คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [ Kihae ]..:: * Sweetheart * ::.. intro
"ดงแฮ หวัดดีพี่เค้าซิลูก"หญิงสาวบอกกับลูกชายตัวน้อยที่มีใบหน้าสวยหวานอายุราว 7 ขวบที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้า
"หวัดดีฮะ"เด็กน้อยกล่าวด้วยรอยยิ้มแต่นัยน์ตากลับเต็มไปด้วยความสงสัย
"พี่เค้าชื่อคิบอมนะ เค้าจะมาอยู่กับเราตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป"แม่ของดงแฮกล่าวแนะนำให้ลูกชายได้รู้จักกับเด็กชายที่เธอ
จูงมืออยู่ เด็กชายที่เธอจูงมืออยู่นั้นมีหน้าตาที่หล่อเหลารอยยิ้มที่ส่งให้เด็กน้อยหน้าหวานนั้นเต็มไปด้วยความจิงใจ แต่
ต่างกับลูกชายของตนที่ยังมีท่าทางสงสัยไม่เปลี่ยนไปจากเดิม
"ดงแฮมีอะไรหรือป่าวลูก เงียบแปลกๆน๊า ทุกทีคุยเก่งกว่านี้ไม่ใช่หรอไงเรา"ผู้เป็นแม่สังเกตเห็นอาการของลูกชายของ
ตัวเองอยู่ก้อต้องสงสัยเพราะดงแฮไม่ใช่เด็กที่เงียบแบบนี้ถึงแม้จะมีคนแปลกหน้าเข้ามาทักทายเด็กน้อยก้อจะคุยเล่นด้วย
เสมอแต่ทำไมกับเด็กชายที่ตนจับมืออยู่นั้น ดงแฮถึงไม่เค้ามาคุยเล่นด้วยเหมือนที่ทำกับคนอื่นๆ
"ฮึก ..คุณ...คุณแม่..บะ..เบื่อดงแฮ..คุณแม่มี..ลูกใหม่แล้ว...ฮือออออ"อยู่ๆดงแฮก้อร้องไห้ออกมายกใหญ่ทำให้ผู้
เป็นแม่ตกใจไม่น้อยแต่ก้อพอรู้แล้วว่าทำไมดงแฮถึงเงียบไม่ยอมพูดจากับเค้าและคิบอม
"โธ่..ลูกแม่ คิดไปได้นะเรา..คิบอมเค้าเป็นลูกของเพื่อนสนิทแม่ แม่และพ่อของคิบอมเค้าเสียไปเมื่อหลายวันก่อน
คิบอมเค้าไม่มีไค แม่เลยรับเค้ามาเลี้ยง เข้าใจไมคับลูก"ผู้เป็นแม่อธิบายด้วยรอยยิ้มพร้อมลูบหัวปลอบลูกชายเพื่อจะให้
ลูกชายตัวน้อยหยุดร้องไห้ และก้อได้ผลเมื่อดงแฮรู้ว่าตนเองไม่ได้จะถูกทิ้งเหมือนที่ตนเข้าใจก้อยิ้มออกทันทีและสวม
กอดแม่ตนซะแน่น
"ก้อผมเห็นคุณแม่จับมือพี่คิบอม ก้อเลยคิดว่าพี่เค้าเป็นลูกของคุณแม่อีกคน ผมเสียใจมากเลยนะเนี่ย เพราะฉะนั้นผม
ต้องลงโทษคุณแม่ซะหน่อยแระ"เมื่อดงแฮพูดจบก้อจัดการจั๊กจี้ผู้เป็นแม่ซะยกใหญ่ คุณแม่ที่บ้าจี๊ก้อหัวเราะไม่หยุดจน
น้ำตาไหล
"ฮ่าๆๆ หยุด ฮ่าๆ หยุดคับ ฮ่าๆ ดงแฮ หยุดลูก แม่ไม่ไหวแล้ว ฮ่าๆๆ คิบอม ช่วยแม่หน่อยลูก ฮ่าๆๆๆ"แม่ของเด็กน้อย
เอ่ยบอกด้วยแรงที่เริ่มจะเหลือน้อยแต่เมื่อเห็นลุกชายของตนยังไม่หยุดเธอเลยร้องเรียกเด็กชายอีกคนที่ยืนใกล้เข้ามาช่วย
และก้อได้ผลเพียงแค่คิบอมเดินเข้ามาแตะไหล่ดงแฮนิดหน่อย ลูกชายของตนก้อเลิกจั๊กจี๊ผู้เป็นแม่ทันที
"ดงแฮทำแม่เกือบตายเลยนะเนี่ย"หลังจากที่ลูกชายปล่อยแล้วเธอก้อจัดการอุ้มลูกชายตัวน้อยมานั่งตักแล้วกอดไว้ซะแน่น
เหมือนเป็นการแก้แค้น
"โอ้ยย คุณแม่ปล่อยดงแฮนะ ดงแฮหายใจไม่ออกแล้ว ปล่อยเลยยย พี่คิบอมช่วยผมหน่อยยย"หลังจากที่ดงแฮร้องเรียก
ให้คิบอมช่วย คุณแม่ก้อเลยยอมปล่อยลูกชายตัวน้อยเพราะคิดได้แล้วว่าดงแฮคงไม่ได้รังเกียดหรือคิดเข้าใจคิบอมผิดอีก
ต่อไปแล้ว
"งั้นเราไปกินข้าวที่ห้างกันดีกว่า จะได้ซื้อเสื้อผ้าและของใช้ของคิบอมด้วยเนอะ"ผู้เป็นแม่พูดจบก้อจูงมือดงแฮและคิบอ
มเพื่อจะได้ไปขึ้นรถและขับออกไปยังห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งที่อยู่ในย่านการค้าที่โด่งดัง หลังจากมาถึงห้างแล้วกินอาหาร
เป็นที่เรียบร้อยแล้วทั้ง 3 ก้อมาเดินเลือกซื้อเสื้อผ้ากันอย่างสนุกสนานแต่เห็นที่จะมีความสุขที่สุดก้อคงเป็นไคไปไม่ได้นอก
จากดงแฮ เพราะวันนี้เด็กน้อยได้ทั้งพี่ชายสุดหล่อแล้วไหนจะได้เสื้อผ้าใหม่ ได้ของเล่นใหม่ๆที่ผู้เป็นแม่บอกว่าเป็นของคิบอม
แต่ดงแฮกลับบอกว่าของพี่คิบอมก้อต้องเป็นของของเค้าด้วย คุณแม่เลยเหนื่อยใจที่จะพูดต่อเลยยอมเออออตามลูกชายของ
ตนไป ตกเย็นทั้ง 3 ก้อมาถึงบ้าน ดงแฮและคิบอมที่ดูจะเหนื่อยมากเลยขอตัวไปนอนก่อนจึงเหลือผู้เป็นแม่ที่นั่งรอคอยสามี
ของคนอยู่คนเดียว
"มาแล้วหรอค่ะ"หญิงสาวรีบเดินเข้าไปหาสามีทันทีที่เห็นสามีตัวเดินเข้ามาในบ้าน และจัดการหาน้ำให้ชายที่เธอรักดื่ม
"คุณมารอทำไม ทำไมไม่ไปนอนหละนี้ก้อดึกแล้วนะ"ชายหนุ่มเอ่ยบอกด้วยความเป็นห่วง และจัดการพาหญิงสาวขึ้น
ห้องนอนของตน(อย่าคิดไปไกลน๊า เราไม่แต่งชายหญิงแน่นอน : ahki)
"ก้อฉันมีเรื่องอยากคุยกับคุณ เรื่องของคิบอมน่ะค่ะ"
"คิบอมลูกเพื่อนคุณนะหรอ เค้ามาหรือยังหละ"ชายหนุ่มที่จัดการกับตัวเองเสร็จแล้วก้อมานั่งลงข้างๆภรรยาบนเตียง
"มาแล้วค่ะ วันนี้พาไปซื้อของมา"
"แล้วเป็นไง เข้ากับตัวแสบของเราได้หรือป่าวหละ"ชายหนุ่มเอ่ยด้วยรอยยิ้มที่นึกสนุกเพราะลูกชายของเค้าแสบใช่ย่อย
"เข้ากันได้เกินที่คาดอีกค่ะ ดูดงแฮจะเชื่อฟังคิบอมมากกว่าพวกเราอีกนะค่ะ"
"จิงหรอเนี่ย เจอกันแค่วันเดียวดงแฮรักคิบอมขนาดนี้เลยหรอเนี่ย"ชายหนุ่มพูดอย่างไม่อยากจะเชื่อเพราะลูกชายของตน
ไม่เคยจะยอมรับไคง่ายๆถึงจะพูดคุยหรือเล่นด้วยก้อไม่ได้แปลว่าดงแฮจะรักคนนั้นๆ
"ค่ะ แล้วดูคิบอมจะเอ็นดูดงแฮด้วยเหมือนกันถึงจะไม่ค่อยพูดแต่ฉันก้อดูออกค่ะว่าคิบอมไม่ได้รังเกียจลูกของเรา"
"งั้นหรอๆก้อดีเหมือนกัน ตอนแรกฉันก้อคิดว่าถ้าเข้ากันไม่ได้คงแย่ เพราะยังไงคิบอมก้อต้องอยู่กับพวกเราตลอดไป"ชายหนุ่มพูด
พร้อมล้มตัวลงนอนบนตักของภรรยา
"นั้นนะซิค่ะ แต่ก้อดีที่พวกเค้ารักกัน แล้วดงแฮจะได้มีคนคอยดูแลด้วย พวกเราจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงอะไรมาก"
"อืมมม นอนดีกว่าดึกแล้วนะ พุ่งนี้คุณต้องตื่นเช้าไปส่งลูกที่โรงเรียนอีก"ชายหนุ่มพูดพร้อมกับจับตัวภรรยาให้นอนลงแล้วก้อสวม
กอดไม่นานทั้ง 2 ก้อเข้าสู่ห้วงนิทราไป
ความคิดเห็น