คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : เวียงธารา 1/4
ลมเย็นพัมาผ่านผิวายทำให้ผมำเาามปลิวไสวอย่าไร้ทิศทา
“มาทำอะไรบนนี้เหรอะ” เธอถาม้วยวามสสัย ไม่ิว่าะมีนอบึ้นมาในที่แบบนี้อนลาืน้วย
สายลมพัมาสัมผัสผิวบาเบา มือเรียวสวยปัเส้นผมที่ปลิวมาบัสายา่าเป็นภาพที่น่าูยิ่สำหรับายหนุ่ม
“ผมนอนไม่หลับ็เลยออมารับลมน่ะ” เาเอ่ยพลาเอาสอมือล้ววานหาวามอบอุ่นในระเป๋าสูทสีำ
“อโทษ่ะ ทาโรแรมไม่อนุาให้ลู้าึ้นมาบนาฟ้าในเวลานี้นะะ” หิสาวเือนเสียสุภาพ ในะที่สายา้อเม็อยู่ับใบหน้ามสัน
“ผมทราบรับ” เารับำแ่ไม่วายลาเสียยาวอย่ายียวน
“ถ้าอย่านั้นราวหลัรบวนุทำามระเบียบอโรแรม้วยนะะ”
“ผมยัไม่ไ้ทำผิอะไรเลยนะรับ” ท่าทา่อโทสะับน้ำเสียวนๆ ยัไม่ยอมบบทสนทนา
“นีุ่! ยัมีหน้ามาพูแบบนี้อี” มินราุเสียเ้ม หิสาวเบือนใบหน้าบึ้ึิ้วมวไปทาอื่นอย่าระอาใับวามื้ออแ
“เอ... ุลืมไปแล้วสินะรับว่าผมเป็นแในานแ่าน ไม่ใ่ลู้าอโรแรมนะรับ”
เพระวันอบลับทันวัน นทำให้หิสาวหันมาถลึาใส่เาทีหนึ่อย่าเถียไม่ออ ายหนุ่มระุยิ้มมุมปาที่เห็นไ้ยาใส่เธอ
“แล้วุล่ะ ึื่นป่านนี้ออมาทำอะไรบนนี้หรือว่าพอเห็นผมในลิฟ์็เลย...”
เพระวันแสร้ถามพร้อมส่สายามเ้มแวววาวไปรอบๆ ราวับเสือร้าย้อมอเหยื่อ และเมื่อเห็นสายาอเา มินรา็แทบะระโนไปะุยหน้าเาให้าบอ
“ไอ้บ้า! นี่แอย่ามาิบ้าๆ ับันนะ!”
หิสาววาลับอย่าไม่ลัวเร เพระวันระุยิ้มที่มุมปาสายามริบมอมินรานิ่ลึนนถูมอร้อนๆ หนาวๆ เายื่นหน้ามาใล้ใบหน้าเรียวสวยอย่าใเย็นในะที่าอเธอไม่ยอมยับถอยหลัหลบเาอย่าในึ ริมฝีปาสวยระิบที่้าหูอหิสาวเบาๆ
“ใเย็นๆ สิรับมันเพิ่ะเริ่ม้นเท่านั้นเอ”
เพระวันว่า่อนผละออห่าาหิสาว เายิบาให้เธออย่าผู้นะ และเินาไป สายาที่หมิ่นแลนอเาทำให้เธอรู้สึนลุไปทั่วร่า้วยวามยะแย ทั้ัาสสัยในัวเาอย่าอไม่ไ้
ภายในห้อนอนมีเพียแสไฟริบหรี่าโมไฟสีาวนวลึ่ั้อยู่บนหัวเีย ในะที่สาวิรีนอนเหม่อลอยอย่าหนัใาสภาวะไร้ัวนึ่เธอำลัเผิอยู่ น่าเ็บใเพราะเธอ้อพยายามเป็นผู้หิที่เ็มเปี่ยมไป้วยวามเพียบพร้อม เพื่อแสถึวามริใและเอาอเอาใายที่เธอรั พยายามะเป็นภรรยาที่ี เธอหวัะเป็นส่วนหนึ่ในีวิอธันวา
แ่สิ่ที่ไ้ลับมานั้นมีแ่วามรู้สึแบบพี่ายและน้อสาวเท่านั้น ไม่มีวามลึึ้มาว่านั้นให้เธอไ้หวั เสียประูเปิ้าๆ พร้อมับร่าอผู้เป็นสามีป้ายแแทรัวผ่านบานประูเ้ามาภายในห้ออย่าแผ่วเบา ่อนะ่อยๆ เินไปนั่ที่ปลายเีย
มือหนาุมมับรำพันับโะาอย่าเหนื่อยล้าภายในใ สาวิรีเห็นสบโอาสึลุึ้นมานั่้านหลัอสามี มือเรียวเล็โอบอแผ่นหลัว้าหวัปลอบใายนรัให้ลายวามเรีย
“ษาอโทษนะะที่ทำให้พี่ธัน้อทุ์ใ” เสียหวานละห้อยโหยปนสะอื้น ราวับรู้สึผิมามาย ายหนุ่มะัเล็น้อย านั้นหันหน้าเ้าหาเธอ สาวิรีลูบไล้ใบหน้าหล่อเหลาอายที่เธอรัอย่าเสน่หาทะนุถนอม
ธันวายันั่นิ่เหมือนำลัั่ใ เาลืนน้ำลายเหนียวๆ ลอ้วยวามยาลำบา ายหนุ่มวาสายามอใบหน้าที่แสนเย้ายวนหวานละไมอภรรยาสาว วหน้าสะราปลุวามเป็นายอเาให้ื่นึ้นมาอย่ายาะฝืน้าน แม้ไร้วามรู้สึรัในใ็าม
“ษาไม่สวยเหรอะ พี่ธันถึให้วามรัับษาไม่ไ้” สาวิรีัพ้อแ่สายาที่ทอมอไปยัใบหน้าอสามีลับหวาน่ำ มือเรียว่อยๆ ปลุนอนออนเหลือเพียุั้นในสีหวาน เผยให้เห็นผิวายละเอียนเินห้ามใ ผิวาวหมโเ่นามเื้อสายาวีน หิสาวับมืออธันวามาวาบนบ่าบอบบา่อนันำยับพาลูบไล้ไปามเรือนร่าามที่แสนภาภูมิใ ริมฝีปา็เผยอหยอำถามอย่าเย้ายวน
“ษาพอะทำให้พี่มีวามสุไ้ไหมะ” เสียหวานเร่เร้าวามปรารถนาในายหนุ่มให้พุ่สูึ้น นใลาวามเป็นายอเาแ็ืนแทนำอบโยไม่ฟัเสียั้านในเบื้อลึๆ อิใแม้แ่น้อย
[ปิ 15 มราม]หนัสือราาเล่มละ 350 บาท ส่ฟรีไม่ลทะเบียนหนัสือ ที่ั่น โปสาร์ลายป พิเศษรอบอแถมระเป๋าเป็นอวัา่าแน1ใบE-book เปิายเร็วๆนี้่ะ
ความคิดเห็น