ยัยสาวเฮี้ยวกะนายตัวร้าย

ลำดับตอนที่ #3 : - 3 - สัญญาทาส !?

                                                                       3

และแล้วก็ผ่านมาได้ 4 วันที่ฉันต้องอดทนกับไอตานี่ ทุกอย่างต้องตามใจมันหมด -_-++ แถมเป็นทาสให้มันอีกต่างหาก ให้ตายเหอะ ให้ฉันได้บัตรคอนเสิร์ตก่อนเถอะ นายตายแน่ !!

    "มินวอน วันนี้วันเสาร์ไปเที่ยวกันนะ"

    "ไม่อยากไป"

    "v___v+"  4 วันแสนยาวนานยังผ่านมาได้ อีกแค่ไม่กี่ชั่วโมงน่า....พุทโธๆ

   "ไปกันเถอะนะ ^__^;;"

   " 4 วันนี้เธอแปลกๆไปนะ เป็นไรมากเปล่า ?"

  "เปล่าหนิ" ช่ายย 4 วันฉันเป็นนางฟ้ามาตลอด แต่อีกไม่กี่ชั่วโมงชั้นจะกลายร่างไปฆ่านาย !!!! -_-+++

   "งั้นไปก็ได้ รอแปป" เขาพูดแล้วลุกขึ้นไปเปลี่ยนชุด

  สักพักเขาก็ออกมา..พร้อมกับชุดเสื้อแขนสั้นสีน้ำเงิน แล้วใส่เสื้อแขนยาวสีเทาทับอีกตัว พร้อมกับกางเกงยีนส์หลวมๆ >___< นี่แหละ โอ้ววว ! ผ่านการเทสฉลุยแน่ +___+

แล้วพวกเราก็กระดึ๊บออกจากบ้าน ไปที่ร้านอาหารย่านนัมแดมุน ฉันบอกกับเขาว่าฉันอยากกินร้านนี้แต่ความจริงยัยผู้จัดการนัดไว้ร้านนี้ต่างหาก +O+

   "ทำไมต้องใส่แว่นอย่างกะตาปั๊กเป้า แล้วใส่หมวกขนาดนั้นอ่ะ ?"

  "มันเป็นรสนิยมการแต่งตัวของฉันย่ะ"

  "เหรอ...อ"

  "-*- ;"

เรา 2 คนเดินเข้ามาในร้านก็พบยัยผู้จัดการนั่งรอที่โต๊ะ ริมในสุด ยัยนั่นทำตาลุกวาวแล้วถอดแว่นออกมาเช็ดพลางใส่มันเข้าไปใหม่เมื่อเห็น มินวอน -*- เว่อร์หวะ -0-

 "สุดยอด! เยี่ยมมากฮันยอง เธอนี่เก่งจริงๆหาคนหล่ออย่างงี้ได้ นั่งก่อนๆๆ" ยัยผู้จัดการพูดเมื่อเรา 1 คนเดินเข้าไปใกล้

 "เฮ้ย ยัยแว่นนี่ใคร ?" มินวอนกระซิบถามฉัน

 "อ๋อ...ฉันลืมบอกไปหนะว่าฉันนัดเพื่อนเอาไว้ด้วย"

 "กระซิบอะไรกันอยู่จ๊ะ นั่งลงๆ"

 ฉันหยิกหลังบังคับให้นายมินวอนนั่งลงแล้วยิ้มเจื่อนๆให้ผู้จัดการ

  "สวัสดีจ๊ะ ฉันชื่อ ฮาจูฮี เป็นผู้จัดการของ ฮันยองจ๊ะ"

  "ผู้จัดการ ?" เขาพูดทวนคำแล้วแล้วหันมองฉันกับผู้จัดการมหาโหดจูฮีสลับกัน

  "อ้าว ! ก็เป็นผู้จัดการส่วนตัวของฮันยองไง"

  "ผมรู้ แต่ทำไมฮันยองต้องมีผู้จัดการส่วนตัว ??"

  "ก็เพราะ ฮันยองเป็นนางแบบที่กำลังรุ่งและพุ่งสุดๆของตอนงี้ไงจ๊ะ"

เมื่อมินวอนรู้เรื่องแล้วเขาก็หันมามองฉันแล้วบอกทางสายตาว่า 'เรามีเรื่องต้องคุยกัน' T_T  'ฉันขอโทษที่ไม่ได้บอก' ฉันส่งสายตากลับไปมั่ง แต่เขาส่ายหัวแล้วหันกลับไปหายัยผู้จัดการจอมแฉจูฮี

  "แล้วนี่มีอะไรที่ผมไม่รู้อีกไหม ?"

   "อ๋อ คงไม่มีแล้วหละมั้ง เพราะฉันคิดว่าฮันยองบอกเธอแล้วเรื่องนายแบบ"

   "นายแบบ!?"

  "ใช่จ๊ะ"

  "จะไปไหน ฮันยอง!!!-_-+" มินวอนเอื้อมมือมาจับชายเสื้อฉันไว้ T_T

  "ฉะ ...ฉันไม่ได้หนีนะ ฉันจะไปห้องน้ำ"

  "ไม่ต้อง นั่งลง"

  "T_T" ฮือๆ นี่ฉันจะตายก่อนได้ไปดูคอนเสิร์ต ซุปเปอร์ จูหน่อย รึเปล่าเนี่ยย ..TwT

  "อ้าว ฮันยองยังไม่ได้บอกหนุ่มน้อยคนนี้อีกเหรอ ?"

  "=_=;;"  ไอผู้จัดการโง่ ถ้าบอกแล้วมันคงไม่นั่งหน้าเอ๋อ งี้หรอก -0-;;;

  "งั้นฉันจะบอกให้นะ คือพี่ให้ฮันยองช่วยหานายแบบเพื่อมาถ่ายโฆษณาตัวใหม่ของรถจักรยานยนต์ยี่ห้อหนึ่งหนะ แล้วเราก็นัดเทสต์หน้ากล้องกันวันนี้ แล้วฮันยองก็พาเธอมาไงจ๊ะ หนุ่มน้อย ^__^"

  "นี่คือเหตุผลที่เธอทำดีกะฉันตลอด 4 วันใช่มะ ?" เขากระซิบใส่หูฉัน

  "ช่วยฉันหน่อยเถอะน่ะ  คือๆๆ ถ้าฉันไม่ช่วยหาทางบริษัทก็จะไล่ฉันออก ฮือ ๆๆๆ" โอ้วว เป็นคำแก้ตัวที่ดีมากฮันยอง ^O^ !

  "จริงอ่ะ"

  "อื้อ ๆๆ" ไอเดียเจ๋งเป้งงงง ~!

  "พี่ก็ไม่หน้าบังคับฮันยองนี่ครับ ถ้าเธอไม่อยากทำทำไมต้องไล่เธอออกจากบริษัทด้วย"  ไอเวน T_T ฮือออ

  "บังคับ ? เปล่าบังคับนะจ๊ะ พี่แค่บอกฮันยองว่า ถ้าช่วยหานางแบบจะให้บัตรคอนเสิร์ตซุปเปอร์ จูหน่อยระดับVIP ให้เท่านั้น แล้วท่าเขาไม่ทำก็ไม่มีใครไล่เขาออกด้วย"

   "ฮึๆๆ หลอครับ งั้นผมขอคุยกับฮันยองเป็นการส่วนตัวหน่อยน่ะครับ ฮึๆ -_-+" 

 กร๊าก....ก มันต้องฆ่าแล้วหมกศพฉันแน่เลย T^T อย่าให้นะพี่ผู้จัดการสุดสวยยยย ToT

   "อ๋อ ได้จ๊ะ"  ไอผู้จัดการเฮงซวย T^T

  "มานี่......." เขาจับข้อมือฉันให้ลุกขึ้นแล้วลากฉันออกมานอกร้าน

กรี๊ด.......ด เขาต้องควักมีดออกมาจ้วงท้องแล้วปาดคอหอยแน่เลยยย T_T ช่วยยด๊วยยย แงๆๆๆ

  "เธอ" มินวอนเรียกชื่อฉันทำให้ฉันสะดุ้งเฮือก...ก ฮืออ ดวงกุดจริงช้านนแงๆๆ

  "อย่าๆๆๆ อย่าฆ่าฉันนะ อย่าๆๆๆ T___T ฮือออ ถ้านายฆ่าฉันฉันจะมาหลอกนายนะ !"

  "ฮึ๊ยย ย ถ้าเธอไม่หยุดร้องเธอได้ตายแน่"

  "TxT"

  "เฮอะ เธอเห็นไอบัตรคอนเสิร์ต ซุปเปอร์ จูซก ดีกว่าฉันใช่มั๊ยเนี่ย"

  "ใช่...(-_-)(_ _)(-_-)(_ _) เอ้ยย !!! ไม่ใช่ๆๆๆๆ(( (  >_<)(>_<  )(  >_<)(>_<  ) ))"

  "เหอะ ตกลงเธอจะเอาไงกะฉัน"

  "กะ...ก็แค่ช่วยเป็นนายแบบให้ฉันหน่อยนะ งานเดียวเองนะ ๆๆ T_T"

  "ถ้าฉันทำเธอจะมีอะไรตอบแทน ??"

  "อะไรก็ได้ >_< พูดงี้นายจะทำเรอะ ?"

  "ใช่แต่ต้องมีค่าตอบแทนน่ะ แล้วเธอก็บอกแล้วด้วยว่าอะไรก็ได้"

  "อื้อ ๆๆๆ"

  "งั้นโอเคฉันจะเป็นนายแบบให้เธอเอง ! แต่อย่าลืมที่เธอสัญญานะ"

  "อื้อ ๆๆๆ ไม่ลืมๆๆ >___<" กรี๊ด......ด บัตรคอนเสิร์ต ซุปเปอร์ จูหน่อยระดับ VIP เป็นของช้านนแล้ววว ! เย้ ๆๆ !! เอ๊ะ ! แล้วฉันไปสัญญาอะไรกะนายมินวอนนะ...โอ๊ะ ชั่งเหอะ ซุปเปอร์ จูหน่อยๆๆๆ  >____<

และแล้วในไม่นานก็ถึงเวลาที่มินวอนจะไปถ่ายแบบ !! ตอนไปเทสต์หน้ากล้องเขาผ่านฉลุยอย่างงดงาม ส่วนยัยผู้จัดการก็ได้โบนัทไปด้วย ! ชิ ! นี่มันฝีมือฉันตะหากเว่ยยย !! ส่วนฉันก็......ได้บัตรคอนเสิร์ตของซุปเปอร์ จูหน่อยก็จริงแต่...มันมีที่ประเทศไทย !!!! T______T แล้วฉันจะไปไงฟะเนี่ย !? ฮือ ๆๆๆ ไอผู้จัดการโกง !

  "โถ่ ฮันยองยังไม่หายโกรธพี่อีกเหรอ ?" ยัยจูฮีผู้จัดการโกง เอ่ยถามฉันเมื่อฉันย่างเข้ามาในสตูดิโอเพื่อมาดูการถ่ายแบบของมินวอน

   "จะให้หายกันง่ายๆได้ไงหละ"

   "แหม พี่ก็ลืมบอกไปว่าเค้าจัดกันที่ประเทศไทย โฮะๆๆ โทษทีนะจ๊ะฮันยอง"  ยัยจูฮียิ้มอย่างมีความสุขและเดินจากไป....

   T___T ฉันน่าจะเอะใจตั้งแต่แรก บัตรคอนเสิร์ตนักร้องดังๆ หล่อๆ กิ๊ก ๆ ขนาดนี้มันไม่มีทางยกให้ฉันหรอก นอกจากมันจะไปดูไม่ได้ โถ่เว้ยยย ! ฮืออออ ๆๆ ทำไมชีวิตฉันขาดทุนงี้ฟะ !?

  "อ่าว ฮันยองสวัสดีจ๊ะ ไม่ได้เจอกันตั้งนานนะ" พี่ชั่งแต่งหน้ากระเทียมเดินมาทักฉัน

  "ค่ะ"

  "แล้วเมื่อไหร่จะรับงานถ่ายแบบหละ ? งี้แฟนๆไม่รอแย่เหรอจ๊ะ ?"

  "ตอนนี้ประกาศไม่รับงานไปแล้วว่าจะไม่รับงานจนหว่าจะปิดเทอม แฟนๆก็เข้าใจค่ะ"

  "อื้มจ๊ะ งั้นเดี๋ยวพี่ไปดูนายแบบก่อนนะ เห็นว่าหล่อมากๆๆๆเลยหนิ กรี๊ดดด งั้นเดี๋ยวเจอกันน่ะจ๊ะ"

  "ค่ะ =_=;;;"  น่าสงสารมินวอนจะเสียตัวให้กระเทยไม๊เนี่ย -0-;;

ตอนนี้มินวอนถูกแต่งตัวอยู่ในห้อง ส่วนฉันก็นั่งอุดอู้อยู่ที่เก้าอี้ =_=;;

   "มาแล้วจ้านายแบบของเรา" นังจูฮีขี้โกงพาตัวมินวอนออกมาจากห้อง

   "OoO"  กรี๊ดดดด.....ด ทำไมหล่องี้ฟะ !?  >____< โอ้วว มาย ก๊อดดด ....! เสื้อสีขาวกะเสื้อเชิ้ต แนวHip-hop นิด ๆๆ >___< โอ้ววๆ งี้แกโดนฉัน เอ้ย ! กระเทยตุ๊ยแน่ >O<;;

   "=_= ว่าไงยัยบื้อ มองไร ?" เขาหันมาพูดกับฉัน

  "ฮึ๊ยย -*-;" ดีนะยังไม่ได้ชม หน้าตาดีแต่ปากเสียชะมัด

  "ฮึ๊ยไร อย่าลืมสัญญาที่ให้ไว้หละ"

  "=_= อื้อ" สัญญาไรไม่รู้แต่มันทวงฉันมาตั้งแต่ตอนที่ไปเทสต์หน้ากล้องจนถึงถ่ายจริงแล้วเนี่ย - -^^

  "ไปๆๆ ได้แล้วจ๊ะ ฮิๆๆ" ยัยจูฮียิ้มน้อยยิ้มใหญ่พลางจับมือมินวอนไปยืนหน้ากล้อง โห่ แต๊ะอั๋งนี่หว่า ชิ !

แล้วฉันก็ดูนายมินวอนถ่ายโปสเตอร์โปรโมทรถจักรยานยนต์ +__+ ยิ่งดูก็ยิ่งหล่อวะ

  "อ่าวนี่นายแบบยูจางซองยังไม่มาเรอะ ?" ยัยจูฮีตระโกนถามคนอื่นๆ แต่ทุกคนก็ได้แต่ส่ายหน้าไปมา

เอ๊ะ ! เดี๋ยวก่อนน่ะ นายแบบวัยรุ่นพุ่งกระฉูดยิ่งกว่าเลือดกำเดาอย่างยูจางซองจะมาถ่ายแบบด้วยเหรอเนี่ย !! OoO ! ทำไมฉันไม่รู้ก่อนฟะ ดูดิ๊ ยังไม่ได้ไปเตรียมตัวเข้าร้านเสริมสวยเลย  =O=;;

ผลั่ก ~~ เสียงประตูสตูดิโอเปิดออก พร้อมด้วยแสงสว่างเจิดจรัด มีเงาผู้ชายยืนจังก้าอยู่หน้าประตู ....

   "ขอโทษครับ ผมมาสายไปนิดนึง"  ผู้ชายหน้าตาหล่อเฟี้ยวววที่คุ้นหน้าคุ้นตาพูดขึ้น

   "อ่ะจ๊ะ ๆ ไม่เป็นไรเข้าห้องแต่งตัวเลยนะ ^_^;;;" ยัยผู้จัดการพูดแล้วผายลม เอ้ย ! ผายมือนำทางให้ยูจางซอง เขาเดินตามไปเข้าห้องแต่งตัว ... เมื่อประตูห้องแต่งตัวปิดลงก็มีเสียงกระซิบกระซาบดังขึ้น....

    "หล่อก็จริงนะ แต่เป็นงี้เรื่อยเลยอะ"   เหล่าชั่งแต่งหน้าประเภท 3 เริ่มเปิดหูรูดซิปที่ปากกันใหญ่

    "ช๊ายยเท้อ...อ ! ดูหยิ่งๆไงไม่รู้เนอะ ฉันไม่ค่อยชอบหน้าเค้าเท่าไหร่อ่ะ"

    "นั่นสิ ! ชวนคุยบางทีก็ไม่คุยด้วยนะ"

O_O ไม่จริ๊งงงง ยูจางซอง พระเอกในดวงใจของช้านนไม่ใช่อย่างงั้นหรอกน่า ใช่ๆๆ ฉันจะฟังความข้างเดียวไม่ได้ ! แต่มันอาจจะจริง ......ไม่หรอกน่า ( ><)(>< )( ><)(>< ) เนอะ ๆๆ (-_-)(_ _)(-_-)(_ _) อื้อ ๆๆๆๆๆ

    "เธอนั่งรอจนประสาทไปแล้วเรอะ ?"  เสียงนุ่มละมุนแต่แฝงไปด้วยความหยาบคายดังขึ้นเหนือหัวฉัน

    "อะไรของนายไปถ่ายแบบของนายต่อไป๊ !!" ฉันโบกมือไล่นายนั่นแต่นายนั่นกลับมานั่งข้างๆฉันแทน =_=;;

    "รูปฉันถ่ายเสร็จหมดและ เหลือแต่ถ่ายคู่กับหมอนั่น" เขาพูดแล้วพยักเพยิดไปทางห้องแต่งตัว

    "+____+"   ฉันมองตามไปที่ห้องแต่งตัว ! โฮะ นี่ถ้าฉันมีตาเรด้ามองทะลุฝาพนังได้ก็ดีดิ >///< ฮุๆๆ กั่ก ๆๆๆ

   "=_=;; เธอคิดอะไรทะลึ่งๆอยู่หรือไง ?"

  "ใช่ เฮ้ยยย บ้านนายดิ =O=;; ฉันเป็นสาวเป็นนางนะเฟ้ยยพูดดีๆ =_=^^"

  "- - ฉันไม่คิดว่าเธอเป็นผู้หญิง"

  "-_-++" โห่เอ้ย ! ไอตาถั่วออกจะสะเด้งดึ๋งดึ๊ยยขนาดนี้ เชอะ !

และแล้วประตูห้องแต่งตัวก็ถูกเปิดออกพร้อมชายหนุ่มที่คงไม่ต้องบรรยายว่าหล่อแค่ไหน >____< โฮะๆๆ

  "ฉันไปก่อนหละ"  มินวอนหันมาพูดกับฉันพร้อมดันตัวเองให้ลุกขึ้น

  "อย่าลืมสัญญาหละ" เขาพูดทิ้งท้ายก่อนยักคิ้วให้ฉันข้างนึง ...โอ้ววว มันเท่มากเลยจอร์จ -0-

แล้วเขาก็ไปยืนถ่ายโปรเตอร์กะยูจางซอง เล่นเอาพวกชั่งแต่งหน้าและทีมงานที่เป็นผู้หญิงอดยิ้มจนแก้มแทนปริเพราะความหล่อไม่ได้ ...เรียกว่าความหล่อสูสี คู่คี่ แซงแยกนู้น เบียดแยกนี้ แหกโค้งแยกนั้น ม๊านนก็ตัดสินกันไม่ได้ >___< เป็นบุญตาแท้ๆ ที่ได้เห็น 2 หนุ่มหล่อมายืนคู่กันอย่างงี้ >O<

   พอถ่ายเสร็จพวกเขาก็เข้าไปเปลี่ยนชุดแล้วมินวอนก็เดินตรงมาที่ฉัน.....=_= สังหรณ์ใจไม่ดีชอบกลฟะ -*-

   "ฮึๆๆ ฉันถ่ายแบบให้เธอแล้วน่ะ"

  "อะ....อือ จ๊ะ แฮ่ๆๆ งั้นเรากลับบ้านกันน่ะจ๊ะ ^o^;;;"  ฉันลุกเตรียมชิ่งงง แต่มือยาวสาวได้สาวเอาจริงๆ ตามินวอนคว้าต้นแขนฉันไว้ แล้วยิ้มให้หน้ากลัวพิลึก T^T;;;

   "จะไปไหนเหรอ ? ^__^" 

   "กะ....กลับบ้านไงจ๊ะ ^o^;;;"

   "เหรอออ ?แล้วสัญญาของเราหละ ??"

   "สายัณต์  สัญญา เหรอจ๊ะ ??"

    "พูดอะไรของเธอ อย่ามาทำไก๋ ฉันจำได้นะว่าเธอบอกว่า ถ้าฉันยอมถ่ายแบบเธอจะยอมให้ฉันทำอะไรเธอ

ก็ได้"

    "=O= ...ยะ....อย่านะ อย่าขืนใจฉันเลย ฮือ....อ ฉันต้องเก็บความเวอร์จิ้นไปให้สามีฉันนะ แล้วตอนนี้ฉันยังไม่มีกะทั่งแฟนเลย อย่าเลยนะ ฮือ......อ TOT"

    "บ้านเธอสิ เอาไว้ให้ไดโนเสาร์บุกโลก ฉันก็ไม่ทางทำหรอก =_=;;"

   "แล้วนายต้องการอะไรจากฉันหละ -0-;"

    "ตามมานี่"

เขาฉุดกระชากฉันให้ไปที่รถแล้วยัดฉันลงไป T__T แล้วบึ่งรถแบบพายุไปที่ไหนสักแห่ง ...เมื่อถึงที่หมายเขาปล่อยฉันลงจากรถแล้วมันก็ทำให้ฉันต้อง ตะลึง ตะลึง ตะลึง !

      "ร้านขนมเค้ก OoO"

     "อื้อ...อ ยืนบื้อไรอีกหละ เค้าไปเซ่" เขาเริ่มออกคำสั่ง - -* ชั่วร้ายกล้าตระคอกใส่สาวน้อนน่ารักอย่างฉันเรอะ ! T^T

  "ฉันก้าวเค้าไปในร้านแล้วนั่งโต๊ะติดริมหน้าต่าง"

   "อยากกินไรก็สั่งเส๊ะ"

   "- -^ นายเลี้ยงปะหละ ?"

   "งกจริง เออใช่ฉันเลี้ยงนะ"

   "งั้นเอา....คัสตาร์ดเค้ก แล้วก็เค้ก วนิลา สตอเบอร์รี่ ช็อกโกแลต กาแฟ บลูเบอร์รี่ แล้วก็หน้านื้ทั้งหน้า

 แค่นี้แหละ" ฉันปิดเมนูแล้ววางไว้บนโต๊ะ

   "=_= ฉันเดาว่าถ้ามีรสทุเรียนเธอก็จะสั่งใช่มะ ?"

  "=_=;;" 

  "เอาอย่างที่เธอสั่งอะครับ"  เขาหันไปพูดกับพนักงานที่ได้แต่ทำหน้างงๆกับออเดอร์มหาปะรัยของฉัน

ที่ฉันสั่งมากขนาดนี้ไม่ใช่เพราะความตะกละน่ะ แต่เพราะฉันรู้สึกว่ามันจะเป็นอาหารมื้อสุดท้ายที่ฉันได้กินอย่างมีความสุขอ่าสิ T____T

ไม่นานเค้กก็ถูกยกมาเสิร์ฟจนเต็มโต๊ะ OoO โอ้วว ฉันสั่งเยอะขนาดนี้เลยเรอะ (แกสั่งเองยังไม่รู้อีกเหรอฟะ)

  "กินซะ" เขาพูดขึ้น - - * เอื๊อก.....ก ขนาดนี้กินไปฉันท้องแตกตายแน่เลย แค่เห็นยังแทบจะกระเดือกไม่ลง =_=;;;

   แต่ในเมื่อสั่งมาแล้วฉันก็ต้องกิน ! ถ้างั้นเสียดายของ - -^^ ฉันเริ่มกินเค้กสตอเบอร์รี่ก่อน ง่ำๆๆ -)3(-

ค๊อกแค๊ก ๆๆ เอี๊อกๆๆ อ๊อกก เฮ้อ.....อ และแล้วมันก็หมดไป 3 ชิ้น =_=;; 

   "เน่ๆๆ สานยาที่นายว่าคือไยหยอ" ฉันพูดในปากเต้มไปด้วยเค้กรวมมิตร ที่ตักมั่วๆยัดใส่ปาก

   "เธอต้องเป็นทาสของฉัน 7 วัน"

พรวดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ~~~~~~~~~~~~~~~~~

   "แค่กๆๆๆๆๆๆๆๆ"  ฉันตบหน้าอกตัวเอง อะไรกันเนี่ย T_T ฉันทนมา 4 วันกะว่าวันนี้เป็นวันสุดท้ายแต่ฉันต้องทนไปอีก 7 วัน กร๊าก................ก พระเจ้าค่ะ โปรดอย่าฆ่าหนูทางอ้อมเลยน่ะ T____T  แต่สิ่งที่พระเจ้ากลั่นแกล้งสาวน้อยตาดำๆอีกก็คือ.......

   "ฮึ่มมม -_-++++"  ฉันมองหน้าตามินวอนที่มีแต่เค้กรวมมิตรเต็มไปทั่วทั้งหัว หน้ายันไปถึงเสื้อผ้า แถมมีน้ำลายด้วย แหวะ –O- ;;

   "ขะ.....ขอโทษน่ะ T___T"

  "เพิ่มเป็น 10 วัน"

  "T_________________T"    พระเจ้าใจร้าย กลั่นแกล้งสาวน้อยน่ารักได้ลงคอ ! แกมันเป็นซาตานนายคิมมินวอน นายๆๆ T^T ฮือ.....อ ๆ

  "นี่คือสัญญาทาสของเธอ 10 วัน" แล้วเขาก็ยื่นกระดาษที่เขียนด้วยลายมือตัวเองเอาไว้

เนื้อหาก็มีแค่.... ฉัน จัฮันยอง (นายนี่เขียนชื่อให้เสร็จสรรพ) จะต้องเป็นทาสของนายคิมมินวอนเป็นเวลา 10 วัน ลงชื่อ .................................(มีช่องว่างให้ฉันเซ็นต์) 

  "เซ็นต์ซะ !"  เขายื่นปากกามาให้ฉัน เรียกว่ามันยัดใส่มือเลยอ่ะ =_=^^

 ฉันจำใจเซ็นต์ชื่อลงไปในนั้น T___T  ฮือ....อ ต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของฉันบ้างเนี่ยยย.....

เอ้ก อีเอ้ก เอ้กกกกก ~~~ ยัยโง่จีฮันยองเริ่มการเป็นทาสได้แล้วว ~~~~

    "หา ? =_=;;"  ฉันกระพิบตาถี่ๆ เฮ้ย - -! แล้วเสียงนาฬิกาปลุกของฉันกลายเป็นเสียงของตานั่นได้ไงฟะ !? เอาเสียงแสนไพเราะของฉันคืนมานะเฟ้ยย T___T  

ฉันพยุงตัวลุกขึ้นจากเตียงแล้วตรงไปอาบน้ำ เมื่ออาบน้ำเสร็จ .... มันมาแล้วไอปีศาจ T___T  

  "งานแรกของเธอคือ ไปเที่ยวสวนสนุกกับฉัน"

   "=O="   โถ่ งานสบายๆอย่างงี้ฉันไม่บ่นร็อก....ก  โฮะๆๆ

 ฉันพยักหน้าหงึก ๆ แล้วเดินไปที่รถ  แต่เขาวิ่งมาขวางไว้

  "อะไรของนาย - -^"

 "รถเมล์" เขาพูดสั้นๆแล้วเดินออกไปนอกบ้าน

 "เร็วเซ่ ! ช้าอย่างกะเต่า"

 "=O= ไอบ้....."

  "ทาสๆ"  เขาทวนคำแล้วยิ้มให้อย่างมีเล่ห์นัย

ฮึ๊ยยยย ย T___T  ข่มเหงกันเข้าไปรอให้พ้นสถานะนี้ก่อนเหอะ จะฆ่าหมกส้วมเลย คอยดู ! ฉันเดินตามเขาไปเรื่อยๆ จนถึงป้ายรถเมลืเราขึ้นไปนั่ง.....แล้วเราก็ถึงที่หมายยย...

  "โอ้ววสวนสนุก >__<"  ฉันวิ่งตรงไปที่เครื่องเล่นทันที

 "จาไปหนายย ???"  มันมาอีกแย้ววว ฮือ...อ ๆๆ

 "ไปเล่นเครื่องเล่นไง"

 "ฉันไม่ได้ให้เธอมาเล่นเครื่องเล่นน่ะ ฉันให้เธอมาทำงานต่างหาก"

 "OoO.....T___T" หนูว่าแล้วว ฮือ ๆๆๆ ว่ามันต้องไม่สบายอย่างที่คิดแน่ๆ

 "งานอะไร ?" ฉันกลั้นหายใจถามออกไป คงไม่เป็นงานที่พิเรนทร์หรอกใช่ไม๊ ? T___T

 "นี่" เขายื่นถึงอะไรไม่รู้ให้ฉัน ฉันรับมาแล้วเปิดออกดู …..OoO !!! ในนั้นมีอุปกรณ์น่าสยดสยองมากมายเช่น วิกผมยาวว...เลือดปลอม มือเละๆ เสื้อผ้าแบบสยองขวัญ แถมมีกระป๋องหนองปลอมด้วย...T__T ฉันต้องใส่มันเรอะ !  TOT

 "นายจะให้ฉันทำอะไรกันแน่เนี่ยย......T___T"

  "แต่งตัวเป็นผีแล้วไปหลอกคนในนู้น" เขาชี้มือไปทางบ้านผีสิง

  "หา ?? แล้วทำไมไม่ให้พนักงานเขาทำหละ"

  "ก็เพราะสวนสนุกนี่เป็นของพ่อฉันเอง ส่วนววันนี้พนักงานคนนั้นเขาลางาน ฉันเลยให้เธอทำเอง"

 โห ~ ไอรวย มันรวยขนาดนี้แล้วยังมาเบียดเบียนชีวิตฉันทำไมฟะ !? T___T ตกลงนี่ฉันต้องทำใช่ไม๊เนี่ยยย ....

   "รีบไปแต่งตัวเซ่"

   "ทำไมฉันต้องทำด้วยอ่ะ –O-!"

เขาชูแผ่นกระดาษสัญญาโง่เง่านั่นขึ้นมา .......

  "อย่าให้ฉันประจานเธอว่าเป็นคนไม่รักษาสัญญานะ !"

แล้วฉันต้องก้มหน้าก้มตาเดินไปเปลี่ยนชุดผีบ้านี่ให้ห้องน้ำ .....ฉันเปลี่ยนชุด แล้วใส่วิกปลอมนั่น ทาปาก ราดเลือดปลอมแล้วก็....เทหนองนั่นใส่ตัว~~ หยี~~ ใครมันทำวะเนี่ย โคตรเหมือนจริงเลย T___T

 แล้วเมื่อฉันก้าวย่างออกไปจากห้องน้ำ อย่างหวาด ๆ เพราะความสยองในตัวเอง พอออกมาแล้วก็เจอนายงี่เง่ายืนเต๊ะท่าอยู่ พอมันเห็สภาพฉันเท่านั้นอ่ะ มันก้ปล่อยก๊ากออกมาอย่างบ้าคลั่ง ฮึ๊ยๆๆๆ - -++ ไอสารเลวงี่เง่า ! -0-;;

  "ก๊าก.........ก ฮ่าๆๆๆๆๆ ตลกเป็นบ้า ทำไมเธอเหมือนจริงขนาดนี้ฟะ ฮ่าๆๆ"

   "พอได้แล้ว !!!" ฉันพูดแล้วอยากจะเคาะกระโหลกมันสักที แต่ติดอยู่ตรงที่ว่าตอนนี้ฉันตกอยู่ในสถานะทาสอ่าสิ T___T ฉันจึงจำใจย่างสามขุมไปที่บ้านผีสิงนั่น พอพนักงานเห็นก็ตกใจกันเป็นแถวๆเพราะว่านี่พึ่งจะเช้ามืดเอง =_=;; นี่ฉันหลงเหลือความเป็นนางแบบอยู่มั่งเปล่าวะเนี่ยย ! T___T

  เมื่อสวนสนุกเปิด......

ลูกค้าคนที่ 1 "ผีไรว่ะตลกเป็นบ้า"

ลูกค้าคนที่ 2 " เฮ้ย --*-- ผีเว่ย"

ลูกค้าคนที่ 3 "กรี๊ด.........ด ผีจริงๆๆๆๆ"

ลูกค้าคนที่ 4 " เอื๊อก.......ก เป็นลม"

แล้วในความชำนาญของฉันตอนนี้สามารถหลอกคนจนเป็นลมได้ ! มันน่ายึดเป็นอาชีพดีไม๊เนี่ย ท่าจะเจริญน่าดู =_=;; !

  "ฮือ....อ เหนื่อยเป็นบ้า"  ฉันบ่มพึมพำเมื่อก้าวออกมาจากบ้านผีมหาตะไรนั่น พอออกมาก็เจอนายขี้เก๊กนั่งเก๊กหลับอยู่ที่ม้านั่ง เล่นเอาสาวๆที่เดินผ่านไปผ่านมาจ้องเป็นตาเดียว ! โถ่ มานั่งอ่อยผู้หญิงอยู่ได้งี้มันต้องเจอ.........

  ฉันเดินอ้อมไปยืนข้างหลังม้านั่งแล้วตั้งท่าหลอกเต็มที่

  ติ๋ง........เสียงน้ำเหลืองหยดลงบนเสื้อของเขา ทำให้เขาตื่นขึ้น…..

   "แฮ่ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" ฉันถลกตาขึ้นแล้วแสยะยิ้มให้

   "เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย !!!! ผีๆๆๆ"  เขาสะดุ้งแล้วผลักตัวขึ้นจากม้านั่ง เมื่อได้สติเขาก็เริ่มบ่นๆๆใส่ฉัน ฉันจึงเอามือปิดหูไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเอาไอพวกเครื่องแต่งกายน่าสยดสยองออก

  
พอออกมาเขาก็พาฉันไปกินข้าวเย็น มันเป็นมื้อที่อร่อยสุด ๆๆ เพราะฉันเสียพลังงานในการหลอกคนไปทั้งวัน ! เมื่อกลับถึงบ้านฉันก็เข้านอนอย่างว่องไว เมื่อพรุ่งนี้ฉันต้องไปเรียนแต่เช้าอีก !

 อ่านแล้วช่วยเม้นต์หน่อยน๊า ^___^  เป็นกำลังใจให้ด้วยเน้อ >__<

 อ่านแล้วช่วยเม้นต์หน่อยน๊า ^___^  เป็นกำลังใจให้ด้วยเน้อ >__<

 อ่านแล้วช่วยเม้นต์หน่อยน๊า ^___^  เป็นกำลังใจให้ด้วยเน้อ >__<