คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [ Kihae ]..:: * Sweetheart * ::..
"พี่กับมีฮยอน...เราเป็นแค่เพื่อนกัน"คิบอมบอกพร้อมดึงมือหญิงสาวออกพร้อมเดินมาหาร่างบาง
"จิงหรือป่าว"ดงแฮเอ่ยถามร่างสูงที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าด้วยแววตาที่ปิดความสงสัยและความเสียใจไว้ไม่มิด
"คับ พี่มีเราคนเดียวนะ"เมื่อร่างสูงตอบเสร็จก้อดึงร่างบางเข้ามากอดทันทีพร้อมเสียงกรี๊ดร้องของหญิงสาวที่เอาแต่กระทืบส้นเท้าและด่าดงแฮต่างๆนานา ร่างบางที่เห็นดังนั้นก้อผละออกจากร่างสูงแล้วเดินเข้าไปหาหญิงสาวที่ยืนห่างออกไปเล็กน้อย
"นี้นะหรอที่บอกว่าแฟนพี่คิบอมนะ หึหึ"ร่างบางเอ่ยพร้อมรอยยิ้มล้อเลียน เค้าหละเกียดคนพวกนี้จิงๆชอบแย่งของของคนอื่น คนพวกนี้ต้องได้รับการลงโทษ ร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างๆเมื่อเริ่มสังเกตเห็นว่าท่าไม่ดีจึงรีบขัดขึ้นมาก่อนที่ร่างบางจะลงมือทำเรื่องร้ายแรงต่อหญิงสาว ถึงจะไม่ได้เป็นอะไรกันแต่อย่างน้อยก้อเป็นเพื่อนเค้ายังไม่อยากให้เพื่อนต้องเข้าโรงบาลเพราะฝีมือของดงแฮ
"เอ่อ ดงแฮคับ พี่ว่าเราไปกินข้าวกันดีกว่านะ"คิบอมเอ่ยอย่างเกร็งๆ ถ้าเค้ากล่อมร่างบางไม่สำเร็จคนที่ต้องเจ็บหนักดูท่าว่าจะต้องเป็นเค้าซะเอง ดงแฮหนะไม่ทำร้ายร่างกายของเค้าหรอก แต่ที่บอกเจ็บหนักเนี่ยซิคงเป็นใจของเค้ามากกว่า จำได้ว่าคราวก่อนที่เค้าไปเที่ยวผับกับฮันคยองและคยูฮยอนแล้วมีผู้หญิงมาติดเค้าพอดงแฮรู้เท่านั้นแหละ เจ้าตัวเล็กนี้สวดเค้ายับแถมประชดด้วยการไปคบกับยุนโฮที่แอบชอบร่างบางอยู่แล้วอีกตังหากกว่าจะคืนดีกันได้เค้าง้อแทบตาย
"พี่คิบอมหิวข้าวหรอ งั้นพี่ไปกินก่อนเลยก้อได้นะ เด๋วดงแฮเสร็จธุระแล้วจะรีบตามไป"ร่างบางหันมาพูดด้วยรอยยิ้มร่าเริงเหมือนเวลาที่ได้ของเล่นชิ้นใหม่ ไม่รอช้าร่างบางก้อจัดการกระชากผมของหญิงสาวทันที ซึ่งคิบอมก้อคงไม่คิดห้ามเรื่องแบบนี้ขัดใจดงแฮได้ที่ไหนกันหละ ขืนไปขัดมีหวังได้ทะเลาะกันอีก
"โอ็ยยย ไอ้เด็กบ้า ปล่อยฉันนะ คิบอมช่วยมีฮยอนด้วย โอ็ยยยยยยยยย"หญิงสาวร้องด้วยความเจ็บดังขึ้นไปอีกเมื่อตนเอ่ยเรียกคิบอมให้มาช่วยเพราะดงแฮนั้นออกแรงกระชากขึ้นอย่างแรงเป็นเท่าตัวจนทำให้หญิงสาวน้ำตาเล็ด
"เธอมีสิทธิ์อะไรมาขอร้องให้พี่คิบอมช่วย มีสิทธิ์อะไรมายุ่งกับพี่คิบอมห๊ะ!!! คนอย่างแกไม่มีสิทธิ์ในตัวพี่คิบอม ไม่มีแม้แต่นิดเดียว!!!!"ร่างบางตะโกนถามออกไปอย่างเหลืออด ทำไมแม่นี้ถึงต้องมายุ่งกับพี่คิบอมของเค้าด้วย
"ฉันจะยุ่งกับคิบอมแล้วแกมีสิทธิ์อะไรมาห้ามฉันห๊ะ"หญิงสาวก้อยังคงเถียงต่ออย่างไม่ลดละ
"ฉันคือคนที่พี่คิบอมรักไงหละ เพราะฉะนั้นแกไม่มีสิทธิ์มายุ่งกับเค้าอีกต่อไป!!"เมื่อกล่าวจบร่างบางก้อผลักหญิงสาวลงพื้นอย่างแรง
"หึหึ รักงั้นหรอ รักแล้วทำไมคิบอมถึงจูบกับฉันหละ"หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมาตอบอย่างท้าทาย
"แกคงให้ท่าเค้าก่อนหละซิ"ร่างบางเอ่ยอย่างรู้ทันคนอย่างพี่คิบอมไม่เคยเข้าหาผู้หญิงคนไหนก่อน แต่ถึงแม้มีผู้หญิงเข้าหาพี่คิบอมก้อไม่เคยเล่นด้วยสักครั้ง
"ช่ายยย นั้นมันก้อเรื่องจิง ฉันยอมรับ แล้วจะทำไมหละก้อฉันรักคิบอมนิ คิบอมต้องเป็นของฉัน!!"หญิงสาวที่คิดอย่างเดียวว่าจะต้องได้คิบอมมาเป็นของเธอ เธอเลยยอมทำทุกวิถีทาง พยายามเข้าหาคิบอมมาตลอดแต่คิบอมไม่สนใจเธอเลยแม้แต่น้อย ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าคนที่คิบอมรักคือร่างบางที่อยู่ตรงหน้าแต่ความรักมักจะมาเหนือเหตุผล คราวนี้ที่เธอได้จูบกับคิบอมมันก้อคือแผนของเธอเหมือนกัน เธอโกหกว่านี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เธอจะมาตามตื้อร่างสูงเธอจึงขอจูบคิบอมสักครั้งในตอนแรกคิบอมมีที่ท่าว่าไม่ยอมอย่างเห็นได้ชัดแต่พอเธอบอกว่าจะตัดใจจากคิบอมแล้วขอลาจากกันด้วยดีคิบอมเลยยอมทำตาม
"เธอนี้มันหน้าด้านจิงๆ พี่คิบอมเป็นของฉัน!! เราเป็นของกันและกัน!! แกมันก้อแค่คนนอก ไม่ซิก้อแค่คนๆหนึ่งที่อาศัยอยู่บนโลกเดียวกับพวกเรา2คนเท่านั้น"ร่างบางเอ่ยด้วยรอยยิ้มแต่คำพูดแต่ละคำมันแทบจะทำให้หญิงสาวแทบจะคลั่งตายอยากจะเข้าไปตบใบหน้าหวานๆที่ยืนลอยหน้าลอยตาอยู่เบื้องหน้า
"แก๊!! อีเด็กบ้า!!!"หญิงสาวชี้หน้าร่างบางด้วยความโกดแค้น
"บ้าแล้วจะทำไม หึหึ แกต้องเจออะไรมากกว่านี้อีก"เมื่อร่างบางพูดจบก้อเข้าไปดึงแขนร่างบางแล้วจัดการลากไปยังบ่อน้ำที่อยู่ใกล้ๆ
"อ๊ายยย อย่านะ"เมื่อหญิงสาวพอจะรู้ว่าร่างบางคิดจะทำอะไรรีบดิ้นให้หลุดจากร่างบางทันที
"หึหึ แค่นี้มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ"ร่างบางพูดพร้อมกับกดหัวของมีฮยอนให้ลงในน้ำทันที น้ำในบ่อที่แสนจะสะอาดได้รับการดูแลอย่างดีทุกๆ5เดือน(นี้เรียกว่าดูแลอย่างดีแล้วหรอ:anki)(นี้แหละดีที่สุดแล้ว:ผอ.โรงเรียน)เพราะฉะนั้นน้ำในบ่อจึงกลายเป็นสีดำสนิทไปโดยปริยาย
"กรี๊ดดด..เฮือก...ปล่อยนะ....แค่กๆ..หยุด..นะ..เฮือก"มีฮยอนดิ้นรนอย่างทุรนทุราย แต่ร่างบางก้อไม่สนใดๆ ยังคงกดหัวของหญิงสาวไปยังบ่อน้ำเบื้องหน้าอย่างต่อเนื่องครั้งแล้วครั้งเล่า
"เฮือก..แค่กๆ..ปะ..ปล่อย..นะ..แค่กๆๆ"หญิงสาวเอ่ยร้องด้วยเสียงที่อ่อนแรงเพราะกำลังของเธอนั้นเริ่มเหลือน้อยเต็มทีแล้ว ร่างสูงที่อยู่ใกล้เคียงทนเห็นสภาพของหญิงสาวไม่ไหวจึงเดินเข้ามาจับมือร่างบางให้หยุดการกระทำเหล่านั้น
"ดงแฮคับพอเถอะนะ"ร่างสูงพูดอย่างอ่อนโยน ซึ่งร่างบางก้อยอมทำตามแต่โดยดีแต่ก้อยังมีท่าทางขัดใจอยู่เล็กน้อย ร่างบางผลักมีฮยอนลงกับพื้นอย่างแรง หญิงสาวที่มีเเรงเหลืออยู่เพียงน้อยนิด พยายามออกเดินไปให้ห่างจากบริเวณสวนหลังโรงเรียนด้วยสภาพทุลักทุเล
"เรามีเรื่องต้องเคลียกัน พี่คิบอม!"หลังจากที่มีฮยอนเดินออกไปแล้วร่างบางก้อพูดขึ้นมาทันทีพร้อมจ้องหน้าร่างสูงอย่างนิ่งสนิท และออกเดินนำร่างสูงไปยังซอกตึกที่อยู่ใกล้ๆสวนหลังโรงเรียน
"เรื่องจูบหนะ อธิบายมาซิ"ร่างบางพูดทันทีที่เดินเข้ามายังบริเวณที่ปลอดคน ถ้าไม่มีเหตุผลที่เข้าท่ามาอธิบายก้ออย่าหวังจะรอดเลยพี่คิบอม
"คือว่า..."ร่างสูงเล่าทุกสิ่งทุกอย่างให้แกดงแฮฟังทั้งหมด อย่างไม่คิดที่จะปิดบัง ขืนร่างบางมารู้ที่หลังเค้าจะตายเอาได้
"ยัยนั้นสกปรก"อยู่ดีๆร่างบางที่เอาแต่เงียบรับฟังร่างสูงพูดฝ่ายเดียวก้อพูดด้วยเสียงแผ่วเบาแต่ร่างสูงก้อยังพอได้ยิน
"หือ ว่าไงนะคับคนสวย"คิบอมที่ยังงงๆในคำพูดของร่างบางเอ่ยถามอย่างสงสัย
"ปาก..ยัยนั้นสกปรก"ดงแฮพูดออกมาพร้อมกับลูบริมฝีปากของร่างสูงเบาๆ ริมฝีปากของคิบอมเป็นของดงแฮคนนี้คนเดียวเท่านั้น
"แล้วพี่ควรทำยังไงดีหละ"ร่างสูงยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ วันนี้เค้าคงได้กำไรอีกแล้ว มีความสุขจิงโว้ยยย
"จูบผมสิ"เมื่อคิบอมได้ยินดังนั้นก้อทำตามที่ร่างบางบอกทันที คิบอมเคลื่อนใบหน้าเข้าใกล้ดงแฮริมฝีปากหนาประทับจูบลงที่ริมฝีปากบางได้รูปของดงแฮอย่างอ่อนโยน ลิ้นร้อนๆของคิบอมค่อยๆเลียริมฝีปากของดงแฮเป็นการเบิกทาง ก่อนจะค่อยๆแทรกลิ้นสากนั้นเข้าไปภายในช่องปากของร่างบาง ลิ้นเรียวเล็กก้อตอบสนองในทันที แขนเรียวทั้งสองข้างโอบรอบคอของร่างสูงแล้วโน้มลงมาเพื่อให้รสจูบลึกซึ้งมากยิ่งขึ้น อากาศที่เริ่มเหลือน้อยทำให้ริมฝีปากทั้งสองแยกห่างออกจากกันในเวลาสั้นๆเรียวลิ้นที่เกี่ยวพันหยอกล้อเล่นกันอยู่ยังคงเกี่ยวกันไว้ภายนอกปาก ลิ้นร้อนๆตามออกมาตวัดลิ้นเล็กที่แลบออกมาราวกับจะยั่วยวนนอกโพรงปาก มือหนาของคิบอมเปิดล้วงมือเข้าไปในเสื้อนักเรียนตัวบางที่ร่างบางสวมใส่อยู่พลางลูบไล้แผ่นผิวเนียนละเอียดอย่างช้าๆ ในขณะที่ริมฝีปากยังคงไม่ผละห่างออกจากกันแม้สักวินาที
"อืออ..คิ..บอม..อืออ"ร่างบางสะท้านเล็กน้อยเมื่อมือซุกซนเริ่มล้วงรัดเลาะเข้าไปในเสื้อนักเรียนของตนริมฝีปากอุ่นถอนออกจากกลีบปากเล็กน้อย ก่อนจะละเลื่อนไปตามลำคอระหงส์พรมจูบลงบนซอกคอขาวและขบเม้นจนเป็นรอยแดงเด่นตัดกับผิวขาวเนียนของตน
"ไหนหละที่บอกว่ามีนักเรียนตีกันนะ!!"เสียงของอาจารย์ฝ่ายปกครองดังขึ้นทำให้ทั้งสองรีบแยกออกจากกันทีนที
"เมื่อกี้หนูยังเห็นอยู่ที่นี้อยู่เลยนะค่ะ"เด็กสาวที่คิบอมจำได้ว่าเป็นเพื่อนของมีฮยอนบอกอาจารย์ฝ่ายปกครองพร้อมกับหันซ้ายหันขวามองหาทั้ง2แต่ก้อไม่เจอ คิบอมที่ช่วยดงแฮติดกระดุมเสื้อเสร็จเรียบร้อยก้อรีบจูงมือร่างบางวิ่งออกจากบริเวณนั้นอย่างรวดเร็ว อาจาย์มันจะมาทำไมกันว่ะกำลังได้ที่เลย เซงโว้ยยย
คิบอมวิ่งมาส่งร่างบางที่ห้องเรียนเสร็จแล้วก้อวิ่งขึ้นห้องเรียนของตนเพราะนี้ก้อเลยเวลาเข้าเรียนมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วร่างบางกล่าวขอโทษอาจารย์ที่กำลังสอนอยู่ ดีที่อาจารย์คนนี้ใจดีร่างบางเลยไม่โดนทำโทษ ดงแฮเดินมานั่งข้างซองมินและฮยอกแจที่นั่งมองร่างบางอย่างล้อเลียน จนร่างบางที่ทนสายตาของเพื่อนทั้งสองไม่ไหวเลยก้มหน้านอนแนบลงกับโต๊ะทำให้เพื่อนทั้งสองหัวเราะทันที
"คิบอมโว๊ยย ยัยหมวยของมึงมาหา"ดงแฮที่วันนี้เลิกเร็วเลยขึ้นมารอคิบอมที่หน้าห้องเรียนของร่างสูงก้อเจอเข้ากับคยูฮยอนพอดี คยูฮยอนเลยจัดการตะโกนเรียกคิบอมให้ซะเลย หลังจากที่คยูฮยอนเรียกคิบอมไปเพียงไม่กี่วินาทีร่างสูงก้อรีบวิ่งออกมาจากห้องมายืนอยู่ตรงหน้าร่างบางทันที
"ไม่ต้องรีบขนาดนี้ก้อได้"ร่างบางยิ้มอย่างสดใสให้ร่างสูงพร้อมซับเหงื่อที่ไหลออกมานิดหน่อยให้ร่างสูง
"เราไปกินไอติม ดูหนัง ซื้อเสื้อผ้าและก้อซื้อของที่ด๊องอยากได้ตามที่สัญญากันไว้เลยดีกว่า"ร่างสูงจับมือร่างบางออกเดินทันทีเพราะไม่อยากจะอยู่นานๆไอ้พวกเพื่อนของเค้าทั้งหลายต่างก้อจ้องร่างบางตาไม่กระพริบแถมบางคนมีการเช็ดน้ำลายอีก อารมณ์เสียเฟ้ย
"ไปไม่ได้แล้ว แม่บอกให้รีบกลับบ้าน แม่บอกว่ามีเรื่องจะคุยกะด๊องอ่ะ"
"อ้าวหรอ งั้นไปวันอื่นก้อแล้วกันเนอะ"ร่างสูงพูดบอกพร้อมเปิดประตูรถให้แก่ร่างบางจากนั้นก้อขึ้นไปนั่งที่นั่งของคนขับแล้วขับไปยังบ้านของตนและดงแฮทันที
ทั้งสองมาถึงบ้านในเวลาไม่ช้า ร่างบางเดินเข้าไปกอดผู้เป็นแม่ที่มายืนรออยู่ที่หน้าบ้านอยู่แล้ว จากนั้นทั้ง3ก้อเดินเข้าไปในตัวบ้าน คุณแม่ของทั้งสองเดินนำไปยังห้องโถงใหญ่เพื่อคุยธุระกับดงแฮและให้คิบอมขึ้นไปอาบน้ำก่อน
"คือธุระที่แม่จะบอกดงแฮนะ มันเป็นเรื่องที่สำคัญมากๆ และแม่ก้อไม่สามารถเปลี่ยนแปลงมันได้ซะด้วย"คุณแม่ของร่างบางเอ่ยทันทีที่คิบอมเดินขึ้นห้องไปแล้ว คำพูดของผู้เป็นแม่ทำให้ร่างบางสงสัยเป็นอย่างมาก
"มีไรหรอคับแม่"ร่างบางเอ่ยถามอย่างสงสัยว่าธุระที่คุณแม่จะบอกนั้นมันคือเรื่องอะไรกัน
"ลูกต้องหมั้นกับลูกของเพื่อนแม่"
ความคิดเห็น