คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : หลอกล่อ - 2
“่ะ ะหัื่มเอาไว้ มันอร่อยใ่ไ้เลย อิอิ” เธอหันมายิ้มให้ทัธรนาหยี
“่อย ๆื่ม็ไ้เี๋ยว็เมาหรอ” เาบอ้วยวามหวัีแ่มือ็หยิบระป๋อใหม่ส่มาให้เมื่อเห็นหิสาวระแล้วไม่มีสัหย ใบหน้าหวานใสเป็นสีแเรื่อน่ามอและพูุยับเามาึ้น
“ไม่มาว~ อ้าว แล้วหัวหน้าไม่รีบลับบ้านเหรอะเี๋ยวภรรยา็เป็นห่วหรอ” นเมาที่นั่พูนั่นนี่ให้ฟัหันวับมาถาม้วยวามใวาลมโเบิว้า
“ันยัไม่มีเมีย ไปเอามาแ่ไหน” เสียทุ้มหัวเราะวนฟัยื่นไปยีผมนุ่มเบา ๆ มือบา็ปัอออย่ารวเร็วหันไปยระป๋อื่ม่อ
“็ุธามูอบอุ่นเหมือนสามีนี่นา”
“หืม ริเหรอ” เาลนพูไม่รู้เรื่อิไปเรื่อย
“ริ่ะ” เายิ้มให้นัวเล็ที่ำลัเมาไ้ที่่อนะวนเธอลับ
“ป่ะ ลับันเถอะึแล้ว” เาลอบยิ้มะ่วยเอาถุยะไปทิ้ ร่าบาลุึ้นเินวนเไม่เป็นทาทัธรรีบเ้าไปพยุลัวเธอหล้มเสีย่อน
“มาผม่วยเี๋ยวล้ม” พอึ้นรถไ้นเมา็อพับสลึมสลือ
“เวียนหัวมาไหมรับ เี๋ยวผมเ็หน้าให้นะ” มือหน้าเทน้ำที่ิรถใส่ผ้าเ็หน้าที่เาิรถไว้ยามไปออำลัายเอาไว้เ็เหื่อให้ับร่าบาไ้สื่น
“โอเึ้นไหม”
“่ะ” พริมราเยหน้ายิ้มหวานให้นทีู่แล
“อบุนะะ”
“ผมว่าพริมับรถเอไม่ไหวหรอ มันอันรายเินไปืนนี้ไปนอนห้อผม่อนเถอะนะ” ทัธรเริ่มเาเรื่อาระล่อหิสาวเป้นอะไรที่ท้าทายเามา ผู้หินอื่นเาไม่เย้อวาแผนอะไรแบบนี้มา่อนสันิมีแ่วิ่เ้าหา พริมราือเนื้อวาแสนหอมหวานที่วนหลอล่อเ้าถ้ำ
“มะ ไม่ีว่า่ะ พริมหวาย” เสียหวานเอ่ยยานามอเาาเยิ้ม นัยน์าหวาน่ำูเย้ายวนอย่าไม่ไ้ั้ใ ปลุวามื่นัวอทัธรมาึ้น
“ผมไม่ทำอะไรหรอน่า เี๋ยวผมนอน้านอเอ ไม่้อปิเสธแล้ว” เาให้นเอารถพริมราไปไว้ที่บ้านเรียบร้อยั้แ่อนออาร้านอาหาร ่อให้เธอไหวับรถเา็ไม่ปล่อยไปหรอึ ๆให้ับรถมอเอร์ไส์ลับบ้านนเียวอันรายมา
ในที่สุปลัสุหล่อ็พาพริมรามาถึบ้านพันไ้เาพยุร่าบาที่อ่อนปวเปียมายัห้อนอนแถมยัอาสาเ็ัวให้
“อื้อ ไม่เอา่ะหนาว” มือบาปัป่ายผ้าเย็น ๆออ แ่ทว่าอีนลับไม่ปล่อยแถมยัทาบทับลมานอนเีย้ามือหนาวาบนหน้าท้อเนียน
“ทำอะไระ!” ร่าบาพยุายึ้นเมื่อเริ่มมีสิแ่็ยัวามมึนหัวอยู่มา ทัธรลุึ้นนั่้าเธอพู้วยวามใเย็นเพราะเาเริ่มทนไม่ไหวแล้ว่อนที่ะหลุระาเธอมาแล้วับ
“เ็ัวให้ไรับ”
“พริมีึ้นแล้ว่ะ เี๋ยวพริมออไปนอน้านอเอ” พริมราพาร่าที่มึน ๆออไปแ่มีมือหนาระาเธอึ้นอีรอบ ริมฝีปาหนามอบูบที่แสนรุนแรลิ่นแอลอฮอล์รสพีผสมปนเปับลิ่นอเาทำให้ทัธรอบมาูึลิ้นเล็อย่าเอาแ่ใ มือหนาแนเล็เอาไวเหนือศีรษะเาใ้าแ็แรเรียวาที่ีิ้นเอาไว้นพริมรายับไม่ไ้น้ำใส ๆหยริน้วยวามใลัว
“อื้อ อ่อย” ทัธรใับน้ำาเาถอนูบออมาแ่ไม่ยอมปล่อยมือและา พริมราร้อไห้อย่าไม่อาย้วยใลัวเา เหมือนับไม่ใ้หัวหน้าที่แสนใีนเ่าเามันปีศาในราบนับุ พริมราเริ่มิ้นออิสระอีรอบ
“ปล่อยพริมนะ ปล่อย!” หิสาวะอใส่หน้านที่ร่อมอยู่บนร่า ทัธรลอบถอนหายใเา้มลมาุมพิหน้าผาเนียน
พ่อเริ่มแล้ว พระเอริหรือเปล่า! ูั่วมา 555 วาแผนินสาวเ่มา ใล้เิวามเปลี่ยนแปลรั้ให่แล้วฝาิามัน้วยนะะ
ความคิดเห็น