♣แผนรุก สาวร้าย สะกดใจหนุ่มฮอต♣

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2

บทที่ 2

                ฉันและยัยรันเดินเข้ามาในห้องด้วยท่าทีมั่นใจในตัวเองสุดๆ ก่อนจะต้องเหวอไปตามๆกัน เมื่อพบกับวงเดอะแคนเต็มวง ขอบอกว่าเต็มวงจริงๆ ตั้งแต่นักดนตรี นักแสดง นักร้อง ไปจนกระทั่งเด็กยกของ นั่งกันหน้าสลอนครบชุดจริงๆ เวรกรรม

                “เอ่อ ขอโทษนะคะ ฉันชื่อหมอกค่ะ ต้องขอโทษนิดนึงที่รบกวนนะคะ แบบว่า พอดีต้องการข้อมูลเกี่ยวกับวัฒนธรรมอีสานไปทำเทอมโปรเจ็คน่ะค่ะ”

                “ป๊าดดดดดด เป็นหยังคือง๊ามงามแท้ จุ๊ๆๆๆ ขาข๊าวขาว กินข้าวกับหยังมาน๊อจึงงามปานนี้” เสียงบ่นจากผู้ชายรูปหล่อที่อยู่ขวามือสุดดังขึ้น ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกจะเป็นมือกลอง..ว่าแต่เค้าพูดไรง่ะ

                “รัน แฟนแกมันว่าไงวะ” ฉันกระซิบถามยัยรัน

                “ใครแฟนฉันยะ ฉันว่าฉันมาผิดที่หว่ะแก” ยัยนั่นตอบมาด้วยเสียงเบาไม่แพ้กัน

                “ไอ้โฟม อย่าไปแกล้งน้องเค้าสิ เอ่อ เชิญนั่งก่อนเลยครับ” ผู้ชายอีกคนที่ยืนถัดมาเป็นคนพูด เค้ามีผมสีน้ำตาลอ่อนๆ น่ารักกระชากใจ แต่...ลาว ที่จริงมันก็ลาวทั้งวงนี่ล่ะ

                “ขอบคุณค่ะ รีบสัมภาษณ์ดีกว่ามั้ยคะ จะได้รีบกลับ เอ่อ พวกเราไม่อยากรบกวนเวลาน่ะค่ะ” ยัยรันรีบพูด ตามือกลองที่ชื่อโฟมมองหน้ายัยนี่ยิ้มๆแล้วถาม

                “น้องกลัวพวกพี่รึเปล่าครับ รึเห็นว่าสิ่งที่พวกพี่ทำมันบ้านนอก ไม่เหมาะกับสาวทันสมัยอย่างพวกน้อง”

                “อ้าวนาย ไหงพูดงี้อ้ะ เห็นฉันเปรี้ยวแบบนี้ฉันก็รักในความเป็นไทยนะ ขอบอก”

                “เอ่อ เริ่มถามก่อนดีกว่านะคะ” ฉันรีบพูดห้ามทัพก่อนที่ 2 คนนั้นจะทะเลาะกัน เออ ว่าไปมันก็เหมาะกันดีนะ

                ฉันเริ่มป้อนคำถามเป็นระยะๆอย่างมืออาชีพ รู้สึกว่าคำถามมันไม่เกี่ยวกับเรื่องราววัฒนธรรมอะไรเลย ส่วนมากจะประมาณว่ามีแฟนรึยัง เรียนที่ไหน เหมือนสัมภาษประวัติธรรมดาที่ใช้ประโยชน์อะไรกับการเรียนฉันไม่ได้เลย 555+

                “น้องหมอกครับ พี่ขอถามน้องนิดนึงนะครับ น้องเรียนด้านสื่อสารมวลชนหรอ ถามเหมือนนักข่าวเลย รึว่าเป็นแฟนคลับพวกพี่ บอกได้นะครับ” อ้าวเวร ดันไปเผยไต๋ให้เค้ารู้

                ดังนั้นคำถามต่อมาจึงเป็นเรื่องของวิชาการล้วนๆ เฮ้อ ให้มันได้ยังงี้สิ อาเมน

++++++++++++++++++++++

                “เห้ย ไอ้หมอก อย่าบอกนะว่าที่พวกฉันเสียค่าบัตรคอนเสิร์ตแพงๆใหแก แกได้เรื่องกลับมาแค่เนี๊ยะ นี่ฉันเห็นว่าแกน่ะอินเทรนด์ คงไม่คลั่งนักร้องแนวนี้แน่ๆ เวรกรรม ฉันส่งไปผิดคนหรอเนี่ย” เสียงบ่นยาวเป็นวาดังมาจากนายฟิล์ม หัวหน้ากลุ่มโปรเจคเทอมของฉัน

                “แหม ก็นะ นิดนึง แหะๆ” àไม่มีอะไรจะเอ่ยนอกจากหัวเราะเจื่อนๆ

                อยากรู้มั้ย งานที่ฉันสรุปมามันเป็นยังไง... มันมีประวัติของนักดนตรีวงนี้ทั้งวง แต่ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับวัฒนธรรมอีสานเลยน่ะสิ ยกตัวอย่าง

                คลีน....นักร้องนำวงเดอะแคน สถานะ โสด ความรู้สึกที่มีต่อวง....ภูมิใจครับที่สามารถถ่ายทอดวัฒนธรรมพื้นบ้านแก่เยาวชนไทย

                โฟม....มือกลอง สถานะ โสด ความรู้สึกที่มีต่อวง....น้องมาสัมภาษอะไรเนี่ย เวลาเป็นเงินเป็นทองนะคร๊าบบบบ

                เดต้า...มือแคน สถานะ ไม่บอก แต่อยากบอกน้องว่า มาร่วมวงกับเรามั้ยครับ
              ซิน มือกีตาร์

              เธียร์...ดีดเบส

                ฟา...เป่าโหวด...คนนี้หล่อ

                นางรำ ...พิม ขวัญ มุก แพร เดียร์ ฟิน ฯลฯ

                คือว่า...อย่าว่ากันเลยนะ แหะๆ ก็ตอนนั้นฉันคิดอะไรไม่ออกจริงๆ ยัยรันเองก็คงไม่ต่างจากฉันหรอก พูดก็พูดนะ พอสัมภาษเสร็จฉันกับยัยรันก็เปิดแน่บออกจากห้องนั้นแทบไม่ทัน ใครจะไปคิดล่ะ ไอ้ที่เห็นหล่อๆน่ะ ข้างในงี้ลาวอย่าบอกใคร

                อ่อ...อีกอย่างนะ ฉันลาออกจากการเป็นแฟนคลับวงนี้แล้ว

          “แทนที่แกจะถามเรื่องการเตรียมงาน การซ้อม การรำ แกถามอะไรมาเนี่ย”

                “นี่ ไอ้ฟิล์ม แกจะเลิกบ่นได้ยังวะ อย่างน้อยหมอกกับฉันก็เป็นฝ่ายไปหาข้อมูลมานะเว้ย” ยัยรันเถียงขึ้นมา

                “งั้นแกก็เตรียมซ้อมรำได้เลย ไม่ต้องมาอ้างนะว่าทำไม่เป็น ไม่งั้นแกก็เตรียมไปดร็อปวิชานี้เลย” นายฟิล์มพูดทิ้งท้ายปล่อยให้คนสวยงง อ๊ากกกกกกก แกขู่ช๊านนนนนน