ยัยสาวเฮี้ยวกะนายตัวร้าย

ลำดับตอนที่ #2 : - 2 - ตามล่าหานายแบบ !?

..

                                                         2

       ฉันกำลังเดินระโหงระเหงเพื่อที่จะกลับบ้าน เมื่อตอนพักนายนั่นก็เกาะฉันอย่างกะปลิง ทำให้ยัยกระสือพวกนั้นทวีคูณอาการฆาตกรที่มีต่อฉันเข้าไปอีก - - ^^

       "ยัยบื้อ!จะไปไหน" เสียงนี้ เอื๊อก.....ก ใครก็ได้ปามีดมาปาดคอฉันที  TT_TT ฉันไม่อยากได้ยินมันอีก !!

    "ยัยบื้อ ฉันเรียกไม่ได้ยินเรอะ ! อย่าบอกนะว่าทั้งบื้อทั้งหูหนวกอ่ะ"

       "-_-++++"

       "เฮ้ ! หูหนวกจริงด้วย ทำไมฉันต้องมาอยู่ร่วมบ้านกะคนหูหนวกน่ะ"

        "โอ๊ย !!! คำก็บื้อ 2 คำก็หูหนวก นายจะเอายังไงกะฉันกันแน่ !!!!!! - -+++++"

       "ก็แค่หันมาก็หมดเรื่อง"

      "แล้วนี่เธอกำลังจะไปไหน"

       "ก็กลับบ้านดิ!"

     "โห่ ! ยัยคนใจร้าย ฉันพึ่งมาที่นี่นะไม่คิดจะพาเที่ยวหน่อยเหรอ"

     "อยากเที่ยวก็ไปเอาเดะ - -+"

       "ชิ! ใจร้ายชะมัด ถ้าฉันหลงจะว่าไง"

       "นายก็เคยอยู่ที่นี่ตอนเด็กๆ - -;;"

     "ก็นั่นมันตอนเด็กๆนี่หว่า"

        แล้วนายนั่นก็ไม่พูดอะไรต่อ เขาคว้าข้อมือฉันแล้วลากไปที่รถของเขาหลังโรงเรียนอย่างรวดเร็ว - - ^ ข่มเหงกันชัดๆ T^T

     "ไปไหนดี~" เขาเข้ามานั่งในรถแล้วฮัมเพลงอย่างสบายใจ

       "ฉันไม่อยากนั่งรถไป" ใช่ๆ ฉันต้องล่อให้นายนี่จอดรถทิ้งไว้แล้วค่อยนั่งรถเมล์ไปพอเขาเผลอฉันก็แอบย่องกลับบ้าน >_< สุดยอดมากฮันยอง ! >O<

     "งั้นจะไปยังไง ??"

     "ก็นั่งรถเมล์ไปหนุกก่าเยอะ ^____^"

        "งั้นก็ได้ !" เขาเปิดประตูแล้วลงจากรถ ฉันรีบลงตามมั่ง กั่ก ๆๆ เสร็จแน่นายต้องถูกปล่อยเกาะ ! ^___^

    ฉันเดินนำเขาไปที่ป้ายรถเมล์ แล้วสักพักรถก็มา เรานั่งรถกันมาเรื่อยๆจนถึงตลาดนัมแดมุน ที่นี่คนเยอะ ทำให้แผนง่ายขึ้น !!!!

       "ฉันจะไปดูเสื้อผ้าร้านนู้นนะ"

       "อือ ไปด้วย"

       "ม่ายยด้ายยยย ! -0-;;"

       "ทำไมอ่ะ - -;;"

       "ก็...ก็ ..ก็มันเป็นของแบบผู้หญิ๊งงผู้หญิงงงงอ่ะ"

        "แล้วไง"

       อะไรจะเข้าใจยากขนาดนั้นฟะ !? สงสัยเพราะนายนี่อยู่แต่กะพ่อมาตั้งแต่เด็กๆมั้ง - -^^^^

        "ก็เพราะฉันอายอ่ะเส๊ะ -///-;;"

       "อ๋อ ๆ ฮะๆๆๆโอเคๆๆงั้นฉันไปรอร้านนู้นนะ" เขาชี้ไปทางร้านเสื้อผ้าผู้ชาย ซึ่งอยู่ไกลพอสมควร

       "โอ๊ะ อือ ๆๆๆๆๆ" ฉันผงกหัวอย่างกะคนบ้า ทำไมต้องคึกขนาดนั้นฟะ - -^^

    แล้วฉันก็เดินไปทางร้านเสื้อผ้าผู้หญิง ..... พอเข้ามาในร้านฉันก็แอบเหล่มองนายมินวอน อ่ะ ! เขาเข้าไปในร้ายเสื้อผ้าผู้ชายแล้ว งี้หนีเลยดีก่า ^___^ ฮี่ๆๆๆ 

    ขณะที่ฉันย่องออกจากร้าน(ย่องไมฟะ!?).......

          "น้องค่ะ วันนี้มีเสื้อโค๊ตออกมาใหม่นะค่ะ ลองดูไม๊ค่ะ"

          ฉันหันหลับไปตามเสียงเจอพี่พนักงานวัยรุ่น หน้าตาใส ยิ้มให้ฉัน

          "เอ่อ....ไม่ดีกว่าค่ะ"

         "เอ๊ะ ! นั่นน้อง จีฮันยอง ใช่ไม๊ค่ะ พี่ชอบผลงานน้องมากๆๆเลยน่ะ เดี๋วพี่จะลดราคาให้เป็นพิเศษเลย เข้ามาดูก่อนนะค่ะ"

        "เอ่อ.....คือ....." ฉันยังไม่ทันปฏิเสธอะไรพี่พนักงานก็ลากฉันเข้าไปในร้านแล้วยัดเสื้อโค๊ตสีชมพูใส่มือฉัน

        "เอาไปลองในห้องน่ะค่ะ พี่ว่าต้องเหมาะกับน้องแน่ๆเลย"

        "เอ่อ....ค่ะ" ฉันเดินปลงตกเข้าไปในห้องลองชุด

         ฉันลองสวมเสื้อดู ......... -_-^^…-_o….o_o …..OoO !!!!!!!

       โอ้วววว ...ไม่อยากเชื่อมันดูดี กรี๊ด ๆๆๆ ฉันเกิดมาเพื่อสิ่งนี้ >___<

        "เสร็จยังค่ะน้อง"

        "ค่ะๆ" ฉันเดินออกจากห้องด้วยความภูมิใจนำเสนอ >__<

        "ว้าววววว +v+ สวยมากๆๆเลยค่ะ เหมาะจริงๆด้วย"

        "^///^ แฮ่ๆๆๆ"

       "มีอีกหลายตัวเลยน่ะค่ะ"

       "OoO งั้นขอลองได้ไม๊ค่ะ"

       "ตามสบายค๊าาา...." แล้วพี่พนักงานก็ไปยกกองถูเขาเสื้อมาให้ฉัน >____<

 -----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

       "ขอบคุณมากน่ะค่ะ (_ _)" ฉันเอ่ยขอบคุณพี่พนักงานที่ลดราคาให้เยอะแยะทำให้ฉันมีถุงหิ้วพลุงพลัง เต็มไปหมด

       "ไม่เป็นอะไรค่ะ ^__^แล้วแวะมาใหม่อีกน่ะค่ะ" พี่พนักงานยิ้มให้ฉัน พลางถือกระดาษลายเซ็นที่ฉันเซ็นให้กับกล้องถ่ายรูปที่ถ่ายเอาไว้หลายใบ ...

        "ยัยบื้อ เธอใช้เวลาซื้อของไป 4 ชั่วโมงพอดี"

  เมื่อฉันก้าวย่างออกมาจากร้านก็เห็นมินวอนยื่ยเก๊กท่ารอฉันอยู่ - -^ แถมทักทายได้ไพเราะจริงๆ =_=;;;

        "แล้วทำไมนายไม่เข้าไปในร้านอ่ะ"

       "ก็เธอบอกเธอจะซื้อของผู้หญิงไม่ใช่เรอะไง"

        "=_=;;"   จริงอย่าที่มันพูดตกลงแผนหนีของฉันก็ล้มเหลวดิ - -;; แถมกลับได้เสื้อผ้ามาเต็มไม้เต็มมือ

        "มาฉันช่วยถือ"

        "นายเป็นสุภาพบุรุษขนาดนั้นเลยหรือ ?? - -;;"

       "อย่าพูดมากเธอจะตายเพราะภูเขาถุงพวกนี้อยู่และ"

        "ไม่ต้อง ฉันถือเองได้ -0-;"

        "ฮึ๊ยย อย่าลีลา" เขาพูดแล้วแย่งถุงไปจากมือฉัน อ๊าาาา... มีเขาเหมือนเครือบไปด้วยน้ำแข็ง  -O- เย็นชะมัด

         "ทำไมมือเย็นอย่างงี้อ่ะ"

       "เธอก็ลองแหกตาดูอากาศรอบตัวเธอเส๊ะ"

     -..- หืมม ...(._. )( ._.)(._. )( ._.) ว๊ายยย ทำไมหนาวงี้เนี่ยยย >__< คงเพราะฉันอยู่ในร้านที่ติดฮิตเตอร์เลยไม่หนาวมากแต่นายมินวอนยืนตากอากาศอย่างงี้ตั้ง 4 ชั่วโมง OoO !!!!  รู้สึกผิดชะมัด ...TT_TT

      "เธอเป็นอะไร ??" เขาพูดเมื่อสังเกตุเห็นสีหน้าฉัน ตอนนี้เรากำลังยืนรอรถอยู่...

      "เปล่าหนิ (_ _)"

       "เฮอะ ! เปล่าหนิๆ แต่หน้าเธอมันฟ้องอยู่ชัดๆ"

      "โอ๊ยย ... ก็บอกว่าเปล่าไง อ๊ะ !! รถมาแล้ว" ฉันตัดบทสนทนาด้วยการกระโดดขึ้นรถแล้วหันไปบ่นว่าเขาช้าอย่างกะเต่า  - - ^^^^

      พอเราลงจากรถเมล์เราก็ไปขึ้นรถของมินวอนที่จอดเอาไว้หลังร.ร.บนรถเราไม่ได้พูดอะไรกันทั้งนั้น .....เมื่อถึงบ้านฉันก็บึ่งไปที่ห้องนอนอย่างรวดเร็ว (_ _) ^ จนลืมไปว่าฉันยังไม่ได้กินเข้าเย็นเลยน่ะ ! TT_TT เพราะนายนั่นแหละ นายคิมมินวอน .... !

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    "ตื่นได้แล้ว - - ยัยขี้เซา !"

    "=_= งืมๆๆ -0- หาวว ..... คร่อก"

    "เฮ้ย ! ลุกขึ้นมานั่งแล้วนอนอีกทำไม !?" เขาจับฉันลุขึ้นนั่งแล้วเขย่าฉันไปมา @_@

    "โอ๊ยยย.....ย >__< ปวดหมองเขย่าทำไม =O="

   "นี่กี่โมงแล้วว - -เธอนี่บื้อจัง"

    "=_o….OoO!!!"

    "=_=;;;ไปอาบน้ำ ถ้าไม่อยากไปสาย"

    เขาโยนผ้าเช็ดตัวมาให้ฉันผืนนึงก่อนเดินออกจากห้องฉันไป - - ! เอ๊ะ แล้วเขาเข้ามาในห้องฉันได้ไงฟะ !? เฮอะ ชั่งเหอะ -O-^^^

    ฉันเดินดุ่มไปเข้าห้องน้ำแล้วอาบน้ำอย่างว่องไว ก่อนจะย่องออกมาจากห้องน้ำแล้วกระโดดเข้าห้องนอน -0-

   "เสร็จยังยัยโง่ !!!" มินวอนตระโกนเข้ามาในห้องฉัน

   "เกือบและๆ - -*"

    ฉันรูดซิปกระโปรงแล้วเช็กดูความเรียบร้อย โอ้วว โอเค ! แล้วฉันก็หยิบกระเป๋านักเรียนแล้วเดินออกไปหามินวอนที่ยืนข้างนอก

   "เรียบร้อย"

   "อ่ะ" เขาโยนแซนวิทมาให้ฉัน - -*

    "วางยาไว้อ่ะเสะ"

     "- -* เอาอะไรคิด ทำไมฉันต้องวางยาเธอด้วยหา !?"

    "โฮะ ใครจะไปรู้ -3-;"

    "ไม่กินก็เอามา"

    "เฮ้ย -*- ใครบอกไม่กิน ง่ำ" ฉันรีบยัดแซนวิทเข้าปากไปทั้งชิ้น -)3(- ง่ำๆๆๆๆ

    "- -;;;;"

    เขาเดินนำฉันออกไปข้างนอกบ้านแล้วไปรอรถเมล์ - - ที่โหว่งเหวงอย่างบกไม่ถูก

    "ทำไมฉันไม่เห็นนักเรียนสักคนอ่ะ"

    "ไม่รู้เส๊ะ - -;;" เขาตอบแล้วเกาหัวแกรกๆ -*-

     สักพักเหยื่อก็มา เอ้ย - * - คุณยายก็เดินมาเขาจึงหันไปถามคุณยาย

   "คุณยายครับวันนี้วันอะไรเหรอครับ"

      "อ้อ วันที่ 1 มีนาไงจ๊ะหนู ^__^"

     "OoO" หน้าฉัน

     "O_O" หน้าเขา

     "*วันกอบกู้อิสรภาพ !!!" แล้วพวกเรา 2 คนก็หันมาพูดพร้อมกัน -0- ;;

   แล้วทำไมฉันโง่อย่างงี้น้านี่มันวันหยุดชัด ๆ T_T พูดไปตานั่นโง่กว่าฉันอีกเพราะเขาเป็นคนปลุกฉันให้

ไปร.ร.นะ -*-

   "เธอไม่ได้ดูปฏิทินเลยเหรอไง -0-;;" เขาพูดแล้วทำหน้าเซงๆ - _ -;;

   "นายก็ไม่ได้ดูเหมือนกันแหละน่า -_-;;" โถ่ มาโทษคนอื่น -0-

   "เอาไงดี ??"

   "-*- จาไปรู้เรอะ ไปที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่ ตรงนี้ -_-;;" ใช่! ทำไมฉันต้องมายืนบื้อให้คนเดินผ่านไปผ่านมา  มองนะ ยิ่งอยู่ในชุดนักเรียนอยู่ด้วย -0-

  "เอ่อ...กลับบ้านไปเปลี่ยนชุดแล้วค่อยว่ากัน"

  "งือ -*-;"

  แล้วสุดท้ายพวกเราก็ต้องเดินคอระห้อย -_-^ เอาหน้ามุดดินกลับบ้าน ว่าแล้วตอนที่ออกมาจากบ้านทำไมคนมองเยอะจัง T_T เสียภาพพจน์นางแบบหมด ..

~ติ๊ด ลัล ลัล ชิ๊ก ชิ๊ก ~

  ฉันกดรับโทรศัพท์มือถือที่ดังขึ้นระหว่างทางกลับบ้าน

   "ครายค่ะ..." ฉันพูดด้วยท่าทางเซงๆ-*-

   "นี่พี่เองนะ ฮันยอง^___^" โอ๊ะ เสียงยัยผู้จัดการมหาโหด >o<

   "หนูบอกแล้วไงหนูจะไม่รับงานจนกว่าจะปิดเทอม!"

   "โถ่ พี่รู้แล้วน่า แต่งานนี้เขาต้องการฮันยองไปถ่ายจริงๆน๊า+__+"

   "ม่ายเอา"

   "โถ่ -0- งั้นฮันยองหานายแบบชายสักคนให้พี่หน่อยสิ เพราะตอนนี้ทางบริษัทต้องการนายแบบหน้าใหม่มาถ่ายทำโฆษณาชิ้นนึงหนะ ช่วยพี่หน่อยน๊า..."

   "=_= จำเป็นเร้อ....อ"

   "อย่าพูดอะไรใจร้ายอย่างงั้นสิจ๊ะ"

   "แค่นี้นะค่ะ"

   "ค่าตอบแทนเป็นบัตรคอนเสิร์ต ซุปเปอร์ จูหน่อย ระดับ VIP แถวหน้าสุดแถมได้เข้าไปหลังเวทีด้วยน ะ!"

   "+O+ งั้นถ้าหาได้แล้วจะติดต่อกลับไปค่ะ!"

   ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด ~

  โอ้ววว คอนเสิร์ตซุปเปอร์ จูหน่อย ของช้านนน ........>o< กรี๊ดๆๆๆ รอก่อนน๊าาาาา...... 

   "ทำไมตาเธอมีประกายด้วย มีอะไรเรอะเปล่า"

   ควับบบ +____+ ))

    "อะไรนะ+____+"

    "เฮ้ย อย่าหันมาฉันกลัว อย่ากินฉันเลยย"

โป๊ก ~ ฉันจัดการเคาะหันนายนี่ไป 1 ทีก่อนจะเดินเข้าบ้าน -_-;; โถ่ เอ้ย คนยิ่งมีไฟอยู่ –O-;;

  "ไปหละ" ฉันพูดเมื่อเปลี่ยนชุดเป็นเสื้อผ้าลำลองเรียบร้อย แถมด้วยเครื่องอำพรางใบหน้า

  "ไปไหน ? แล้วทำไมต้องแต่งตัวอย่างกะโจรด้วย-0-;;" เขาหันมาจากโซฟาในมือกำรีโมตอยู่

   "-*-อย่าถามซอกแซก เดี๋ยวจะกลับมา"

   "อือ" เขาพยักหน้าแบบไม่ค่อยแน่ใจ - * -

ฉันเดินออกมาจากบ้านพลางคิดไปเรื่อย ... เอ๋ แล้วแนจะไปไหนดีหละเนี่ย นายแบบ..ฉันจะหาที่ไหนได้นะ! เอ่อ...- -^ ต้องไปย่านวัยรุ่นใช่มะ ? งั้นถนนเมียงดองเป็นไง +__+ !?

ยังไงที่นี่ก็ได้ขนานนามว่า'ถนนแฟชั่นของเกาหลี'  เลยนะไงก็ต้องมีพวกเด็กมัธยม หรือ นักศึกษาหน้าดีๆไปเดินมั่งหละน่า..!

  แล้วสุดท้ายด้วยมันสมองอันฉลาดของฉันก็พาฉันมาอยู่ที่ ถนนเมียงดองจนได้ ! –O-

   "คนเยอะอย่างกะมด -*-;;" นี่ฉันคิดถูกแล้วใช่มั้ย *-*!

เอาหละถึงช่วงเวลาตามหานายแบบแล้ว คนไหนๆๆ (( (._. )( ._.) )) ฉันเดินไปทั่วๆๆๆๆ แต่.....

โอ๊ย เหนื่อย ....ไม่เห็นมีใครที่โป๊ะเช๊ะเลยอ่ะ -*- คนหน้าตาดี โอเค ก็มีหรอกนะ แต่มันไม่ใช่สเป๊กฉัน -0- (แล้วนี่แกมาหาแฟนหรือไงย่ะ -*-)

   ไปซื้อของกินก่อนดีกว่า ...-0- ฉันเดินดุ่มๆเข้าไปในร้านอาหาร นึงโดยเครื่องอำพรางหน้าของฉันเช่น หมวก แว่นตาอันเบ่อเริ่ม ทำให้ไม่มีใครจำฉันได้ ^__^ !

  "ยัยโง่ ที่แท้ก็มาเดินเที่ยวที่นี่นะเอง"

  เอ๊ะ ! คงไม่ได้เรียกฉันหรอกนะ ก็ฉันปลอมตัวขนาดนี้ ไม่มีใครจำได้ร็อก....กเนอะ - -;;

   "หูตึงเหรอ ??"

   "- -;;" ฉันรู้แล้วว่ามันคือใคร....เฮ้ย ~ ฉันหันหน้าไปผเชิญกะตามินวอน

   "นายสะกดรอยตามฉันมาเรอะ ! -_-+++"

   "เปล่าสักหน่อยนะ ฉันแค่เบื่อๆเลยออกมาเดินเล่นต่างหาก"

  "-_- เฮอะ" มันต้องสะกดรอยตามฉันมาแน่ๆ โห่ อยากเดินเที่ยวกะคนสวยก็บอกมาเถอะ โฮะๆๆๆ เหอๆๆ พอๆดีกว่า -_-;;;;

  "แล้วเธอมาทำไรเนี่ย เห็นเดินมองคนนู้นคนนี้ ส่องนู้นส่องนี่ อย่างกะพวกโรคจิต"

  "ไหนบอกไม่ได้สะกดรอยฉันมาไง แล้วรู้ได้ไงว่าฉันไปส่องคนอื่น"

  "เอาเหอะน่า ตกลงมาไมห๊า"

  "-_- มาหานายแบ...." เอ๋ ! นายแบบเหรอ.. ฉันจ้องหน้าตานั่น เอ้ย นายแบบก็อยู่ข้างๆฉันนี่ไง ฮิปปี้ !!! บัตรคอนเสิร์ตซุปเปอร์ จูหน่อย จ๋ามามะๆๆ -3-

  "นายแบ ไร?"

 "แบ ...แบ...แบกิมจ๋อ ! เพื่อนฉันเอง -0-;;"  โอ้ววฉันนี่ฉลาดจริงๆขืนบอกนายนี่ตรงๆมันไม่ยอมไปเป็นนายแบบให้ฉันแน่ -*-! งี้ต้องหลอกล่อแล้วพาตัวไปให้ยัยผู้จัดการสุดโหด แล้วบัตรคอนเสิร์ตก็จะตกอยู่ในเงื้อมมือฉัน ......ฮี่ๆๆๆๆ ทำไมฉันฉลาดงี้ว้า +v+

  "เอ๊าะ..หลอ=_="

  "อืมๆๆๆๆใช่ๆๆๆ+_____+"

 "เลิกจ้องหน้าฉันได้แล้ว"

 "โอ๊ะ อื้อ ๆๆๆ^__^ เอ๋ เดี๋ยวนายอยากกินอะไรสั่งเลยนะ ฉันเลี้ยงขอตัวแปป" ฉันยิ้มหวานให้เขาก่อนเดินออกมาห่างๆแล้วกดรัวไปหายัยผู้จัดการ

  "ฮันยอง เหรอ ว่าไง?" ยัยนั่นรับตั้งแต่ตู๊ดแรก - *-

  "หนูหานายแบบเจอแล้ว อย่าลืมบัตรคอนเสิร์ตหละ !"

  "ว๊าววว จริงเหรอ ยอดจัง โถ่ไม่ลืมหรอกน่าบัตรคอนเสิร์ตหนะ"

  "โอเค จะให้พาไปหาวันไหนอ่ะ ?"

   "พามาเทสวันเสาร์นี้เลย"

   "โอเคๆ"

 ตู๊ด ๆๆ ~~

 โอ้วววว บัตรคอนเสิร์ตที่รักจ๋าาาาาาา........v____v ….>___<  ก๊ากๆๆๆ

ฉันเดินไปหานายนั่นที่ตอนนี้.....OoO อาหารเต็มโต๊ะ

  "นายสั่งมาเยอะ ขนาดนี้เลยเรอะ"

  "ก็เธอเลี้ยงทั้งทีนี่"

  "แต่ !!!"    เฮ้ยๆๆ บัตรคอนเสิร์ต นัมโมๆๆ v_v

  "แต่อะไร ?"

  "แต่ก็ดีแล้วจ้า งั้นกินเถอะ ^_____^"

  "ประสาทไปแล้ว !"

  "^___^;;"

   "บ้าแหงม!"

  "^____^;;;;"

   "เฮ้อ....ใจเย็นๆนะเดี๋ยวจะพาไปเช็คสมอง"

  "v__V++++"

  "มาๆๆไปเช็คสมองกัน"

  "หุบปากแล้วกินไปซะ !!!!!!!!!!!!!!! –O-++++++"

ให้ตายเถอะ หนทางในการได้บัตรคอนเสิร์ตนี่ชั่งยากเหลือเกิน.......v_v;;
---------------------------------------------------------------------------------------

* วันกอบกู้อิสรภาพวันที่ 1 มีนา เป็นวันหยุดประจำปีของชาวเกาหลีน่ะค่ะ ^__^

* วันกอบกู้อิสรภาพวันที่ 1 มีนา เป็นวันหยุดประจำปีของชาวเกาหลีน่ะค่ะ ^__^