ยัยสุดแสบ แอบปิ๊ง หนุ่มสุดฮอต

ลำดับตอนที่ #9 : คู่กัน......คู่กัด

\"กีสสสสสส ได้เบอ3 ยัยอ้อมเบอเดวกะแกเว้ย\"เสียงยัยแป๋มดูสนุกสนานบานตะไท หลังจากมันหยิบได้เบอเดวกะยัยอ้อม  ตอนนี้เรากำลัง



อยู่ในการจับฉลากแบ่งงาน เรื่อง กีฬาฤดูร้อน พวกของนายเติ้งที่ฉันไปสืบๆดูแล้วได้เลข2 คือนาย ธัญ กะนาย นพ อย่างน้อยก้อหมดศัตรู



ไป2 เฮ้อ คราวนนี้ก้อเหลือ นายภัทร กะนายเติ้ง



\"เติ้ง ได้เลข 4....ภัทรได้เลข4..\"ยัยฟ้าปะกาศเลขของ2คนนั้นพอดี



\"กีสสสสสส พี่เติ้งอยุ่กลุ่มเดวกะเราด้วย \"เสียงสาวๆเริ่มกีสๆเฮฮา บางคนก้อบ่นเสียดายกันเปนแถบๆ ฉันมองไปเรื่อยๆ จบสายตามาบันจบกัน



กับนายเติ้งพอดี อูย มองหน้าฉันดุเชียว ฉันรีบจับฉลากแล้วชิ่งดีกว่า เฮ้ยยย แต่ว่ากิจกรรมต้องทำวันนี้หว่า???



\"เมล์ เบอ 1\"ยัยฟ้าปะกาศชื่อยัยเมล์ ฉันใจหายไปอยุ่ตาตุ่มเลย ยัยเมล์โดนแยกแล้ว แล้วฉันล่ะ????



\"มนิลา  มินๆ มิน ไอมินเว้ย\"เสียงยัยฟ้าตะโกนเรียกชื่อฉัน



\"เออๆ มาแล้วๆ\"ฉันใส่มือลงไปในไหขนาดย่อมๆ สายตาของนายเติ้งจับจ้องฉันอย่างอาคาต นายภัทรก้อทำหน้าทะเล้น ต่างกันสิ้นเชิง



\"มินได้ เบอ...4..\"ยัยฟ้าปะกาศทำหน้าตายสุดๆ แต่ฉัน...



\"กีสสสสสสสสสส>0< ฮือออออT^Tม้ายเอาน้า.....ฉันไม่เอาเบอนี้เว้ยยยย\"เสียงของฉันดังพอที่จะเรียกสายตานับ50คู่จับจ้องมาได้เลยที



เดียว..



\"ยัยมินใจเย็นๆเว้ย เฮ้ยๆ ใจเย็นๆ\"เสียงยัยอ้อม พูดปลอบใจ ฉันมองเห็นสายตาของนายเติ้งที่ไกลๆ ได้ว่า \"เทอตายแน่\"



\"ม้ายเอาๆๆๆชั้นไม่เอาเบอนี้ๆๆ ม้ายอ้าวววๆๆๆๆ\"ฉันตะโกนร้องไห้เสียงดัง แบบเด็กอมมือ



\"แน่จิงน่ะ อย่าหนีกัน เทอมันไม่มีศักดิ์ศรี เรามาคุยกันตรงๆดีกว่า\"นายเติ้งเดินมาพุดแค่นี้ แล้วก้อส่งสายตาสมเพศฉันเต็มแรงเลย



หนอยยยย ดูถูกกันมากไปแล้วน่ะ ได้ เรา มา เจอ กัน ตงๆ ... จากนั้นน้ำตาที่ไหลพรากๆก้อหยุดลงเพราะความโกดนี้เอง...



\"เออ ยัยมินแกได้งานอะไรว่ะ ฉันได้งานดีเลย ถึงจะต้องอยู่คนเดวก้อเหอะ\"ยัยเมล์ มาคุยเรื่องานหัวข้อที่เราได้ทำ ยัยเมล์น่ะได้ดีโคดๆเลย



\"เออ แกได้งานดีนิ ชั้นมันทำอุปกรณ์ฉากเว้ย ทาสีอัฒจรรย์เว้ย งานใช้แรงมากกว่าสมอง ดูดิ ขนาดยัยอ้อมกะยัยแป๋ม ได้งานออกแบบขบวน



พาเหรด แกก้อดันได้แต่งชุดพาเหรด งานดีๆท้างนั้น\"ฉันตัดพ้อต่อว่าความซวยของตัวเอง ได้อยุ่กะนายเติ้แล้ว ดั๊นนน มาได้งานแบบพวก



ใช้แรงงานอีก สวรรค์...ใจร้ายยยย



\"เออน่า ต่อไปนี้เราคงได้เจอกันน้อยลงว่ะ เออ อย่างน้อยแกก้อมีไอชุนเว้ย\"เออใช่แล้วเจ้าชุนหนุ่มข้างบ้าน เออ ลืมได้ไงเนี๊ย สงสัยอาจจะ



เพราะฉันไม่ได้มารร.กะมันตั้ง2วันแล้ว



\"เออก้อยังดีว่ะ เดวชั้นไปหาชุนก่อนน่ะ มันอยู่ไหนล่ะเนี๊ย??\"ฉันถามยัยเมล์ด้วยสีหน้าแห่งความหวัง ชุน ชุน ชุน เพื่อนคนนี้ต้องช่วยฉันได้



\"คงอยู่ที่ศูนย์กีฬามั๊ง ก้อแกทำงานที่นั้นไม่ใช่เหรอย่ะ เค้าเริ่มทำงานกันแล้ว\"ยัยเมล์ดุใส่ แล้วมันก้อไปทำงานมันต่อ





*+*+ศูนย์กีฬา*+*+





\"เฮ้....ชุนๆๆ นายอยู่กลุ่มนี้ทำไมไม่บอกกันบ้างว่ะ ชั้นนึกว่าต้องหัวเดวกะเทียมลีบซ่ะแล้ว ดีใจว่ะ ที่มีแกอยู่ด้วย\"ฉันบ่นพลางหยิบงานที่ชุน



ทำอยู่มาทำด้วย



\"ฉันสำคัญด้วยเหรอ ชิ\"ชุนทำน้อยใจ เอ๋...แต่เรื่องอะไรอ่ะ อ๋อๆๆจำได้แล้ววว เรื่องจักรยานมันแน่ๆ ฉันทำจักรยานมันโซ่ขาด เห๊อะๆ อุบัติเหตุ



น่ะ



\"อ๋อ เรื่องจักรยานใช่ม่ะ เดวเสาร์นี้ชั้นพาไปซ่อมให้ก้อได้ โอเชม่ะ ดีกันๆ\"ฉันง้อชุนสารพัด จนในทื่สุดก้อยอมดีจนได้  



\"เออ นี้ยัยมินดูดิ นายเติ้งกะนายภัทรน่ะ ไม่ยอมมาทำงานว่ะ ทำอวดชิ..บเลย เดวงานก้อไม่ทันพอดี\"ยัยฟ้า มาบอกฉันคงหวังว่าฉันจะช่วยล่ะสิ



\"เอ้า แล้วแกน่ะหัวหน้าน่ะ ไม่ใช่ชั้นซ่ะหน่อย ฝันไปเห๊อะๆ\"ฉันรำคาญ ยัยฟ้าเกินคนยัยนี้มันตื้อคนยิ่งกว่าตังเมติดตู..ดซ่ะอีก



\"เออๆ เดวชั้นพุดให้ๆ\"ฉันก้อเลยบอกปัดๆไปอย่างนั้นแร่ะ ไม่เอาหรอก เสียดายน้ำลาย ไปคุยกะคนพรรคนั้น



\"จะดีเหรอมิน เดวชั้นไปเปนเพื่อนน่ะ\"ชุนพูดพลางวางงานลงอย่างรวดเร็ว เตรียมพร้อมจะไปกับฉัน แหมมม ถ้าชุนไม่ใช่ซี้ฉัน แนคงคิดว่าชุน



ชอบฉันเข้าแล้วน่ะเนี๊ย..



\"ไมเปนไรหรอกชุน เดวมาน่ะ แปปเดวพวกนั้นน่ะไม่กล้าทำอะไรชั้นหรอก ไม่ต้องห่วง แล้วพวกนายนั้นอยุ่ไหนล่ะ\"ฉันไปเอาความกล้าบ้าๆมา



จากไหนล่ะเนี๊ย??



\"หัวมุมตึกน่ะ ระวังตัวน่ะมิน\"ยัยฟ้าเสกคาถาป้องกันตัว3จบ แล้วเป่าน้ำมนต์ใส่หัวฉัน(ที่จิงน่ะ น้ำลายต่างหาก)





///หัวมุมตึก///



\"เวรแล้ว ชั้นบ้ามาถึงนี้ได้ยังไงเนี๊ย?? ถ้า2คนนั้นรวมหัวกันฆ่าชั้น แล้วเอาศพไปซ่อน ถ้านานไปศพมันอืด กีสส>0<ไม่เอาน่ะ ไม่สวยๆๆ\"ฉันบ่น



บ้าระหว่างทางตลอด จน..



\"ตุบ กีสสสสสสส\"ฉันชนอะไรเข้าอย่างจัง ทำเอาตกใจกระเจิงเลย เฮ้ย นี้มันนายเติ้งๆนี้...ซวยแล้ว



\"เทอมาทำไมเนี๊ย??แต่มาแล้วก้อดี เรามีเรื่องต้องคุยกัน เทอจำวีรกรรม เทอได้มั๊ย?????\"นายเติ้งทำเสียงดุๆแล้วจับแขนฉันไว้แน่นเลย



\"ขั้นไม่ได้ตั้งใจนิ ขอโทดแล้วไง เจ็บน่ะเว้ย ปล่อยๆๆ\"ฉันพูดพลางพยายามแกะมือนายเติ้งออก แต่ก้อไม่สำเร็จ นายนั้นยิ่งบีบแรงมากขึ้น



\"เทอต้องรับผิดชอบ วันนี้ไปเอาเสื้อที่บ้านชั้น เอาไปซักให้สะอาด เข้าใจมั๊ย\"นายเติ้งยังขู่ไม่เลิก ตอนนี้หน้าฉันอยู่ใกล้กะนายนี้แค่5นิ้ว



เอ้ยๆ3นิ้วมากกว่า หน้าใส ปากชมพูๆ ตาคมๆสีน้ำตาลเข้มๆ  เฮ้อ หล่อไม่เบาเลยยย เว้ยยยยนี้มันไม่ใช่เวลายบ้าผู้ชายน่ะ มันอยู่ในภาวะวิฤต



\"นี้บ้านายก้ออกจะรวย ทำไมไม่ยอมซักล่ะ ยังจะให้ฉันไปเอาอีก\"ฉันเริ่มเถียงแล้วๆ



\"เทอนี้มันเหลือเกินจิงๆ วันนี้เทอต้องไปเอากับชั้น ถ้าเทอหนี พรุ่งนี้เทอเตรียมจองวัดได้เลย\"นายเติ้งปล่อยแขนฉันแล้วทำท่าจะเดินจากไป



ฉันดึงแขนเสื้อของนายนั้นไว้



\"ไม่ได้น่ะ เทอจะไม่ยอมกลับไปช่วยงานเหรอไง??งานนี้มันสำคัญกับรร.เราน่ะ นายมันพวกเห็นแก่ตัวนี้หว่า ถ้านายกลับไปทำงาน ชั้นก้อจะไป



เอาเสื้อที่บ้านนาย ตกลงมั๊ย??\"ฉันเสนอความคิดไป นายเติ้งทำหน้าคิดเล็กน้อย พร้อมพยักหน้างึกๆ เดินตามฉันมาแต่โดยดี นายภัทรก้อตาม



ยิ้มขำๆกับการปราบพยศของนายเติ้งได้...