ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Vtuber Life | วันข้างหน้าของฉันและเธอ

    ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3 กำหนดวันเดบิวต์

    • อัปเดตล่าสุด 7 พ.ย. 67


    เสียงเท้า 2 เสียง เสียงรองเท้าที่กระทบกับพื้นดัง ตึกๆ เป็นจังหวะ บุคคลที่เดินอยู่นั้นคือ มาเรีย และ อิริร่า ทั้งสองนั้นเดินตรงมาที่ห้องหนึ่ง ก่อนจะเคาะประตูเป็นจังหวะ 3 ครั้ง ก่อนที่มาเรียจะประตูเข้าไป 

     

    "คานนะจิ~ ฉันมาหาแล้วนะ" 

     

    "โอ๊ะ? มาเรียนี่นา แล้วก็… อิริน่าคุงสินะ?" 

     

    "อ่า… ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก" 

     

    "ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ผม โอชิมะ คานาตะ ครับ"

     

    'คานะตะ เลยเป็น คานนะจิ เหรอ?' 

     

    อิริน่าคิดแบบนั้น ก่อนที่คานาตะจะบอกให้ทั้งสองนั่งลงบนโซฟาใกล้ๆ พลางถามกับมาเรียว่า "เธอมาหาฉันทำไมเหรอ?" 

     

    "อ่า ฉันน่ะมาหาเพราะว่าคานนะจิบอกว่า 'ไม่ค่อยได้มาบริษัทเลยน้า~' เลยถือโอกาสที่อิริน่าจะมา มาด้วยเลยน่ะ" 

     

    "อย่างนี้นี่เองสินะครับ" 

     

    มาเรียพูดคุยกับคานาตะด้วยสีหน้าออกรสออกหน้าแบบนั้น ถึงอิริน่าจะตกใจก็เถอะ แต่ว่าก็มีคิดไว้แล้วว่าบุคลิกแบบนั้นน่าจะเข้าสังคมได้ง่าย 

    อิริน่าที่นั่งดูทั้งสองคุยกันแบบนั้น จนเสมือนว่าเธอนั้นเป็นเพียงอากาศธาตุ 

     

    "อ่ะ จริงด้วยนะครับคุณอิริน่า นี่คือรายละเอียดนะครับ" 

     

    คานาตะยื่นแผ่นเอกสารหลายแผ่นมาให้อิริน่า เธออ่านมันพร้อมกับฟังสิ่งที่คานาตะพูด 

    ในแผ่นเอกสารนี้ระบุบุคลิกของตัวละครเอาไว้ และก็อะไรต่างๆนานา 

     

    "ฉันจะทำได้งั้นเหรอ? บุคลิกมันค่อนข้างจะแตกต่างจากฉันเลยนะ" 

     

    "ไม่เป็นไรๆอิริน่าจัง ถ้าเธอทำเรื่อยๆ เดี๋ยวเธอก็จะเข้ากับมันได้เอง" 

     

    "งั้นเหรอ" 

     

    "ส่วนวันเดบิวต์น่าจะประมาณกลางเดือนนี้นะครับ เพราะว่าทางเราก็มี Vtuber ในสังกัดที่กำลังจะเดบิวต์ด้วยน่ะครับ" 

     

    คานาตะพูดแบบนั้น ซึ่งอิริน่าก็ได้พูดตอบกลับไปว่า " ถ้างั้นทำไมถึงอยากจะให้ฉันมาเป็น Vtuber ในสังกัดเหรอ?" ซึ่งคานาตะก็ได้ตอบกลับมาว่า "ลางสังหรณ์น่ะครับ" 

     

    "ลางสังหรณ์… ที่คุณผู้จัดการของพี่มาเรียบอกน่ะเหรอ?" 

     

    "ก็ประมาณนั้นนั่นแหละครับ อ่ะ จริงด้วยสิ ถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะให้อิริน่าคุงสนิทกับเธอไว้นะครับ" 

     

    "เอ่อ… ถึงจะพูดว่า 'ให้สนิทกันไว้' ก็เถอะ แต่เขาชื่อว่าอะไรงั้นเหรอ?" 

     

    คานาตะเปิดแล็ปท็อปพลางหันมาให้อิริน่าดู 

     

    "เทมาวาริ ยุยกะ เป็นเด็กที่สดใสนะครับ เผลอๆอาจจะสดใสมากเกินไปด้วย จะเดบิวต์ประมาณวันที่ 6 - 7 น่ะครับ" 

     

    "แล้วก็… ที่ผมเรียกว่าก็เพราะว่าอยากจะให้อิริน่าคุงมาถ่ายทีเซอร์น่ะ" 

     

    อิริน่าพยักหน้าเล็กน้อยสื่อว่าเป็นการตอบรับ 

     

     

     

    ☾ ⋆ - - - ⋆ ✩ ⋆ - - - ⋆ ☽

     

     

     

    อิริน่าออกมาจากห้องอัดเสียงก่อนจะนั่งลงบนโต๊ะใกล้ๆพักเหนื่อย มาเรียก็ได้เดินมาหาอิริน่าพร้อมกับยื่นน้ำเย็นให้ 

     

    "เหนื่อยหน่อยนะอิริน่าจัง" 

     

    อิริน่าหยิบน้ำมาดื่มโดยที่ไม่ได้พูดอะไรตอบกลับไป เวลาผ่านไปสักพักหนึ่งทั้งสองก็ได้เดินออกมาจากห้องเตรียมตัว… 

     

     

     

    "โอทสึ! มาหาแล้วนะ!" 

     

    เสียงของผู้หญิงที่เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังดังขึ้น คานาตะที่อยู่ในห้องก็ได้หันมามองและพูดว่า 

     

    "อ่ะ ยุยกะคุงไหงถึงได้มาที่นี่ได้ล่ะ?" 

     

    "พอดีไปคาราโอเกะมาน่ะ แล้วนึกได้ว่า 'อ่ะ บริษัทอยู่ใกล้ๆนี่นา' เลยมาหาน่ะ!" 

     

    "อ๋อ~ ยุยกะคุงไปคาราโอเกะเพราะจะทำ 'บันทึกของยุย' สินะครับ" 

     

    "ป่าวนะ เค้าแค่รู้สึกอยากมาก็เลยมาเลยน่ะ แฮะๆ… จะว่าไปได้ข่าวมาว่าเรียกคนคนนั้นมาใช่ไหม แล้วอยู่ไหนงั้นเหรอ?" 

     

    "พึ่งกลับไปแล้วน่ะ เมื่อกี้นี้เลย" 

     

    "เอ๋!? ไปแล้วจริงเหรอ? ฉันอุตส่าห์อยากจะคุยด้วยกันสักหน่อย…" 

     

    "เอาหน่ายุยกะคุง อีกเดี๋ยวก็น่าจะได้เจอกันแล้วแหละ" 

     

    ทั้งสองได้นั่งคุยกันไปเรื่อยๆ และในอีกด้านหนึ่ง อิริน่ากับมาเรียก็ได้มาที่ร้านคาราโอเกะ… 

     

     

     

    "เอาๆ อิริน่าจังก็ร้องด้วยสิ!" 

     

    มาเรียพูดพลางยื่นไมค์มาให้อิริน่า ทว่าอิริน่าก็ยกมือขึ้นมาผลักมือมาเรียออก 

     

    "ไม่เอาอ่ะ ไม่เอา ฉันร้องเพลงไม่เก่งหรอกนะ" 

     

    "ร้องหน่อยหน่า มาคาราโอเกะทั้งทีก็ต้องร้องเพลงสักหน่อย" 

     

    "ไม่เอา… ฉันร้องเพลงไม่เพราะหรอก" 

     

    อิริน่าบอกออกไปแบบนั้น แต่มาเรียก็ได้บอกต่อว่า "ไม่เป็นไรหน่า ไม่มีใครได้ยินหรอก" แต่อิริน่าก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เพียงแค่หยิบคาราเกะมากิน 

     

    เสียงกรอบดังขึ้นมาในปาก รสชาติของคาราเกะที่แผ่ซ่านไปทั่วปาก… 

     

    "ฉันไม่เคยฟังเพลงจริงๆจังๆ" 

     

    "เอ๋—? เป็นงั้นหรอกเหรอ ถ้างั้นก็ไปฟังมาด้วยล่ะ คราวหน้าจะได้มาร้องได้!" 

     

    "ไหงงั้นละ!?" 

     


     

    อ่า… รู้สึกหน่อยจังเลยน้า~ 

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×