำแผล แล้วผม็ามเธียร์ไป ผมใมาเพราะในห้อนั้นมีเ็ผู้าย 2 นอายุไล่เลี่ยับผม ำลัทำแผลให้ับเ็ผู้หินนั้น แล้วเ็ผู้าย 2 นนั้น็เรียเธียร์ว่า "พ่อ" เรียผู้หินนั้นว่า "แม่" ผู้หินนั้น็แนะนำให้ผมรู้ั
" ฟิล์ม เฟร "
แล้วผู้หินนั้นแนะนำัวเอว่า
" ส่วนันเป็นแม่เลี้ยอเาื่อ มิว " แล้วมิว็ยิ้มให้ผม
" โทษทีนะ! ที่แนะนําัว้าไป " มิวอบ
" ผมื่ออิลิ รับเรีย ลิ เยๆ็ไ้รับ ”
" แล้วเธอหล่ะหนูน้อยื่ออะไรเหรอ " มิวถาม
" หนูื่อเมมี่่ะ ยินีที่ไ้รู้ัทุน่ะ " หนูน้อยอบ
านั้นพวเา็ออาห้อปมพยาบาล เหลือเเ่ผมับเมมี่ ผมพยายามวนเธอุย ุยไปุยมา็รู้ว่าเธอมาเ้าเวรับุเเม่ที่เป็นพยาบาลพร้อมับน้อสาวอเธอ เเล้วเธอ็ออมาื้ออให้น้อสาวเเ่อนลับเธอหล้ม เธอเล่าเเล้ว็ยิ้ม รอยยิ้มอเธอูสใส ไร้เียสามา ทำให้ผมอบรอยยิ้มนั้นมา ัภาพมาที่ผมที่มปรัับเรื่อเลวร้ายนั้น ผมุยับเธอนนั้นไ้ถูอมา นผมลืมัวว่าผมำลัเศร้าอยู่
ระหว่าทีุ่ยัน็มีนเินเ้ามาในห้อ เธอเป็นนาพยาบาล เธอพูว่า
"อ้าว!!! เมมี่ หนูมาอยู่นี่เอเหรอ แม่หาหนูั้นาน ลับไปที่ห้อไ้แล้วนะลู" ใ่รับนาพยาบาลนนั้นเป็นแม่อเมมี่ เเม่อเา็เห็นเเผลเเล้วอบุที่่วยทำเเผลให้ับลูสาวอเา หลัานั้นเเม่อเมมี่็พาเมมี่เินลับไป
ส่วนผม็สนใในวามสามารถอพวเามาเเล้วผม็รู้สึว่าพวเาเท่มาๆเเละผม็อยาเป็นเหมือนพวเา เพื่อะไ้มารัษาน้อสาวอผม เเละเเน่นอนว่าผมะ้อเริ่ม้น้วยารปมพยาบาล่าย่อน มิวเห็นว่าผมสนใเลยถามผมว่า
" สนใอยาเป็นเหมือนพวเาไหม! หล่ะ " แล้วยิ้มให้ผม ผมอบ้วยวามมั่นใ
" รับ ผมอยาเท่แบบพวพี่ๆเานะรับ " แล้วเธียร์็หัวเราะำอบอผม ผมหันไปหาเธียร์้วยสีหน้าไม่พอใ
" มีอะไรน่าหัวเราะเหรอ " ผมอบ
" ็ไม่หรอ! นายน่ะเป็นไ้นะแ่นาย้อรู้เรื่อหนึ่่อนนะ แล้วันะให้นายเป็นแบบพวเานะไอหนู " เธียร์อบพร้อมเินมาหาผมแล้วยี้หัวผม และให้วามหวัผม
" เรื่ออะไรอีล่ะ " ผมอบเ้าบ้าเธียร์เนี่ย
" อย่าแรเลยนาย้อฟัันับมิว เพราะ่อานี้เราะเป็นผู้ปรอให้นายเอ "เธียร์อบ
" ห้ะ! อะไรนะไม่เอาหรอ ผมไม่เอาุมาเป็นผู้ปรออผมหรอ เเ่ถ้าเป็นมิวหล่ะ็ผม็ไม่ั้อหรอ ” ผมอบไปเพราะว่าเธียร์อบวนผม
” ั้น!!! สิ่ที่เธออยาเป็นเหมือนพวเาหล่ะ็ไม่ไ้เป็นเเล้วหล่ะไอหนู” เธียร์อบลับ ้วยสีหน้าที่เยาะเย้ย
” อ...เออ....็ไ้รับ ผมะเื่อฟัพวุ” เเละผม็ทำสีหน้าไม่พอใเเ่้อยอมำนนเเ่โยี
” ีมาเ้าหนู! ไหนเรียพ่อสิ ”
”……รับ! พ่อ”
หลัาที่ผมโนเธียร์บัับให้เรียพ่อ ฟิล์มับเฟรเา็หัวเราะผม ผมว่ามันไม่ใ่เรื่อลเลย
เเล้วเธียร์ับมิว็พาผมไปที่บ้านหลัหนึ่ ผมนี่อึ้ไปเลย เพราะที่นั้นให่มา หรูหราหมาเห่ามาเลย พอถึบ้านไ้ไม่นาน เธียร์็พาผมไปอาบน้ำ ให้ผมิน้าว ูเเลเหมือนพ่อเเม่ผมเลย ระหว่าที่ิน้าวเรื่อพ่อเเม่อผม เเละน้อสาว มันเเวบเ้ามาในหัวอผมอีเเล้ว ผมไ้หลุเ้าไปในห่วเวลาอันหหู่นั้นอีเเล้ว มันเหมือนเป็นฝันร้าย มิวเห็นผมรู้สึไม่ี็เ้ามาปลอบผมเเละอยู่้าๆ เเล้ว็พูเรื่อฟิล์มับเฟรให้ผมฟัว่า
”พวเา็เป็นเหมือนเธอนั้นเเหละในหลายๆวามหมายนะ” มิวอบ
”หมายวามว่ายัไเหรอรับ” ผมถาม
”็รอบรัวทาบ้านฝ่ายพ่อเเม่ถูีัน เเล้วพ่อเเม่อพวเา็ฝาันไว้ใหู้เเล เพราะว่าพวเาิานอยู่นะ เเละานนั้น็เหมือนที่พ่อเเม่อเธอทำนั้นไ” มิวอบ
”านอะไรเหรอรับ! พ่อไม่ไ้บอผมเลยพ่อบอเเ่ว่าะไปทำานที่่าประเทศเเ่นั้นเอนะรับ” ผมถาม้วยวามสสัย เเละอยารู้ว่าพ่อทำานอะไรันเเน่ถึไ้มีพวมาไล่ยิเเบบนั้น
”อยารู้เรื่อพ่อเเม่เหรอ“ เธียร์เเทรึ้นมาถาม
”็ใ่นะสิ ็พ่อนะวามลับเยอะะาย” ผมอบ
”ั้น!!! เอาี้เรื่อเเรที่เธอวรทำือเลิหหู่ เเล้วเธอะ้อรับารทสอบเพื่อะไ้เป็นเหมือนฟิล์มับเฟรอย่าที่เธออยาเป็น เเละะไ้รู้เรื่ออพ่อเเม่เธอ” เธียร์อบ
”รับ” ผมลืมวามหหู่ไปั่วะ เนื่อาผมมีวามฝันที่ผมอยาะเป็นเเละทำให้ผมอยามีีวิอยู่่อ
“ารทสอบะถูัึ้นทุปี ปีละรั้เท่านั้น มีารทสอบอยู่ 3 รูปแบบ อยาให้นายไ้ำเอาไว้เเล้วฝึฝนนเอให้ไ้ ้าวึ้นมาในุที่พวเราอยู่สิไอหนู ” เเล้วเธียร์็เินาไป ่อนะาไปเธียร์็พูว่า
“เราะเริ่มฝึทุวันอนเ้า ห้ามมาสายล่ะ!!!! เพราะ่อานี้ นี่ือารฝึอนาย”
เเล้วมิว็พาผมึ้นไปนอนเเล้วบอับผมว่า
”นั้นนะ! เป็นารปลอบใเเบบเธียร์เานะ” มิวบอ
”เหรอ! รับเเ่เธียร์เาะเ้มไปไหนหล่ะรับเนี่ย ผมไม่เยเห็นเายิ้มให้ผมเลย” ผมถาม้วยวามสสัย มิว็ไม่อบ ไ้เเ่ยิ้มให้ผมเเล้วบอผมว่า
”Good Night ่ะลูรั” เเล้วมิว็ูบที่หน้าผาอผมเเล้วนอนอยู่้าๆผม ระหว่าที่ผมำลัเลิ้ม ผม็นึเรื่อเธียร์ึ้นมาว่า เธียร์็ไม่ใ่นเลวร้ายอะไรเเ่เเ่อบวนผม เเละนั้นเเหละือสิ่ที่เธียร์เป็น
ความคิดเห็น