มาปกครองต่างโลกด้วยเผ่าที่อ่อนแอที่สุด

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4 แมวและเมืองเวนทัม [ รีไรท์ ]

"อือ~" 

หือ? หมอนเหรอ? แล้วทำไมมันถึงมีหมอนล่ะ แต่ช่างเถอะ หลายๆวันมานี้เราก็รู้สึกเหนื่อย(ใจ)มากด้วย งั้นก็ขอนอนให้เต็มที่ก่อนล่ะกัน.... 

"ไม่สิ! ที่นี่มันที่ไหน!?" 

คือ.... ถึงเราจะชอบนอนก็เถอะแต่ว่าการมานอนในที่ที่ไม่รู้จักมันก็เกินไปหน่อยมั้ง?.... อ่า... เต็นท์เหรอ? 

เป็นเต็นท์ที่ไม่ได้ใหญ่มาก ขนาดพอให้คิรารพะมานอนอยู่ได้ประมาณ 3คน และเหมือนว่าจะมีคนที่นอนอยู่ข้างๆด้วยแต่ตอนนี้มีแค่ผ้าห่มกับหมอน น่าจะออกไปข้างนอก... แล้วนี่เราอยู่ในสถานะการณ์แบบไหนเนี่ย? 

อืม... แต่ถ้าฟังเสียงดีๆก็พอจะได้ยินเสียงของกองไฟอยู่ และก็เหมือนจะมีกลิ่นของเนื้อลอยมาด้วย ซึ่งมันก็ทำเอาท้องผมร้องจ๊อกๆเลย ทำไมอะ ก็เราหิวนี่นา 

ผมได้ค่อยๆคลานออกมานอกเต็นท์และยื่นหน้าไปทางที่มีกลิ่นเนื้อลอยมา ซึ่งตอนนี้ก็เป็นเวลาค่อนข้างจะใกล้มืด และมีคนอยู่สามคน ชายหนึ่งหญิงสอง ผู้ชายน่าจะเป็นพวกสู้ระยะประชิด ผู้หญิงที่ใส่ผ้าคลุมคนนั้นก็น่าจะเป็นเมจ ผู้หญิงอีกคนนึงอันนี้เราก็ดูไม่ออกแฮะ แต่ถ้าตามEternalน่าจะเป็นคนรวบรวมทรัพยากรหรืออะไรทำนองนั้น น่าจะใช่แหละ อ่า.... ดูท่าแล้วก็น่าจะเป็นคนดีแหละ 

ในขณะที่ผมกำลังเดินไปหาพวกเขา ก็ได้มีเสียงของคนนึงดังขึ้นมา 

"นี่สาวน้อย" 

"อ๊ะ ค่ะ?" 

ผู้หญิงผมสีบลอนด์ก็ได้หันมาและพูดใส่ผม... หูแบบนั้น เอลฟ์เหรอ? คือ... ถึงแม้ว่าจะเอาผ้ามาคลุมหัวอยู่แต่มันไม่ได้มิดขนาดนั้นอะ เลยทำให้พอเห็นหูอยู่ 

"คือว่า.... คุณเป็นเอลฟ์เหรอคะ?" 

"หือ? อ่า... นี่เธอรู้ได้ไงเนี่ย? ใช่ ฉันน่ะเป็นเอลฟ์" 

เอลฟ์จริงๆด้วย... เผ่าน่าเกลียดที่เผ่าของเราไม่โครตจะถูกกัน... เรื่องมันเกิดจากการที่หัวหน้าเผ่าเอลฟ์รุกรานเผ่าแมวของเรา ซึ่งในท้ายที่สุดอาณาเขตของเราก็หายไปกว่า 78% แต่ก็ช่างเถอะ เธอคนนี้คงไม่ได้เกี่ยวอะไรหรอก เพราะเรื่องมันเกิดเมื่อ 3ชั่วเอลฟ์(เอลฟ์เกิดและตาย 3รอบ) แถมโลกนี้อาจจะไม่ใช่โลกของEternalด้วย 

"มานั่งก่อนสิ พวกเรามีเรื่องที่อยากจะถามเธออยู่หลายเรื่องอยู่นะ" 

"อ่า... ค่ะ" 

ผมได้ไปนั่งอยู่ข้างๆผู้หญิงคนนั้น 

"ฉันชื่อว่า เอลซ่า นะ เป็นนักผจญภัยแรงค์C ส่วนผู้ชายตรงนั้นชื่อว่า ไอเซ็น และอีกคนชื่อว่า อลิซ" 

" ค่ะ... หนูชื่อว่า คิราระ ค่ะ..." 

ผมได้แนะนำตัวเองหลังจากที่เอลฟ์ที่ชื่อว่าเอลซ่าแนะนำทุกคนในที่นี่ไป 

"คิราระฉันขอถามหน่อยนะ ทำไมเธอถึงได้ไปนอนหมดสติอยู่ตรงนั้นได้ล่ะ?" 

อ่า... คุณไอเซ็นได้ถามผมพลางชี้ไปตรงต้นไม้ใหญ่ตรงนู้น แล้วจะให้เราตอบอย่างไงล่ะ? มานาหมดเลยหมดเหรอ ไม่สิ... ลองจินตนาการว่าเด็กบอกว่าใช้มานาหมดจนหมดสติ มันดูแปลกนะ... แถมในความจริงการใช้มานาจนเหลือประมาณ 30% ก็จะมีอาการหน้ามืดคล้ายจะเป็นลมอยู่แล้ว เพราะงั้นการใช้มานาหมด 100% นั้นก็เรียกได้ว่าตายได้เลยนะ... เออ.... แล้วเรารอดได้ไงเนี่ย? เพราะงั้นถ้าจะให้ตอบก็คงจะเป็น 

"หนู... ไม่รู้ค่ะ" 

"อืม... งั้นเหรอ เอานี่ไปกินสิ" 

ไม่รู้เพราะว่าคุณำอเซ็นเห็นบรรยากาศหม่นลงรึเปล่า? แต่ผมก็รับเนื้อย่างที่คุณไอเซ็นยื่นให้มากิน... ทำไมล่ะ? ก็คนมันหิวอะ 

"เอ่อ... ฉันขอถามหน่อยนะคะ ทำไมคิราระถึงได้มาอยู่ในป่านี้ได้งั้นเหรอ?" 

"คือว่า... หนู... บอกไม่ได้ค่ะ!" 

อืม... บอกไม่ได้ การบอกว่าไม่รู้ในเรื่องนี้มันดูน่าสงสัย ถึงอาจจะสามารถบอกได้ว่าความทรงจำเสื่อมแต่มันก็มีเวทมนตร์ที่ทำให้สามารถบอกได้ว่าพูดเรื่องจริงหรือโกหกอยู่ แต่ถ้าบอกว่าบอกไม่ได้ก็คือบอกไม่ได้ ไม่ได้โกหกด้วย 

"เอ่อ... เข้าใจแล้วล่ะ" 

จะว่าไปตัวตนของคิราระตอนนี้มันโครตจะลึกลับเลย เด็กสาวที่นอนสลบโดยไม่รู้ว่าสลบเพราะอะไร แถมไม่ยอมบอกอีกว่าทำไมถึงมาอยู่ในป่า 

เวลาผ่านไปน่าจะนาน ผมก็โดนถามอะไรหลายๆอย่างซึ่งผมก็ตอบคำถามที่สามารถตอบได้ไป และตอนนี้ผมก็รู้สึกว่าเริ่มจะเบลอๆแล้ว เนื่องจากอาการง่วง 

"นี่คิราระถ้าง่วงก็ไปนอนก่อนก็ได้นะ" 

"ค่ะ..." 

ผมได้ลุกออกจากที่นั่งพลางเดินกลับเต็นท์ที่ผมตื่น... เมื่อเข้ามาในเต็นท์แล้วผมก็ได้ล้มตัวลงนอนไป.... 

. . . 

. . . 

. . . 

. . . 

. . . 

"นี่คิราระตื่นได้แล้วนะ" 

"อือ~ อย่าเขย่าตัวหนูสิ" 

ผมโดนเขย่าร่างกายด้วยอัตราความเร็ว 3x10^8 ในความคิดของเราอะนะ.... เมื่อแรงที่เขย่าร่างกายของผมหายไป ผมก็ได้ลุกขึ้นมานั่งก่อนจะขยี้ตาแล้วก็ออกมาจากเต็นท์ 

"นี่คิราระอีกแป๊ปนึงพวกเราจะออกเดินทางกันแล้วนะคะ" 

"ค่า คุณอลิซ" 

ผมได้ตอบกลับคุณอลิซที่พูดมาแบบนั้นก่อนที่คุณอลิซจะไปเก็บเต็นท์และผมจะทำอะไรล่ะ? ง่วงก็ง่วงอยู่แถมไม่มีหน้าที่อะไรอีกด้วย 

เอาเป็นว่าผมก็ได้เดินไปนั่งรออยู่เฉยๆใต้ต้นไม้ 

... 

เวลาผ่านไปราวๆ 1ชั่วโมงนิดๆ ซึ่งพวกเราก็ได้ทำอะไรเรียบร้อยแล้ว เช่น กินข้าว และตอนนี้เราก็ออกเดินทางเรียบร้อย ซึ่งมันก็เป็นการเดินน่ะนะ เพราะว่าไม่มีพวกรถไงล่ะ... ช่างเถอะ 

"คือว่าคุณอลิซคะ..." 

"หือ? มีอะไรงั้นเหรอคิราระ?" 

"คือว่า ที่ที่เราจะไปนี่มันคือที่ไหนเหรอคะ?" 

"พวกเราจะกลับไปที่เมืองเวนทัมน่ะ" 

"เหรอคะ?" 

"อืม" 

แล้วจะต่อคำทำไมเนี่ย? แต่เมืองเวนทัมงั้นเหรอ? ไม่เคยได้ยินชื่อจริงๆนั่นแหละ 

"แล้วเมืองเวนทัมมันอยู่ไกลแค่ไหนเหรอคะ?" 

"ก็... พอออกจากป่าไปสักพักก็เจอแล้วล่ะ" 

อ้อ~ ออกจากป่าสักพักก็เจอแล้วสินะ แต่เมืองมันก็อยู่ใกล้เรามากเลยนะ ไม่นึกมาก่อนเลยว่ามันจะใกล้ขนาดนี้น่ะ แต่อย่างไงมันก็เป็นเรื่องดีใช่ไหม? 

. . . 

. . . 

. . . 

. . . 

. . . 

ตอนนี้ผมได้เข้ามาถายในเมืองเรียบร้อย~ และผมก็อยู่ที่ไหนน่ะเหรอ... ไม่รู้! ผมหลงทาง ทีนี้ก็เครียดเลย.... เป็นเด็กที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวและยังไม่มีเงินอีก แต่จุดที่เราอยู่คือน้ำพุน่ะ 

"เฮ้อ~ หลงทางในการเข้าเมืองครั้งแรกมันไม่ใข่อะไรที่สนุกเลยจริงๆ" 

เอาเป็นว่าผมรออยู่ที่น้ำพุอันนี้ก็แล้วกันเนอะ ก็เหมือนกับการที่เราหลงป่าน่ะ เพราะว่าถ้าเรายิ่งเดินมันจะยิ่งหลง เพราะงั้นอยู่ในที่ที่มีคนสังเกตุได้ง่ายดีกว่า 

แดดวันนี้ก็ไม่ได้ร้อนด้วย ออกจะเย็นซะด้วยซ้ำ เพราะงั้นเราสามารถรอตรงนี้ได้ แถมมันยังมีม้านั่งอยู่ด้วย.... ผมได้เดินไปนั่งลงที่ม้านั่งพลางมองไปรอบๆเผื่อจะเจอพวกไอเซ็น 

『 ☆ 』

นกสีขาว 3 - 4ตัว ได้มารุมล้อมเด็กสาวผมสีเงินในชุดคลุมสีดำขนสัตว์ 

"นี่ นี่! ทำแบบนี้มันไม่ดีนะรู้ไหม? เพราะว่าของพวกนี้น่ะไม่ใช่อาหารของพวกเจ้าสักหน่อย... หือ?" 

เด็กสาวผู้นั้นได้สังเกตุเห็นคิราระซึ่งนั่งอยู่บริเวณของน้ำพุ คิราระในตอนนี้แสดงสีหน้ากังวลออกมาเล็กน้อย 

"ดูเหมือนว่าข้าจะเจอกับลูกแมวที่กำลังหลงทางเข้าเสียแล้วสินะ" 

เธอได้ยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะเดินไปหาคิราระ "ถ้าหากว่าเจ้าต้องการความช่วยเหลือล่ะก็ บอกข้าได้นะ... ข้าจะช่วยเจ้าเอง" 

『 ☆ 』

"ถ้าหากว่าเจ้าต้องการความช่วยเหลือล่ะก็ บอกข้าได้นะ... ข้าจะช่วยเจ้าเอง" 

อยู่ๆดีๆก็มีผู้หญิงคนนึงมาพูดกับผมแบบนั้น ดูเหมือนว่าเธอจะเห็นผมหลงทางเลยจะช่วยละมั้ง? 

"คุณคือ...?" 

"เจ้ามีบางอย่างแปลกๆแฮะ คนจากต่างโลกงั้นสินะ"  

"เอ๋!? นี่คุณรู้ได้ไงกันคะ?" 

"นั่นก็เพราะมานาภายในกายของเจ้าไงล่ะ มานาของเจ้าน่ะเหมือนกับผู้กล้าซึ่งมาจากต่างโลก" 

มานาของเราเหมือนกับผู้กล้า? ไอ้ผู้กล้าคนนั้นมาจาก Eternal Game สินะ... 

"ข้ามีนามว่า อาเรีย แล้วเจ้าล่ะ?" 

"คิราระค่ะ..." 

"ยินดีที่ได้รู้จักนะคิราระจัง อะนี่ ถือเป็นการฉลองที่เราได้มาพบกันนะรับไปสิ" 

คุณอาเรียได้ยื่นคุกกี้มาให้ผมชิ้นนึง ซึ่งผมก็ได้รับเอามาไว้ 

"แล้วเจ้ามีเรื่องอะไรให้ข้าช่วยรึเปล่า?" 

อ่า... ถ้างั้นก็คงจะสามารถบอกได้แหละ ในเมื่อเธอยื่นความหวังมาให้เราเราก็จะรับความหวังนั้นไว้ 

... 

"สรุปแล้วคือเจ้าหลงทางจากคนที่มาด้วยสินะ ถ้างั้นข้าจะช่วยเจ้าหาคนผู้นั้นก็แล้วกัน และคนคนนั้นคือใครล่ะ?" 

"อืม... พวกเขาชื่อว่า เอลซ่า อลิซ และไอเซ็นค่ะ เป็นนักผจญภัย" 

เมื่อผมบอกไปแบบนั้นแล้วคุณอาเรียก็ได้หลับตาไปแป๊ปนึงและดีดนิ้วดัง เป๊าะ 

"เจ้าพวกนั้นสินะ" 

"เจ้าพวกนั้น?" 

"อื้ม พวกนักผจญภัยหน้าใหม่ไฟแรง" 

อ่า... ถึงแม้ว่าผมจะไม่เข้าใจความสัมพันธ์ของคุณอาเรียกับพวกไอเซ็นแต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะรู้สึกกันสินะ 

"เอาเป็นว่าข้าจะพาเจ้าไปที่พักที่เจ้าพวกนั้นอยู่ก็แล้วกัน" 

"อ่า... ค่ะ" 

[ จบ. ] 

ยังไม่ได้ตรวจคำผิด 

เขย่าตัวด้วยความเร็ว 3x10^8 หรือก็คือ... ความเร็วแสง 

เฮ้อ~ เขียนตอนนี้เสร็จล่ะ ได้เวลามุ่งrovต่อ เออใช่ ผมมีเรื่องจะมาให้ดูล่ะ 

[ เมต้าใหม่ ] 

เมื่อโรมไม่อยู่กับแครี่ แครี่จึงชิงออกของโรม 

ไรท์ : เฮ้ย!! มึงขายหินโรมเดี๋ยวนี้เลยนะ!!