คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #34 : ตอนพิเศษ
"รันเินระวัระวั้วย"เสียุสามีเอ่ยะที่เราเินทามาฟินแลน์เพื่อหาวัถุิบมาทำผลิภั์ัวใหม่
"ที่ริรันรอพี่ที่โรแรม็ไม่นะ"ุนิรุบอ
"ไม่เอาหรอะ รัน็อยามา้วย และที่สำั..."ันเอ่ย่อนะหยุวรรรท้ายประโยทิ้่วใหู้่สนทนาโน้มัวมาใล้ๆ
"รันอยามาเ็บเห็ผึ้หวาน่ะ"อิอิ ็เห็นในยูทูปแล้วมันน่าสนุนี่ะ
"เอาริเหรอรัน"เสียทุ้มเอ่ยถาม่อนที่ันะพยัหน้าอบ และทันในั้น
"ทุนออหาเห็..."
"เห็อะไรนะรัน?"ใบหน้ามเอียลมาถามัน
"เห็ผึ้หวาน่ะ"ันย้ำ
"แ่เี๋ยว่อน่ะ แบบนี้รัน็มีู่แ่สิะ"
"ทำไมล่ะรันให้าร์หาน่ะีแล้ว รันนั่รอ็พอ"เสียทุ้มบอ พลาหันไปบอาร์าเาอี้พับให้ันนั่
"ไม่เอา! มันไม่ไ้อรรถรส"ันแย้
"แ่มันอันรายนะรัน"เาให้เหุผล
แ่็นั่นแหละ สุท้ายเา็้อยอมให้ันเินเ็บเห็ผึ้หวานสมั่ใโยมีเหล่าบอี้าร์อยเินาม ไ้แ่นี้็มีวามสุแล้วล่ะ่ะ
.
.NIRUD TALK:
พันี้ภรรยาผมทำัวแปลๆ เือน่อน็ทำิมิไว้ทานเอ สัปาห์่อมาบออยาไปอินเียเพื่อหาอาหารริมทาินบ้านผม้อพาไปถึอินเีย และหลายวัน่อนบออยาไปเ็บเห็ผึ้หวานที่ฟินแลน์ และ้วยวามสสัยผมึให้นไปสืบหาวามริหรือสาเหุอเรื่อ สรุปือ...
"นายหิูยูทูป่ะ พอูแล้ว็อยาทำาม"นั่นือำอบที่ผมไ้ฟั สสัยเธอะว่าั เบื่ออ่านนิยายแล้วล่ะสิผมิในใ
.
.
"ุพี่ะ" เสียหวานเรียผม ะเินเ้ามาในห้อทำาน
"อืม...ว่าไ"ผมวาปาา่อนะเอนัวพิเ้าอี้รอฟัสิ่ที่เธอำลัะพู่อ
"ุอบูหนัไหมะ" เธอเอ่ยถามผม สสัยผมะไม่่อยมีเวลาให้เธอริๆ ำไม่ไ้แล้วว่าผมไปูหนัรั้สุท้ายับเธออนไหน
"อยาไปูหรอ?"ผมถามเธอ หาแ่เธอลับส่ายหน้าไปมา
"รันะวนุพี่มาฟัสปอยหนัผี่ะ"นั่นไภรรยาผม ว่าแล้วไหมล่ะ เธอะ ว่าัริๆ้วย
"หรือถ้าุพี่ล้ว ะฟัรีวิวีรีส์เาหลี็มีนะะ" พูไปนั่น! อย่าผมเนี่ยนะแนวเาหลี
"รัน! รันรับ พี่ว่าเรามาทำอย่าอื่นีว่าไหมรับ"ผมวนเธอเปลี่ยนประเ็น ทว่าใบหน้าหวานลับูะเปลี่ยนสีลายเป็นสีมพูระเรื่อในทันที
และเมื่อเห็นันั้นผม็นึสนุึ้นมาในทันที
ผมลุึ้นาเ้าอี้ทำาน่อนะ้าวเท้าเ้าไปหาร่าบานั้น ผมเินเ้าไปใล้เธอ ทีละ้าว ทีละ้าว ทว่าร่าบา็ูะพยายามถอยห่าผม้วยเหมือนัน นเธอเริ่มนมุม
"ะทำอะไระ?"เสียหวานเอ่ยัึ้น
"แล้วิว่าพี่ะทำอะไรล่ะ"ผมระิบเบาๆ้าๆใบหูนั้น
"อย่านะะ อนนี้ฟ้ายัไม่มืเลย" o-o เธอำลัิอะไร และเธอ้อาระบออะไรับผม แ่ผม็พอะเาออบ้าแล้ว
"ฮึ!"ผมอำับำพูอเธอไม่ไ้
"แล้วทำไมถึ้อรอให้มื้วยล่ะ"ผมแล้ถามเธอ
"็ถ้าเป็นอนนี้ เิาหนูเ้ามาล่ะะ"เธอบอเหุผลับผม
"แล้วไ พี่แ่ะให้รันรวาน่วยเยๆ ทำไม้อรอให้ฟ้ามื้วย" ผมบอับเธอ่อนที่วาสวยะทำาเม่นใส่ผม และแน่นอนว่าผมอำเธอไว้ไม่ไ้ และ้อบอรๆเลยรับว่าผมอบแล้เธอรับ เวลาเธอโรธหรืออนแบบนี้เธอโรน่ารัเลยริๆ
"รันะไม่พูับุพี่แล้ว"นั่นไ!ประโยลาสสิอรันเธอล่ะ
"เี๋ยว่อน ะไปไหน?"ผมลาเสียใส่เธอในทันทีที่เธอะำลัเินหนีไป
"มานี่เลยแม่ัวี"ผมว้าแนเรียวนั้นไว้่อนะออแรึให้ร่าบานั้นเ้ามาอยู่ในอ้อมออผม
"ะไปูยูทูปอีล่ะสิ"ผมทำเสียแ็ใส่เธอ
"เปล่า...รันแ่ะไปทำอาหารเย็น่ะ"เสียหวานเอ่ย
"ไม่ให้ไป! มีนทำั้เยอะ...ทำไม้อให้ภรรยาผมไปทำ้วย"ผมบอ ่อนะมูผมลรลาหน้าผา แล้ว่อที่แ้มเนียนทั้สอ้า ท่ามลาารปิเสธอเธอ
"อย่านะะ! อุ๊ย! อุ๊ย! อุ๊ย!" เธอพยายามห้ามผม
"ทำไม เราแ่านันแล้วนะรัน"ผมบอ
"็ใ่่ะ แ่รันว่า...อุ๊ป!" ผม้อมอริมฝีปานั้นยับอยู่สัพั ่อนะอใไม่ไหว...
ผมประอบริมฝีปาอิ่มนั้นในทันที ทำให้เสียเธอหยุหายไป้วย บรรยาาศที่เียบสบมีเพียเสียน้ำพุในสวนผสานับเสียนร้อมันฟัูโรแมนิไปอีแบบ แนเรียวยมาสอล้อท้ายทอยผม่อนที่เนินอนิ่มะบเบีย อว้าอผม มัน่ามีวามสุอะไรแบบนี้
"รัน!...พี่รัเธอนะ"ผมบอเธอเบาๆ
********(^v^)*******
เป็นยัไันบ้ารับับอนพิเศษอนนี้
ยัไ็ ฝาิามผลานเรื่ออื่นๆ อ MisterSab12ัน้วยนะรับ
และฝาิามเรื่อนี้้วยนะรับ
อบุรับ
ความคิดเห็น