ยัยสาวเฮี้ยวกะนายตัวร้าย

ลำดับตอนที่ #1 : - 1 - กรี๊ด..ดบุกห้อง !?

1

ท่ามกลางความหนาวเหน็บในฤดูหนาวนี้ เวลาที่เด็กทุก ๆ คนอยู่กับบ้าน กับครอบครัว  ได้นั่งผิงไฟอุ่น ๆ กินโก้โก้ร้อน ๆ แต่ยังมีฉันอยู่นี่ที่ต้องทำงานห้ามรุ่งห้ามค่ำทุกวัน T^T นี่ฉันก็อยากเป็นเด็กมัธยมธรรมดาเหมือนกันน่ะ !!

     "เฮ้ !! ฮันยองหมดเวลาพักแล้ว" 

    "ค่าาาา....." 

    "เร็วๆหน่อยอีก 5 รูปก็ได้กลับบ้านแล้ว"

    "ฮือ...5 รูปเลยหลอ"

    "อย่าบ่นซี่เร็ว ๆ"

แล้วฉันก็ต้องจำใจฝืนสังขารที่อยากงีบเต็มที่ไปยืนโพสท่าแล้วฉีกยิ้มกับเหงือกแห้ง ๆ ให้กล้อง

     "อ่ะ..เรียบร้อย !! กลับบ้านได้แล้วหละฮันยอง ^ ^" ผู้จัดการของฉันเอ่ยขึ้นเมื่อกล้องแชะรูปที่ 5 เรียบร้อย

ฉันเดินลากร่างแห้ง ๆ กับลำไส้เหือด ๆ ไปที่กระเป๋าแล้วออกแรงยกขึ้นมา...อึบ ToT หนักชะมัด..นี่ฉันไม่ได้เวอร์นะก็ฉันยังไม่ได้กินอะไรมาตั้งแต่เที่ยงนี่ ToT

     "ไปหาไรกินก่อนกลับไม๊ฮันยองเดี๋ยวพี่เลี้ยง ^ ^" ผู้จัดการเอ่ยปากชวนฉันก่อนจะยิ้มแก้มบานอีก ......ฮือ ๆ ก็ยิ้มได้นี่เธอไม่ใช่คนมายืนเก๊กท่านู้นท่านี้อย่างฉันนี่ ไอผู้จัดการมหาโหด ถ้าอยู่เมืองไทยน่ะฉันจะไปฟ้องท่านปวีณา TOT

       จะพูดไปฉันมาอยุ่เกาหลีประมาณ 2 ปีได้แล้วมั้งเนี่ยแต่จริง ๆ แล้วฉันเป็นคนไทย 100% เลยน่ะเนี่ย ชื่อที่คนที่นี่รู้จักฉันก็คือ จีฮันยอง แต่ชื่อไทยของฉันก็ ....

       ~ติ๊ด ลัล ลัล ชิ๊ก ชิ๊ก ~

      "อันยอง ฮาเซโย"

        "ฮัลโหลดินสอรึเปล่าลูก"

     "แม่หลอค่ะ !! TvT"

        "ใช่จ๊ะอยู่ที่นั่นสบายดีไหม ?"

        "ก็ดีค่ะ แต่ก็หนาวไปหน่อย"

        "ไงก็รักษาตัวด้วยน่ะลูก แค่นี้ก่อนนะ แม่ต้องรีบเข้าประชุม"

         "อ๋อ ค่ะ สวัสดีค่ะ"

   TxT ฮือ ๆ แม่จ๋าคิดเถิ๊งงง คิดถึง >___< 

         "เฮ้ ! ไอหนูป้าจะปิดไฟแล้วน่ะ"

           "หง่า ป้ารอหนูออกก่อน ><"  ฉันรีบแจ่นออกจากสตูดิโออย่างเร็ว ใครจะไปอยู่คนเดียวเล่า >3< แล้วคนพวกนี้ใจร้ายชะมัดไปไม่บอกไม่กล่าว พองานเสร็จก็ทิ้งนางแบบเลยน่ะย่ะ  ...

          ฉันเดินเอ้อ ระเหย ลอยชายไปที่รถแล้วเปิดประตูรถเข้าไปนั่ง ... เฮ้ออ....อ หิวก็หิวแรงก็ไม่มีจะออกไปกินข้าวข้างนอก กลับไปกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่บ้านละกันฉัน 

         ฉันปลงตกสักพักก็สตาร์ทรถแล้วเริ่มขับออกไปอย่างเหนื่อยล้า...ฉันเป็นสาวมัธยมอายุ 17 ปีเองนะ ทำไมต้องมาทำงานลำบากขนาดนี้ด้วย ฉันอยากเป็นสาวมัธยมธรรมดามั่งจัง....

         สักพักฉันก็ประคับประคองรถมาถึงบ้านที่ฉันอยู่ ...แล้วเริ่มลากไส้แห้ง ๆ ขึ้นห้องไป ทำไมชีวิตฉันลำบากงี้หนา TT_TT

     แก๊ก   ~

     ฉันไขประตูห้องเข้าไป ที่นี่ฉันอยู่คนเดียวหนะ เมื่อก่อนอยู่กับป้าฉันแต่ป้าย้ายไปทำงานที่จังหวัดอื่น ฉันเลยต้องอยู่คนเดียวเปล่าเปลี่ยวเยี่ยงนี้ ฮือ ๆๆ เมื่อไหร่จะเรียนจบน่ะ จะได้กลับไปอยู่เมืองไทยกับพ่อแม่สักที T^T

   แอ๊ด ~ กึก

     ฉันล็อคประตูบ้านเรียบร้อย แล้วเดินตรงไปที่ห้องครัวทันที เพราะไม่ใช่สมองสั่งหรอกแต่ท้องฉันต่างหากที่สั่งมา ....เมื่อเดินไปด้วยความเร็ว 100 แรงม้า ฉันก็เปิดตู้หยิบบะหมี่มา 1 ห่อ เปิดกาน้ำร้อนแล้วก็คงต้อง...รอ รอให้น้ำเดือด   ฉันนั่งลงบนเก้าอี้ในครัวแล้วตาฉันก็เริ่มมืดลง มืดลง ก่อนที่ตาฉันจะปิดสนิทก็เหลือบเห็นนาฬิกาเพนกวินชี้บอกเวลาตี 1 กว่า ๆ พรุ่งนี้ต้องไปร.ร.อีกเหรอเนี่ย...เฮ้อ...

     ปู๊นนน  ~ ซู่ ๆๆๆ

    ฉันสะดุ้งตื่นเพราะเสียงกาต้มน้ำร้อนดัง ...ว้าย !! ฉันเผลอหลับไปนานเท่าไหร่เนี่ย ดีนะไฟไม่ไหม้บ้าน -3- แต่ไอเสียงซู่ ๆ นี่มันอะไรกัน !? นี่มันเสียงก๊อกในห้องน้ำนี่หน่า.....หรือว่าโจรบุก !!!!! >0< ทำไงดี ๆๆ

     ฉันสปริงตัวลุกขึ้นกระโจนไปปิดกาน้ำ แล้วหยิบไม้กระบองใกล้ ๆ ตัวกับที่ช็อตไฟฟ้าออกมาจากกระเป๋าแล้วเดินตรงไปที่ห้องน้ำ...  ฉันเดินผ่านนาฬิกาเพนกวินบอกเวลาตี 2 ตรงเป๊ะ

      ซู่ ๆๆๆๆๆ

     ฉันใช้เท้าผลักประตูเข้าไปแล้ว ฟาด ๆๆๆ >< ตายซะไอโจรใจบาปกล้ามาอาบน้ำในห้องฉันเหรอ !!! แล้วมันจะมาอาบน้ำทำไมฟะ - -^ เอาเหอะแต่มันก็โจรอ่ะหน่า

     "โอ๊ย !! เจ็บน่ะ  ยัยบ้า" 

ว้าย !! แกอ่ะสิ มาว่าฉันบ้าอีกไอโจรไม่มีมารยาทงี้ต้องช็อต !!

      ฟึบ ๆๆ แป๊ป ๆๆ กึก ๆๆ

     "...(เงียบสนิท)...."

ตอนนี้ไอโจรนอนคว่ำสลบไม่ได้สนิทอยู่กลางห้องน้ำ แถมเปลือยอีกต่างหาก >< หยี ~ ว้าย ๆ จัดการไงต่อดีน่ะ ..เรียกตำรวจดีกว่า  คิดแล้วฉันก็ตรงไปที่โทรศัพท์มือถือ ..แต่ก่อนที่ฉันจะกดโทรออกก็มีสายเรียกขึ้นมา

     "ฮัลโหล ดินสอใช่ไม๊จ๊ะ"

     "ป้าหลอ" ก็คนที่เรียกฉันว่าดินสอก็มีแต่คนไทยที่รู้จักฉันเท่านั้นแหละ

     "คือป้าโทรมาบอกว่า ดินสอได้เจอมินวอนหรือยัง ?"

     "มินวอน ? ใครอ่ะป้า"

     "อ๋อ หลานเพื่อนสนิทป้าเองอ่ะจ๊ะ"

     "อ่าว แล้วทำไมหนูต้องเจอเค้าด้วยอ่ะป้า"

     "เค้าเคยเรียนที่กรุงโซลตอนเด็กๆแต่ต้องย้ายไปเรียนที่ต่างประเทศ เพราะพ่อเขา ต้องไปทำงาน แต่ตอนนี้เขาจะย้ายกลับไปเรียนที่กรุงโซลไง แล้วป้าเลยให้เค้าไปพักกับหนู ป้าให้กุญแจห้องหนูไปแล้วด้วยหละป่านี้คง   ถึงแล้ว"

     คุณป้าสาธยายซะยืดยาวว...ก่อนที่ฉันจะนึกอะไรขึ้นมาได้...

      "หา !? o_O งั้นหนูคงได้เจอเค้าแล้วหละ แค่นี้นะป้า"

      "อ่ะ งั้นก็ดีดูแล้วเค้าด้วยหละเค้ามีสักเป็นลูกพี่ลูกน้องของหนูน่ะ ถึงจะไม่ได้มีสายเลือดเดียวกันก็เถอะ"

      "ค่ะป้า สวัสดีค่ะ"

  ฉันตัดสายทิ้งก่อนที่จะอึ้งนิดนึง....ตายหละฉันพึ่งทำร้ายคนที่มีสักเป็นลูกพี่ลูกน้องฉันไป..(แถมปางตายด้วย)     หวังว่าเค้าคงยังไม่ตายน่ะ .... OoO !!

ฉันรีบวิ่งตรงไปที่ห้องน้ำ ...เขายังคงนอนนิ่งอยู่ จะตายไม๊เนี่ย TOT ฉันยังไม่อยากเป็นฆ่าตกร น่ะ T^T ไม่เป็นไรถึงฉันโดนตำรวจจับ ฉันยังอ้างได้ว่าฉันนึกว่าเค้าจะทำร้ายฉันจะได้ไม่ติดคุก >< ฉลาดจริง ๆ เลยฉัน !!  เอ๊ะ !! นี่ไม่ใช่เวลามาคิดข้ออ้างน่ะ (( (>_<)  ))

       ก่อนอื่นฉันจะทำไงกะไอร่างเปลือย ๆ นี่ดีเนี่ย ToT ฉันโยนผ้าขุนหนูปิดส่วนล่างเอาไว้แล้วเริ่มประคองเขาขึ้นมา อึบ.....บ ToT หนักชิบเป๋งเลยอ่า ฮือ ๆ ฉันยิ่งไม่ได้กินข้าวอยุ่ด้วยน่ะ !!  

      สุดท้ายฉันก็ต้องใช้ชะแลงมางัดเขาให้เงยหน้าขึ้นแล้วพยุงเขาขึ้นมา ลากขาไปไว้บนเตียง >< โอ๊ย กินกระสอบทรายมาหรือไงน่ะ หนักเป็นบ้าเลย ...

      ฉันคงทำไรไม่ได้แล้วหละ ...เฮ้อ ..อ คงต้องรอดูว่าเค้าจะฟื้นเปล่า ถ้าไม่ฟื้นคงต้องหามส่งโรงพยาบาลซะและ

ฉันห่มผ้าห่มให้เขาแล้วปล่อยให้นอนไปอย่างงั้น ..ส่วนฉันก็เดินออกมาหาของกินต่อ

     ทำไมวันนี้มันเหนื่อยอย่างงี้นะ ให้ตายสิ T^T ฉันลวกบะหมี่แล้วนั่งกินไปเรื่อย ๆ จนหมดก่อนที่ฉันจะฟลุบหลับไปบนโต๊ะนั่น.....

 กิ้ง ~ เก้ง ๆ กั๋ง ๆ

    ฉันตื่นตามเสียงนาฬิกานกเพนกวินปลุก เวลา 6 โมงเช้า หาว...ว~ง่วงชะมัด เมื่อคืนฝันอะไรไม่รู้อยุ่ ๆ ก็มีหลานเพื่อนป้ามาอยู่ด้วยวุ่นวายไปหมด.....ฉันลุกขึ้นหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ

    แกก ๆๆ เฮ้ยทำไมลูกบิดบิดไม่ออกอ่ะ

ฟุบ ~ 

 แล้วประตูก็ผลักออกใส่ฉัน ทำให้ฉันกระเด็นไปนั่งอยู่ที่พื้นอย่าง งง ๆ ผู้ชายร่างสูงเดินออกมาจากห้องน้ำ จ้องมองมาที่ฉันที่นั่งเซ่ออยู่กับพื้น ..... เฮ้ย อย่าบอกนะว่าเรื่องเมื่อคืนไม่ใช่ความฝัน !! TOT ฉันคิดในใจก่อนจะกระโดดลุกขื้นยืน..

    "หวัดดี"

    "ดะ ...ดี"

เขาจ้องฉันอย่าง งง ๆ  ว่าไปเขานี่ก็หล่อใช่เล่นแฮะ >__< แล้วเขาก็เอ่ยปากถาม

    "เธอคือใคร ?"

    "ฉันชื่อ จีฮันยอง" ความจริงฉันน่าจะถามนายนะนี่บ้านฉันนะเนี่ย - - ^

    "ดิน...ดิน ดินอะไรน่ะ ดินโคลนอ่ะเปล่า"

   "ดินสอยะ นายรู้ชื่อไทยฉันได้ไงเนี่ย"

    "ไม่รู้สิ แล้วฉันคือใครหละ ?"

OoO จะ .. จำ ไม่ได้เหรอ >0< หรือว่าเป็นเพราะที่ฉันช็อตนายเมื่อคืนนี้...ฮือๆ แย่ชะมัด...YoY

    "จำไม่ได้เหรอ ??"

    "อืม...."เขาพูดแล้วเกาหัว

    "T^T ฮือ ๆๆ ฉันขอโทษฉันช็อตนายเองหละ ฮือ ๆๆ อโหสิกรรมให้ฉันน๊า ฮือ ๆๆ"

      "เธอช็อตฉันจริงๆ ด้วยสินะ แย่ชะมัดแล้วที่สำคัญฉันยังไม่ตายน่ะ"

      "เอ๋ ....นายจำได้เหรอว่าฉันช็อตนายอ่ะ"

      "ก็เออเดะ ใครจำไม่ได้ก็โง่แล่วโดนช็อตนะ โดนช็อตไม่ใช่โดนจิ้ม"

    "อ่าว งี้นายก็ไม่ได้ความจำเสื่อมอ่ะดิ"

    "ก็ใช่ดิ ฉันแกล้งเธอเล่น ๆ ฮ่า ๆๆตลกเป็นบ้า"

    "ไอ...ไอ" ดู ๆ นี่เจอกันรั้งแรกก็แกล้งฉันเลยหลอ....ฮึ่มมม - -+

    "จะด่าไรอีกหละ แค่เมื่อคินที่เทอทั้งทุบ ทั้งฟาด ฉันแกล้งแค่นี้มันยังไม่พอหรอกน่ะ"

    "ก็ใครใช้ให้นายเข้าบ้านฉันมาแบบไม่ให้ซุ่มเสียงอ่ะ"

    "ก็ฉันยืนตระโกนอยู่เกือบชั่วโมงแหนะ ก็ไม่มีใครเปิดฉันเลยเปิดเข้ามาเห็นเทอนอนแช่น้ำลายอยู่ที่โต๊ะอ่ะ"

    "- 3 - ^"จะว่าไปฉันก็หลับจริง ๆ อ่ะแหละ แถมไม่ถามอะไรก็ฟาดเป็นฟาดตายเลย - - ^

    "ขอโทษ"

    "ไรน่ะ ?"

    "-  -* ขอโทษ ๆๆ ได้ยินยัง !!"

ฉันตระโกนใส่แล้วเดินกระทืบเท้าเข้าห้องน้ำไป

    ให้ตายเหอะ ฉันต้องมาอยู่ร่วมบ้านกะคนพรรณนี้หลอ ! แย่ที่สุดแค่นี้ฉันก็เหนื่อยเป็นตายอยุ่แล้วน่ะ ยังต้องมาเจอนาย มินวอน นี่อีก พูดไปนายนี่มันก็วอนสมชื่อ ๆ จริง - - ^

  ฉันอาบน้ำอย่างรวดเร็ว อันตราย ๆ จริง ๆ - - * ต้องมาอยู่กะนายนี่ 2 คนเนี้ย !!! ป้าเขาคิดอะไรของเขาน่ะ !!

ฉันอาบเสร็จก็รีบกระโจนเข้าห้องนอนแล้วก็ปิดประตูล็อคซะ 

     "เฮ้อ...อันตรายจริง ๆ"

     "เธอจะปล้ำฉันเหรอ"

     "เฮ้ย ! นายเข้ามาห้องฉันทำไมเนี่ย!! ><" ฉันหันไปตามเสียงก็เห็นนายนี่ยืนใส่ชุดนักเรียนเสร็จเรียบร้อยแล้ว

     "ก็มาเอากระเป๋าอ่ะดิ เมื่อคืนเอามาไว้ห้องนี้"

     "ก็รีบออกไปซี่ - - *"

    "รู้แล้วน่า ใครเค้าจะพิศวาทอกแบน ๆ อย่างเทออ่ะ" อ่าวไอเวน ว่าฉันอีก !! ฉันขั้นนางแบบเลยน่ะเว่ยไอบ้า !

     เขาพูดแล้วเดินลากกระเป๋าออกไปจากห้อง ฉันรีบแต่งตัวมั่งดีกว่า

สักพักฉันก็ใส่ชุดนักเรียนเสร็จเรียบร้อยก็เดินออกจากห้องเตรียมตัวไปเรียน

     "นี่เทอตกลงจะให้ฉันอยู่ห้องไหนอ่ะ"

     "ก็ห้อง..ห้องไหนก็ได้อยุ่ไปเหอะ"

     "งั้นเดี๋ยวไปอยุ่ห้องเธอน่ะ" เขาพูดแล้วทำสายตาเจ้าเล่ห์

     "บ้าดิ นี่ห้องนี้ ๆ"ฉันเดินนำเขาไปห้องว่างที่ไม่มีใครอยู่  ห้องนี้เคยเป็นห้องเก่าของป้าฉันเองแหละ

ในห้องมีเฟอร์นิเจอร์ตกแต่งอยู่ครบและไม่ต้องทำความสะอาดเพราะมีแม่บ้านมาทำให้ทุกอาทิตย์

เขาลากกระเป๋าเข้าไปเก็บแล้วเดินออกมาพร้อมกระเป๋านักเรียน

      "ไปโรงเรียนกันยัง"

      "นายก็ไปดิชวนฉันไมอ่ะ ?"

      "อ่าวก็ฉันอยู่โรงเรียนเดียวกับเธอหนิ"

      "OoO" ซวยซับซวยซ้อนซวยซ่อนเงื่อนนนจริงเลย ฮือ ๆๆ

    ฉันจำใจเดินตามเขาต้อย ๆ เดินออกไปจากห้อง ลงลิฟท์ไปที่จอดรถ เฮ้ยนายนี่พาฉันไปที่จอดรถทำไมเนี่ย ฉันไม่เคยขับรถไปโรงเรียนน่ะ

    "นายนี่หยุดก่อน นายมาลานจอดรถทำไมอ่ะ"

      "ก็ขับรถไปไง"

      "ฉันไม่เคยขับรถไปโรงเรียนน่ะ"

      "ใครจะให้เธอขับอ่ะ"

   เขาเดินเลยรถฉันไป แล้วไปหยุดตรงรถเก๋งสีดำราคาแพงที่จอดอยู่ข้าง ๆ รถฉัน

      "รถนายหลอ"

     "อืม"

     "แล้วนายจะขับไปโรงเรียนนี่นะ ไม่เด่นไปเหรอ"

     "แล้วเธอจะเดินไปเหรอไงนี่จะ8โมงและน่ะ"

     "- - *"

เขาเปิดประตูรถแล้วเข้ารถไปพลางกวักมือเรียกฉันให้ขึ้นรถ ฉันเปิดประตูรถแล้วก้าวขึ้นไป พอประตุปิดเขาก็สตาร์ทรถแล้วแล่นออกไปอย่างรวดเร็ว ><

     "เฮ้ ช้า ๆ หน่อยดิ"

     "ช้าอย่างเต่าอ่ะหลอ ฉันไม่ขับหรอก"

     "ทำไมพระเอกเกาหลีต้องขับรถเร็ว ๆอย่างกะจะรับไปหาพยายมว้า" >___<

     "อะไรน่ะ"

     "เปล่าหนิ"  

แล้วไม่นานเราก็มาถึงโรงเรียน เขาขับรถอ้อมไปจอดหลังโรงเรียนแล้ว.....

    "เฮ้ย นายจะเข้าหลังโรงเรียนหลอ"

   "เออดิ เธอลองแหวกลุกกะตาลงไปในนาฬิกาดิ๊ ว่ามันกี่โมงแล้ว"

  เขาพูดจบก็โยนกระเป๋าไปอีกฝั่งแล้วปีนไปนั่งค่อมกำแพงแล้วก็กระโดดข้ามไป ... เอาว่ะฉันทำมั่งดิฉันโยนกระเป๋าข้ามไปมั่งแล้วเริ่มปีนไปนั่งค่อม เอ้า 1..2...3 ปึก !!!

   "โอ๊ยย ยัยบ้า"

   "หา ขอโทษที ๆ _/|_" ฉันลุกออกจากตัวเขาอย่างว่องไว

   "เอ๋ นายเห็นกระเป๋าฉันไม๊อ่ะ" ฉันมองดูรอบ ๆ ตัวหากระเป๋า

   "เธอหมายถึงใบนี้ใช่มะ ?" เขาชูกระเป๋านักเรียนฉันขึ้น

   "อ๋าาา...ใช่ ๆนายรับไว้หลอ ขวบคุณๆ ^ ^"

   "เปล่าซักหน่อย ก็เธอโยนมาใส่หัวฉันอ่ะ"

   "OoO"

   "ไม่ต้องมาทำตาโต ยัยบ้ากลางวันนี้เลี้ยงข้าวฉันเป็นการขอโทษ ไปและ" เขาพูดแล้วเริ่มออกวิ่งไป

   "ไปไหนอ่ะ ??"

   "ฉันเป็นนักเรียนใหม่ต้องไปรายงานตัวอ่าดิ"

  เออ ... จริงด้วย ฉันก็เข้าห้องเรียนดีกว่า ฉันรีบวิ่งไปที่ห้องเรียน ...5 ...4..3...2..1...0 !! เซฟ ฉันผลักประตูห้องเรียนออก เฮ้อ..อ โล่งดีนะที่อาจารย์ยังไม่มาคาบแรกเป็นของอาจารย์หนวดสุดโหดซะด้วย – 3 –เฮ้อ...อ

   "ว่าไงฮันยอง อรุณสวัสดิ์" เพื่อนชายในห้องทักฉันขึ้น

   "เราเห็นผลงานใหม่ของฮันยองแล้วน่ะ น่ารักชะมัดเลย นี่ฉันเอานิตรยาสารมาให้ฮันยองเซ็นต์ด้วย" แล้วพวกผู้ชายก็กระโจนแย่งกันยื่นนิตยาสารมาให้ฉันเซ็นต์

      "อ่ะ ใจเย็น ๆ น่ะฉันเซ็นต์ให้ทุกคนแหละ ^^;" ฉันฝืนฉีกยิ้มแห้ง ๆ ไปให้นี่คือกฎของดารานักแสดงนี่เนอะ เฮ้อ...อ

      "ดูยัยฮันยองสิ เห็นแล้วรำคาญลูกกะตาชะมัด" เพื่อนผู้หญิงในห้องบ่นแล้วมองมาที่ฉัน

      "นั่นสิ ผู้ชายทั้งโรงเรียนเอาแต่สนใจยัยนี่ น่าเบื่อชะมัด"

   เฮ้อ...อ ฉันไม่มีเพื่อนสนิทที่เป็นเพื่อนผู้หญิงสักคน เพราะพวกเนี้ยเอาแต่อิจฉาที่ผู้ชายทั้งโรงเรียนสนใจฉัน แล้วก็คอยกันพวกนิสัยดี ๆ ไม่ให้ยุ่งกับฉัน คิดแล้วเซงชะมัด คิดว่าฉันอยากเป็นนักเหรอไปดารง ดารา เนี่ย !!

       "อ่าวนั่งที่ได้แล้ว"อาจารย์สุดโหดเดินเข้ามาในห้องแล้วเคาะโต๊ะให้นักเรียนนั่งที่

    ฉันคืนนิตยาสารที่กำลังเซ็นต์ให้นักเรียนชายใส่แว่นก่อนกลับมานั่งโต๊ะที่อยู่ริมหน้าต่าง

       "วันนี้เรามีนักเรียนใหม่มา เงียบ ๆ ด้วย"

    เห๊อะ นักเรียนใหม่ไม่สนหรอก..อยากนอนเป็นบ้า -3- ฉันเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง

       "เอ้า เข้ามาได้คิมมินวอน" เมื่อนักเรียนใหม่ก้าวเข้ามาในห้อง ก็มีเสียงกรี๊ด จากเด็กผุ้หญิงทั้งชั้น แล้วก็มีเด็กจากห้องอื่นมายืนมุงอยู่เต็มหน้าห้อง

       "แนะนำตัวสิ"

       "ครับ ผมชื่อคิมมินวอน พึ่งย้ายมาที่นี่ขอฝากตัวด้วยครับ^^"

    T^T ฮือ ๆๆๆ ว่าแล้วไป คิม ๆ เค็ม ๆ วอน ๆ เจ้าเก่า >0<  ทำไมต้องมาอยู่ห้องเดียวกะนายนี่ด้วยน๊า

   "กรี๊ด ~~~~~~~ มินวอนตรงนี้ว่างจ้า ><"

     "มินวอนนั่งนี่ดีกว่า"

     "ตรงนี้ ๆ ><" ผู้หญิงหลายคนผลักให้เพื่อนที่นั่งข้างๆให้ไปนั่งข้างหลังแล้วเรียกไอวอนมานั่งข้าง ๆ

     "เอ่อ ...อาจารย์ครับผมขอเลือกที่นั่งเองได้ไหมครับ"

     "ได้ ๆ"

 กึก ๆๆ ฟุบ

      ฉันหันไปมองที่นั่งข้าง ๆ ที่เคยว่างเปล่าแต่ตอนนี้มีไอวอนมานั่งข้าง ๆ

     "เฮ้ย นายมานั่งข้างฉันทำไม !?"

     "เอ้า ทำไมจะนั่งไม่ได้หละ"

   T^T ให้ตายเถอะพระเจ้าช่วยกล้วยทอด ทำไมต้องมาจองล้างฉันน่ะ

      "เอาหละ คิมมินวอนเขาเลือกที่นั่งได้แล้ว พวกเทอก็เงียบ ๆ ซะ" อาจารย์ดุพวกผู้หญิงที่ทำตาอาฆาตมาใส่ฉันแล้วร้องเอะอะ อย่างไม่พอใจ

     "เฮ้อ...อ นายรู้รึเปล่าว่านายมานั่งตรงเนี่ย ยิ่งทำให้พวกผู้หญิงเกลียดฉันเข้าไส้เข้าไปอีก"

     "แล้วเธอแคร์ด้วยเหรอ"

     "พูดงี้หมายความว่าไง"

     "ก็เธอเป็นดาราดัง มีแต่คนรู้จัก เธอจะแคร์เรื่องจิ๊บจ๋อยแค่นี้ทำไม"

    "นายจะทำให้ฉันนิสัยเสียน่ะ"

      "เปล่าสักหน่อย- 3 – ก็ฉันคิดว่าเทอเป็นพวกดังแล้วหยิ่งประมาณเนี้ย"

       "เหอะ ฉันว่านายมากกว่านะ มีแต่ผู้หญิงมาชอบหนิ ดูดิเข้าเรียนวันแรกมีแฟนคลับเกือบครึ่งโรงเรียนเข้าไปแระ"

      "แล้วไงอ่ะ หึงเหรอ"

     "=_=;; นายคิดได้ยังไง"

     "เปล๊า.."

           นายมินวอนพูดแล้วหันหน้าไปทางกระดาน ฉันเลยหันหน้ากลับไปทางหน้าต่าง ....

     "จะเริ่มเรียนแล้วนะ" นายมินวอนหันมาพูดกับฉัน

   "แล้วไงอ่ะ ?"

     "=_=เธอต้องหันหน้ามาทางนี้เส๊ะ !" เขาพูดแล้วเอามือเรียวๆจับหน้าฉันให้หันไปทางกระดาน มือเค้าเย็นมากๆเลย จังหวะนั้นความซวยก็บังเกิด ยัยพวกกระสือที่จ้องจะกินไส้มินวอนหันมาจ๊ะเอ๋ะพอดี ยัยพวกนั้นมองด้วยสายตาอยากจะเชือดคอฉันใจจะขาด =_=;;

          ฉันยอมหันไปตามที่มินวอนบอก แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจฟังสิ่งที่อาจารย์พูดเลยสักนิด - -^ สายตาฉันไปสะดุดอยู่แต่ใบหน้าเนียน ๆ ขาวๆ ไร้ร่องรอยของตามินวอน ยิ่งดูไอนี่ก็ยิ่งหล่อหวะ - -* เฮ้อ...อ! ฟุ่งซ่านเกินไปแล้วฮันยอง >//< กลับมาๆๆ ฉันโยกหัวไปมาเพื่อให้สติกลับสู่ร่างกาย =_=;;;

      "บ้าไปแล้วรึ"

      "อารายของนาย ! -^- ฮะ"

     "ก็เธอเอาแต่จ้องหน้าฉันอยู่ได้ แถมยังทำท่าแปลกๆด้วย"

     "=///="          รู้ได้ไงฟะ -0-;;

     "เฮอะ ! บอกมาตรงๆเธอเริ่มหลงรักฉันแล้วใช่มะ ?"

     "บ้านนายเส๊ะ !" ฉันพูดแล้วสะบัดหน้าหนี ให้ตาย!~ คนอะไรหลงตัวเองชะมัด -*-  แต่ก็หล่อจริงๆอ่ะ เฮ้ย

-          - ^

แล้วคาบเช้าที่แสนโหดก็พัดผ่านไป .. .. . . . ..
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
โอ๊ะ ๆ =_= คือนี่เป็นเรื่องแรกที่เขียนในเด็กดีน่ะ  ก็ไม่รู้ว่าคนอ่านจาชอบกันไม๊ T_T ไงก็ช่วยออกความเห็นหน่อยน๊า ^__^