มาปกครองต่างโลกด้วยเผ่าที่อ่อนแอที่สุด

ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 9 แมวกับการเที่ยวในเมือง [ ที่เปิดเพราะว่าขอหรอกนะ ]

หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปหลังจากที่เปิดเรียนมา และวันนี้เป็นวันหยุดล่ะ! เพราะงั้นผมก็เลยมาเที่ยวในเมืองไงล่ะ!! 

"นี่คิราระไปที่ร้านนั้นดีไหม?" 

"นั้นสิไปกันเถอะเนอะคิราระ" 

วิโอเล็ตได้ชี้ไปที่ร้านร้ายหนึ่งซึ่งเป็นร้านอาหารที่ดังพอสมควร ส่วนเบลล่าก็ได้พูดเสริม 

"อืม ไปร้านนั้นก็ได้" 

เมื่อผมตอบกลับไปแบบนั้นแล้ว ทั้งสองคนก็ได้พาผมไปที่ร้านนั้น เมื่อเข้ามาแล้วมันก็ให้ความรู้สึกสงบแบบแปลกๆ แต่ก็ช่างมันแล้วกัน.... พวกผมได้ไปนั่งที่โต๊ะตัวหนึ่ง 

สภาพโต๊ะกับเก้าอี้ก็ให้นึกถึงมังงะเรื่องเดิม [ กดปุ่ม100ล้านปีรู้ตัวอีกทีก็เทพไปซะแล้ว ] 

(เอามาแค่ที่นั่งนะ) 

"อืม... เอาเมนูอะไรดีน่า~" 

เบลล่าที่นั่งอยู่ตรงข้ามได้พูดขึ้นมาหลังจากที่ดูลิสต์เมนูอาหาร และเมื่อเห็นแบบนั้นผมก็ได้เปิดขึ้นมาดูเหมือนกัน ซึ่งอาหารมันก็เป็นอะไรที่คุ้นตาและไม่คุ้นตา ก็นะ เราตอนที่เล่นเกมก็ได้เข้ามาในร้านอาหารเพื่อซื้ออยู่หลายรอบ 

"นี่คิราระจะเอาอะไรงั้นเหรอ?" 

"อืม... ถ้างั้นเอาเป็น เนื้ออามาด่อนย่าง ก็ได้ค่ะ" 

อามาด่อน เป็นหมูป่าที่มีเกราะห่อหุ้มร่างกาย ซึ่งเนื้อของมันจะแข็งมากถ้ายังมีชีวิตอยู่ แต่ถ้ามันเสียชีวิตมันจะเนื้อนุ่มและหวานมาก เกมมันบรรยายมาแบบนี้ 

"ถ้างั้นฉันเอามากาเร็ตนะ ฝากไปสั่งมาให้ด้วยล่ะ" 

"ห้ะ?! อ่า ก็ได้!" 

วิโอเล็ตได้ลูกและเดินไปที่เคาน์เตอร์แล้วสั่งอาหาร ก่อนจะเดินกลับมานั่งที่โต๊ะ 

"อีก 5นาที เดี๋ยวอาหารก็มาล่ะ" 

"อาหะ ถ้างั้นก็หาอะไรทำรอสินะ นี่คิราระ" 

"คะ?" 

อยู่ๆเบลล่าก็ได้เรียกผม 

"เธอเคยดูละครเรื่อง [ ความโศกของนักบุญ ] รึเปล่า?" 

"ก็เคยอยู่นะคะ ทำไมงั้นเหรอ?" 

ละครเรื่อง [ ความโศกของนักบุญ ] เป็นเป็นมินิเควสที่ใครได้ทำก็ต้องมีน้ำตาแตกบ้างแหละ 

"แล้วชอบฉากไหนที่สุดงั้นเหรอ? สำหรับฉันคงเป็นฉากที่นักบุญถูกชุบชีวิตขึ้นมาน่ะ" 

"เห๋~ นั้นน่ะเป็นฉากคลาสสิคเลยนะคะ สำหรับหนูคงเป็นฉากที่เทพธิดาปรากฏตัวขึ้นมานั้นแหละ" 

"แต่ฉันว่าฉากนั้นคนเล่นต้องแสดงเก่งมากๆเลยล่ะ ไม่งั้นมันจะกลายเป็นฉากที่ห่วยมากๆเลยนะ" 

"แต่ว่าถ้าแสดงเก่งจริงๆ มันจะเป็นฉากเรียกน้ำตาฉากหนึ่งเลยนะคะ" 

แหม~ ได้มาจากคนที่เสพละครเรื่องนี้นี่ก็ดีจริงๆเลย ส่วนวิโอเล็ตก็นั่งเงียบเพราะไม่ได้ดู 

ผมได้คุยเรื่อง [ ความโศกของนักบุญ ] อยู่นานจนอาหารมาเสิร์ฟ หลังจากที่กินเสร็จพวกเราก็ได้ไปจ่ายเงินและเดินออกจากร้านไป 

"นี่แล้วฉากจบของเรื่องเธอคิดว่าไงล่ะ?" 

"หนูว่ามันดี แต่รู้สึกว่ามันดีได้มากกว่านี้ ถ้ามองในแง่ของนิยาย แต่ถ้าเป็นละครมันก็แล้วแต่ด้วยว่าใครเล่น" 

"นั้นสินะ แต่ฉันว่ามีคนเหงาหนึ่งคนแล้วล่ะ" 

เบลล่าพูดพลางมองไปที่วิโอเล็ต เอ่อ.... นั้นสินะ เหงาแย่แหละ 

"เปล่าสักหน่อย ใครเหงากัน? ไม่มี๊!" 

"เห๋~ จริงเหรอวิโอจัง~ " 

"กะ ก็ใช่นะสิ!" 

หลังจากนั้นพวกเราก็ได้ไปที่ร้ายต่างๆเช่น ร้านดูดวง ร้านขายเสื้อผ้า เป็นต้น 

"สรุปแล้ว.... เราหลงทาง?" 

ใช่แล้วล่ะ ผมหลงทางซะแล้ว เอาไงดีล่ะ? กลับไปที่น้ำพุเหรอ? ไม่สิเราไม่รู้ทางไป ถ้างั้นก็ช่างแม่ม เดินไปแบบไร้จุดหมายนี้แหละ 

เมื่อคิดได้ดังนั้นผมก็ได้เดินไปทางหน้า 

หลังจากที่ผมเดินมาสักพักผมก็โดนพวกน่าหยะแหยงล้อมเอาไว้ 

"เอาล่ะ สาวน้อยตามพวกเรามาดีๆซะเถอะ" 

โครตหยะแหยงเลยอะ ไม่อยากจะเจอคนพวกนี้เลยจริงๆ 

"อย่าเข้ามานะคะ" 

ผมได้พูดออกไปแต่ก็ไม่เป็นผลเพราะไอ้พวกนั้นค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ผมขึ้นเรื่อยๆ เฮ้อ~ อุตส่าห์บอกไปแล้วแท้ๆ 

" Mana Bur— " 

ผมที่จะใช้ [ Mana Burst ] ก็ต้องชะงักไปเพราะอยู่ๆเจ้าพวกน่าหยะแหยงพวกนั้นก็หมดสติไปโดยไม่ทราบสาเหตุ และก็ได้มีร่างของหญิงสาวเผ่าแมวเหมือนกับผมลงมาจากบนฟ้า? 

"สาวน้อยเป็นอะไรรึเปล่— เอ๊ะ?! ค. อะแฮ่มๆ หน้าตาของเธอเหมือนกับคนรู้จักของฉันเลยนะ" 

หือ? ใครล่ะนั้น ไม่เห็นจะรู้จักเลย 

"ถ้างั้นเดี๋ยวฉันพาเธอไปส่งที่โรงเรียนก็แล้วกัน" 

"คือว่า.... คุณคือ?" 

"ฉัน... เรียกฉันว่า [ เอลาส ] ก็ได้" 

เอลาส ชื่อไม่คุ้นเลยแฮะ 

"ถ้างั้นฉันจะไปส่งเธอที่โรงเรียนก็แล้วกัน" 

ว่าแล้วเธอก็ได้เดินพาผมไปที่โรงเรียน จากนั้นเธอก็ได้หายไป จะว่าไป... รู้ที่อยู่โรงเรียนเราได้ไงเนี่ย? ช่างเถอะ เอาเป็นว่าอย่างไงเราก็กลับมาแล้ว ถ้างั้นก็กลับไปนอนดีกว่า~ 

ด้วยความคิดนั้นผมจึงเดินกลับมาที่หอและเข้าไปนอนด้วยความเหนื่อย 

[ จบ. ]

ยังไม่ได้ตรวจคำผิด 

ไรท์ไม่สบายอะ อาจจะไม่ค่อยได้ลงนะ  

ปล. ไอ้คนเขียนเรื่องนี้แม่งอู้ไปเล่นเกม!!