คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ความรู้สึกมีคำวลีเด็ดของตนเองนี้ดีจริงๆ(รีไรท์)
ไม่รู้ว่าัวเอมาอยู่ในสภาพนี้ยัไแ่ว่ามันไม่ใ่เรื่อลเลยสันิเียววาสายามอรอบเียไม่มีัว่วยเลยสัอย่า
.
.
.
่วย้วยรับลูาย(บุธรรม)ะผมมมมมม!!!
ย้อนวาม
หลัาที่ผมพาัวประอบผู้ลั่ไล้ิเอลยิ่ว่าิ่้อมวเาหลีอย่าบารอนเลวินมาที่ห้อทำาน(อย่าิว่าะไ้ไปห้อนอนผม)โรเปลือัวเลย
ุยเรื่อาน10%หยอำหวานๆ90%ที่ผม้อทำแบบนี้ผมถึเพราะะไ้่วยสอฝาแฝแฟนธอมไฮฟ์ยัไละ!
ในอนภา3มีบทาหนึ่ล่าวถึอนบารอนเลวินที่ถูเิวนโยัวประอบนหนึ่เี่ยวับฝาแฝแฟนธอมไฮฟ์เพื่อบูายัะนั้นแล้วเพื่อหลานที่น่ารัและน่าออเาเายอมทั้แรายและแรใสุๆอ่าาาาหยุิเรื่อเรียๆแบบนี้เถอะ
าลอสปิปาหาวหลัาส่แพิเศษลับบ้านถึรถม้าวาสีฟ้าแทบะปิอยู่รอมร่อพยายามถาาและร่าายัวเอสุีวิในารเินึ้นบันไสอั้นโรยาว
“่ว”เาพึมพำเหมือนนวิาฯหลุออาร่าเหลือแ่ร่าาย
ปั!
เสียถีบประูอย่าแรห้อนอนสีำน้ำเินเ้มเรียบ่ายแู่หรูหรามีระับ้าวอเรื่อใ้ถูัระเบียบสะอาสะอ้านาารที่พ่อบ้านมาทำเป็นประำทุวัน
อะไร เาไม่ใ่นรัสะอานะบอเลยโยนทิ้เรี่ยราเ็มพื้นห้อหมแหละสุท้ายยัไพ่อบ้าน็มาัเ็บอยู่ีใหุ้้ม่าับเินเือน่ายไป
โยเาไม่สัเุเห็นเลยว่าในห้อนี้เาไม่ไ้อยู่นเียวว่าะรู้ัว็อนที่ัวเอระโนอนลบนเียเห็นลูายบุธรรมัวเอปลายามอเาอยู่
เมื่อี้เือบรี๊ละีนะเห็นหน้าว่าใร
สายาเาสะุับารแ่ายไม่สุภาพนัอเ้าัวใส่เสื้อเิ้สีาวอเาพออยู่บนร่าวินเน์แล้วเหมือนับเสื้อลุมปลระุมทั้หมเห็นร่าายสมบูร์แบบใรพบเห็น่าหลใหล
ยเว้นเาไว้นหนึ่นะ
“มาทำอะไร”เาเยหน้าออาหมอนถามนฝ่าฝืนำสั่ร้ายแรือารแอบเ้ามาในห้อนอนเา
“ทำไมพ่อ้อูบมือไอ้แ่นั้นแถมยัุยยอล้อมันอี”วินเน์ออไว้าเิหน้าอย่าหยิ่ผยอนิสัยแบบเ็ถูัใแม่รัพ่อมาว่าลูเลยพยายามอแเรียร้อวามสนใให้ไ้
หลัาพ่อัวเอไปับบารอนนั้นพวเารีบวิ่ามแอบหลบมุม่าๆในฤหาสน์เพื่อส่อภาพรหน้า
“เรื่ออผู้ให่ลับไปนอนไป”
าลอสโบมือปัำถามอย่ารำาหน้าแนบับหมอนนุ่มนิ่มอีรั้
ะหลับแล้วนะ
“เหอะ!ไอ้แ่นั้นมีอะไรีมาว่าผมัน”
าลอสสะุ้ใับน้ำเสียเปลี่ยนไปอนนั่้าๆะให้อบว่า`อีไม่ี่อาทิย์หลานรัะโนับัวไปบูายัแล้วบารอนเลวินรู้ที่อยู่’มัน็ไม่ใ่น่ะเฮ้ย!
“เลวินไม่ไ้มีอะไรีว่าลูหรอแ่เ้าัวมีประโยน์เท่านั้นเอ”
เารีบยมือะรุบปาาารหลุพูื่อบารอนเลวินอย่าสนิทสนม
ิบหายละ
เหมือนเือเส้นเล็เปรียบเสมือนวามอทนอนเราาสะบั้นลนั้นแหละือวินเน์ำลัเป็นอยู่ในอนนี้
ุบ!
วินเน์ใ่ัหวะทีเผลอึ้นร่อมัวเานอนราบเรียบับเียมือทั้สอ้าโนรึโยไม่รู้ัว
“โห่~นี้สนิทันถึั้นเรียื่อไอ้แ่นั้นสนิทสนมแล้วหรอ”เาไม่อบอะไรเพียมอวินเน์เรียบเยแ่ภายในใลับรีร้อเป็นไส้เือนินโนน้ำร้อนลวแทบาย
“ทำไมไม่อบล่ะรับ ุ-พ่อ”
อย่าย้ำิลัวน้าาาาา
อึ!
เหื่อไหลึมรมับเาลืนน้ำลายลอย่าฟือในมือวาอวินเน์ถือมีพนาเล็(เอามาาไหนว่ะ)ลาปลายมีลูบไล้ามหน้าอเามือ้ายำ้อมือทั้สอ้าเาเอาไว้แน่น
“วินเนส์เลิเล่นอะไรบ้าๆแบบนี้ะ”เาหันหน้าหนีเพื่อหลบสาย
ลัวแล้วเพ่!
มือบาผิวาวเนียนธรรมาิับใบหน้าเาหันมาสบาวาสีน้ำเินประายสวยอเาสะท้อนภาพวาสีเียวแ่ผสมสีน้ำาลำอวินเน์เ็มไป้วยวามโรธ หึ หว รัและอีหลายอารม์ที่สลับสับสนไปมา
“ฟัน่ะวินพ่อไม่ไ้ิอะไรับบารอนเลวินอะไรเลย”เารีบใ้ไม้อ่อนในารแทนัวเอว่าพ่อส่วนอีนือื่อย่อว่าวินสะบัมือหลุอสำเร็รีบึมีออามือนเป็นลูบุธรรมั้เอาไว้บนที่ั้โมไฟ
ลูบหัวนอายุน้อยว่าหลาย่วัวแผ่วเบาอ่อนโยนนุ่มนวลให้ไ้มาที่สุ
“แล้วทำไม้อแส้านอ่อนโยนผมไม่เยไ้รับมา่อนเลยละรอยยิ้ม น้ำเสีย ท่าทา ารเอาใใส่อท่านพ่อ้าไม่เยไ้รับสัรั้เลย”
ั้แ่วินเน์ำวามไ้นเป็นพ่อบุธรรมไม่เยมีเลยสัรั้ที่ะแส้านอันแสนะอ่อนโยนออมา่อให้พยายามี่รั้็ไม่เยไ้รับมีเพียำพู ารระทำและสายาเ็มไป้วยวามเยเมย
“อโทษนะ”าลอสอปลอบลูบหัววินเน์ล้มัวลทับัวเาอแน่นเป็นเวลานานนหยุร้อไห้มีเพียเสียสะอื้นเบาๆอยู่บ้า
ว่าะปลอบให้อีฝ่ายหยุร้อเพื่อให้นอนนั้นไม่ใ่เรื่อ่ายนัว่าะหยุ็ปาไปี2ว่าๆ่ว!่ว!่วโว้ยยยย!!!!
เาบอวินเน์ิระุมเสื้อให้เรียบร้อยบอให้นอน่อนเลยส่วนเาลุึ้นเินไปเปิประูระใสยืนรระเบียมอูวาวอย่าเหม่อลอย
เาไม่รู้เลยว่า่อานี้ะเป็นอย่าไรมีเรื่อมามายเิึ้นที่้อทำทั้้อ่วยหลานทั้สอแ่้อให้ิเอลายแม้สัปเหร่อะมา่วย็ามส่วนเล(นายน้อย)้อทำสัาับาานอย่าเบาสเียนให้ไ้อ่า~โลใบนี้ั่วุ่นวายเสียเหลือเิน
าวเป็นแ
สุริยันเป็นันทรา
วารา้อวามมืหม่น
วามยุิธรรม้ออธรรม
อธรรม้อยุิธรรม
วลีเ็พึ่ิึ้นมาสๆร้อนๆัวเอนี้สุยอเหมือนันนะเนี่ย!ฮ่าๆๆๆ
าอนแรทีู่เศร้าๆเรียๆลับอารม์เป็นอารม์ีะั้น
บ้าสินะ
....
“ท่านปู่วววว”นายน้อยฝาแฝระูลแฟนทอมไฮฟ์รีบลารถม้าวิ่เ้ามาหาเาที่ำลัเินลบันไพร้อมับวินเน์
สวรร์!หลานรัทั้สออเาน่ารัเินไปแล้ว!ุะลาสีฟ้าาว าเาสั้นไหนะหมวะลาสีสุน่ารัเหมือนเทวาัวน้อยสุๆไปเลย!
“หลานรั!”าลอสระโลบันไทีละ5ั้นพุ่ัวไปอหลานทั้สอนอรัฟัเหวี่ยท่ามลาสายาอเหล่า้ารับใ้มอนายท่านอระูลอนแรเินวาท่ามาฟอร์มไว้เสียิบีบรรยาาศรอบัวโรัน
พอเห็นนายน้อยทั้สอนาระูลแฟนทอมไฮฟ์เท่านั้นแหละาสิโเป็นแมวเมี๊ยวีๆเลยเ้า่ะ/อรับ
“วันนี้ท่านปู่ะไปปินิับพว้าหรือไม่อรับ!”ิเอลแฝนพี่เยหน้าถามเาในอ้อมแน
“วันนี้ปู่้อไปหารือับอ์สมเ็ราินีวิอเรียไปมิไ้”
เาอบอย่าเศร้าสร้อย่วยไม่ไ้วันนี้้อไปเป็นเพื่อนเล่นับพระนาเสียไ้!อยาไป้วยโว้ยยย
“ท่านปู่...”ิอ ฝาแฝนน้อำอเสื้อเาแน่น้มหน้าอย่าเศร้าสร้อยทั้ที่อาารโรนั้นไม่ำเริบแล้วแท้ๆ
“ท่านปู่ไปับพวเราเถอะนะ!”วาสีน้ำเินสวยเริ่มลอไป้วยน้ำานเาอยาะยมือุมอัผ้าเ็หน้า
“แ่ปู่—”่อนเาะไ้พู่อบประโยฝาแฝทั้สอผละออาอ้อมอเาพร้อมใออพ่อแ้มมอเาอย่าแ่อน
“ถ้าท่านปู่ไม่ไปพว้าไม่รัท่านปู่แล้ว!!!”
เปรี้ย!
เหมือนมีฟ้าผ่าลาศีรษะำว่าไม่รัเาแล้วนั้น่าโหร้ายยิ่นัในหัวมีแ่ำว่าไม่รัท่านปู่แล้วไปพร้อมับสิหลุลอยไปแ่ไล
“ไปๆๆ!ปู่ะไปอย่าแน่นอน!”าลอสอเ็ทั้สอนเเน่นวิ่อุ้มึ้นม้าัวสีำที่้ารับใ้ายเหมือนรู้ว่าะ้อเป็นแบบนี้แน่ๆเรียมเอาไว้เรียบร้อย
“ส่สาส์นแ้พระนา้วยว่า้ามิว่ามีภาริเสี่ยายไปเล่น้วยมิไ้!”เาะโนบอพ่อบ้านสนิทัแท่าทาหลานรัทั้สอนนั่้านหน้าอัวม้า่อนะออัว่อนเลยนแรไม่รอรถม้าระูลแฟนทอมไฮฟ์
‘เี๋ยวหลานไม่รัเนะ’
———————————
ออภัยในารรีไรท์นิยายล่า้าไรท์มีสอบลาภาโ ะ ระเยอะสุๆ!!!
และวามลับอีอย่าในารยุ่านไรท์็ืออออ!!!
ไรท์มีสอนามปาายัไละ!!!
นามปาานี้เอาริๆมาทีหลันะแ่สร้านิยายึ้นมา่อนแ่ันลืมรหัสะั้น~
พอำไ้็มีนามปาาใหม่แล้ว้วย
เอาเถอะ!!!
เรื่ออนามปาาที่สอรีที่น่ารับานอาะเยอ่านันแล้วบ้า
ลอเาูนะำใบ้ือ....
โอริวเมียาม!!!
โโโระุลสรีหน่อย!!!!
ความคิดเห็น