มาปกครองต่างโลกด้วยเผ่าที่อ่อนแอที่สุด

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 แมวกับการรีไรท์ตอนเดียวถึงสองครั้ง! [ รีไรท์ ]

อะแฮ่มๆ ขออนุญาตเปลี่ยนรูปแบบของเวทมนตร์นะครับ ไอ้สูตรการดำเนินการน่ะ ซึ่งสูตรการดำเนินการก็ง่ายๆ... ใส่มาตาเยอะเวทมนตร์ก็จะแรง 

แล้วก็ เวทมนตร์มันจะมีอยู่ด้วยกันสองประเภทคือ เวทมนต์ชีวิตประจำวัน และ เวทมนตร์สงคราม... ถึงจะเรียกว่าเวทมนตร์สงครามแต่มันก็เป็นแค่เวทมนต์โจมตีนั่นแหละ ซึ่งเวทมนตร์สงครามก็แบ่งได้อีกเป็นสองประเภทคือ เวทมนต์ประเภทบุคคล และ เวทมนตร์ประเภทกองทัพ 

... 

หลังจากกลับมาบ้านแล้วผมก็ทำอะไรล่ะ... นอนไง จิตใจของเรามันเหนื่อยเกินกว่าจะทำอย่างอื่นแล้ว

 แกร๊กๆ แกร๊กๆ 

เสียงการกดคีบอร์ดได้ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ใช่... ที่บ้านของเรามันมีคอมด้วยล่ะ เหมือนว่าพวกเครื่องใช้ไฟฟ้าหรืออะไรพวกนี้มันจะมีในบ้านนี้หมดนั่นแหละ แถมดูเหมือนว่าพวกเครื่องใช้ไฟฟ้ามันจะเป็นการใช้พลังเวทย์หรือมานาแทน 

"เย้~ ชนะแหละ เป็นไงล่ะ... ประสานสัมพันธ์ของเผ่าแมวของเราน่ะ" 

ผมได้ชนะเกมแหละ เพราะว่าประสาทสัมผัสของแมวมันสูงกว่าเผ่าอื่นนิดหน่อย... แต่โดยส่วนใหญ่ร่างกายจะตอบสนองไม่ทัน ทำให้เผ่าแมวแทบไม่ต่างจากมนุษย์ 

"นี่ก็ 30เกม แล้วแฮะ แถมอัตราชนะยัง 100% อีกตั้งหาก" 

เกมที่เราเล่นเนี่ย มันเป็นเกมที่เราไม่เคยเล่น เพราะงั้นสามสิบเกมแถมยังชนะร้อยเปอร์เซ็นต์เราก็เก่งมากแล้วนะ แต่ก็ช่างเถอะ 

"ไปหาข้าวกินดีกว่า" 

เราได้ปิดคอมและเดินก็ได้เดินออกจากห้อง จะว่าไปเราก็ควรจะฝึกทำอาหารใช่ไหมนะ? งั้นเริ่มจากไข่ม้วนก็แล้วกัน... หลังจากที่เรามาถึงห้องครัวแล้วเราก็ได้เตรียมวัตถุดิบซึ่งคือ ไข่ไก่ ต้นหอม เกลือ พริกไทย และ เนย... ไม่ได้สิไม่ได้ ต้นหอมเรากินไท่ได้นี่นา... ถ้างั้นก็เอาออก 

ก็เริ่มจากการตอกไข่ลงไปในถ้วยประมาณสามฟอง ตามด้วยเกลือพริกไทยจากนั้นก็ตีไข่... ใช้ตะเกียบตีมันจะเนียนกว่านะ เหมือนจะมีคนเคยบอกอยู่ จากนั้นก็ตั้งกระทะไฟอ่อนแล้วก็ใส่เนยลงไป รอจนกว่าเนยจะลาลาย.... แล้วก็เอาไข่ใส่ลงไปส่วนนึง เอียงกระทะให้ไข่ไหลไปทั่วแล้วก็ม้วน~ และก็ทำวนไปจนกว่าไข่จะหมด 

"แหม~ ครั้งแรกของเราก็ทำออกมาได้ดีเหมือนกันนะเนี่ย" 

อ๋อใช่ คือว่าเราชอบแบบเค็มมากกว่าแบบหวานน่ะ เพราะงั้นก็เลยไม่ใช่น้ำตาลหรืออะไรพวกนี้... ผมได้เอาไข่ม้วนไปใส่จานแล้วก็หยิบขึ้นมาชิมชิ้นนึง 

"ขมอะ" 

ไหม้แหละ... ใช่ มันน่าจะไหม้อยู่หน่อยๆ แต่เอาเป็นว่ากินได้อยู่ 

... 

... 

... 

"ไหนๆก็ไหนๆแล้ว... เอาเป็นว่าไปเมืองใกล้ๆนี้ดีกว่า" 

ก็นะ... แมวน่ะเป็นสัตว์สังคมนะ ถ้าอยู่คนเดียวนานๆเดี๋ยวก็เป็นโรคซึมเศร้าหรอก... เราได้เตรียมพวกของจำเป็นมาส่วนนึงก่อนจะเดินออกจากบ้าน แบบว่า... พวกโพชั่นน่ะนะ เนื่องจากว่าเรามีสกิลแปรธาตุ สกิลแปรธาตุน่ะมีคนามสามารถในการ แปรรูป แปรสภาพ หรืออะไรเทือกนั้น ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือความสามารถในการปรุงยา อ๋อใช่ พวกสมุนไพรที่เอามาทำเป็นยาก็มีอยู่รอบๆบ้านน่ะ 

"ไอ้ยาที่เราเอามาด้วยก็จะมี ยาฟื้นฟูพลังชีวิต ยาฟื้นฟูมานา ยาบัฟ อย่างล่ะ 4ขวด" 

ก็ค่อนข้างจะโอเคแล้ว ดีกว่าเมื่อหลายวันก่อนที่เราออกไปเจอมอนสฯกลายพันธุ์นิ... 

หลังจากที่เราออกจากบ้านมาแล้วก็ได้ทำการเดินไปทางที่คิดว่าจะมีเมือง... หรือหมู่บ้าน ช่างเถอะ ขอแค่เป็นที่ที่มีคนอยู่บ้างก็พอแล้ว 

แซก... แซก... 

เสียงพุ่มไม้ที่ขยับไปตามสายลมและตัวของเราที่เดินผ่าน.... สามสิบนาทีหลังจากที่เราเริ่มออกเดินทางตอนนี้เราก็ต้องมาหยุดเดินทางเนื่องจากเหตุแอคซิเดน... สายลมโหมกระหน่ำ ฝนตกปลอยๆ 

"นี่มันอะไรกันเนี่ย" 

และเพราะว่าเราออกจากตัวบ้านมาค่อนข้างไกลแล้วทำให้ไม่อาจจะกลับไปได้ เพราะงั้นเราต้องหาที่หลบภัยฉุกเฉิน..... สุดท้ายเราก็มาหยุดอยู่ที่โพรงไม้ขนาดค่อนข้างใหญ่ มันก็ใหญ่พอที่จะให้คิราระมาอยู่ได้สองสามคน 

" [ ไฟ ] " 

เราได้ปล่อยเวทย์ชีวิตประจำวันออกมาเพื่อให้มีความอบอุ่นบ้าง... ก็อย่างน้อยจะได้ไม่เป็นไข้น่ะนะ แล้วก็ตามด้วยเวทย์ [ คลีน ] ซึ่งเป็นเวทย์ชีวิตประจำวันเช่นกัน เป็นเวทมนต์ที่ใช้ในการทำความสะอาด 

ซ่า~ ซ่า~ 

ฝนก็ยังคงตกเช่นเดิม แต่ว่ามันดันตกแรงขึ้นเสียอย่างนั้น อันนี้น่าจะไม่ใช่ฝนไล่ช้างแล้วล่ะ แล้วก็น่าจะตกอีกยาวแน่ๆ 

"เฮ้อ~ แมวเป็นสัตว์นำโชคไม่ใช่รึไง? แตานี่มันจะนำโชคร้ายเสียมากกว่า ทั้งมอนสเตอร์พิเศษทั้งฝนที่ตกตอนกำลังเดินทาง... แมวไม่ใช่สัตว์ที่โชคดีอย่างที่ใครๆว่านะ" 

เราควรจะปิดปากโพรงต้นไม้นี้ดีไหม? แบบว่า... ฝนมันสาดเข้ามาอะ 

" [ เอิร์ท ] " 

ผมได้ยื่นมือออกไปทางที่เป็นปากทางเข้าพลางใช้เวทย์ดินสร้างกำแพงขึ้นมา แต่พลังเวทย์ของเรานี่น่าจะมากพอที่จะอยู่ได้สักพักแหละ

"เปลี่ยนจากเวทย์ไฟเป็นแสงดีไหมนะ? แบบว่า... ถ้าเป็นแบบนี้ไฟมันจะทำให้เราหายใจไม่ออกนิ" 

คือ... เราจำไม่ได้ว่าเวทมนต์อันนี้เป็นแบบธรรมดารึเปล่า คือ... ถ้าเป็นแบบธรรมชาติมันจะต้องใช้ออกซิเจนและเชื้อเพลิงนิ(ความร้อนด้วย) 

"ถ้างั้นเพื่อความมั่นใจล่ะก็ [ ไลท์ ] " 

ไลท์ เวทมนตร์ธาตุพิเศษ แต่เพราะว่าเลเวลมันต่ำทำให้ไม่อาจจะใช้ในการต่อสู้จริงได้ แต่ถ้าแค่นี้ก็น่าจะถูกจัดอยู่ในระดับชีวิตประจำวันนั่นแหละนะ 

"ไหนๆก็ไหนๆแล้ว... เรามาฝึกเวทมนตร์ดีไหมนะ?" 

ก็เพื่อไม่เป็นการเสียเวลาไปโดยใช่เหตุ ก็มาฝึกการควบคุมและเพิ่มขีดจำกัดมานาก็แล้วกัน 

... 

ซ่า~ ซ่า~ 

"เฮ้ยๆ ไม่ใช่ว่ามันนี้ฝนจะไม่ตกไม่ใช่เหรอเอลซ่า" 

"มันก็จริงนั่นแหละค่ะคุณไอเซ็น แต่ว่าเหมือนฝนนี้มีนจะเกิดจา—" 

เปรี้ยง! โคร่ม...! 

ฟ้าได้ผ่าลงมาที่ต้นไม้ไม่ใกล้ไม่ไกลจากกลุ่มของพวกอลิซ ต้นไม้ซึ่งถูกฟ้าผ่าได้โค้นลงมาปิดทางไม่ให้พวกเขาไปต่อได้ 

"คุณอลิซคะ ช่วยใช้เวทย์เอาต้นไม้ออกไปด้วยค่ะ" 

เอลซ่าซึ่งวิ่งตามอลิซมาติดๆก็ได้บอกให้อลิซใช้เวทมนต์เอาต้นไม้ที่ล้มลงมาปิดทางออก ซึ่งอลิซก็ได้ทำการใช้เวทย์ลมยกออกไปตามคำขอของเอลซ่า... สาเหตุที่พวกเขาต้องวิ่งไปข้างหน้าโดยไม่หาที่หลบก็เป็นเหตุมาจากการที่พวกเขาโดนมอนสเตอร์อย่าง เอเลเมนทัลแบร์ หรือ หมีธาตุ นั่นเอง พวกเขาโดนหมีธาตุไล่กวดทำให้ไม่อาจจะหันหลังกลับไปได้ 

"แล้วทำไมมอนสเตอร์แรงค์A+ อย่างเอเลเมนทัลแบร์ถึงได้มาไล่โจมตีพวกเราได้ล่ะคะเนี่ย?" 

"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน!" 

ทิศทางซึ่งพวกเขามุ่งหน้สไปนั้นคือทางตะวันออกเฉียงเหนือ หรือก็คือ... ที่ที่คิราระอยู่ปัจจุบันหรือก็คือโพรงไม้ที่คิราระหลบฝน แต่พวกเขาจะเจอไหม อันนี้ก็อยู่ที่(คนเขียน)โชคชะตาของพวกเขา แต่ถึงกระนั้นระยะทางมันก็ไกลมากอยู่ดี 

... 

"เห๋~ มานามันค่อนข้างจะแตกต่างจากเอเทอร์นอลแฮะ" 

แบบว่า... มันมีสิ่งที่ในเอเทิร์นอลไม่มีและไม่มีสิ่งที่ในเอเทอร์นอลมี ค่อนข้างแตกต่าง แต่ถ้าใช้แบบผิวเผินมันจะไม่ค่อยแตกต่างมาก แต่สำหรับเราที่ค่อนข้างละเอียดอ่อนกับมานามันก็นะ... ถึงเราต้องเพ่งสมาธิมากก็เถอะ 

"ตรวจจับ แปรเปลี่ยน สำแดง" 

เป็นสิ่งที่ไม่มีในเอเทอร์นอลแต่มีในโลกนี้... แต่ว่าขั้นตอนที่สองอย่างแปรเปลี่ยนมานามันสามารถใส่ธาตุเข้าไปได้... อย่างเราที่ไม่มีธาตุแสงก็สามารถใช้ธาตุแสงได้ แต่ว่ามันจะไม่พังระบบของเอเทอร์นอลที่ติดเรามาเหรอ?... ผมได้เหลือบตาไปมองหน้าจอสีฟ้าซึ่งยังคงเขียนคำว่ากำลังประมวณผลของของที่จะได้อยู่ 

"ช่างระบบโง่ๆที่แค่ของยังให้ไม่ได้ไปเถอะ" 

เราได้กลับไปสนใจกับมานาใหม่... ถ้าเราข้ามขั้นที่สองไปจะทำให้มานามีคุณสมบัติดังเดิมซึ่งจะเป็นไร้ธาตุ ไม่สิ... น่าจะเป็นธาตุมานามากกว่า เพราะว่าคุณสมบัติไร้ธาตุมันมีการบัญญัติลงไปอยู่แล้ว 

"อึบ... รู้สึกคลื่นไส้แล้วแฮะ... ก็ไม่แปลกเหรอถ้ามานั่งวิเคราะห์มานาแบบนี้น่ะ" 

อาการนี้มันก็เกิดขึ้นอยู่บ่อยๆแหละ ซึ่งถูกเรียกว่า ไข้ข้อมูล ก็นะ... ไม่แปลกหรอกเพราะว่ามานั่งวิเคราะห์มานาใหม่ตั้งแต่ต้นนิ และใช่ว่ามันจะมีคอมมูที่เป็นพวกโอตาคุมานาด้วย มีแค่เราคนเดียว 

"เฮ้อ~ พอไว้แค่นี้เถอะ จะว่าไปตอนนี้ฝนก็รู้สึกว่าจะซาลงแล้งแฮะ อีกสักห้านาทีก็น่าจะหยุดตกแล้วแหละ" 

"เพราะงั้นห้านาทีลองหาอะไรทำดีไหมนะ?" 

ผมได้ทำการมองไปรอบตัวซึ่งก็มีแค่ไม้รากไม้พวกนี้... ถ้างั้นก็มาลองใช้กันหน่อยดีไหมล่ะ? [ ตรวจจับ ] ตรวจจับมานาที่ไหลผ่านรากไม้ [ แปรเปลี่ยน ] เปลี่ยนรูปร่างของรากไม้ให้แหลมเปรียบเสมือนคมมีด [ สำแดง ] ปลดปล่อยมันออกมาให้เป็นรูปธรรม 

ไม้ได้ชี้ขึ้นมาข้างกน้าของเราซึ่งไม้นั้นก็ดูเหมือนจะมีความคมมากในระดับที่สามารถแทงเราตายได้เลยแต่ความทนทานของมันก็ต่ำมากๆ 

"โห~ มานาของที่นี่มันช่างดีจริงๆ ดีกว่าที่เอเทอร์นอลมากโขเลย" 

เรียกได้ว่ามีประโยชน์กว่าที่เอเทอร์นอลเยอะ... ถ้าเกมมาสเตอร์มาได้ยินความคิดนี้ล่ะก็คงน้อยใจเป็นแน่ หนำซ้ำเกมมาสเตอร์มันยังเป็นคนที่อ่อนไหวกับเรื่องพวกนี้ซะด้วยสิ... ทำไมผมถึงได้รู้เรื่องพวกนี้น่ะเหรอ? ช่างเรื่องพวกนี้นไปเถอะ อย่างไงมันก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรขนาดนั้น 

"จะว่าไปมันก็ยังใช้มานาน้อยอีก เรียกว่าไม่ใช้เลยก็ได้เพราะมันใช้แค่การตรวจจับเอง ถ้าเรากลับเป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ก็เรียกว่าไม่ได้ใช้มานาเลย" 

คือ... แบบนี้นี่มันเป็นไพ่ตายที่ใช้ได้แทบไม่จำกัดเลยอะ ยกตัวอย่างก็ เกท ออฟ ### ก็คือการสร้างดาบจากคุณสมบัติดิน และใช้คุณสมบัติลมควบคุม 

"เรานี่ช่างเก่งกาจเสียจริงเลยนะ!" 

หลังจากที่เราลองทดสอบไปแล้วก็ได้สลายเวทย์ดินที่ปิดปากทาง จากนั้นก็ได้เดินออกมา... อากาศช่างแจ่มใส 

"ซะที่ไหนเล่า! ทำไมออกมาแล้วฝนถึงตกล่ะ!?" 

ใช่... อากาศมันแจ่มใสแต่เมื่อผมออกมาฝนก็ดันตก นี่เรา... โดนพระอินทร์เกียจขนาดนั้นเลยเหรอ! หรือจะเป็น... นี่เราโดนยูเรนัส(เทพแห่งท้องฟ้า)เกียจขนาดนั้นเลยเหรอ!? 

"เฮ้อ~ ถ้างั้นก็..." 

ผมได้ยื่นมือขึ้นไปบนท้องฟ้าซึ่งมีฝนตก [ ตรวจจับ ] ตรวจจับมานาที่ขับเคลื่อนอยู่ในเมฆฝน [ แปรเปลี่ยน ] แปรเปลี่ยนสถานะของน้ำก็... H2O มีด้วยสามอย่างคือ 1. ของแข็ง 2. ของเหลว 3. แก๊ส ซึ่งเราก็จะแปรเปลี่ยนสถานะของมันจากของเหลวหรือฝนที่กำลังตกลงมาเป็นแก๊สหรือก็คือเมฆ หรือไอน้ำนี่แหละ และสุดท้าย... [ สำแดง ]— 

ภาพตัดครับ.... มานาหมด 

[ จบ. ] 

ยังไม่ได้ตรวจคำผิด 

โอเค นี่ก็จบตอนที่3 แล้วนะครับ ตอนนี้ก็รีไรท์รอบที่สอง... เหตุผลก็มาจากการที่ผมรู้สึกเอียนกับแบบเก่า อีกไม่นาน... อีกไม่นานน้องคิราระของเราก็จะไปเจอกับมะม๊ะฮิระแล้ว~ เออใช่ ผมขอถามหน่อยนะครับ อยากให้คิราระใช้สรรพนามของตัวเองเป็นอยุไง แบบว่า... จะให้ใช้ ฉัน เรา หนู หรือจะให้ใช้ชื่อตัวเอง ยกตัวอย่างก็ 

"คิราระหิวข้าวแล้วค่ะ" หรือ "หนูหิวข้าวแล้วค่ะ" ประมาณนั้น... แล้วก็ ผมหาตังอยู่ แบบว่า... หาตังค่าเทอม ไม่มีตัง (⁠╥⁠﹏⁠╥⁠) เดี๋ยวผมจะรวมบทที่ 1 - 8หรือ10 มาเขียนเป็น E-Book ขายนะครับ หวังว่าจะมีคนซื้อแหละ ปล. ผมกะว่าจะเข้าเทพน่ะ(เทพศิรินทร์)

สุดท้ายนี้... ตอนนี้มีความยาวราวๆ 7,000ตัวอักษร(ที่บันทึกความยาวเพราะจะได้กะได้ว่า ถ้าจะรีไรท์อีกรอบจะต้องเขียนเท่าไหร่)