You here instead [ MarkBam ]

แบมแบมหนุ่มน้อยมัทธยมปลาย ติดนิยายงอมแงมเพราะน้องสาว เห็นอ่านนักอ่านหนา เดี๋ยวนั่งยิ้มบ้าง นั่งร้องบ้าง หัวเราะบ้าง เลยเอานิยายน้องมาอ่านให้หายข้องใจ ไปๆมาๆ ตอนนี้นอกจะยืมน้องมาอ่านแล้ว ยังซื้อมาจนน้องสาวเลิกซื้อนิยายแล้วมาเอาของเขาไปอ่านแทนแล้ว

ในวันที่มีพายุฝนกระหน่ำแบมแบมนอนคลุมโปรงเพราะเสียงฟ้าที่ร้องดั่งลั่น เสียงลมที่พัดใบไม้จนแถบจะล้ม เสียงฝนเม็ดใหญ่ที่ตกหนักไม่มีท่าทีจะหยุดลงง่ายๆ และเขาก็ผลอยหลับไป


และเช้าที่แสนสดใสก็มาถึง การที่พายุโหมกระหน่ำเมื่อคืนผ่านไป เช้านี้เลยสดชื่นเป็นพิเศษซินะ แบมๆลุกสูดอากาศที่แสนสดชื่นเข้าปอดแล้วบิดขี้เกียจไปมา เอ๋ทำไมห้องนอนถึงแปลกๆนะ หรือเราจะเมาขี้ตา แบมแบมขยี้ตาแล้วมองไปรอบๆห้อง

“เอ๋ นี่มันที่ไหนเนี่ย!”

แบมแบมรีบลุกขึ้นจากเตียงแล้ววิ่งสำรวจรอบห้องว่ามาอยู่ที่นี่ได้ไง วิ่งไปวิ่งมาก็ไม่คุ้นเลยว่าบ้านใคร บ้านเพื่อนเขาก็ไม่ใช่แบบนี้ ยิ่งบ้านเขายิ่งไม่ใช่ พอหยุดพักเหนื่อยหลังจากวิ่งสำรวจห้องนอนที่แสนใหญ่โตนี้จนทั่วก็รู้สึกรำคาญผมขึ้นมาตะหงิดๆ แบมแบมจึงก้มมองผมตัวเองที่น่ารำคาญเป็นพิเศษ

“เฮ้ย! ทำไมมันยาวงี้อะ”

แถมนอกจากผมยาวๆเมื่อมองลงไปที่หน้าอกก็พบกับหน้าอกหน้าใจที่มาจากไหนไม่รู้

“เฮ้ย!!”

แบมแบมได้แต่ร้องอุทานแล้วมองสำรวจตัวเองยกใหญ่ มันเกิดอะไรขึ้นกับเขา หรือนี่ยังฝันอยู่ เขารีบหยิกแขนตัวเองให้ตื่นทันที

“โอ้ย เจ็บอะแม่!”
“นี่มันเรื่องอะไรวะเนี่ย!”

แล้วแบมแบมก็หันไปเห็นกระจกแต่งตัวที่ตัวเองวิ่งผ่านไปผ่านมาแต่ไม่ได้สนใจ เขาเห็นผู้หญิงคนหนึ่งหน้าตาละม้ายคล้ายคลึงกับเขามาก แต่ก็ดูน่ารักน่าถนุถนอมในแบบผู้หญิงตัวเล็กน่ารัก

“นี่มันเรื่องอะไรวะเนี่ย”

แบมแบมได้แต่กุมขมับมองกระจก เขาจำได้ว่าเมื่อคืนเขานอนที่บ้านมีพายุฟ้าร้องเสียงดังลั่น ฝนตกหนักจนเหมือนหลังคาจะพัง นอนฟังเสียงพายุฝนไปสักพักก็หลับตอนไหนไม่รู้ แล้วไหงเขามาโผล่บ้านใครก็ไม่รู้ มาอยู่ในร่างใครก็ไม่รู้ แถมที่งงสุดเป็นผู้หญิงอีก เขาควรทำไงต่อดี...