คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ย้ายบ้านอีกแล้ว /1
สุท้ายเนบ็ไ้พาอีรุ่นน้อนสนิทิเนื้อับลูายอหล่อนะลอนเที่ยวในฟาร์มนไ้เาเปลี่ยนรถเป็นสามล้อไฟฟ้าเพื่อันแและนั่สบายสำหรับุหนูอับที่ลัวแันเา้อพาลับบ้านไปเปลี่ยนุรอแมุ่โบรีมันแ นอนนี้สามนำลันั่รถเ้าฟาร์มไปูวายน้อเฟื่นเ้นมานัวเล็อยู่ในุาเาสั้นสีน้ำาลับเสื้อเิ้สีรีมับรอเท้าผ้าใบ ใบหน้าลมแเรื่อาไอร้อนโีสิรินายัหาหมวมาสวมให้แ้วย นัวเล็เลือนั่้าเนบอยาฟัเาเล่าเรื่อเ้าสี่าัวอ้วนให้ฟั มีมามี้นสวยนั่ออฟัสีหน้าไม่สบอารม์เพราะอาาศไม่เป็นใ
“อุ้ย! มามี้ ๆวายสีมพูพิ้์” เสียร้อบอมาราเสียั้วยวามรื่นเ้นพลาี้นิ้วน้อย ๆไปทาลุ่มเ้าวายที่เล็มห้าอยู่้าออพวมัน สิรินาเอ็มอ้วยวามสนใเ่นเียวันเธอไม่เยเห็นวายสีนี้มา่อนมันูแปลามา เ้าอฟาร์มอบใมาเลยุยโว่อให้เ็สี่วบฟั
“มันน่ารัใ่ไหมล่ะ ลุเลี้ยเอาไว้ายและเอาไปแ่”
“นบาป!” เสียหวานเอ่ยแทรึ้นมาพร้อมเบะปาใส่เา้วย
“มันือธุริไล่ะ ใระนาฟ้าเท่าเธออบทำให้นอื่นหน้าแห โ่ริ ๆ” มือบาำแน่นส่วนนปาเสียลอยหน้าลอยาพูับเ็น้อยสนุสนานลืมเธอไปเลย
นานในฟาร์ม่วยันเรียมน้ำและูแลเ้าวายเผือ โยเนบบารั้็เรียพวมันว่าวายุหนู้วยวามที่พวมันเิายีน้อยทำให้ัวมพู มูมพูถึรูปลัษ์ะูีว่าวายธรรมาแ่พวมันอ่อนแอมา ้อูแลและให้วามใส่ใว่าปิแ่็ไม่ใ่ปัหา ระบบที่ฟาร์มเาไม่ไ้บ้านนออย่าที่ิ เ้าวายเผือะไ้อยู่อละัวินนอนอย่ามีวามสุถ้าร้อนหลอนานประำะเปิน้ำีที่หลัาลวามร้อน และเปิพัลมให้พวมัน้วย สบายไหมล่ะ ทุวันพ่ออลิ้นี่อย่าเอและนอื่นะพาพวมันออไปเล่นโลนที่บ่อเพาะ้าอนั่นเอ เย็น่อยะ้อนลับ
“ลุเ๋ พวมันัวโมาเลย มันะเหยียบหนูไหม” นัวเล็เยหน้ามาถาม วาลมโสใสมาเาอบเ้าพวสี่าัวลมมาเลย
“หึ! ไม่เหยียบหรอ พวมันน่ารันะไม่ี้หุหิ” ปิวามเผือมันะี้หุหิมาเพราะยีน้อยนั่นแหละ แ่นเลี้ย็มีผล่วยทำให้พวมันนิสัยน่ารั แนแ็แรอุ้มร่าเล็ึ้นมาแนบอไม่สนในหน้าบึ้เพราะร้อนเลย
“ลุะพาไปูพวมันเล่นน้ำ” ทุ่ห้าที่มี้นไม้เป็นุให้เ้าัวอวบไว้นอนพัลาวันทำให้รอบ ๆไม่ร้อนมานั นรั้ท้ายเริ่มทนไม่ไหวแล้ว
“ันเหนื่อยแล้วอนไหนะลับเนี่ย” ใบหน้าสวยแไปหม น้อเฟเลยปล่อยมือุลุเินลับมาหามามี้หยิบผ้าเ็หน้าาาเแล้ววัมือเรียให้มามี้นั่ล
“มามี้หนูะเ็ให้นะ นั่ล ๆ” สิรินาถอนหายใทำปาบึน่อนะนั่ล ลูายัวน้อยเลยยับมาหาแนเรียวยับไปโอบอร่าเล็เอาไว้ สัมผัสเบาานัวเล็ทำเอาหล่อนรู้สึผิที่ไม่เยสนใแเลย
“ั้นเราลับันเถอะเี๋ยวมามี้ไม่สบาย” นัวเล็บอ เนบเลยัเยัไม่อยาห่าาสอนนี้เลย โอาสมาแล้วห้ามปล่อยทิ้เ็า
“อย่าเพิ่ไปิน้าวเที่ย่อน ลุมีร้านอาหาร้วยนะไว้วันหลันาย็พาแม่นายมาินมีแอร์้วยไม่ร้อนหรอ” เาบอพลาแย่นัวอวบมาามือมาราอแ
“เอาลูันมานะ” เาหรือะสนใ ายาว ๆ้าวนำไป่อนแล้ว เอับสมหมายที่เห็นเหุาร์มอหน้าันยิ้ม ๆสสัยสเปนายพวเาือแม่หมาย มีลูพร้อมใ้านเลย ถึะแม่ม่ายแ่สวยสามแบบนี้ใร็เอาแหละสมัยนี้ไม่มีใริมาเรื่อแบบนี้หรอ
สิรินาับน้อเฟมออาาัรเาอึ้ ๆำสบประมาที่เธอะโนใส่หน้าเาที่โรอาหารเมื่อห้าปี่อนลอยมาทันที หรือเพราะำพูเธอเาถึมาไลนานี้
“อ่ะ ถึแล้วอยาินอะสั่เอาเลยนะ” ภาพนายให่อฟาร์มพาสอลูมาที่รีสอร์ทพนัานสาว ๆให้วามสนใมาว่าอนอยู่ที่ฟาร์มเสียอีแ่็ไม่มีใรล้ายุ่สัน สอแม่ลูเินับมือันเ้ามาในส่วนาเฟ่อย่ารวเร็วเพราะ้อารแอร์
“อู้ย! เย็นีั มามี้เย็นไหม” พ่อหนูน้อยหันมาถามพลาเอามือับแนเรียวู้วยวามเป็นห่ว เนบหยิบเมนูึ้นมาูและัวาเวลาหวานอสอแม่ลู
หนูเหนื่อยนะ มามี้ับลุเ๋ทำไม้ออบทะเลาะันัเลย > ทำหน้าเรีย ๆมอมามี้ับลุที่้อหน้าันอยู่
พี่ ๆป้าน้าอา อย่าลืมิามเอาไว้้วยน้าา และฝาเพระถิน้วยนะะ
ความคิดเห็น