คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro ♥
INTRO
"ไม่ไปเว้ย ให้ตายยังไงก็ไม่มีทางเด็ดขาด!" ชายหนุ่มผู้มีนัยน์ตาสีเฮเซลเอ่ยขึ้นหลังจากที่ถูกเพื่อนรักบังคับให้ไปถ่ายแบบคู่กับนางแบบสาวหน้าหวานผู้ซึ่งไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อน ทำให้เขาเลือกที่จะปฏิเสธมัน
เขาคือ 'วัลแคน' ชายหนุ่มผู้มีสายเลือดเยอรมันและแคนาดาไหลเวียนอยู่ทั่วร่างกาย เขาผู้มีใบหน้าที่เรียวได้รูปจนผู้หญิงยังนึกอิจฉา จมูกโด่งสวยรับริมฝีปากได้รูปสีชมพูอ่อน บวกกับสีผิวที่เนียนละเอียดอย่างกับผิวทารกแรกเกิด อีกทั้งผมสีกาแฟที่ดูยุ่งเหยิงเหมือนกับไม่ได้ตั้งใจจะจัดให้เข้าทรงมันช่างเข้ากับหน้าตาของเขาได้เป็นอย่างดี
และเพราะความที่หน้าตาดีจนเรียกได้ว่าเพอร์เฟ็กต์ทำให้มีแมวมองมาผลักดันเขาให้ก้าวเข้าสู่วงการมายา วงการที่ไม่มีแม้แต่ความจริงใจ ทุกอย่างของที่นี่คือหน้ากาก!
"แกต้องไป"
"โทษนะ แกเป็นเพื่อน...ไม่ใช่พ่อ" เขาพูดโดยที่ไม่แม้แต่จะหันมามองหน้าเพื่อนตัวเอง แต่กลับไปนัวเนียอยู่กับผู้หญิงข้างกายที่เพิ่งจะรู้จักกันเมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้วดั่งเหาฉลามที่มาคลอเคลียกับตัวฉลาม
"แกจะไปดีๆ หรือต้องให้ใช้กำลัง"
"อะไรนักหนาวะ บอกว่าไม่ไปๆ จะตื๊ออยู่ได้!"
ขวับ!
"-O-!" เขาทำหน้าเหวอก่อนจะรีบผลักแม่สาวเอ็กซ์เซ็กซี่ออกอย่างแรงจนเธอกลิ้งตกลงจากโซฟา เมื่อเพื่อนรักล้วงเอาสิ่งของสีดำขนาดพอดีมือออกมาจ่ออยู่ที่หน้าเขา
"คราวนี้ไปได้หรือยัง"
8.30 A.M.
Rainbow Modelling
ผมเกือบตายเมื่อไมเคิล ผู้ที่เป็นเพื่อนรักตั้งแต่เจ็ดขวบของผมเอาปืน (ที่มาจากไหนไม่รู้) มาจ่อที่กลางหน้าผาก ไม่รู้จะอะไรกันนักหนากะอีแค่ผมไม่มาถ่ายแบบให้กับนิตยสารของแฟนสาวสุดสวยของมันเนี่ยนะ -_-^
หาคนอื่นมาทำแทนผมก็ยังได้! ทำไมต้องเป็นผมด้วยวะเนี่ย วันนี้อุตส่าได้คั่วกับน้องจีน่าแล้วนะL
"อ้าวน้องวัลแคน มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะเนี่ย"
"เอ่อ สวัสดีครับพี่ซาเนีย ต้องขอโทษด้วยจริงๆ นะครับที่มาสาย พอดีรถติดม๊ากมากเลย -_-^^"
"ช่างเถอะคะ ไหนๆ ก็มาแล้วไปเปลี่ยนชุดเถอะ"
แสง สี ไฟ ฉาก และทีมงานที่เป็นมืออาชีพกำลังเข้มงวดกับงานตรงหน้า ส่วนผมนั่งเป็นพระราชาให้สไตลิสต์แต่งตัวจัดโน่นนี่นั่นให้เยอะแยะไปหมด แต่ก็ไม่มีทีท่าว่ามันจะเสร็จซักที นั่นก็เพราะ...
"วัลแคนคะกินอะไรทำไมหล่อจัง! > <"
"คุณวัลแคนนี่เป็นความใฝ่ฝันของผู้หญิงเลยนะคะ! >_<"
"ใช่ๆ ผู้หญิงทุกคนอยากมีแฟนหล่อๆ แบบคุณ! >O<"
"กรี๊ดดดด!!"
กระเทยร่างบึกบึนสองคนผลัดกันวี้ดว้ายกรอกหูทั้งสองข้างของผมจนมันอื้อไปหมด รำคาญจนแทบจะเอารองเท้ามาขว้างใส่แล้วนะ =_=
"อ้าววัลแคน ไหนบอกว่าจะไม่มาไง" เสียงแหลมเล็กบวกกับร่างบางที่ก้าวเข้ามาภายในห้องแต่งตัว ไม่ต้องเดาก็พอจะรู้ว่านั่นคือซีควิน แฟนสาวสุดรักสุดหวงของไอ้เพื่อนเวรไมเคิลที่ลากผมมาที่นี่ไง
"ใจจริงก็ไม่ได้อยากจะมาหรอกนะ แต่แฟนเธอมันเอาวัตถุบางอย่างมาขู่ฉันและบังคับให้มาต่างหาก T^T" ได้ทีผมก็รีบฟ้องซีควินเป็นการใหญ่ ถึงจะได้ว่าขึ้นชื่อว่าเป็นผู้ชายที่ไม่กลัวอะไรอย่างไมเคิล แต่อย่างน้อยมันก็กลัวเมียล่ะวะ ฮ่าๆๆ
"สมน้ำหน้า -*-'" อ้าวเฮ้ย ไหงมาซ้ำเติมกันแบบนี้ละ -[]-
"ถ้าเธอจะซ้ำเติมฉันขนาดนี้นะ -_-"
"ฮ่าๆ เอาน่า ถ้านายเห็นนางแบบของฉันแล้วนายจะรู้สึกว่าไม่อยากให้มันจบเร็วๆ เลย โฮะๆๆ"
"เหอะ! ขอให้มันจริงอย่างที่ปากว่าละกัน"
"เอ้า แน่นอนสิ ^^"
"กลัวแต่จะเหี่ยวเหมือนยัยป้าคนที่แล้วเนี่ยสิ" ผมรีบพูดดักหลังจากที่เข็ดจากการถ่ายแบบให้นิตยสารของซีควินเมื่อคราวที่แล้ว ตอนแรกหล่อนก็บอกแบบนี้ล่ะ พอเอาเข้าจริงๆ เหี่ยวยิ่งกว่าคุณป้าวัยสามสิบอีก - -
ถ้าคิดจะจ้างผมให้มาทำงานถ่ายแบบนะขอแบบเอ็กซ์ๆ เซ็กซี่ๆ จะดีกว่า มันจะช่วยกระตุ้นอารมณ์อยากถ่ายแบบได้เป็นอย่างดีเชียว ^_^
"คราวนี้ไม่แก่แล้วย่ะ สาวๆ สวยๆ หมวยเอ็กซ์อย่างที่นายต้องการเลย"
"เหรอ?"
"เออ!"
แชะๆ
"หันซ้ายนิดหนึ่งครับวิสกี้ ใช่ครับแบบนั้นแหละ สวยมากครับ" ช่างภาพที่ชมเปาะพร้อมกับรัวชัตเตอร์ไม่ยั้งในขณะที่นางแบบสาวสวยนั่งไขว่ห้างเป็นราชินีให้ตากล้องอยู่ที่เคาน์เตอร์
ใบหน้าที่เรียวสวยนั่นทำให้ผมเหมือนถูกต้องด้วยมนต์สะกด ดวงตากลมโตที่เข้ากับนัยน์ตาเฉดสีน้ำตาลอ่อน ไหนจะเส้นผมสีน้ำตาลดั่งสีตานั่นอีก ริมฝีปากบางน่าสัมผัสที่เคลือบสีชมพูนู้ดกำลังยิ้มร่ามาให้กับตากล้อง
สวยชิบเป๋ง! ใครกันที่สร้างผู้หญิงคนนี้ออกมา!! (พ่อแม่เขาไง)
"วัลแคน...วัลแคน!...วัลแคน!!" เสียงซีควินตะโกนดังมาจากด้านหลังทำให้คนทั้งกองถ่ายหันมามองอย่างงุนงง แต่เป็นผมเองที่งงมากกว่าคนอื่น จะเรียกอะไรดังนักหนา -_-
"มีอะไร"
"นายจ้องนานเกินไปแล้วนะ"
"..."
"ฮันแน่! หลงรักนางแบบคนนั้นแล้วล่ะสิ ^^" ซีควินหัวเราะคิกคักราวกับคนบ้าอยู่คนเดียว ผมเลยเดินไปหาที่นั่งรอ
ในขณะที่ผมนั่งลงกับเก้าอี้มุมห้อง สายตาของผมก็ไปเจอเข้ากับนางแบบหน้าหวานคนนั้นที่กำลังมองมาทางผมแต่พอผมจ้องเธอกลับเธอก็ละสายตาไปเสียแล้ว พอดีกับช่างภาพที่บอกว่าให้ไปเปลี่ยนเป็นเซ็ทต่อไปเธอจึงลงมาจากเคาน์เตอร์และเดินออกจากห้องไปทันที
ผมเลยเดินตามเธอออกไปโดยที่มีซีควินกับไมเคิลมองตาม ก็ใครจะปล่อยให้คลาดสายตาไปล่ะผู้หญิงสวยๆ แบบนั้นยังไงก็หนีผมไม่พ้นอยู่ดี
"นายเข้ามาในนี้ได้ยังไง!"
ทว่าพอผมเปิดประตูเข้าไปในห้องแต่งตัวที่นางแบบคนเมื่อกี้เข้าไปก็เห็นว่าเธอกำลังจะเปลี่ยนชุดอยู่พอดี แค่จะนะเธอยังไม่ได้เปลี่ยน เอ่อ...น่าจะมาช้ากว่านี้ซักหน่อยนะเนี่ย -..- เฮ้ยไม่ใช่ๆ >_<
"โทษทีนึกว่าไม่มีคนอยู่" ผมตอบไปอย่างหน้าด้านๆ ทั้งที่จริงผมนั่นแหละเดินตามเธอมา แต่ใครจะไปตอบกันล่ะครับขืนตอบไปรองเท้าส้นสูงสี่นิ้วก็ลอยมาแสกกลางหน้าผมพอดีน่ะสิ = =
"งั้นนายก็ควรจะเห็นว่ามีคนอยู่"
"ก็เห็นน่ะสิ"
"ใช่นายเห็น เพราะฉะนั้นก็ออกไปได้แล้ว"
"แล้วถ้าฉันบอกว่า...ไม่ละ"
"...!" เธอไม่ตอบ ผมเลยเดินไปนั่งที่เก้าอี้หน้ากระจก ดูสิว่าเธอจะทำยังไงถ้ามีผู้ชายเข้ามาในห้องตอนที่กำลังจะเปลี่ยนเสื้อผ้า คงจะร้องกรี๊ดวี้ดว้ายให้คนมาลากผมออกไปเหมือนกับผู้หญิงหวงเนื้อหวงตัวหรือเปล่านะ เอ...หรือว่าจะเข้ามาข่มขืนผมหรือเปล่า อันนี้ก็น่าคิดอยู่นะ O.O
"อ้าว แต่งตัวสิครับคุณ เดี๋ยวไม่ทันนะ" ผมตอบและยิ้มมุมปาก
"หึ!" เธอแค่นหัวเราะเบาๆ กับตัวเองพร้อมกับเดินไปที่แขวนเสื้อผ้าก่อนจะหยิบชุดเดรสเกาะอกสีดำสนิทออกมา และถอดชุดเดรสสีเทาเงินทรงบอลลูนนั่นออกต่อหน้าต่อตาผม
ช่างไม่กลัวผมจับปล้ำเลยจริงๆ
มันเลยเผยให้เห็นสัดส่วนของเธอจนหมด อื้อหือ...ทรวดทรงองค์เอว แถมจิวรูปผีเสื้อที่สะดือนั่นก็ออกมาท้าทายสายตาผมเหลือ เกิน มันช่างเข้ากับหน้าท้องขาวเนียนของเธออย่างไม่น่าเชื่อ
เฮ้ยๆ มองอะไรวะเนี่ย (_ _//) แล้วขาเรียวสวยนั่นก็...โอ๊ย อยากกัดลิ้นตัวเองตายจริงๆ!!
แถมชุดที่เธอเลือกในการถ่ายเซ็ทต่อไปนั่นอีก มันเข้ากับรูปร่างของเธออย่างน่าอัศจรรย์ ผมที่ถูกรวบเอาไว้อย่างลวกๆ ก็ถูกเจ้าของปล่อยทิ้งลงมา ความขาวของเธอทำให้ดูโดดเด่นไปในทันตาเมื่ออยู่ในชุดสีดำสนิทอย่างนี้
ยอมรับเลยว่าตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีใครเจ๋งเท่าเธอคนนี้มาก่อน ยกเว้นซีควิน เพราะเธอทำผมไว้แสบมากๆ ตั้งแต่เจอหน้ากันครั้งแรกจนถึงปัจจุบัน
"เดี๋ยวสิๆ" ผมแค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยได้ไม่กี่นาทีเธอก็เปลี่ยนชุดเสร็จและกำลังจะเดินออกจากห้อง ผมเลยวิ่งไปกระชากข้อมือเล็กๆ นั่นหวังจะให้เธอหันหน้ามาคุยกับผม แต่แรงกระชากก็ทำให้ร่างบางเซถลาเข้ามาปะทะกับแผ่นอกกว้างอย่างง่ายดาย ผมเลยจับเธอเข้ามาในห้องแต่งตัวนั่นอีกรอบ
"นี่นาย!"
"จะรีบไปไหนละคนสวย" ผมยิ้มให้เธอที่พยายามจะสะบัดข้อมือตัวเองจนเป็นรอยแดง
"ฉันจะไปทำงานของฉันน่ะสิ ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!"
"ไม่ปล่อย J" ผมยักคิ้วกวนๆ ให้ทีหนึ่ง
"นี่นาย ฉันไม่มีเวลาว่างมาเล่นกับนายหรอกนะ"
"ก็แล้วใครบอกว่าเล่น" ผมว่าพลางดันหลังเธอให้ติดกับผนัง ก่อนจะยกแขนทั้งสองข้างขึ้นมายันผนังเอาไว้ไม่ให้หนีไปไหน
"ทำบ้าอะไรเนี่ย -_-"
"ไม่ได้ทำบ้า J"
"อยากตายตั้งแต่วัยหนุ่มหรือไง"
"ถ้าตายด้วยน้ำมือเธอก็ไม่เลว J"
"-_-"
"J"
"=_=^"
"อั๊ก!" ผมร้องเสียงหลงพลางปล่อยเธอให้เป็นอิสระ เมื่อเธอแทงเข่าใส่น้องชายอันเป็นที่รักของผมอย่างรุนแรงจนน่ากลัวว่าน้องชายผมจะพิการ
จุกเป็นบ้าเลยโว้ย!
"สมน้ำหน้า ทีหลังจะทำอะไรก็คิดหน้าคิดหลังด้วยนะคะสุดหล่อ" เธอหันมาพูดกับผมแล้วรีบเดินออกไป ทิ้งให้ผมนอนจุกอยู่กับพื้นในห้องแต่งตัว
แสบจริงๆ เลยยัยนี่!
มุมทอล์ค
ฮาาา~ เรื่องเก่ายังไม่จบดันมาเปิดเรื่องใหม่ซะแล้ว
แต่ยังไงก็ขอรับประกันความมันส์สำหรับเรื่องนี้นะคะ (มาเว่ออีกแล้ว)
อยากบอกว่าไรท์เตอร์ชอบพระเอกเรื่องนี้มากกกกกก (สังเกตตัว ก ไก่สิ)
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ไรท์เตอร์คิดเข้าข้างตัวเองว่าแต่งได้ดีที่สุด
เพราะมันสุดยอดจริงๆ คะ!
ยังไงทุกคนก็อย่าลืมมัฟฟินแล้วหันมาเข้าข้างวิสกี้มากเกินไปนะคะ
สงสารมัฟฟินเขา T^T
เรื่องนี้ไรท์เตอร์นั่งแต่งกับเพื่อนอีกหนึ่งคนเมื่อวานคะ
เขาก็เป็นนักแต่งนิยายเหมือนกัน ตอนนั้นประมาณตีหนึ่งเห็นจะได้
ไรท์เตอร์ง่วงก็เลยนอนหลับไป ซักพักไรท์เตอร์ก็ได้ยินเสียงดนตรีไทยคะ
แต่ใครมันจะมาเล่นตอนตีหนึ่งเกือบตีสองละคะ
ไรท์เตอร์กลัวรีบข่มตาหลับเลย ฮ่าๆๆ
พีเอส
สงกรานต์ปีนี้อย่าลืมไปรดน้ำดำหัวขอพรจากผู้ใหญ่นะคะ รักรีดเดอร์ที่สุดในสามโลก ม๊วฟฟฟ ♥
ความคิดเห็น