คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 เกิดใหม่
บทที่ 1 เกิดใหม่
ตอนที่ 1 สไลม์
มืดแฮะ... มืดจนมองอะไรไม่เห็นเลย ทำไมผมมาอยู่ในสถานที่นี้นะ? ความทรงจำมัน... เลือนราง? แน่ก็ยังพอจำเรื่องราวคร่าวๆได้อยู่... ผมชื่อว่า . . . . เอ๊ะ?! ชื่อของเรามัน อะไรกัน?
เดี๋ยวนะ... ทำไมเราจำเรื่องของตัวเองกับคนรอบข้างไม่ได้ล่ะ? ไม่สิ... เราก็ยังพอมีความทรงจำได้อยู่ เป็นลูกชายคนเดียวของตระกูล . . . มีนิสัยเอื่อยเฉื่อยไม่ค่อยชอบทำอะไร ไม่ชอบของเผ็ด
จะว่าไปทำไมเราถึงได้มาอยู่ในที่นี่ล่ะ? หรือว่าเราจะตายแล้ว ฮา... คิดไม่ออกจริงๆ ผมได้จะเอามือขึ้นมาเกาหัวตามปกติ(รึเปล่า?) แต่ว่ามือของผมกลับไม่ยอมตอบสนอง... ไม่สิ ที่สำคัญกว่านั้นคือหัวของของเราอยู่ตรงไหน?
อ่า... สถานการณ์แบบนี้เราต้องลนลานรึเปล่า? เพราะงั้นเราต้องนับจำนวนเฉพาะรึเปล่า เอาเป็นว่า... หนึ่ง สอง สาม โว้ย—! ไม่ใช่ๆ หนึ่งมันไม่ใช่จำนวนเฉพาะมันต้องเป็น สอง สาม ห้า เจ็ด สิบเอ็ด— พอ! ไอ้เราก็บ้าจี้ตัวเองมาเล่นเนอะ
จะว่าไปถ้าอธิบายเหตุการณ์ของเราโดยวิทยาศาสตร์ก็คงเป็น เราล้มลงและสมองส่วนฮิมโปแคมปัส(Hippocampus)กระทบกระเทือนทำให้สูญเสียความทรงจำ และสมองส่วนซีรีเบลลัม(Cerebellum)ก็ได้รับความเสียหายเหมือนกัน ทำให้ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้
แต่ถ้าถูกตามนั้นมันก็เป็นไปได้ยากอยู่นะ เพราะการที่สมองสองส่วนนี้ได้รับความเสียหายพร้อมกันแถมส่วนที่จัดการความทรงจำยังหายไปแค่เรื่องของเรากับคนรอบข้างนิดหน่อยอีก... แล้วเรารู้ได้อย่างไงล่ะ?
อ่า~ ช่างเถอะ ในขณะที่ผมกำลังรู้สึกท้อแท้กับชีวิตอยู่นั้น... ผมก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างมาสัมผัสร่างกายของผมเบาๆ
ผมได้มองสติสัมปชัญญะทั้งหมดเท่าที่มีไปบางอย่างที่สัมผัสร่างกายผม บางสิ่งที่คล้ายว่าจะเป็นใบหญ้าอยู่บริเวณใกล้กับหน้าท้อง? มันให้อารมณ์เหมือนกับว่าจะลูบไล้
ผมที่เพ่งสติไปรอบๆทำให้พอเข้าใจขอบเขตของร่างกายแม้วาามันจะเลือนรางพอๆกับชื่อของผมก็ตาม โดยนานๆครั้งผมก็สัมผัสได้ว่าส่วนปลายของใบหญ้ามันทิ่มเข้ามาในร่างของผม มันก็หน้ายินดีพอสมควรนะ กับการที่สามารถสัมผัสถึงบางอย่างได้ภายในโลกมืดๆของผมแห่งนี้
และเพราะว่าผมรู้สึกเริ่มจะสนุกขึ้นมาหน่อยๆ จึงได้มุ่งหน้าไปหาหญ้าอันนั้น
พรืด
...? ค่อนข้างจะแปลกใจแฮะ... ทั้งสองเรื่องเลย ทั้งการที่เราสามารถเคลื่อนที่ได้ ทั้งเรื่องการเคลื่อนที่ของเรา... การเคลื่อนที่ของเรามันคล้ายกับการคลานมากกว่า
แต่ที่สัมผัสได้แน่ๆคือ ความรู้สึกของหนที่ขรุขระที่อยู่ใต้ร่าง ผมได้ทำการเคลื่อนที่ไปหาหญ้าอันนั้น.... ตอนนี้ภายในร่างของผมมันมีหญ้าอยู่ แบบว่า... ดูเหมือนว่าผมจะไม่ใช่มนุษย์สินะ
«ต้องการใช้สกิล 『ย่อยสลาย』 และ 『ดูดซึม』 หรือไม่ YES/NO»
อ๊ะ เอ๊ะ? อะไรน่ะ สกิลงั้นเหรอ? นี่เรามาอยู่ในโลกจำพวกแนวแฟนตาซีเหรอเนี่ย? เอ่อ... ถ้างั้นก็ YES...
เมื่อผมตอบไปแบบนั้นแล้ว เจ้าหญ้าที่อยู่ในร่างกายของผมมันก็ได้ค่อยๆถูกย่อยสลายและหายไปภายในร่างกายของผม นะ... นี่เราเป็นสไลม์งั้นเรอะ!!?
ช่างเถอะ ถ้าให้ว่ากันตามจริงก็ไม่แปลกอะไรขนาดนั้น เพราะเหมือนว่าจะมีอนิเมะแนวที่ตัวเอกเกิดใหม่เป็นสไลม์อยู่... แต่ว่าเราไม่มีความทรงจำนี่สิ แม้แต่ชื่อก็ยังจำไม่ได้เลย
แต่ว่ามันค่อนข้างจะแปลกชอบกลนะ... การที่มีอะไรมาถูกย่อยสลายในร่างกายของเราน่ะ มันให้อารมณ์คล้ายๆกับว่าร่างกายของเรามันเป็นกรดอย่างงั้น
ว่าแต่การที่เราไม่มีประสาทรับรส มองเห็น ได้กลิ่น และได้ยินมันก็ทำให้รู้สึกห่อเหี่ยวขึ้นมาเลยแฮะ เพราะงั้นก็กินหญ้าย้อมใจไป
...
...
...
เวลาผ่านไปไม่รู้ว่านานเท่าไหนแต่ผมรู้สึกว่าผมน่าจะกินเจ้าหญ้านั่นไป 40 - 50 ต้นได้ล่ะมั้ง
«คำตอบ : ตอนนี้ท่านได้ทำการกินหญ้าฮิโปคุเตะไปแล้ว 54ต้น»
เอ๊ะ? เสียงมีนดังขึ้นมาในหัวงั้นเหรอ... ไม่สิ ในตอนนั้นก็เหมือนกันนิ เสียงดีงขึ้นมาภายในหัว ระบบเหรอ?
«ตำตอบ : เป็นผลของยูนีคสกิล 『พจนานุกรมต่างโลก』 เนื่องจากความสามารถมีความเสถียรแล้ว»
พจนานุกรมต่างโลก...?
...
...
...
หยับหยับ
หยับหยับหยับ
ตอนนี้ผมกำลังกินหญ้าอยู่... ถามว่าทำไมถึงมากินหญ้า นั่ยก็เพราะว่าผมว๊างว่างน่ะสิ!
เวลาเหมือนว่าจะผ่านไปแล้วหลายวันหลังจากที่ผมเกิดใหม่เป็นสไลม์ ผมไม่รู้ว่ามันผ่านไปแล้วกี่วัน... เพราะว่าผมไม่อาจจะสัมผัสถึงเวลาได้เลยเมื่ออยู่ในที่ที่มืดแบบนี้
ท่ามกลางวันเวลาที่ผ่านมา ผมได้ตระหนักได้อย่างนึงคือ... ร่างกายที่เป็นสไลม์มันสะดวกมากกว่าที่คิดซะอีก! ผมไม่รู้สึกถึงความหิว ความง่วง หรือก็คือผมไม่จำเป็นต้องกินหรือนอนเลยนั่นเอง
ตอนนี้ที่ผมกินหญ้ามาเยอะมาก จนทำให้สัมผัสได้ถึงการดูดซึมเข้ามาในร่างกาย แยกส่วน และองค์ประกอบต่างๆก็ค่อยๆถูกแยกแยะ แล้วก็เก็บสะสมอยู่ในร่างกาย
ถ้าถามว่าเรื่องนี้มีความหมายอะไรหรือเปล่า คำตอบคือ... ไม่มี มันไม่ได้มีความหมายอะไรหรอก ผมก็แค่กลัวว่าถ้าไม่มีอะไรทำจะเป็นบ้าไปเสียก่อน เพราะงั้นผมก็เลยใช้เวลาทั้งหมดไปกับการกินหญ้า
จะว่าไปหลายๆวันมานี้เราก็กินหญ้าอะไรสักอย่างนั่นไปเยอะมากอยู่นะ แต่มันหายไปไหนล่ะ? สกิลย่อยสลาย คงไม่ใช่ว่าจะสลายหายไปหรอกนะ... แต่ว่ามันก็มีสกิลดูดซึมด้วยนี่นา... ช่างเถอะ
แต่หญ้าที่เรากินนี่มันคืออะไรแล้วมีความสามารถอะไรกันนะ?
«ตอบ : หญ้าฮิโปคุเตะ เป็นวัตถุดิบสำหรับทำยารักษาบาดแผล งอกงามได้เฉพาะในสถานที่ที่มีแก่นเวทย์เข้มข้น หากหลอมรวมของเหลวที่ได้จากหญ้าเข้ากับแก่นเวทย์จะกลายเป็นยาฟื้นฟู หรือหากบดส่วนใบแล้วนำไปหลอมรวมเข้ากับแก่นเวทย์จะกลายเป็นยาทาสำหรับสมานบาดแผล»
อ้อ~ หญ้ารักษานี่เอง
*****
ปัจจุบันเวลาก็ผ่านไปแล้ว3เดือน นับตั้งแต่ที่ผมมาเกิดใหม่เป็นสไลม์ ซึ่งที่ผมรับรู้ได้ถึงเวลาก็เป็นผลมาจากสกิลพจนานุกรมต่างโลกนันน่ะ และในช่วง 90วัน ที่ผ่านมาผมก็ไม่ได้นอนเลยแม้แต่น้อย เพราะว่า
«ตอบ : ร่างทั้งร่างของสไลม์คือการรวมตัวเขาด้วยกันขิงเซลล์ชนิดเดียวกัน แต่ละเซลล์ล้วนเป็นเซลล์สมอง เป็นประสาทรับรู้ และกล้ามเนื้อ ด้วยเหตุนี้ เซลล์ที่ทำหน้าที่นึกคิดจึงผลัดเปลี่ยนกันพักผ่อน และไม่จำเป็นต้องนอนหลับ»
เขาว่ามาแบบนี้น่ะ แต่ความทรงจำของผมมันถูกเก็บไว้ที่ไหนกันนะ? แถมความทรงจำเกี่ยวกับเราก่อนที่จะมาเกิดใหม่ก็หายไปอีก แต่ความทรงจำที่มีบางทีถ้าเปรียบเทียบเป็น HDD ของคอมพิวเตอร์แฃ้วล่ะก็ อาจจะอยู่ในสภาวะที่เหมือนกับ RAID¹ ก็ได้ล่ะมั้ง? ไม่รู้สิ เราไม่ค่อยจะรู้เรื่องนี้ด้วย แต่ว่าก็ได้คำตอบมาว่า «ใกล้เคียงกัน»
อืม... ผมได้ทำการเดินไปรอบๆพลางเก็บหญ้าฮิโปคุเตะไปเรื่อยๆ และเพราะว่าผมชินกับพื้นที่แล้วทำให้ผม.... ประมาท ภายในเสี้ยววินาที จู่ๆ ร่างกายของผมก็ดูเหมือนจะเบาขึ้นแต่ก็ดูเหมือนจะหนักขึ้น.... ผมอยู่ในสภาวะที่ไม่มั่นคงเป็นอย่างมาก เหมือนว่าผมจะ. . . . ตกน้ำ?
ในระหว่าง 90วัน ที่ผ่านมาผมไม่รู้สึกถึงหยาดน้ำเลย อาจเป็นเพราะว่าผมอยู่ในที่ร่มอย่างเช่น ถ้ำ ที่ฝนตกลงมาไม่ถึงเรา ก็เลยไม่เคยนึกถึงความเป็นไปได้ที่วาาจะตกลงไปในน้ำแถมเพราะรู้สึกชินกับพื้นที่ ภายในโลกของเราที่มืดไปหมดและการที่เราเคลื่อนที่เร็วแบบนั้น... เราน่าจะออกจากเขตพื้นที่ที่เราเคยอยู่และล่วงลงธารน้ำใต้ดินหรืออะไรทำนองนั้น
...
«ยืนยัยเสร็จสิ้น คุณได้รับสกิล 『ลอยตามน้ำ』 เรียบร้อยแล้ว»
โอ๊ะ! จริงสิ ถ้าผมเป็นสไลม์ก็คงจะไม่หายใจสินะ และถ้าเป็นงั้นถ้าเราดูดน้ำเข้ามาภายในร่างกายและพ่นออกไปเพื่อเคลื่อนไหวด้วบแรงขับเคลื่อนแบบวอเตแร์เจ็ตก็น่าจะไดและถ้าทำแบบนั้นเราอาจจะสามารถเคลื่อนที่ออกจากธารน้ำนี้ได้ก็ได้แฮะ
เมื่อคิดได้ดังนั้นแล้วผมก็ได้ดูดน้ำเข้ามาภายในร่างกาย และบีบอัดปริมาณน้ำจากนั้นก็ปล่อยมันออกมาในอึดใจเดียว
มันเป็นความรู้สึกที่ไม่ธรรมดาเลยแฮะ
«ยืนยันเสร็จสิ้น คุณได้รับสกิล 『ขับเคลื่อนแรงดันน้ำ』 เรียบร้อยแล้ว»
เสียงดังขึ้นมาภายในสมองของผมอย่างกระทันหัน คือถ้าเราฟังดีๆมันจะไม่ใช่เสียงของพจนานุกรมฯ เพราะสกิลนั้นจะไม่ส่งเสียงมาทักก่อน แต่เสียงที่ดังมานี้มันเหมือนเป๊ะๆเลย
«ตอบ : เสียงที่ท่านได้ยินคือ [ วจณะแห่งโลก ] »
โอ้... วจณะแห่งโลกงั้นเหรอ แต่เรื่องนั้นช่างมันก่อนเถอะ... ความรู้สึกถูกกดทับถาโถมเข้ามาใส่ร่างกายขอบผมพร้อมกับแรงดันน้ำที่เพิ่มขึ้น และแล้วร่างกายของผมก็พุ่งมาชนเข้ากับบางสิ่งที่คล้ายกำแพง ไม่สิ มันเหมือนอะไรสักอย่างที่เป็นทรงกลมขนาดใหญ่มากกว่า แต่ว่า . . . . ไม่รู้ด้วยเหตุผลอะไร ผมถึงรู้สึกได้ว่าบางอย่างที่อยู่ข้างในนั้นมันเป็นอะไรที่ไม่ควรจะยุ่งจริงๆ แถมไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่า แต่เหมือนว่าผมจะได้ยินเสียงใสๆด้วย
[ จบ. ]
ยังไม่ได้ตรวจคำผิด
ผมเข้า Destiny Girls ได้แล้ว.... แต่ว่าไอดีหายอะสิ
ความคิดเห็น