คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
ปลายเ็มเรียว่อย ๆิ้มลผิวใบหน้าสวยราวับุ๊าโยนที่ลมือี็ือเ้าอใบหน้าแสนน่ารันั้นนั่นเอ แพทย์หิสินีนาถมอระรหน้ารเ็มลผิวหน้านเออย่าไม่ลัเลและแม่นยำมีพยาบาลสาวอยูอยู่รอบโ๊ะ มือบาีและนวเบา ๆ่อนวาเ็มมอหน้าัวเอ้ายวาอย่าพอใ
“สวยมา่ะุหมอ” ่อนี็สวยอยู่แล้วยิ่ีใบหน้าสวยยิ่ใสิ๊อย่าับเ็มัธยม สินีนาถให้นเ็บอเรียมนไ้รอบบ่ายที่ะเ้ามาีผิวับทำเมโสหน้าใส่อนะลับไปึ้นเวรบ่ายที่โรพยาบาลรัที่อยู่ใล้ันอนบ่ายสาม
“เอาแน์วิับน้ำส้มไม่เิมน้ำาลมาให้่อนนไ้มาให้หมอนะ เร็ว ๆ้วย”
“ไ้่า”
“แล้วหมอโี้ะเ้ามาอนไหน” หล่อนถามหาเพื่อนที่ะมารับ่ว่อลินิแห่นี้เธอเป็นเ้าอแ่เพียผู้เียวแล้วภายหลัเพื่อน ๆเห็นว่ารายไ้ีึเ้ามารับ๊อบ้วยสี่ห้านลายเป็นว่าาลินินาลาลายเป็นนาให่ล้ายโรพยาบาลนาเล็ไ้เลย
“บ่ายสาม่ะเมื่อวานบอว่าิผ่าั”
“อ่อ โอเ” ุหมอสาวเอนหลัอ่านประวัินไ้รออาหารเที่ย ยิ่ลินิไ้รับวามนิยม็้อยิ่ใส่ใทุรายละเอียให้รอบอบ เมื่อถึเวลานไ้็เรียิวเ้ามาลินิเธอ่อน้าเ้มวับารูแลนไ้สมับเินที่ลู้า่ายให้หมอะลมือหัถารเอโยที่พยาบาลมีหน้าที่อยูแลหลัีับให้วามูแล
เสร็าานนอแล้ว็ับเ้ามินิูเปอร์ลูรัสีหวานไปที่โรพยาบาลื่อัอรัทันที โรพยาบาลให่โมีนเ้ามาใ้บริารทั้วันทั้ืนุหมอสาวสวมหน้าาอนามัยแล้วหอบสัมภาระสำหรับารวเวรยาวถึเ้าลารถในั้นอรถบุลารอโรพยาบาลโนอหมอ
“ปวหลัั” ริมฝีปาิ้มลิ้มบ่นับัวเอะเินเ้าลิฟ์เธอไม่ไหวับารเินึ้นลบันไหรอนะ ทันทีที่เ้าไป้านในพยาบาล่าทัทายุหมอสาวันลอทา้วยท่าทาเป็นมิรมีบานที่แอบมอ้วยวามหมั่นไส้ับท่าทาุหนูอเธอแ่ส่วนมาเป็นพยาบาลใหม่ที่ยัไม่รู้ัเธอีพอันทั้นั้น
“สวัสี่า” เธอทัทายแล้วเ้าห้อพัแพทย์ไปับอเียนอนอัวเอพร้อมับเ็บอเ้าู้แล้วรีบไปลเวลาให้ทัน่อนไปรวนไ้บนึแล้ว็ะ้อลมาั้นล่า หาเป็นนอเวลาหมอที่ึ้นเวร็ะทำานหนัมาึ้นว่าอนลาวันที่มีเพื่อนร่วมานเยอะ
“วันนี้นเยอะั”
“มีอุบัิเหุหมู่่ะุหมอแ่อนนี้าแล้วที่ออันมีแ่าิ ๆ่ะ” ร่าบาที่สวมแว่นยืนอยู่หน้าเรื่ออให่อ่าน้อมูล่อนราว์วอร์ปาถามาอ่านึ่เป็นวามสามารถพิเศษอุหมอแทบทุน ส่วนพยาบาลแว่นหนาเอะ็ัเรื่อมือับผู้่วบปา็อบหลับ
“อ๋อ” ุหมอสาวรารับแล้วลาเออยัษ์ออาห้อไปหานไ้ห้อรวม่อน่อยไปูห้อพิเศษาม้วยวีไอพี สินีนาถสวมถุมือแพทย์เินไปถามอาารนไ้เียแร่อนและทัทายอย่าเป็นันเอ้วยภาพลัษ์ุหนูหยิบโหย่ทำให้เธอ้อสร้าภาพลัษ์อันสใเป็นันเอับนไ้่อน ุหมอสาวหน้าหวานใ้เวลาในห้อนไ้รวมเือบสอั่วโม และ่อนะไปเธอ็ีย์้อมูลให้เสร็่อนะไปห้อพิเศษมีพยาบาลโนนั้นามราว์้วยสอนเพื่อรายานในสิ่ที่เธออยารู้ ห้อพิเศษไม่มีอะไรมาสำหรับอาารอนไ้แ่าินไ้มัะเรื่อเยอะินพลัานอเธอมา
“ุหมอะ าิฝาอมาให้่ะ” พยาบาลห้อพิเศษามมาพร้อมับล่ออาหารและผลไม้ สินีนาถึหน้าาลส่ยิ้มให้
“เหรอ อบุนะะแ่หมอมี้าวเย็นแล้วพี่เอาไปแบ่ันทานไ้เลย่ะ อ่ะ! แ่ผลไม้นัี้อนะะ” ุหมอสาวบอเสียหวานแล้วหยิบส้มมาสามลูใส่ในระเป๋าเสื้อราวอนเอพยาบาลรุ่นพี่เอ่ยอบุอยู่หลายรอบ็เินาไป ุหมอร่าเล็เินไปห้อทำานวาผลไม้และอ่านเอสารอห้อพิเศษวีไอพี่อนะไปราว์เป็นรั้สุท้ายเธอถึะพัทานอาหารเย็น
ภายในห้อพัวีไอพีั้นบนสุ...นป่วยหน้าหนวนอนระิเท้าไปมา้วยวามเบื่อหน่ายแ่ถูยิแบบเี่ยว ๆเา็ถูบัับมานอนโรพยาบาล เรื่ออเรื่อือืน่อนเาไปัับพว้ายาแ่พลาอย่าโ่ ๆือลื่นทาลาแล้วลิ้หลบไม่ทันเลยโนยิผู้บัาารวบเพื่อนสนิทเลยส่เามารัษาัวที่นี่สัอาทิย์ใเาะาายแ่รอหมอมารวอยู่ะอลับมันวันนี้แหละเสียเวลาทำานเาหาหยุยาวนานนานั้น
แร๊!
“ออนุา่ะ” ใบหน้าสวยหวานโผล่เ้ามาในห้ออนไ้ ุสาวัวเล็เปิประูว้าอแฟ้มประวัินไ้แนบอาม้วยพยาบาลที่ลารถเ็นามเ้ามาเพื่อทำแผล
“รับ” ธนินทร์ในเ้นวูบเียว่อนะุมอาารัวเอเอาไว้ภายใ้ใบหน้ารรุรั สินีนาถมอนไ้ัวโที่แทบะล้นเียเาเป็นทหารแ่ไม่รู้รายละเอียอย่าอื่นาว่าสำัน่าูถึปปิมานานี้แถมยัไ้อยู่ห้อวีไอพีที่เปิยาที่สุอโรพยาบาล
อมา่อนวันนันะะ วันนี้ไ้ฤษ์ามมาเลย้อรีบล่ะ 5555 ฝาิามพ่อแม่เ้าปลาน้อยนีโม่้วยนะะ ลเนื้อหาทุวันนะะ เนื้อหาเียนบแล้วำลัเียนอนพิเศษใรสายอีบุ๊รออีแป๊บเียว ใรอบแบบรูปเล่มสามารถอมเมนท์บอไ้เลยนะะเี๋ยวะมาเปิพรีออเอร์ามำนวนที่้อารให้่ะ
ความคิดเห็น