ปริศนาบ้านคุณยาย ภาค2 The Granny\'s House 2

ลำดับตอนที่ #2 : จดหมายจากคุณยาย

      แวนเนสจูงมือยีวอนน่าเดินเล่นไปรอบๆสวนหย่อมในมหาวิทยาลัยท่ามกลางสายตาริษยาของพวกสาวๆบางกลุ่ม แต่ยีวอนน่าพยายามสนใจเพียงแค่แวนเนสคนเดียว เขายังคงตัวสูงมากในความคิดของยีวอนน่าเมื่อเวลาที่เธอเดินคู่กับเขา ทั้งสองคนหยุดนั่งเล่นกันในสวนใกล้ๆกับหอนาฬิกายีวอนน่าเปิดเป้ของแวนเนสและพยายามหาผ้าขนหนูออกมาเช็ดผมของแวนเนสให้แห้งพลางคิดไปว่าผู้หญิงผมยาว บอบบาง ตัวเล็กอย่างเธอมีคนน่ารักแบบแวนเนสคอยอยู่ใกล้ก็ดีเหมือนกัน เขาทั้งดูอบอุ่น รูปร่างดีตัวสูงใหญ่ แล้วก็น่ารักมากด้วย ยีวอนน่ายังคงหวีผมยาวๆของแวนเนสหลังจากที่มันเริ่มแห้งแล้วส่วนแวนเนสก็นั่งนิ่งราวกับเด็กปล่อยให้ยีวอนน่าหวีผมของเขาต่อไปเรื่อยๆ เขาเล่าให้ยีวอนน่าฟังว่าเขาอยากจะย้ายมาเรียนที่เดียวกับยีวอนน่าตั้งนานแล้วและไม่ได้บอกเธอล่วงหน้าเพราะอยากให้เธอประหลาดใจ

      “ที่มหาลัยเดิมของฉันไม่ค่อยมีสาวๆน่ารักเลย อยู่ไปก็เบื่อเปล่าๆก็เลยย้ายมา” แวนเนสพูดติดตลกพลางหันไปจับมือยีวอนน่า

      “อ้อ แน่ล่ะเห็นว่าพอย้ายมาที่นี่แล้วสาวๆพากับชอบเธอเยอะแยะเลยนี่” ยีวอนน่าพูด เธอยังคงหวีผมของแวนเนสต่อไป

      “พูดเล่นหรอกน่า ฉันเคยสนใจใครที่ไหนเล่า ไม่มีใครน่ารักเท่ายีน่าของแวนเนสได้หรอก” แวนเนสบอกกับยีวอนน่า เขายังคงชอบเรียกชื่อยีวอนน่าว่า “ยีน่า” อยู่เหมือนเคย



      แวนเนสขับรถสปอตสีแดงของเขามาส่งยีวอนน่าที่หน้าบ้านหลังจากที่ทั้งสองคนไปเดินตลาดนัดขายของเกี่ยวกับสัตว์เลี้ยงด้วยกันและซื้อชามข้าวใบใหม่สำหรับหมาของนุชชี่ เขาบอกกับยีวอนน่าว่าต่อแต่นี้ไปจะคอยมารับส่งยีวอนน่าให้เหมือนกับเธอเป็นเด็กนักเรียนประถม ก่อนกลับเขาให้เบอร์โทรศัพท์ของอพาทเม้นต์ที่เขาพักอยู่กับยีวอนน่าเผื่อว่าถ้าเขาหายไปอีกเธอจะได้โทรหาเขาได้ทุกเมื่อ ยีวอนน่าเปิดตู้รับจดหมายเพื่อเช็คดูว่ามีจดหมายใหม่ๆส่งมาถึงบ้างหรือไม่ มีจดหมายเพียงฉบับเดียวที่อยู่ในตู้รับจดหมาย ยีวอนน่าหยิบมันออกมาดูมันคือจดหมายจากคุณยายเพนนีนั่นเองยีวอนน่าดีใจมากเธอรีบเดินเข้าบ้านและเปิดจดหมายออกอ่านทันที

      ตอนนี้คุณยายเพนนียังคงอยู่กับคุณตาโรเบิร์ตที่คฤหาสน์พรูเดนในไวท์บีช ท่านทั้งสองมีกิจการโรงงานผลิตยาวิตามินซีซึ่งในตอนนี้เป็นหน้าที่ของครอบครัวของเควิน น้องชายของคุณตาโรเบิร์ตดำเนินกิจการต่อเพราะคุณยายเพนนีและคุณตาโรเบิร์ตไม่มีลูกด้วยกันสักคน คุณยายเขียนมาบอกว่าท่านและคุณตาโรเบิร์ตกำลังจะไปล่องเรือสำราญด้วยกันเร็วๆนี้และคิดถึงยีวอนน่ามาก ท่านยังบอกอีกว่าพวกภูตกลางคืนได้คิดค้นประตูมิติที่สามารถเชื่อมต่อระหว่างคฤหาสน์กับนิรันดร์นครได้ ดังนั้นพวกภูตจึงสามารถออกมาเล่นกันที่สวนภายในคฤหาสน์พรูเดนได้ทุกเมื่อที่ต้องการ คุณยายเพนนียังบอกอีกว่ายีวอนน่าสามารถมาเยี่ยมท่านได้หากมีเวลาว่าง

      ยีวอนน่ารู้สึกหายห่วงเมื่อรู้ว่าคุณยายเพนนีและพวกภูตมีความสุขดีที่คฤหาสน์หลังงาม เธอคิดว่าปิดเทอมอาจจะชวนพ่อกับแม่ไปเยี่ยมคุณยายเพนนีให้ท่านได้ดีใจบ้าง คุณยายยังบอกอีกว่าตอนนี้ที่คฤหาสน์พรูเดนกำลังตื่นเต้นกันยกใหญ่เพราะคุณยายบังเอิญไปพบกับเด็กทารกที่ถูกนำมาทิ้งไว้หน้าคฤหาสน์ ท่านจึงนำมาอุปการะไว้ที่บ้านเป็นเด็กทารกชายที่กำลังน่ารักน่าชังมากทีเดียว มีจดหมายแนบติดตัวมากับเด็กว่าให้ช่วยดูแลเด็กคนนี้ไว้ชั่วคราว คุณยายเพนนีบอกว่าจะดูแลเด็กคนนี้ต่อไปจนกว่าผู้ปกครองของเด็กจะมารับตัวเด็กกลับไปหากไม่ใครต้องการเด็กคนนี้จริงๆท่านก็จะรับอุปการะตลอดไปซึ่งคุณตาโรเบิร์ตก็เห็นชอบด้วย ยีวอนน่าอ่านจดหมายจบเธอเปิดลิ้นชักและเก็บจดหมายลงในลิ้นชักจากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องครัวเตรียมทำอาหารเย็น น่าเสียดายที่เธอลืมเรียกแวนเนสให้อยู่ช่วยกันทำอาหารเย็น เพราะฝีมือทำอาหารของแวนเนสนับว่าใช้ได้เลยทีเดียว เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นยีวอนน่าเดินมารับโทรศัพท์

      “แม่เองจ้า หายดีแล้วใช่ไหมจ๊ะลูก? แม่เพิ่งได้โทรศัพท์จากคุณยาย ท่านโทรมาคุยว่าคุณยายเพนนีอยากให้ลูกไปเยี่ยมบ้าง คุณยายเพนนีรวยมากเลยนะลูก” แม่พูดสายกับยีวอนน่า คุณยายแท้ๆของยีวอนน่าเป็นลูกพี่ลูกน้องห่างๆกับคุณยายเพนนี

      “ค่ะหนูหายแล้ว และแม่คะ...เลิกย้ำเสียทีว่าคุณยายเพนนีรวยมาก วันนี้หนูเองก็เพิ่งได้จดหมายจากคุณยายเพนนี” ยีวอนน่าบอก

      “ดีเลยจ้าปิดเทอมนี้ไปเยี่ยมคุณยายกันก็คงดีนะ” แม่บอก

      “หนูก็คิดเอาไว้แบบนั้นแหละค่า” ยีวอนน่าตอบ

      “แม่กับพ่อคิดถึงลูกเหมือนกันนะ ไม่รู้ทำไมหมู่นี้แม่กับพ่อรู้สึกเหมือนกับว่าไม่ค่อยได้ดูแลลูกกันเลย เอาล่ะๆเดี๋ยวแม่ไปก่อนนะลูกพ่อหิวข้าวแล้ว ลูกก็กินข้าวซะนะจ๊ะ อ้อใช่...แม่กับพ่อฝากแวนเนสให้ดูแลลูกด้วยนะ รักลูกมากนะจ๊ะ” แม่บอกและวางหูไป

      ยีวอนน่าวางหูและกลับมาหั่นแตงกวาต่อไปในครัวพลางคิดไปว่านายแวนเนสนี่ร้ายกาจไม่เบาแอบไปสนิทสนมเอาใจพ่อแม่ของเธอตั้งแต่เมื่อไรกันแต่ก็อย่างว่าแหละนะครอบครัวของแวนเนสกับครอบครัวของยีวอนน่าน่ะเป็นหุ้นส่วนกิจการแปลงแครอทร่วมกันนี่นา เสียงกดกริ่งหน้าประตูบ้านนุชชี่คงจะกลับมาแล้วยีวอนน่าเดินออกมาเปิดประตูให้เพื่อนรัก นุชชี่มีสีหน้าร่าเริงคงไม่ต้องบอกว่าไปเดทมามีความสุขมากแค่ไหน ยีวอนน่าหยิบเอาชามข้าวที่เธอและแวนเนสช่วยกันเลือกให้นุชชี่ดู มันเป็นชามข้าวสีแดงมีรูปรอยเท้าหมาสีดำอยู่รอบๆนุชชี่ชอบมันมากเลยทีเดียว