คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : แม่บ้านผีเรือนพร้อมของแถม /2
“มามี้!"
“้า!” ทัู้่ส่เสียร้อลั่นส่วนหน้ามืนั้นหลับานิ่่อนะไ้สิและบอนี้ใทั้สอให้สบายใแ่็ยิ่สร้าวามเป็นห่วให้มาึ้นว่าเิม
"ันไม่ไ้เป็นอะไร"
“มามี้เป็นลม! ลุเ๋พามามี้ไปหาหมอันเถอะ”นัวเลิหันมาบอเนบรีบ้อนร่าบาแนบอพลาสั่หนูน้อยให้ไปหยิบระเป๋าเอสารอมารามา้วยเาอุ้มร่าอ่อนแรไปึ้นระบะอน
"นายึ้นไปนั่้านหลัเลย" เาเปิประูให้เ็น้อยึ้นไปโรพยาบาลประำอำเภอ็อยู่ไปไลาบ้านใมหน้าลมป้อมยื่มมาูนที่นั่หน้าี้วยวามป็นห่วลอทา มามี้ไม่เยป่วยให้เห็นเลยเนบใ้เวลาไม่นานในารับรถ็ถึโรพยาบาลสิรินาถูพาเ้าห้อุเินไปแล้ว
ว่าทุอย่าะเสร็สิ้น็เือบเที่ยเนบเลยสั่อาหาราร้านในรีสอร์ทให้นเอาไปส่ให้ที่บ้านแทนสิรินาแ่เป็นไ้ธรรมาาว่าน่าะเพราะเมื่อวานะลอนเทียวาแทั้วัน
“เี๋ยวหนูเ็ัวให้มามี้นะับ "
" ไม่ไ้เี๋ยวนาย็ิไ้าแม่นายหรอ " สุท้ายเนบ็้อเรียมอุปร์เ็ัวให้สิรินาูแลัวเอเพราะเ้าหล่อนไม่ยอมให้ใรมาถูเนื้อ้อัว
“แล้วผัวเธอไปไหนทำไมถึปล่อยลูเมียมาเร่ร่อนแบบนี้” หลัาที่เ็ายัวน้อย หลับไปเมื่ออนสอทุ่มรึ่สิรินาที่้อนอนแยับลูายเลยมานอนแทนที่เนบแล้วเาะยับไปนอนที่หน้าห้อแทนสิรินถามอหน้านถามในหัว็รีบิำโหะให้บอว่าพลาท้อับเาเพราะเลินเล่อลืมินยาุมี้เหรอเลยนึึ้นไ้แบบ่ายๆ
"เราเลิันแล้วอนที่ันลับมาา่าประเทศ”วามริบหรี่มอเาไม่่อยอยาะเื่อำพูอเธอเลยสันิแ่็ยอม เออออไปามที่เธอบอในในั้นลับหาทาสืบสาวราวเรื่ออเธอ เาว่ามันมีพิรุธนะ!
"อืม แล้วมาอยู่ที่นี่หลายเือนแล้วเธอะทำมาหาินอะไรล่ะแล้วลูเธอ้อเ้าเรียนไหม เาูโพอที่ะเ้าเรียนแล้วนะนาลิ้นี่อายุสามบวยั้อไปศูนย์เ็เล็เลยนะ”
ริสิเธอ็ลืมไปเลยมือบายึ้นมานวมับเนบเห็นแล้ว็พอะเาออหล่อนไม่ไ้วาแผนอะไรับารที่้อย้ายมาอยู่ที่นี่
"ทำไม เธอถึย้ายมาอยู่ที่นี่ล่ามั่นไม่ใ่ที่ที่เหมาะับเธอเลยนะ"หล่อนถอนหายใั้แ่หมบารมีุาเธอ็หมที่พึ่ิอะไรไม่ออ้วย้ำว่าะเอายัไ่อับีวิีพลอยทำให้ลืมเรื่ออน้อเฟไป้วย้วยวามอ่อนแอ้านร่าายทำให้ิใที่บอบบาอยู่อ่อนแอามไป้วยทำให้หล่อนเผลอระบายวามรู้สึในใออมา
"ั้แุ่าายัน็ไม่รู้ว่าะทำปิัน็ไม่ไ้ทำอะไรวันๆ ็เี่ยว้อปปิ้ไปเรื่อย"เนบพยัหน้า ีที่หล่อนรู้ว่าัวเอทำอะไรไม่เป็น แล้วอวเ่สภาพเธออนนี้ผิับเมื่อ 5 ปีที่แล้วมา
"อืมแล้วไม่อบทำอะไรเป็นพิเศษเหรอนอา้อปปิ้" เาถามนที่นอนเอนายพิโฟา สิรินารอาไปมา่อนะส่ายหน้า
“ัน็ไม่รู้ เฮ้อ? นอนเถอะ " ร่าบาเอนัวนอนลเ้าวัน่อมานป่วย็หายปวหัวลุึ้นมา่าอนสายเนบ็ออไปทำานแล้วทิ้เธอับลูายไว้ับอินในบ้านมามายนมาอาศัย็ถือวิสาสะเินสำรวรอบบ้านหลัเล็แ่น่าอยู่ว่าบ้านอัวเอมา
"มามี้หนูอยาินพิ่าัเลย" อนเที่ยสอแม่ลุนอนูทีวีันอยู่ห้อโถเนบไม่ไ้แวะมาหาและลุผิน็โทร. มาหาแล้ว่วสายว่า่วนี้แไม่ว่า้อไป่วยานที่ฟาร์มเพราะนานาเนบเ์นานบาส่วนไป่วยานที่รีสอร์ทฤูาลท่อเที่ยวนมาพัเยอะมานาลิ้นี่ยั้อเอาไปฝาเลี้ยับบ้านาิเลย
"มันื้อที่ไหนล่ะ ั้เเ่มาอยู่พี่ันยัไม่เยเห็นมันเลยนะ"
“มามี้ทำเป็นไหมับ” นอยาินอโปรยับมาอ้อนเารู้สึว่าำลัผอมลว่าอนที่ยัอยู่รุเทพฯ มาเลย มามี้นสวยแ่นเสียเหอะออมา่อนะปรายมอลูาย
"ันทำไม่เป็นหรอนะนาย็เลิอยาินออ้วนไ้แล้ว แล้วนี่! มา่วยันเ็บอหน่อยสิมันเยอะมาเลยันล่ะี้เียริๆ " สอแม่ลู่วยันรื้ออในลัระาษหน้าบ้านหลัน้อย็มีรถระบะสีำยสูเ้ามาอร่าสูำยำเินเปลืออสีแทนเ้ามาในบ้าน สภาพบ้านหลัน้อยวอเามีอเสื้อผ้าระเป๋ารอเท้าเรื่อประับมามายวาอเรียันอยู่ราวับร้านายอในลานัวามเบิว้า้วยวามสนใ แล้วเอ่ยทัทาย้วยน้ำเสียสใส
“แม่ลูะายอันเหรอ " สิรินาหันมามอแล้วิ๊ปา้วยวามรำานถามอย่าไม่สร้าสรร์
"ายบ้านนายสิ นี่ออันมันแพมาเลยนายรู้ไหม บ้านนอแบบนายไม่เยเห็น" นบ้านนอเบะปาและยัไหล่แบบไม่ใส่ใ
“เออ! ไม่เยเห็นหรออสวยแ่ไม่มีประโยน์ไร้สาระมา”
“นี่นาย! " นัวเล็หวีร้อเสียแหลมใส่ น้อเฟรีบยมือน้อยึ้นมาปิหูมามี้ถูผีเ้าอีแล้ว!
เอ็นู้อนเฟใเสียมามี้ อิพ่อิะโมยอมามี้ไปายเร๊อะ!
พี่ ๆาอย่าลืมิามเอาไว้้วยนะะ
ความคิดเห็น