เมื่อผมเกิดใหม่ท่ามกลางบอยแบนด์ [MarkBam]

เ มื่ อ ผ ม เ กิ ด ใ ห ม่ ท่ า ม ก ล า ง บ อ ย แ บ น ด์

“ถ้าไม่อยากฝันเห็นฉันทุกคืน ก็เอาร่างของฉันคืนมา!”

มาร์คพยายามทำหน้าผีหลอกผม แต่เพราะตัวเองดันหน้าหล่อมันเลยกลายเป็นว่าคนหล่อทำตัวตลกให้ผมดู ไม่ได้น่ากลัวสักนิด ออกจะน่าขำปนน่ารักซะมากกว่า

“ผมทำไม่ได้ สาบานเลยว่าถ้ารู้วิธีผมก็คืนร่างให้คุณไปแล้ว”

“นายจงใจจะขโมยร่างฉันใช่ไหม ที่จริง...นายเป็นวิญญาณเร่ร่อนล่ะสิ!”

“โอ้ย ไม่รู้โว้ย...ลืมตาอีกทีก็มาอยู่ในร่างคุณแล้วเนี่ย ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองตายหรือยังไม่ตาย”

“ไม่รู้ล่ะ จนกว่าฉันจะได้ร่างคืน ฉันจะเกาะติดอยู่กับนายอย่างนี้ คอยจับตาดูนายทุกฝีก้าว!”

เขาลอยอยู่หน้าผม พูดด้วยสีหน้าและน้ำเสียงจริงจัง ผมก็ไม่รู้จะคัดค้านยังไง ก็ในเมื่อผมแย่งร่างกายของเขามา เจ้าของก็มีสิทธิ์ทวงคืนหรือแม้แต่คอยจับตาดูเอาไว้ เป็นผม ผมก็ทำเหมือนกัน

แต่เอ๊ะ?

“แล้วเวลาเข้าห้องน้ำล่ะ คุณจะตามหรือเปล่า?”

“ตาม!” มาร์คยืนยัน

“ไอ้ผีโรคจิต!” ผมเหวี่ยงหมัดใส่อีกฝ่ายจนวิญญาณมาร์คกระเด็นทะลุผ่านกำแพงออกไป แล้วก็ต้องมาตกใจที่ตัวเองมีความสามารถต่อยวิญญาณจนกระเด็นได้

มาร์คลอยกลับเข้ามาหน้าบูดบึ้ง เพราะเป็นวิญญาณเลยไม่มีบาดแผล แต่ความเจ็บเมื่อครู่ เขาโดนเต็มๆ

“ฉันไม่พิศวาสร่างกายของตัวเองหรอกนะ เจ้าโง่!”

นั่นสิเนอะ...ถึงเขาจะมองยังไงก็มองเห็นแต่ร่างกายของเขาอยู่ดี แล้วผมจะเดือดร้อนไปทำไมล่ะนี่

แฮ่ๆๆ...ง้อผีขี้งอนง้อยังไง?

______________________

 *คำเตือน* ถึงฟิคเรื่องนี้จะเป็นมาร์คเเบม เเต่แบมแบมออกน้อยมากในจินตนาการของคุณ ขณะอ่านโปรดนึกภาพ มาร์คคุยกับมาร์ค  มาร์คกอดมาร์ค  มาร์คจูบมาร์ค ตามอย่างละเอียด

*ฟิคเรื่องนี้เกิดขึ้นจากจินตนาการของผู้เเต่ง สถานที่ เหตุการณ์ เรื่องราวเเละตัวละครบางตัวเพียงเเค่ถูกสมมติขึ้นเท่านั้น*

O W E N TM.