ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 1 (50%)
าลมโระพริบปริบๆปรับับแสอหลอไฟทีู่ะสว่าเินไปนแสบา พลอยาสำรวูรอบๆที่ๆเธออยู่ึ่น่าะเป็นโรพยาบาลที่ไหนสัแห่ แ่...มันไม่ใ่!
ร่าเล็รีบเ้ัวลุึ้นนั่ทันทีเมื่อสายาสะุเ้าับร่าสูที่ยืนออพิับอบหน้า
ายหนุ่มหันมามอนัวเล็ที่ำลันั่หัวฟูทำหน้าื่นระหนสำรวเสื้อผ้าัวเออยู่ ่อนะถอนหายใออมาเมื่อเห็นว่าุอเธอยัอยู่รบเหมือนเิม และยัมีรอยราบเลืออยู่เหมือนเิม หล่อนิว่าเาะ่มืนหล่อนอย่านั้นหรอ มีแ่หล่อนมาว่ามั้ที่ะเป็นฝ่าย่มืนเา
พลอยาระแอมไปเล็ๆเมื่อรู้สึลำอแห้ผาระหายน้ำ
"ันอน้ำหน่อย่ะ" ถ้าเป็นผู้ายนอื่นะรีบวิ่ไปหาน้ำมาให้หล่อนทันที แ่สำหรับ รอ ัสิน อัลวาเวส ไม่ใ่!
ร่าสู้าวเ้ามาหาหล่อน้าๆ่อนะรินน้ำาเหยือรหัวเียใส่แ้วน้ำ แล้วยื่นให้หล่อน
"อบุ่ะ" หล่อนยื่นมือไปรับแ้วน้ำาเาพร้อมำอบุ แ่อนที่หล่อนำลัะับแ้วน้ำเา็ัมือลับ พร้อมับทำให้หล่อนถึับหน้าาเมื่อเาเปลี่ยนมาสาน้ำใส่หน้าหล่อนแทน
"เอาแ่ใ เธอทำอะไรลไปห้ะ เธอทำับรอบรัวนอื่นแบบนี้ไ้ยัไ" ายหนุ่มะอสุเสียใส่หล่อนอย่าที่ไม่เยทำแบบนี้ับใรมา่อน มือหนาับไหล่เล็เย่าสุแรนศีรษะอหล่อนระแทรเ้าับหัวเียัปึ แ่มันยัไม่หนำใเมื่อเายัระแทรหัวอหล่อนเ้าับหัวเีย้ำๆนมันรู้สึปวหนึบไปทั้หัว
"โอ๊ย" เมื่อทำร้ายหล่อนนหนำใเา็เปลี่ยนมาร่าบาลับเีย วามเ็บที่ไ้รับทำให้หยน้ำใสๆไหลออมาทาหาา ายหนุ่มมอหยน้ำาอหล่อนอย่าสะใ เาอบน้ำาอหล่อน มันทำให้เามีวามสุยิ่ไ้เห็นใบหน้าอ่อนหวานที่เ็มไป้วยวามเ็บปวนี้แล้ว เา็ยิ่สะใ
"แ่นี้มันยัน้อยไปับสิ่ที่เธอทำับัน" มือหนาออแรบีบ้นแนเรียวเล็นุ่มนิ่มแน่นึ้น
"โอ๊ย ันไปทำอะไรับรอบรัวุอนไหน" มือเล็ยึ้นผลัอแร่ออห่า แ่ยิ่หล่อนผลัออเายิ่บีบแนหล่อนแน่นึ้น
"อนไหนน่ะหรอ หึ" รอหัวเราะในลำอ แล้วพู่อ "ัวเธอย่อมรู้ีที่สุ "
"โอ๊ย" พลอยาพยายามิทบทวนวามำเี่ยวับเาว่าหลาอนไปทำอะไรเาอนไหน หรือว่าะเป็นอนนั่น
'นี่มัน็สอปีแล้วนะะุพ่อเมื่อไหรุ่พ่อะแ้แ้นให้พัรสัทีะ'
'พ่อ็ำลัทำอยู่อย่าใร้อนนัสิ'
'ไม่ให้พัรใร้อนไ้ยัไ นป่านนี้แล้วยัไม่ไปถึไหนเลย เมื่อไหร่พ่อะทำให้บริษัทนั่นล้มละลายสัที'
'พรุ่นี้็ไ้รู้แล้วลู'
"ะ อโทษ" พลอยาอโทษเาอย่าสำนึผิทั้ที่ไม่ใ่วามผิอนแ่็ยัอโทษ เพราะมันือวามผิอรอบรัวอหล่อนที่ทำับรอบรัวอเา
"อโทษอย่านั้นหรอ" ายหนุ่มถามเสียเย็น หล่อนทำับรอบรัวเานือบะล้มละลายนเา้อรีบไปูฟื้นืนนลับมาเป็นปิ แล้วะมาพูแ่ อโทษ แ่นี้หรอ ? มัน่ายไปหน่อยมั้
"ันอโทษ แ่บริษัทุ็ลับมาเป็นปิแล้วนิ่ะ"
"เธอรู้ไหมว่าัน้อเสียเินไปเท่าไหร่ว่ามันะลับมาเป็นเหมือนเิม" พลอยาส่ายหน้าทั้น้ำหน้า "ันเสียเินไปเพราะวามเอาแ่ใและวามไม่รู้ัพออเธอนเียวเป็นร้อยว่าล้าน"
าลมโเบิว้าับพนวนเินที่เาบอ ร้อยว่าล้านเลยหรอ ทำไมมันเยอะนานี้ล่ะ
"ันอโทษ" มือบายึ้นพนมลาหน้าอ
"แ่อโทษ มันไม่่ายไปหน่อยหรอ" ยิ่เาพูแบบนั้นน้ำาอหล่อน็ยิ่ไหล
"แล้วะให้ันทำยัไ ันไม่มีเินใ้หนีุ้หรอนะ ั้ร้อยว่าล้าน" ถามไปสะอื้นไป หล่อนไม่เยทราบมา่อนเลยว่าารฟื้นฟูบริษัทล้มละลายมันะเสียเินเยอะนานี้ เพราะถ้าหล่อนรู้หล่อนะไม่อยู่เยแบบนี้
"ทำไน่ะหรอ" รอระุยิ้มมุมปา เพียเท่านั้น็ทำให้หัวใวน้อยถึับระุวูบ ใบหน้ามเ้ม้มลมาหาหล่อน้าๆ่อนะระิบิใบหูเล็เสียพร่า
"็ทำในสิ่ที่เธอ้อารไล่ะ" ใบหน้ามเ้มเยึ้นมาอยู่ในระับเียวัน "เธอะ้อรู้ัวามเือร้อนเสียบ้าว่ามันมีผลยัไบ้า"
"รี๊" พลอยารีร้อสุเสียเมื่อโนระาุัวบาออนมันาเป็นิ้นๆ ร่าทั้ร่าเหลือเพียับในแ่สอิ้น
"อย่าทำอะไรันเลยนะันอร้อ"
"อร้ออย่านั้นหรอ เธอฟ้อล้มละลายรอบรัวัน โยที่พวันไม่มีโอาสไ้อร้อเธอ้วย้ำ" ยิ่พูยิ่เพิ่มแรบีบเ้าที่้นแนเล็นหล่อนิว่าอีไม่นานระูอหล่อน็ะแหลสลายามืออเาอย่าแน่นอน
"ัน...รี๊" หล่อนรีร้ออีรั้เมื่อมือหนาระาั้นในัวบนนมันหลุิมือเาไป เผยออวบเ่ึเินัวอหล่อนแ่สายาู่ม มุมปาเรียวสวยระุยิ้มอย่าพอใับนาัวอหล่อน มือบาพยายามปิบัอสวนเพื่อให้พ้นาสายาอเา แ่มีหรือที่มันะพ้นสายาโลมเลียที่ำลั้อมออย่า้นหาไ้
"เหอะ ทำเป็นหวเนื้อหวัว" มือหนาเลื่อนมาับ้อมือบาทั้สอ้าไว้เหนือศีรษะ นเผยออวบอิ่มเ็มา
แปล นาผ่านมาเยอะเ้าหล่อนยัูสวยสลมลึไปทุสัส่วน
เหอะ สมัยนี้หมอเ่ๆเยอะะาย เอหล่อน็ไม่พ้นมือหมอหรอ ไม่ั้นไม่สวยามน่ามอไปทั้เนื้อทั้ัวแบบนี้
"ถึเธอะทำเป็นหวเนื้อหวัวยัไมัน็ไม่ทำให้เธอูีึ้นหรอนะ" รอรวบมือทั้สอ้าอหล่อนไว้้วยมือเียว ส่วนอี้าเลื่อนมาเี่ยวอบแพนี้ัวิ๋วอหล่อนเอาไว้้วยปลายนิ้ว
หัวใวน้อยระุวูบอย่าลุ้นระทึภาวนาออย่าให้เี่ยวมันออไปาร่าายอหล่อนเลย แ่เหมือนฟ้าะไม่ฟัำอธิษานาหล่อนเลย เพราะเมื่อมือหนาเี่ยวเ้าับอบแพนี้ เ้าอมือมัน็ระาแพนี้ัวนั้นทันทีนมันาวิ่นไม่เหลือสภาพ
พลอยาผวาเฮือ บิเรียวาเ้าหาันแน่นหนีสายาู่สวยที่้อมออสวนอย่าหวแหน
"เพราะเธอมันน่ารัเลีย ันเลียเธอ"
"ฮึ แล้วุทำแบบนี้ทำไม เลียันนั็ปล่อยันไปสิ" ำพูโ่ๆหาทาเอาัวรออหล่อน่าไม่มีเหุผลเอาะเลย ปาอวบอิ่มเม้มแน่นมือไม้พยายามปปิร่าายั้นบนและล่าเมื่อเายอมปล่อยมือให้เป็นอิสระ
มือหนาระาสูทัวนอเวี้ยลพื้นาม้วยเนไทและเสื้อเิ้ที่หลุออไปาร่าายเาิๆ
าลมโเบิว้ามอสัส่วนร่าายอันสวยามลัวอเาที่เหมือนนออำลัายประำ แ่เาเป็นนัธุริเอาเวลาที่ไหนไปออำลัายให้มันสวยามเ็มไป้วยมัล้าและิแพแบบนี้
"เพราะเธอ้อเือร้อนนหาทาออไม่เอแบบันไล่ะ"
*******************
ยัไ่อน้าาาาาา หนูพลอยะโนาบอนนี้ป่าวน้ออออออ เ้าิว่าาบนะ หรือไม่าบ อุ๊ย้อาบสิ อืม... ไม่หรอ หรือว่าาบ แล้วะเอิว่ายัไล่ะ โนาบป่าววววว เฮียแหื่นน้าาาาาา ถ้าโหไปหน่อยเ้า็ออภัยน้า
ะเอ เ้าพิมพ์ผิรไหนบอเ้า้วยนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น