#OurFirstloveYoongi

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

#OurFirstloveYoongi #HappySugaDay #MinstradamusDay

สุขสันต์วันเกิดนะคะคุณยุนกิ

วันเกิดพี่ปีนี้หนูมีนิทานมาเล่าให้ฟังค่ะ เด็กผู้หญิงคนหนึ่งเกิดมาพร้อมกับหัวใจดวงเล็กๆที่ตัวเธอเองไม่เคยเห็นค่ามัน ระยะเวลาสั้นๆที่เด็กคนนั้นเติบโตขึ้นท่ามกลางสภาพแวดล้อมที่หล่อหลอมให้เธอกลายเป็นตัวตลก เธอกดดันตัวเอง น้ำหนักที่ไหล่ของเธอรับไว้มันหนักมากกว่าความเป็นจริงก็เพราะตัวเธอเอง ที่เอาแต่เปรียบเทียบกับคนอื่นตลอดเวลา ความคิดแบบนั้นสะสมทับถมกันไปเรื่อยๆจนกระทั่งมีปีศาจตนหนึ่งเกิดขึ้นภายในจิตใจของเด็กคนนั้น มันแฝงอยู่กับร่างกายของเธอจนกระทั่ง 1 ปี เธอรู้สึกว่ามีใครบางคนพยายามควบคุมจิตใจของเธอตลอดเวลา มันกลืนกินเธออย่างช้าๆ กว่าเธอจะรู้ตัวเงามืดก็บดบังใบหน้าของเธอเกินกว่าครึ่งไปแล้ว เธอใช้ชีวิตแบบไม่มีจุดหมาย ทำตัวเละเทะไม่สนใจสิ่งรอบข้าง เอาแต่คิดว่าตนเองไม่มีค่า ไม่มีใครต้องการ จนกระทั่งวันหนึ่ง วันที่เธอวิ่งหนีทุกสิ่งทุกอย่าง เธอวิ่งออกจากที่ที่เธออยู่มาไกลมาก วิ่งและวิ่ง ในที่สุดเธอก็ล้มลง ร่างกายเล็กๆนั่นสั่นสะท้าน น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าที่ร่วงหล่นลงบนพื้น ไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงที่จะปลอบโยนตนเอง ในตอนนั้นเองที่เธอได้ยินเสียงเปียโน เมโลดี้เศร้าๆล่องลอยมาตามสายลม เสียงฝีเท้าใกล้เข้ามาเรื่อยๆ แต่เธอก็มี่ความกล้าพอที่จะเงยหน้าขึ้นมาพบเจอสิ่งนั้น สัมผัสแผ่วเบาบนหัวทำให้เธอค่อยๆเงยหน้าขึ้นช้าๆ รอยยิ้มบางๆที่แสนจะอบอุ่นส่งมาให้เธอ น้ำตาที่ไม่รู้ว่าหยุดลงเมื่อใดก็หลั่งไหลออกมาอีกครั้ง อ้อมกอดอันอบอุ่นทีเธอไม่มีวันลืมเข้าโอบล้อมกายเธอเบาๆ มันไม่ใช่การคุกคามเลย หัวใจที่ขาดแหว่งได้รับการเติมเต็มอีกครั้ง เขาจับมือเธอและพาเธอออกจากกล่องที่ขังตัวเธอเอาไว้ การเดินทางของเขาและเธอคนนั้นผ่านมาร่วมปีแล้ว บ่อยครั้งที่ร่างกายเหนื่อยล้า จิตใจที่ท้อถอยผลักให้เธอล้มลง ในวันที่เธอไม่สามารถรับรู้อะไรได้อีกแล้วนอกจากความเจ็บปวดภายในใจ เธอไม่สามารถสัมผัสถึงมือของเขาได้เลย เธอไม่สามารถเดินต่อไปได้ ทำได้เพียงนั่งร้องไห้อยู่อย่างนั้น แรงบีบเบาๆจากฝ่ามือของเขาทำให้เธอได้สติ ในที่สุดชิ้นส่วนสุดท้ายก็ถูกประกอบภายใจหัวใจของเธอ เธอต้องรัก”ตัวเอง” ไม่มีคำว่าสายเกินไปสำหรับตัวเธอเองหรอก สายตาของเขาบอกเธออย่างนั้น หลังจากนั้นเธอก็กลับมาบนโลกของความเป็นจริง ถึงแม้มันจะยากที่จะต้องตื่นจากฝันมาพบกับความจริง แต่เธอก็พยายามอย่างเต็มที่ ครั้งแรกที่เธอไปหาหมอ คุณหมอถามเธอว่าทำไมถึงตัดสินใจมา ไม่มีคำตอบสำหรับคำถามนั้น ไม่มีใครอยากจะอยู่ในความทรมานซ้ำๆนั่นหรอก จริงไหม? เธอไม่เคยคิดจะทำร้ายตัวเองเลยสักครั้ง เพราะเมโลดี้เศร้าๆจากเปียโนหลังนั้น เมโลดี้ที่หากวันนี้เธอกลับมาฟังอีกครั้งมันทั้งอ่อนหวานและแสนจะอบอุ่น เธอทานยาตามที่คุณหมอจ่ายยา แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าทุกอย่างจะดีดั่งฝัน อารมณ์ขึ้นๆลงของเธอทำให้แม้แต่ตัวเธอเองก็เบื่อหน่าย ร้องไห้แบบไม่มีเหตุผล เข้ากับคนอื่นไม่ได้ นั่นหรือคือสิ่งที่เธอกำลังเผชิญ เธอเกลียดความวุ่นวาย เกลียดเสียงจอแจ เธอเกลียดแม้แต่ตัวเองที่หวาดกลัวสังคม ไม่มีใครมองเห็นความพยายามของเธอเลยสักนิด ทุกครั้งที่เธอได้รับคำชมมันทำห้เธอรู้สึกหวาดระแวงตลอดเวลา วันที่เธอไม่อยากจะหายใจบนโลกที่แสนจะโหดร้ายอีกต่อไป เสียงเปียโนดังขึ้นอีกครั้ง เมโลดี้บรรเลง เสียงแร็พแหบๆของเขากลับมาแล้ว สัมผัสแผ่วเบาที่หน้าผากของเธอเองทำให้เธอร้องไห้ สิ่งที่ปรากฏมันคือสิ่งเดิม เพียงแต่มันคือรอยยิ้มของตัวเธอเอง ถึงแม้มันจะเปื้อนหยาดน้ำตาแต่มันก็ยังเป็นรอยยิ้มอยู่ดีไม่ใช่หรือ? เด็กผู้หญิงคนนั้นในวันนี้คือตัวเราเอง จากเด็กที่เคยคิดว่าถ้ามีดเล่มนั้นกรีดลงบนตัวของเราจะรู้สึกดีขึ้นไหม เปลี่ยนเป็นคนที่เข้าใจตัวเองมากขึ้น เวลาเศร้าก็ร้องไห้ออกมาโดยไม่อาย เมื่ออารมณ์ไม่ดีจางหายไป ก็ลุกไปล้างหน้าล้างตาและไม่จมดิ่งอยู่กับความเสียใจที่ไม่มีสาเหตุ ความฝันในวันวานถูกหยิบขึ้นปัดฝุ่นอีกครา ภาพในคืนนั้นหวนย้อนคืนมา “ที่บอกว่ามีความฝัน จริงๆแล้วมันคือฝันจริงหรือเปล่ายังไม่รู้เลย” รอยยิ้มบางๆปรากฏบนใบหน้าของเธอ เธอพยายามที่จะทำตามความฝันของเธอ เขาจะรู้บ้างไหมนะ ว่าความฝันของเธอเปลี่ยนไป เธอเคยฝันจะเป็นนักเขียนเพียงเพราะเธอชอบอ่านหนังสือ แต่ในตอนนี้เธอฝันว่างานเขียนของเธอจะเป็นเพื่อนพักพิงสำหรับผู้ที่เหนื่อยล้าจากชีวิต หวังเพียงว่าตัวหนังสือที่เธอรังสรรค์ขึ้นามันจะต่อชีวิตใครบางคนได้ แค่ข้อความเหล่านั้นทำให้ใครบางคนมีความสุขเธอก็ดีใจมากแล้ว แน่นอนว่าเธอต้องฝึกปรืออีกเยอะ และเธอเชื่อว่าเขา ‘มินยุนกิ’ จะคอยเป็นกำลังใจให้เธอเสมอ มันไม่แย่นักหรอกสำหรับการกินยาต่อเนื่องจนกว่าจะเรียนจบชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น  มันคงไม่ยากเกินไปสำหรับการดึงสติตัวเองไม่ให้จมดิ่งลงไปในหลุมที่ไม่มีที่สิ้นสุด ถึงแม้ในตอนนี้เธอจะยังเด็กมากนัก ถึงแม้เธอจะไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นเช่นไร เธออาจจะเหนื่อยจนกระทั่งไม่สามารถจะอยู่ต่อไปก็ได้ แต่ตอนนี้เธอได้ค้นพบความสุขของเธอแล้ว ความสุขของเธอคือการฟังเพลง ซึ่งมันถูกสร้างขึ้นมาจาก ‘มินยุนกิ’

            สุขสันต์วันเกิดนะคะยุนกิ ขอบคุณที่เหนื่อยตลอดมา ขอบคุณที่ต่อลมหายใจของหนูนะคะ ขอบคุณที่ทำให้หนูเจอความสุข ขอบคุณที่ทำให้หนูอยากใช้ชีวิตต่อ ขอบคุณที่ทำให้หนูตัดสินใจไปหาคุณหมอและรับยาระงับอาการซึมเศร้ามานะคะ ขอบคุณที่ทำให้หนูกลับมายิ้มและหัวเราะได้อย่างสดใสอีกครั้ง หนูรักคุณยุนกินะคะ และสุดท้าย ขอบคุณตัวเองมากๆเลยนะที่อดทนจนมาเจอคุณยุนกิ สุขสันต์วันเกิดอีกครั้งค่ะ ผู้ชายที่เป็นเหตุผลของการมีชีวิตอยู่ของหนู