คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : [YunJae]..:: * Allurement * ::.. end
"ขอโทษนะที่มาช้า รอกันนานหรือป่าว"แจจุงที่เดินเข้ามาหากลุ่มเพื่อนของยุนโฮที่วันนี้ขอตามมาเที่ยวด้วย กล่าวขอโทษจากใจจิงเพราะเค้ามาสายเกือบชั่วโมงทั้งทีเป็นคนนัดเองแท้ๆ
"มะ..ไม่เป็นไร..คับ"เหล่าคนที่นั่งดื่มทั้งหลายเงยหน้าขึ้นมาตอบคำถามของแจจุงแต่ก้อตาค้างกันไปตามๆกัน เพราะวันนี้แจจุงใส่ชุดเสื้อกล้ามที่ดำที่สวมทับด้วยเสื้อคอกว้างเปิดช่วงไหล่สีขาวกับกางเกงขาสั้นสีดำที่โชว์ช่วงขาเรียวงาม แค่แจจุงคนเดียวคงไม่พอที่จะทำให้คนทั้งโต๊ะอึ้งได้เพราะเหล่าเพื่อนสาว(?)ของแจจุงเองก้อมีเสน่ห์ดึงดูดใจหลายๆคนใช่เล่น
"ทำไมจุนซูแต่งแบบเนี่ยอ่ะ"ยูชอนรีบเดินไปหาจุนซูแล้วฉุดให้มานั่งข้างๆพร้อมกอดเอวร่างบางไว้แน่นเพราะเกิดจากอาการหวงเมียกระทันหัน
จะไม่ให้เค้าหวงได้ไงก้อดูที่รักเค้าแต่งซิ เสื้อเชิ๊ตสีขาวที่ติดกระดุมเพียง3เม็ดโชว์ผิวขาวเนียนของจุนซูกับกางเกงยีนรัดรูป โอ้วววเมียเปลี่ยนแนวๆ โดนใจปาร์คที่สุด
"ทำไม ไม่สวยหรอ"
"สวย สวยมาก สวยจนไม่อยากปล่อยคุณไปไหนเลยหละ"ยูชอนตอบด้วยใบหน้าเจ้าเล่ห์ หลังจากนั้นก้อสร้างโลกส่วนตัวกันอยู่สองคนไม่สนใจคนรอบข้างที่มองกันอย่างเอือมระอา อีคุ่นี้มันชั่งกล้า ต่อหน้าคนนับสิบมันยังกล้าจูบกันอีก เพื่อนเครียด!!
..........
.....
...
"นั่งด้วยคนได้มั้ย"แจจุงเอ่ยขอยุนโฮเพื่อจะขอนั่งตรงที่ว่างข้างๆตัวซึ่งยุนโฮก้อไม่ได้ว่าอะไรเขยิบที่นั่งให้ร่างบางนั่งด้วย
"แล้วฮีชอลไปไหนแล้วหรอคับ เมื่อกี้เห็นอยู่กับคุณอยู่เลย"ยุนโฮชวนคุย
ที่จิงเค้าก้อไม่ได้สนใจหรอกว่าฮีชอลจะทำอะไรอยู่ที่ไหนแต่เห็นร่างบางโดนทิ้งอยู่คนเดียวเลยไม่อยากให้นั่งเหงา
"ไปหาแฟนนะพอดีแฟนเค้าทำงานที่นี้"
"อ๋อคับ แล้วแจจุงจะดื่มอะไรดี"
"ฉันกินไม่ค่อยเป็นเท่าไรอ่ะ ไม่รู้จะสั่งอะไรดี"แจจุงพูดอย่างเขินอาย
ก้อคนอย่างเค้าไม่เคยชินกับของพวกนี้เท่าไรเลยไม่ค่อยจะรู้จัก เวลามากับฮีชอล รายนั้นก้อจัดการสั่งให้ทุกที
"งั้นเด๋วผมสั่งให้นะ เอาแบบอ่อนๆหละกัน เกิดคุณเมาขึ้นมาเด๋วคนจะหาว่าผมมอมเหล้าคุณ ฮ่าๆๆ"
ทั้งสองที่เริ่มคุ้นเคยกันเริ่มคุยกันมากขึ้น ทั้งสองนั่งดื่มด้วยกันบางที่แจจุงก้อป้อนขนมให้ยุนโฮ ยุนโฮก้อป้อนกลับบ้าง ทำให้เกิดออร่าความหวานล้อมรอบเค้าทั้ง2คน
"แจจุง!!"อยู่ๆก้อมีเสียงหนึ่งตะโกนขึ้นมาพร้อมกับกระชากร่างบางให้ห่างจากยุนโฮ
"โอ้ยย ฉันเจ็บนะฮยอนจุน!!"ร่างบางที่โดนชายหนุ่มที่ชื่อว่าฮยอนจุนกระชากแขนพยายามแกะแขนตนที่โดนบีบอยู่ออก
"คุณทำไรของคุณห๊ะ"ฮยอนจุนไม่สนใจว่าร่างบางจะเจ็บแค่ไหนกลับมาตะคอกใส่อย่างน่ากลัว
"แล้วมันเกี่ยวไรกับนายหละ"แจจุงเอ่ยอย่างท้าทาย
"ทำไมจะไม่เกี่ยวผมเป็นแฟนคุณนะ"
"นายจะบ้าหรอ เราเลิกกันแล้วนะ นายเป็นคนบอกเลิกฉันเองนะ"แจจุงสะบัดแขนออกจากการจับกุมแล้วรีบเดินไปหายุนโฮทันที
"อ๋อ นี้คุณมีใหม่แล้วงั้นหรอ เร็วดีนี้ หึ แต่มันก้อแน่หละ คุณมันง่ายนี้เนอะ แค่เป็นผู้ชายคุณก้อยอมหมด"
โครม!!
"นายไม่มีสิทธิ์มาว่าแจจุง!!!!"ยุนโฮที่ดูโกรธจัดเข้ามาถีบที่ท้องของฮยอนจุนจนล้มไม่เป็นท่า
"หนอย มึงมาเสือกไรด้วยว่ะ!!"ฮยอนจุนค่อยๆพยุงตัวเองขึ้นมาเถียงกับยุนโฮแต่ดูลำบากทีเดียวเพราะแรงที่ยุนโฮถีบไปนั้นไม่ใช่น้อยๆเลย
"กูจะไม่เสือกได้ไง ในเมื่อแจจุงเป็นเมียกู!!"ยุนโฮประกาศเสียงแข็งทำให้ร่างบางที่ยืนอยู่ข้างๆตกใจไม่น้อย
"มึงรีบออกไปจากที่นี้ดีกว่านะก่อนที่มึงจะตายคาตีนพวกกู"ยูชอนและเหล่าเพื่อนของร่างสูงที่เห็นว่าฮยอนจุนเริ่มจะทำลายบรรยากาศดีดีให้เริ่มเหลือน้อยลงไปเลยเข้ามาช่วยยุนโฮอีกแรง ซึ่งก้อช่วยได้มากเพราะฮยอนจุนรีบเดินออกไปทันทีแต่ก้อไม่วายหันมาชี้หน้าแจจุงที่กำลังเกาะแขนยุนโฮอยู่
"เอ่อ ขอบคุณมากเลยนะ ขอบคุณจิงๆ"แจจุงหันไปขอบคุณเหล่าเพื่อนของยุนโฮรวมถึงร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างๆซึ่งทุกคนก้อยิ้มให้ร่างบางประมานว่า 'ไม่เป็นไร แค่นี้เล้กน้อย'
"คุณเจ็บตรงไหนหรือป่าว"ยุนโฮถามร่างบางอย่างเป็นห่วงซึ่งร่างบางก้อยิ้มพร้อมกับส่ายหน้าทำให้ร่างสูงคลายกังวลลงได้
~~~เธอต้องการฉัน เธอตกเป็นของฉันแล้ว เธอหลงใหลในตัวฉัน ทาสรักของฉัน ฉันเข้าใจ under my skin~~~<Mirotic-TVXQ>
เสียงโทรศัพท์ของแจจุงดังขึ้น ร่างบางจึงขอตัวออกไปรับโทรศัพท์ เพียงเวลาไม่นานร่างบางก้อเดินกลับมาที่โต๊ะ
"ยุนโฮ เด๋วฉันมานะ ขอตัวไปหาฮีชอลหน่อย"ร่างบางเดินออกไปทันทีเมื่อร่างสูงพยักหน้ารับรู้
ก๊อก ก๊อก
"แหมยิ้มหน้าบานมาเชียวนะแก คงจะถูกใจหละซิกับประโยคของชายหนุ่มสุดที่รักพูดว่า 'กูจะไม่เสือกได้ไง ในเมื่อแจจุงเป็นเมียกู'หนะ"ฮีชอลเอ่ยแซวทันทีเมื่อแจจุงเดินเข้ามาในห้องทำงานของชิวอนที่มีคนนั่งอยู่ก่อนแล้วถึง3คน นั้นก้อคือชิวอน ฮีชอล และ...ฮยอนจุน
"อะไร อย่ามามั่ว แล้วแกรู้ได้ไงว่ายุนโฮพูดแบบนั้นหนะ"แจจุงเดินเข้ามานั่งข้างๆฮีชอล
"อ้าว ฉันก้อต้องไปดูผลงานซะหน่อยซิ ถ้าไม่ดีจะได้ไม่ต้องจ่ายเงิน"
"งกเหมือนเดิม แล้วนี้ฮยอนจุนเป็นไงบ้างหละ เจ็บมากหรือป่าว"แจจุงที่ตอนแรกเหน็บเหนมเพื่อนเสร็จก้อหันไปถามฮยอนจุนรุ่นน้องสุดหล่อของชิวอนที่นั่งอยู่ไม่ไกลอย่างเป็นห่วง
"ไม่เป็นไรคับ เล็กน้อย"ฮยอนจุนระบายยิ้มน้อยๆให้แจจุง บ่งบอกว่าเค้าไม่ได้เป็นอะไรมากไม่ต้องเป็นห่วง
"อีกสักพักฉันจะกลับแล้ว แกก้ออย่าลืมจัดการที่เหลือนะ"แจจุงลุกขึ้นยืนเพื่อจัดแจงเสื้อผ้าแล้วกำลังจะเดินออกไปถ้าเกิดไม่มีเสียงน้อยใจของเพื่อนดังขึ้นซะก่อน
"เออๆไม่ลืมแต่นี้แกเห็นฉันเป็นไรเนี่ย เพื่อนนะไม่ใช่ทาส ใช้อยู่ได้"
"โธ่คุณเพื่อนสุดสวยอย่างอนซิ ฉันรักแกนะเว้ย"แจจุงที่เห็นเพื่อนงอนเลยเดินเข้ามากอด เค้าทำแบบนี้ประจำเวลาที่ฮีชอลหรือเพื่อนคนอื่นๆงอน
"เออๆรู้แล้วๆ แกลงไปได้หละ เด๋วที่เหลือจะได้จัดการต่อ"ฮีชอลจัดการดึงเพื่อนที่กำลังกอดตนเองออกแล้วลากให้ออกจากห้องทำงาน
"ขอบใจมากเพื่อนเลิฟ"แจจุงหันมาส่งยิ้มหวานให้ฮีชอลก่อนเดินออกไป
หลังจากนั้นไม่นานยุนโฮก้อมาส่งแจจุงที่คอนโดเนื่องด้วยวันนี้แจจุงไม่ได้ขับรถไปที่ผับเพราะตอนไปนั่งรถของฮีชอลไปตอนแรกร่างบางมีที่ท่าว่าไม่ยอมเพราะเกรงใจร่างสูง จนร่างสูงบอกว่าเต็มใจและไม่รบกวนอะไรเค้าเลยร่างบางเลยยอมมาด้วยง่ายๆ
"ขอบคุณมากๆเลยนะ รบกวนคุณจิงๆ"ร่างบางที่ลงจากรถแล้วเดินมายืนข้างๆประตูฝั่งของยุนโฮเอ่ยขอบคุณร่างสูงพร้อมรอยยิ้มกระชากใจ
"ไม่เป็นไรคับ งั้นผมไปหละ บายคับ"ยุนโฮยิ้มรับ พร้อมเตรียมตัวจะออกเดินทางไปยังบ้านของตัวเองบ้าง
"เด๋วคับ"แจจุงขัดขึ้นก่อนที่ยุนโฮจะเลื่อนกระจกขึ้น ร่างบางค่อยก้มหน้าเข้าไปหาร่างสูง
"ราตรีสวัสดิ์นะคับ"เมื่อพูดจบร่างบางก้อแตะริมฝีปากบางของตัวเองลงบนริมฝีปากหนาของยุนโฮอย่างรวดเร็วแต่ก้อนุ่มนวล แล้วรีบวิ่งหนีขึ้นคอนโดทันที ยุนโฮที่กำลังอึ้งในสิ่งที่ร่างบางทำค่อยๆเผยรอยยิ้มออกมา
อ๊ากกกกกกก แจจุงจูบผม อ๊ากกก ดีใจโว้ยยย มินอง มินอา ไม่สนแล้วโว้ยยย
หลังจากที่ร่างบางขึ้นมาถึงห้องก้อเจอฮีชอล ชิวอน และฮยอนจุนนั่งรออยู่ในห้องแล้ว ร่างบางถูกฮีชอลลากไปจัดการแต่งตัวใหม่ ส่วนชิวอนและฮยอนจุนช่วยกันจัดบรรยากาศให้ดูเหมาะสม
"โอเค เสร็จแระ ที่เนี่ยตานาย2คนแล้วนะ ฮยอนจุน เล่นให้เนียนนะเฟ้ย ไม่งั้นเงินทั้งหมดแกอด!!"
"ค๊าบบบคุณพี่ พี่ย้ำผมเป็นสิบรอบแล้วนะ"ฮยอนจุนบอกอย่างเอือมระอา พูดตั้งแต่อยู่ในผับยันจะเริ่มงานอยู่แระยังไม่เลิกพูดอีก
"เออนั้นแหละ แล้วนี้แกอย่าทำไรเพื่อนฉันเกินที่สั่งนะ ถ้าฉันรู้ว่าทำมากเกินที่บอก แกตาย!!"ฮีชอลเดินไปชี้หน้าฮยอนจุนเสร็จก้อเดินไปหยิบกระเป๋าเตรียมตัวออกจากห้องไป
"เด๋วฮีชอล อย่าเพิ่งไป"แจจุงรีบวิ่งมาขว้างหน้าฮีชอลที่กำลังเดินออกจาห้องพร้อมกับชิวอน
"ทำไม มีอะไร หรือว่ากลัว"อีชอลถามอย่างสงสัย
"ป่าวๆ แกตบฉันหน่อย"
"ว่าไงน๊ะ ตบแกเนี่ยนะ บ้าแล้ว"คำขอร้องของแจจุงสร้างความตกใจให้กับฮีชอลเป็นอย่างมาก
จะให้ตบเพื่อนเนี่ยนะ บอกตามตรงตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยตบเพื่อนเลยสักคน
"เออตบๆมาเหอะ"แจจุงพูดพร้อมยื่นหน้ามาให้ฮีชอลตบ
"เอ่อ เด๋วแกเจ็บนะ"ฮีชอลที่ยังลังเลอย่างเห็นได้ชัดเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงเพื่อน
มือเค้าเบาๆที่ไหนหละ ไม่เคยตอบเพื่อนก้อจิงแต่กับคนอื่นนะประจำแหละ
"ไม่เป็นไรๆ เอาเลือดออกเลยก้อได้นะ"
เพื่อนตูซาดิสป่ะเนี่ย
เพี๊ยะ !! เพี๊ยะ !!
"ไม่ตบแล้ว ไม่ต้องยื่นหน้ามาแล้ววว ฮือออ แกเจ็บไมเนี่ย ขอโทษๆ ฮือออ"ฮีชอลผู้เด็ดเดี่ยวหายไปในพริบตาที่ตบแจจุงเสร็จ เพราะลายนิ้วทั้ง5นิ้วที่เกิดขึ้นบนใบหน้าร่างบางทำให้ฮีชอลรู้สึกผิดถึงขั้นน้ำตาคลอ
"เฮ้ยๆ ฉันไม่เป็นไรแกอย่าร้องไห้ดิ ชิวอนรีบพาฮีชอลกลับบ้านก่อนปะ"แจจุงรีบให้ชิวอนลากฮีชอลออกไปเพราะนี้ก้อดึกแล้ว เค้าไม่อยากปลุกไคกลางดึกหรอกนะ
"เริ่มกันเลยนะฮยอนจุน"หลังจากที่ฮีชอลและชิวอนออกไปแล้วร่างบางก้อหันไปพูดกับฮยอนจุนที่ยืนรออยู่นานแล้ว
[yunho talk]
ผมมาถึงบ้านตัวเองหลังจากที่ส่งแจจุงได้ไม่นาน มาถึงผมก้อจัดการอาบน้ำแต่งตัวเตรียมเข้านอนแต่ก่อนที่ผมจะล้มตัวลงนอนนั้นก้อมีเสียงโทรศัพท์ขัดขวางการนอนของผมไว้
ไคว่ะ ตูจะนอน นี้ถ้าไม่มีอะไรนะ กูฆ่ามึงแน่
"ฮัล..."ยังไม่ทันที่ผมพูดจบก้อมีเสียงขัดขึ้นมาก่อน เสียงหวานๆแบบนี้ผมจำได้ขึ้นใจ เสียงของแจจุง
"ยุนโฮ..ฮืออ..ช่วยด้วย..ฮึก..ช่วยฉันด้วย..ฉันกลัว..ฮือ"
"แจจุง!!คุณเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้น"ทำไมแจจุงถึงร้องไห้เกิดอะไรขึ้นกันแน่
"ฮยอนจุนมาที่คอนโด ฮือ ฉันกลัว อ๊ากก อย่าเข้ามานะ"แจจุงตอบผม หลังจากนั้นเหมือนว่าจะตะโกนคุยกับไคสักคนที่ผมคิดว่าน่าจะเป็นฮยอนจุนอะไรนั้นเพราะผมได้ยินเสียงของมัน
'เปิดประตูเด๋วนี้นะแจจุง ผมบอกให้เปิดไง'
"ไม่ ออกไปเด๋วนี้นะ ฉันจะแจ้งตำรวจ"แจจุงตะโกนกลับไป ผมก้อไม่ได้อยู่กับที่นะคับผมรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ววิ่งไปหยิบกุญแจรถอย่างรวดเร็ว
"ก้อเอาซิคนจะได้รู้ไงว่ามึงนะร่านไปทั่ว มีผัวไม่เลือกหน้า"คำพูดของฮยอนจุนทำผมเลือดขึ้นหน้าเพราะเท่าที่ผมรู้จักแจจุงมา แจจุงไม่ใช่คนแบบนั้นเลย ถึงจะทำตัวเซ็กซี่แค่ไหนแต่ก้อยังมีความไร้เดียงสาอยู่ด้วย
"ไอ้ชั่ว ฉันไม่ใช่คนแบบนั้น อ๊ะ อย่าเปิดนะ ฮือ..ยุนโฮช่วยด้วย เค้าจะเข้ามาได้แล้ว..ฮือ"แจจุงเริ่มร้องไห้หนักขึ้นตามความหวาดกลัวดูมากขึ้นด้วย จนเค้าเองแทบจะขับรถไม่ได้เพราะห่วงแต่ร่างบางที่อยู่ในอันตราย
"ยุนโฮ ช่วยด้วย อ๊ะ ไม่ปล่อยนะ ปล่อยยยย...ติ๊ด"อยู่สายก้อขาดไปยิ่งทำให้ผมเป็นห่วงร่างบางมากยิ่งขึ้นเพราะก่อนที่สายจะตัดนั้นผมได้ยินเสียงของฮยอนจุนที่สามารถเข้ามาในห้องได้แล้ว
[end yunho talk]
ก๊อก ก๊อก
"แจจุง!!คุณเป็นไงบ้าง แจจุง!!"ยุนโฮที่มาถึงแล้วรีบเคาะประตูเรียกร่างบางทันทีและก้อต้องตกใจเมื่อประตูเปิดออกมาให้เห็นร่างบางแจจุงที่เต็มไปด้วยรอยแดงทั้งตัว ไหนจะรอยที่ใบหน้าเหมือนกับรอยตบ
"ฮือ..ยุนโฮ..คุณมาแล้ว..ฮึก..ฉันกลัว"ร่างบางโถมตัวกอดยุนโฮไว้แน่น
"คุณไม่เป็นอะไรนะ แล้วมันอยู่ที่ไหน"ยุนโฮพาแจจุงเข้ามาในห้องที่เละไม่เป็นท่า พร้อมเช็ดคราบน้ำตาให้กับร่างบาง
"เค้าไปแล้ว..พอดีว่าห้องข้างๆ..ฮึก..เค้าได้ยินเสียงฉันร้อง..ฮึก..ขอความช่วยเหลือเค้าเลยแจ้ง..ตะ..ตำรวจให้มาจับ..มันได้ทันก่อนที่มัน..มันจะ..ฮืออออออออ"ร่างบางหยุดพูดแต่กลับร้องไห้หนักขึ้นทำให้ยุนโฮพอจะรู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นถ้าตำรวจมาไม่ทัน
"ไม่เป็นไรนะคับ ผมอยู่นี้แล้วนะ คุณไม่ต้องกลัวนะ เด๋วผมทำแผลให้คุณนะ"ยุนโฮกอดปลอบแจจุงซักพักก้อผละออกไปหยิบกล่องยามาทำความสะอาดแผลให้กับร่างบาง
"เจ็บหรือป่าวคับ"ยุนโฮที่บรรจงทำแผลให้ร่างบางอย่างเบามือเงยหน้าขึ้นมาถามร่างบางที่กำลังจ้องเค้าอยู่ และเหมือนมีมนต์สะกดให้ยุนโฮหละมือจากสิ่งที่กำลังทำอยู่ให้หันมาสนใจร่างบางตรงหน้าแทน
ctrl a ด้วยนะ
ร่างสูงประคองใบหน้าสวยของแจจุงเอาไว้แล้วค่อยๆประทับจูบลงไปที่ริมฝีปากสีแดงสด อย่างอ่อนโยนแต่เพียงไม่นานความอ่อนโยนเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความร้อนแรง ทั้งสองคนเหมือนถูกดึงดูดเข้าหากันด้วยแรงบางอย่างจนแทบจะไม่สามารถแยกห่างออกจากกันได้แม้แต่วินาทีเดียว ลิ้นสากของยุนโฮค่อยๆแทรกเข้าไปปากของแจจุง ซึ่งเรียวลิ้นเล็กก้อตอบสนองทันที ยุนโฮล้วงมือเข้าไปในเสื้อนอนตัวบางของแจจุง ในขณะที่ริมฝีปากยังคงไม่ห่างออกจากกันแม้สักวินาที
ริมฝีปากของยุนโฮค่อยๆที่ผละออกจากร่างบางเพื่อให้ร่างบางได้หายใจไล่ลงต่ำลงประทับจูบทำร่องรอยเอาไว้เป็นระยะเสื้อนอนตัวบางที่ถูกปลดกระดุมออกจนหมดแล้วเผยให้เห็นผิวขาวเนียนน่าสัมผัส ยุนโฮลูบไล้ไปตามแผ่นอกบางอย่างช้าๆก่อนที่จะแทนที่ฝ่ามือด้วยริมฝีปากหนา เรียวลิ้นชื้นที่สัมผัสผิวกายทำให้แจจุงสั่นสะท้าน ร่างบางบิดกายไปมาอย่างเสี่ยวซ่านแผ่นอกบางในตอนนี้เต็มไปด้วยรอยแดงสีกุหลาบด้วยฝีมือของยุนโฮ กางเกงนอนตัวสวยถูกถอดออกไปทางปลายเท้าทำให้ร่างสูงได้เห็นส่วนอ่อนไหวของร่างบางเต็มตา
"คุณสวยมากเลยแจจุง"
ยุนโฮลดตัวลงต่ำลง จ้องมองไปยังแท่งเนื้อสีสดของร่างบางไม่วางตา มือหนากอบกุมเอาส่วนตรงกลางร่างกายของแจจุงเอาไว้ในอุ้งมือ ก่อนจะค่อยๆรูดมันขึ้นลงอย่างช้าๆ
“อ๊า ยุนโฮ”
แจจุงขยับสะโพกไปมาตามจังหวะการควบคุมของร่างสูงที่เพิ่มความเร็วขึ้นลงไปตามอารมณ์ของร่างบางที่กำลังพุ่งขึ้นเกือบถึงขีดสุด ก่อนที่น้ำสีขาวขุ่นจะถูกปลดปล่อยออกมา แจจุงเกร็งตัวครั้งหนึ่งก่อนจะนอนแผ่ลงอย่างหมดแรง
"อ๊ะ..เจ็บ"
นิ้วเรียวที่สอดเข้ามาในร่างกายอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยทำให้แจจุงสะดุ้งขยับหนีสัมผัสแปลกใหม่ที่ทำให้ความเจ็บปวดแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย นิ้วที่สองตามเข้ามาพร้อมกับการไล้วนไปมาภายในรอบด้านจนมันเริ่มตอดรัดสิ่งแปลกปลอมที่สอดเข้ามา สองนิ้วเพิ่มเป็นสาม ร่างสูงพยายามขยายช่องทางรักให้กว้างที่สุดเตรียมรับสิ่งแปลกปลอม
“ไม่ไหวแล้ว เข้ามาเลยได้มั้ย ยุนโฮ”
นิ้วทั้งสามถูกชักออกทันที ก่อนที่ร่างสูงหยัดกายขึ้นถอดเสื้อ ปลดกางเกงขายาวยาวออกแล้วขว้างไปไกลๆตัวและกดแท่งเนื้อที่ขยายเต็มที่เข้าไปในช่องทางรักที่กำลังเต้นตุบๆรอการสอดใส่เติมเต็ม แรงตอดรัดอย่างมากมายทำให้ยุนโฮแทบคลั่งการกระแทกแทรกตัวเข้าออกเป็นไปอย่างยากแก่การควบคุม ทั้งยุนโฮและแจจุงต่างก็ขยับสะโพกกระแทกกายเข้าหากันเป็นจังหวะเดียวกัน
“อ๊า ยุนโฮ ไม่ไหวแล้ว อ๊าาา”
"อืมมม แจจุง"
มือหนาจับสะโพกร่างบางไว้แล้วเคลื่อนขึ้นลงตามแรงอารมณ์ที่กำลังใกล้ถึงที่สุด ด้วยแรงกระแทกอันหนักหน่วงอีกไม่กี่ครั้ง ยุนโฮก็ปล่อยน้ำรักเข้าไปภายในร่างกายของแจจุง ก่อนที่ทั้งสองจะนอนซบพับลงด้วยความเหนื่อยอ่อน
แสงแดดยามเช้าที่รอดผ่านผ้าผืนบางทำให้ยุนโฮตื่นขึ้นมา เมื่อมองเห็นร่างบางของแจจุงที่ตนกำลังกอดไว้มีแต่รอยช้ำสีกุหลาบทำให้ตนพอใจไม่น้อย
ไม่รู้ว่าทำไม รู้แค่ว่าเค้ามีความสุขเหลือเกินที่แจจุงเป็นของเค้าแล้ว
ยุนโฮพยายามแกะมือร่างบางที่กอดเอวตนไว้ออกอย่างแผ่วเบาเพราะยังไม่อยากให้ร่างบางตื่นขึ้นมาในตอนนี้ ร่างสูงที่กำลังจะเดินเข้าไปในห้องน้ำก้อต้องชะงักเพราะเค้าสังเกตุเห็นบางอย่างบนโต๊ะหนังสือร่างแจจุง ไม่รอช้ายุนโฮหยิบขึ้นมาดูทันที เค้าลองเปิดอ่านได้ไม่กี่หน้าก้อเผยรอยยิ้มออกมาอย่างเก็บไม่อยู่
"ทำอะไรหน๊ะ ยุนโฮ!!"แจจุงที่เพิ่งตื่นขึ้นมาเห็นร่างสูงอ่านไดอารี่ของเรียกร่างสูงทันที
จะวิ่งไปแย่งก้อไม่ได้เพราะสังขารมันไม่ให้ แล้วนี้ยุนโฮอ่านไปเยอะหรือยังเนี่ย โอ๊ยยยถ้าเค้ารู้แล้วเราจะทำไงดีอายโว๊ยยยย
"ชอบผมมาตั้งนานทำไมไม่บอกหละ"ยุนโฮวางไดอารี่ลงที่เดิมแล้วมานั่งกอดร่างบางจากทางด้านหลัง
"ก้อคุณไม่เคยสนใจผมเลยนิ แล้วอีกอย่างคุณก้อรักแต่มินอาเท่านั้น"ร่างบางเอ่ยอย่างเศ้าสร้อย ร่างสูงเลยก้มลงหอมแก้มร่างบาง ทำให้ร่างบางสะดุ้งทันที
"คุณรักผมมั้ย"
"ระ..รัก แล้วคุณหละ รักผมหรือป่าว"แจจุงเอ่ยถามพร้อมกับจับใบหน้าของร่างสูงให้หันมาจ้องตากับตน
"ตอนนี้ผมจะยังไม่พูดว่ารักเพราะมันอาจจะเร็วเกินไป แต่ต่อจากนี้ไปผมสัญญาว่าจะรักและดูแลคุณเพียงคนเดียวตลอดไป คบกับผมนะคนสวย"
"อืมม"แจจุงพูดจบก้อแตะริมฝีปากตนเข้ากับริมฝีปากหนาของร่างสูงเพื่อเป็นการตอบรับ
The end~~~
++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนนี้ยาวที่สุดที่เคยแต่งมา
คู่ต่อไปอยากอ่านคู่ไหนบอกได้เลยนะ
เม้นๆๆ
ความคิดเห็น