คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : สามวันก่อนเกิดเหตุ
16 & 18 ลุ้นรักวุ่นให้ตรงใจ
สามวันก่อนเกิดเหตุ
เมื่อ 3 วันก่อนเกิดเหตุ ณ คฤหาสน์ของตระกูลนาเอฮิสะ
คุณชายนาโอยูกินั่งเผชิญหน้ากับสมาชิกครอบครัวตัวเองอันประกอบไปด้วย
หัวหน้าตระกูล ท่านพ่อของเขาเอง คุณฮิโรยูกิ กับภรรยาของเขา คุณ คาโอรุ มารดาของเขาเอง
และที่ขาดไม่ได้คือ หัวหน้าของหัวหน้าครอบครัวอีกที คุณ
สุดยอดเผด็จการ ที่ทุกคำสั่งคือประกาศิต ทุกคนห้ามขัด
ตอนนี้เขาถูกเรียกมาพบเพื่อรับฟังมติที่คณะรัฐบาลออก..เอ้ย ท่านประมุขออก
กระดาษหนึ่งใบขนาดเอสี่ถูกยื่นให้เขาดูโดยคุณแม่ของเขาเอง
“นี่ จ้ะ หนูเรอิ”
ผมมองรูปที่แม่วางบนโต๊ะแล้วผลักมาทางเขาอย่างผ่านๆ เขามองเห็นยัยหน้าจืดญาติห่างๆ..ห่างมากเพราะเป็นคน
ในตระกูลสาขาไม่ใช่ตระกูลหลัก ยัยจืดนี่เป็นลูกศิษย์ของคุณย่าได้ข่าวว่าหล่อนมาเรียนมารยาทกับคุณย่าทุกๆปิด
เทอม ผมเคยเห็นประมาณ 2-3ครั้งแบบผ่านๆและไม่เคยได้คุยกันสักครั้ง
“ทำไมครับ ให้ผมดูรูปยั..เอ่อผู้หญิงคนนี้ทำไมครับ?”
ใบหน้าทุกคนดูมีเลศนัยแปลกๆ คุณแม่มีสีหน้ากระอักกระอ่วน คุณพ่อถอนหายใจช้าๆและคุณย่าที่นั่งเงียบๆ
ผมตัดสินใจพูดต่อขึ้นมาทำเลยบรรยากาศที่เงียบราวกับป่าช้านี้เอง
“นี่เรากำลังปรึกษาเรื่องงานวันเกิดผมในอีกสามวันข้างหน้าไม่ใช่หรือครับ”
“ก็ใช่อยู่หรอกนะแต่พวก เรา จะจัดงานอีกอย่างเพิ่มมาด้วย” ผมเพิ่งได้ยินเสียงพ่อพูดขึ้นมาเป็นประโยคแรก
หลังจากที่ปล่อยให้แม่พูดเรื่องงานเลี้ยงวันเกิดที่จะจัดให้ยิ่งใหญ่ที่สุดเพื่อทายาทคนเดียวของตระกูลนาเอฮิสะอย่าง
ผมอายุครบ 16 ปี ซึ่งทางตระกูลถือว่าเป็นผู้ใหญ่แล้ว และจะมีสิทธิ์มีเสียงในการบริหารงานในบริษัท
NA.Group บริษัทยักษ์ใหญ่ที่ทำธุรกิจด้านคอมพิวเตอร์ซึ่งมีพ่อเขาเป็นประธานบริษัทนี้
ผมนึกเฉลียวใจ “เรา”ที่พ่อพูดถึงคงไม่มี “ผม”อยู่ในนั้น
รูปผู้หญิงกับงานที่เพิ่มขึ้นมา????
“งานอะไรครับ..เอ๊ะ รึว่า?พ่อกับแม่คิดจะจัดงานจับคู่ดูตัวให้ผม”คุณชายนาเอฮิสะเอ่ยดักคอ
“เปล่า ย่าไม่ได้จัดงานดูตัวให้แกหรอก” คำพูดของย่าทำให้ผมโล่งขึ้นมาหน่อย...หน่อยจริงๆครับ
เพราะย่าพูดต่อว่า
“ย่าจะจัดงานแต่งงานให้แกต่างหากล่ะ”
พรวดดดดดดดด!!!
น้ำชาที่ผมเพิ่งจะยกใส่ปากพุ่งพรวดออกไปปะทะกับใบหน้าหล่อเหลาคมคายของพ่อผมทันที
“ขอโทษฮะพ่อ ย่าว่าอะไรนะครับ” ผมหันไปทางย่าทันทีโดยมีสีหน้าไม่เชื่อสิ่งที่ย่าพูดออกมา
ปล่อยให้คุณแม่หยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดใบหน้าของสามีที่รัก
คุณย่ามีสีหน้าระอาสุดๆ
“แกได้ยินยังไงก็หมายความอย่างนั้นแหละ”
“อ่ะ..”
เฮ้ย แต่งงาน แต่งงาน จะบ้าเรอะ หนุ่มโสดใสหล่อสุดๆอย่างผมกำลังจะอายุ 16 ปีเท่านั้น
ท่านผู้อ่านครับ 16 ปีไม่ใช่ 26 ปีนะครับ ผมยังไม่ทันจะใช้ชีวิตวัยรุ่นให้คุ้มค่าเลยนะ
แล้วเรื่องอะไรผมจะต้องมาแต่งงานด้วย...แถมแต่งกับ..
(สายตาของผมเหล่ไปยังภาพเอสี่ที่ตอนนี้ยังนอนอยู่บนโต๊ะญี่ปุ่นและเต็มไปด้วยหยดน้ำชาที่ผมพ่นออกจากปาก)
ภาพหญิงสาวที่แก่กว่าผมหลายปี ใส่แว่นทำหน้าตาเฉยชาสิ้นดี ...
นี่มันภาพดูตัวนะครับ หล่อนหัดยิ้มซะบ้างสิ ผมนึกค่อนขอดในใจ
ยัยป้าที่ใส่กิโมโนเดินไปเดินมาอยู่กับคุณย่าของผม
โอย ไม่เอานะ แต่งกับยัยแก่จืดชืดไร้เสน่ห์เนี่ยนะ ไปตายยังง่ายกว่า
16 ปีของผม???ไม่น่า ผมจะไม่ยอมทำตามคำสั่งคุณย่าผมเด็ดขาด หัวเด็ดตีนขาดก็ไม่ยอม!!
“คุณย่าครับ ผมเพิ่งจะอายุ 16 ปีเองนะครับคงแต่งงานกับผู้หญิงในรูปไม่ได้หรอกครับ”
รอยยิ้มเป็นต่อของผมไม่ได้ทำให้คุณย่าผมหน้าเสียแต่อย่างใด
ความสงบนิ่งของคุณย่าทำให้ผมเองรู้สึกใจเสียเสียเอง..
รู้สึกคล้ายๆว่า จอมเผด็จการของบ้านเตรียมทุกอย่างไว้พร้อมแล้ว
เหลือเพียงจับผมมัดและยัดใส่งานแต่งที่หรูเลิศก็เป็นอันเสร็จพิธี
“ฉันกับพ่อแม่แกเซ็นใบอนุญาตยินยอมให้แกแต่งงานเรียบร้อยแล้ว”
“อุ..” ผมพูดอะไรไม่ออก ตอนนี้หัวมันตื้อไปหมด...โธ่เว๊ย ทีตอนจำเป็นสมองดันสั่งการช้า
ให้มันได้แบบนี้สิ ตอนนี้ผมได้แต่จ้องตากับเสนาธิการปีศาจแห่งตระกูล คุณ นาเอฮิสะ โทโมเอะ เท่านั้น
“สรุปว่าแกต้องแต่ง”เสียงจากคุณย่าฟังคล้ายเสียงปีศาจที่ตะโกนก้องใส่หูผม มันดังซ้ำ แอคโค่ไปเรื่อยๆ
“แกต้องแต่ง แกต้องแต่ง แกต้องแต่ง ต้องแต่ง ต้องแต่ง ต้องแต่ง แต่ง แต่ง หึหึหึ”
ผสมผสานด้วยเสียงหัวเราะหึหึหึแบบตัวร้ายในละครน้ำเน่าที่ย่ากับแม่ชอบดูก็ทำให้ผมประสาทเสียแล้ว
บรรยากาศโดยรอบในห้องดื่มน้ำชาเต็มไปด้วยความเคร่งเครียดราวกับมีสายฟ้าเปรี๊ยะๆแล่บไปมาระหว่างเขาและ
คนอื่นๆ สายลมเย็นพัดเรื่อยเข้ามาในห้องขนาด 10 เสื่อแห่งนี้แต่ไม่อาจช่วยพัดเอาความร้อนระอุออกไปจากห้อง
นี้ได้ แก้วชาทั้ง 4 ใบตั้งอยู่บนโต๊ะจนน้ำชาในนั้นเย็นชืดแล้วเย็นชืดเล่า แต่ไม่มีใครแตะต้องมันเลย
ทุกคนกำลังนั่งจ้องหน้าเขาอย่างคาดคั้นคำตอบ แต่ละคนมีสีหน้าอาการที่แตกต่างกัน
ท่านพ่อมีสีหน้าเบื่อๆในขณะที่ท่านแม่เป็นคนเดียวที่มีสีหน้าเห็นอกเห็นใจเขา และสุดท้าย
ท่านย่า ใบหน้าสงบนิ่งที่สุด แต่เขาดูออกมันเป็นความสงบก่อนที่พายุจะเกิดแน่ๆ
เด็กหนุ่มผู้มีใบหน้าใสเกลี้ยงเกลาแถมยังหล่อเหลาราวกับเทพบุตรตัวน้อยสูดลมหายใจเข้าปอดเต็มที่
และประกาศเจตนารมณ์ที่ชัดแจ้งของตัวเองออกมาให้ทุกคนได้รับรู้
“ผมไม่แต่งครับ” เสียงใสดังฉะฉาน
“อืม ดี หนักแน่นดี” เสียงชมเชิงประชดออกมาจากคุณย่ายังสาว
“หัดเป็นคนหนักแน่นอย่างนี้แหล่ะ ดีแล้ว” ความเรียบในน้ำเสียงทำให้ผมคาดเดาใจคุณย่าไม่ถูก
ผมทราบดี คุณย่าไม่ใช่คนที่ยอมอะไรง่ายๆ แกกำลังจะมาไม้ไหนกับผมกันแน่
นาโอยูกิมองคุณย่า สบตาอย่างตรงไปตรงมา ประสานสายตาอย่างไม่เกรงกลัว
เขากำลังพยายาม “อ่าน” ผู้เป็นย่าอยู่
“ในเมื่อแกไม่แต่ง เงินค่าใช้จ่ายที่เอาไปใช้ในแต่ละเดือนก็อย่าเอาเลย”
“ถึงอย่างนั้น ผมก็ขอยืนยันไม่แต่งอยู่ดี”
ไม่มีเงินเดือนเขาก็ยังมีบัญชีเงินฝากส่วนตัวที่สามารถอยู่ได้โดยไม่เดือดร้อน
“เงินฝากส่วนตัวของแก ฉันก็ยังต้องยึด” หึ คิดจะฝ่าฝืนคำสั่งฉันงั้นเรอะ? รู้จักย่าน้อยไปแล้ว นาโอยูกิ
คุณชายน้อยแห่งตระกูลนาเอฮิสะนิ่วหน้าอย่างแรง
“คุณย่าไม่มีสิทธิ์ยึดเงินในบัญชีผมครับ”
“ทำไมไม่มีสิทธิ์ในเมื่อฉันเป็นคนให้เงิน ส่วนพ่อแกเป็นคนฝากให้ ที่สำคัญ
ในบัญชีนั้นระบุให้แกอายุครบ 20 ปีบริบูรณ์ถึงจะใช้เงินจำนวนนี้ได้”
สีหน้าที่ถือไพ่เหนือกว่าของคุณย่าทำให้เขาขัดตาขัดใจยิ่งนัก
“คุณย่า นี่จะบังคับผมให้ได้ใช่มั้ยครับ”
“อืมม์” ผู้สูงวัยตอบได้ง่ายดายยิ่งนักพร้อมกับโปรยยิ้มหวานจ๋อยมาให้หลานชายสุดโปรด
นาโอยูกิผุดลุกขึ้นทันที เขาเดินออกไปจาห้องชงชานี้ด้วยความรู้สึกอยากไปให้พ้นเรื่องบ้าๆนี่เหลือเกิน
“จะไปไหนน่ะ นาโอยูกิ” เสียงแม่ดังไล่หลังมาแต่มันไม่อาจทำให้ผมเปลี่ยนใจได้
“ไม่ต้องตาม คาโอรุ” โทโมเอะสั่งลูกสะใภ้ที่กำลังจะลุกตามลูกไป
“เดี๋ยวมันก็ต้องกลับมาเอง” ยิ้มของผู้สูงวัยแฝงไว้ด้วยเลศนัยบางประการ
เสียงปรบมือดังขึ้น 2 ครั้งและตามมาด้วยเสียงโวยวายที่ถูกขัดขวางของคุณชายน้อย
สักพัก SP.( security police ) บอดี้การ์ดที่จ้างมาราคาแพงของตระกูลก็หอบหิ้วร่างของนาโอยูกิกลับมาที่เดิม
“สำหรับฉัน ไม่มีคำว่าปฏิเสธ นาโอยูกิแกเตรียมตัวเป็นเจ้าบ่าวได้เลย” สิ้นคำสั่งสูงสุดของจอมเผด็จการ
ท่านย่าและสมาชิกก็เดินจากไป ทิ้งปัญหาหนักหน่วงให้ไว้คุณชายน้อยหนักใจ
...................................................................................................
เรื่องแรกอ่ะค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ ขอเมนท์เป็นกำลังใจด้วยนะคะ
ความคิดเห็น