มาปกครองต่างโลกด้วยเผ่าที่อ่อนแอที่สุด

ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 7 แมวเพื่อนใหม่และการเรียน [ ที่เปิดเพราะว่าขอหรอกนะ ]

หลังจากนั้นผมก็ได้สอบอะไรอีกหลายๆอย่าง และก็ภาคปฏิบัติ ก็เป็นการยิงเวทย์และการคงสภาพของเวทย์ว่าจะนานแค่ไหน 

"โอเคคิราระ จากที่ฉันประเมินแบบคร่าวๆเธอก็สามารถเข้าไปเรียนที่ชั้น ม.5 - S ได้เลย" 

เอ่อ... เด็ก9ขวบ ไปเรียน ม.5 เอาจริงดิ? 

"คือว่านะคะ คุณน้าริเทีย" 

"มีอะไรงั้นเหรอ?" 

"ห้อง ม.5 - S อยู่ที่ไหนเหรอคะ?" 

ก็นะ ตอนแรกเรานึกว่าจะอยู่แค่ชั้น ป. นั้นแหละ 

"...นั้นสินะ" 

คุณน้าริเทียได้เดินไปที่ชั้นวางของ แล้วคุณน้าก็หยิบแผนที่ของโรงเรียนมา หรือต้องเรียกว่าแผนผังหว่า... 

คุณน้าได้เดินกลับมาตรงที่ผมนั่งพร้อมกับแผนที่ของโรงเรียน 

"ถ้างั้นให้หนูย้ายจากหอนอกมาหอในของฝั่งตะวันออกนะ ไม่สิ หนูย้ายไปอยู่หอหอนี้นะ" 

คุณน้าริเทียชี้มาที่อาคาร เอ่อ... นั้นมันอาคารของพวกท็อปปีไม่ใช่รึไง 

"คุณน้านะ... หอนั่นมัน หนูย้ายเข้าไปอยู่ได้จริงๆเหรอคะ?" 

ผมได้ถามออกไปเพื่อความชัวร์ และคุณน้าริเทียก็พยักหน้าเป็นเชิงบอกว่า 'แน่นอนสิ' 

"ถ้างั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ" 

ผมได้ถอนสายบัวก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป 

"เฮ้อ~ นี่เราต้องย้ายไปหอนั้นจริงเหรอ" 

ผมได้เดินผ่านฝูงชนที่มาสอบเข้าเรียน ไปที่หอที่ผมพักอยู่ 

"ถ้างั้นก็เก็บเสื้อผ้าแล้วของพวกนี้ก่อนก็แล้วกัน" 

หลังจากที่ผมเก็ยของและย้ายหอมาแล้วผมก็ได้ล้มตัวนอนบนเตียง และอยู่ในสถานะที่ใกล้จะหลับอยู่แล้ว แต่มันก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมา 

ผมจึงได้ลุกขึ้นมาจากเตียงแล้วเดินไปเปิดประตู 

"เอ่อ... ขอโทษนะคะ คุณคือ?" 

ผมที่เปิดประตูออกมาและเจอหญิงสาวในชุดนักเรียน ม.ปลาย เธอมีผมสีน้ำตาลอ่อน และตาสีเดียวกัน 

"อ่า ฉันชื่อว่า วิโอเล็ต น่ะ อยู่ม.ปลายปี2 เห็นผอ. พูดว่ามีคนย้ายมาในหอนี้น่ะ แล้วเธอขื่ออะไรล่ะ?" 

"อาค่ะ หนูชื่อ คิราระ ค่ะ คุณน้าริเทียบอกว่า หนูน่าจะอยู่ ม.5 - S ค่ะ" 

"เอ๋~ นี่เธอเรียก ผอ. คนนั้นว่าน้างั้นเหรอ" 

วิโอเล็ตพูดออกมาจากตกใจและสนใจ 

"เอ่อ คือว่า... ถ้าไม่ว่าอะไร เข้ามาข้างในก่อนไหมคะ?" 

ผมได้ถามวิโอเล็ตไปแบบนั้น 

"ถ้างั้นก็ ขอรบกวนหน่อยนะคะ" 

เมื่อวิโอเล็ตเข้ามาแล้ว ผมก็ได้ปิดประตูของห้อง เอ่อ เพราะว่าในห้องมีแค่เตียงไม่มีเก้าอี้ เพราะงั้นวิโอร่าจึงไปนั่งบนเตียง 

ผมก็ได้ขึ้นไปบนเตียงขนาดคิงไซส์ 

"นี่คิราระ เธอเป็นอะไรกับ ผอ. งั้นเหรอ" 

"คุณริเทียนะเป็นเพื่อนของแม่ฉันน่ะ" 

และจากนั้นพวกเราก็คุยกันยาวๆจนถึงหัวค่ำ 

"อ๊ะ! แย่แล้วสิ ตอนนี้ก็มืดแล้วด้วย งั้นฉันขอตัวก่อนนะ" 

"อืม ไปดีมาดีนะ" 

เมื่อวิโอเล็ตออกจากห้องไปแล้ว ผมก็ได้ทำการนอนลงทันที เนื่องจากความง่วง 

ตอนเช้าของวันถัดมา 

"อื้อ~" 

เสียงครางใสๆของคิราระได้ดังขึ้นมาเบาๆ ก่อนที่คิราระจะเอามือมาขยี้ตา 

"เช้าแล้วงั้นเหรอ..." 

ผมได้ลุกขึ้นมาจากเตียงก่อนที่จะไปอาบน้ำแต่งตัวและทานอาหารเช้า 

"จะมองอย่างไงคนที่สูง140เซน ใส่ชุด ม.ปลาย มันก็แปลกๆแฮะ" 

ผมได้เดินออกมาจากห้องและตรงไปที่อาคารหลัก และเดินไปที่ห้องของ ผอ. 

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! 

"ขออนุญาตค่ะ" 

ผมเปิดประตูเข้าไปโดยที่ไม่รอคำอนุญาต 

"มีอะไรงั้นเหรอ?" 

"คือว่า หนูไม่รู้ทางน่ะคะ" 

"โอ๊ะ จริงด้วยสิ โทษทีนะฉันลืมไปซะสนิทเลย" 

คุณริเทียได้เดินพาผมไปตามทางเรื่อยๆ จนถึงห้องที่เขียนว่า ม.5 - S 

"นี่คิราระ หนูรออยู่ที่หน้าห้องก่อนนะ" 

"ค่ะ" 

แล้วคุณน้าริเทียก็ได้เดินเข้าไปในห้อง ผ่ายไปสักพักคุณน้าริเทียก็ชะโงกหน้าออกมาและกวักมือเรียกผมให้เข้าไป

ผมก็เลยเดินเข้าไปในห้อง แล้วเสียงเอะอะก็ได้เงียบลงทันที และมีคำพูดปนะมาณว่า 

'ทำไมเด็กประถมถึงได้มาที่ ม.ปลาย ได้ล่ะ' 

'เด็กคนนั้น เผ่าแมว น่าร๊ากก' 

และอื่นๆ ซึ่งผมก็ทำเป็นหูทวนลม ก่อนจะเริ่มแนะนำตัว 

"สวัสดีค่ะ หนูชื่อคิราระ อย่างที่เห็นตอนนี้หนูอยู่ที่ชั้น ม.5 ห้อง S ขอฝากตัวด้วยนะคะ" 

"เอาล่ะในเมื่อคิราระแนะนำตัวแล้วหนูก็ไปนั่งที่แถวหลังข้างวิโอเล็ตนะ" 

"ค่ะ" 

เยี่ยมเลยล่ะ โชคชะตานี้ช่างดีจริงๆที่ทำให้ผมได้เป็นเพื่อนกันก่อนจะมาเข้าเรียน 

คิราระได้เดินไปด้านหลังห้อง เอ่อ...ด้านหลังมันจะเป็นที่นั่งสูงน่ะ และไล่ระดับลงมาเรื่อยๆ 

(ภาพประกอบจากเรื่อง กดปุ่ม100ล้านปี)

คิราระที่เดินมาถึงที่นั่งของเธอแล้ว ติราระก็ได้นั่งลงข้างๆกับวิโอเล็ต 

"ยินดีที่ได้รู้จักอีกครั้งนะ วิโอเล็ตซัง" 

"อืม ยินดีที่ได้รู้จักนะ" 

ผมกับวิโอเล็ตได้พูดกันนิดหน่อยก่อนที่คุณน้าริเทียจะพูดว่า 

"เนื่องจากอาจารย์โฟนิคลากระทันหัน เพราะงั้นวันนี้ฉันจะเป็นคนสอนเอง!" 

และการเรียนก็ได้ดำเนินไปเรื่อยๆ จนถึงช่วงพักเที่ยง 

[ จบ. ] 

ยังไม่ได้ตรวจคำผิด 

ไรท์เป็นมนุษย์ค้างคาว เพราะงั้นช่วงเวลาแห่งรัตคิกาลนี้ สมองเลยแล่น 

มีภาพประกอบจากกดปุ่ม100ล้านปี มานี่ทำให้รู้สึกอย่างกลัยไปแต่งต่อเลย แต่ว่านะไรท์น่ะ.....