ยัยสุดแสบ แอบปิ๊ง หนุ่มสุดฮอต

ลำดับตอนที่ #5 : เราต้องอยู่ด้วยกัน(เหรอเนี๊ย??)

เสียงเวลาคาบ9ดังขึ้นมา บางคนยังเพิ่งตื่นจากการ สลบไสล ยาวนานถึง3คาบ อย่างฉันกับยัยอ้อม ยัยอ้อมน่ะ ไม่สบายเลยหลับตั้งแต่คาบ6-7แล้ว ส่วนฉันน่ะ นอนเพราะอิ่มข้าวเที่ยงอ่ะ



\"ยัยมินๆ วันนี้น่ะ อาจารย์จะให้หยิบฉลาก เปลี่ยนเวรแล้ว ชั้นอยากได้อยู่เวรเดียวกับนพจัง\"ยัยแป๋ม กับ ยัยฟ้า หัวหน้าห้องเข้ากันเชียวเลย



\"ชั้นไม่เอาน่ะ ที่ไปด่าตานั้น ไม่รุ้จะแค้นรึป่าว??\"ฉันเสียงอ่อยๆ เพราะรู้ว่า ตานี้น่ะ ซ้อมคนมานับไม่ถ้วนเลย ถ้าฉันโดนซ้อมตาย ขณะทำเวร



คงเสียภาพพจน์อย่างแรง..



\"ยัยเมล์น่ะ รุ้สึกว่า จะปลื้มธัญญ์ มากเลยน่ะ วันนี้น่ะนั่ง น้ำลายเกือบย้อยใส่มือชั้นแน่ะ\"ยัยอ้อมฟ้องทุกคนเรื่องยัยเมล์ พากันขำขันได้บ้างน่ะ



\"เอ้ยๆๆ อาจารปลิ้น มาแล้วโว้ยๆๆ\" เด็กผู้ชายในห้อง ผู้ดูตนทางตะโกนเตื่อน ผู้ที่ยังไม่พร้อม



\"เอาล่ะค่ะนักเรียน อาจารย์ไปทำฉลากมาแล้ว ขอให้ทุกคนเดินเข้าแถวตามเลขที่ แล้วมาหยิบใครได้หมายเลขใด จะได้อยู่เวรเดียวกันตลอด\"



อาจารย์ปลิ้น อธิบายพร้อมเขย่ากระป๋อง มันดูน่ากลัวสำหรับฉัน เหลือเกิน



\"ไม่เอาแก็งตาเติ้งๆๆ\"ปากฉัน บ่นไปตลอดขณะเอามือล้วงกระป๋อง  แต่นั้น ทำไมดูเย็นชา ไม่แคร์ สถานการณ์เลย



\"ห๊า...ทำไมฉันได้หมายเลขไม่เหมทอนกันพวกเทอเลยอ่ะ\"ฉันโชว์กระดาษ ที่มีเลข3อยู่



\"เราคงไม่ได้อยู่เวรเดียวกันน่ะมิน\"ยัยแป๋มเสนอความคิด ที่มีส่วนถูกมากที่สุด ใจฉันหายแวบเลยที่เดียว กลัว กลัว เหลือเกินว่าจะอยุ่เวรเดียว



กับนายเติ้งมากๆ จนเหงื่อไหลออกจากเสื้อจนเปียก โซกๆ เลย



\"กรี๊ด...\"เสียงยัยแป๋มที่ดีใจจนเนื้อเต้นเมื่อรุ้ว่าได้ อยู่เวรเดียวกับนพ และก็ธัญญ์ อย่างน้อยก็ทำให้ฉันเบาใจหน่อย ว่าตัดออกไป2คน เหลือ



อีก2น่ะสิ...



\"หมายเลข 3 มายืนข้างหน้าให้หมดเลย\"อาจารย์เรียกคนที่ได้หมายเลข3  เย้ๆๆเจ้าชุนอยู่ด้วยๆ แต่...เฮ้ยยยยยย...ไม่ได้เพื่อนของตาเติ้งนั้น



หรอก แต่ได้ตาเติ้งเลยหล่ะ  แถม นายภัทร มาอีกคนด้วย  ได้เวรวันนี้อีกต่างหาก  โชคร้ายไม่รึป่าว???.....สวรรค์....  แต่ดีที่เจ้าชุน มันอยู่



ยัยเพื่อนๆที่รักของฉันมันได้อยู่กลุ่มเดียวกันหมดเลย...อิจฉาจัง



เวลาแห่งความโชคร้ายก็เกิดขึ้น คาบ10 เริ่มการทำ++เวร++ความสะอาด อันดุเดือดของ ห้อง502



\"ยัยมิน...จะไปไหน\"ยัยฟ้า เสียงเจ้ากรรม ดันร้องทักตอนที่ฉัน กำลังกำลังจะออกหลังห้องเรียนก่อนเวลากลับบ้าน



\"เฮ้ย เติ้งเราก่อนน่ะ อย่าเอาให้ตายน่ะเว้ย\"คนที่ชื่อ นพ น่ะพูดกับนายเติ้ง พอที่ฉันจะได้ยินเหมือนกัน จากนั้นสายตาของ2คนนั้น ก็จับจ้อง



มาที่ฉันด้วยความอาคาตสุดๆ



แย่แล้วฉัน...จะเล่นงานเอาถึงตายเลยเหรอ?? ไม่เอาหรอก ฉันไม่ยอมหรอก ถึงนายนั้นจะหน้าตาดีขนาดไหนก็ตามเถอะ



ฉันเลยตัดสินใจ วิ่งหนีออกจากห้องให้เงียบที่สุด จนมาถึงบันไดสวรรค์ ฉันวิ่งลงแบบไม่คิดชีวิต จนมา...



\"กรี๊ด..ซ่าร์.....\"ฉันรุ้สึกว่า ล้มชนใครนึง แล้ว ไอบ้านี้ ต้องมีน้ำแน่ๆ เปียกทั้งคุ่เลย เจ็บอีกต่างหาก ไม่อยากเชื่อว่า คนที่ฉันชนน่ะ มันเป็น...



\"นาย ภัทร\" ฉันตะโกนดังมากๆ พอที่พวกเด็กม.4 ที่เรียนเคมีอยู่ ออกมาดูที่ระเบียงเลยทีเดียว ฉันกลัว อาย หนาว อารมณ์ มันมั่วตีกันไปหมด



\"เอ..อ เออ ฉันขอโทดน่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ นายจะตายรึป่าว เอวหักมั๊ย ข้อมือล่ะปวดป่าว??\"ฉันเลยถามๆๆๆและก็ ถามไปให้เยอะที่สุด



\"อ่อ เทอนี้เอง ยัยตัวแสบ พวกเรายังจำเทอได้น่ะ ที่สวนสนุกวันนั้นน่ะ\"นายภัทรตอบแบบขำๆ  ทำให้ฉันเบาใจลงมากเลย ฉันต้องช่วยตานี้



เติมน้ำใหม่ ข่นไปส่งที่บันได ชั้น3 แล้วก็ เบิ่งออกจากตึกให้เร็วที่สุด ถึงจะหนาวปากสั่น หงึกๆก็เหอะ



\"โอย..เจ็บตู..ดจัง ไหนบัตรร้านการ์ตุนเนี๊ย\"แนพูดพร้อมเอามือควานหาทั่วกระเป๋า กระเป๋านักเรียน กระเป๋าใบเล็กๆ แต่ก็....ไม่เจอ กำแล้วๆ



อยู่ในโต๊ะนี้หว่า  ตายแล้ว เงินค่ารถ บัตรยืมการ์ตูน  ต้องกลับไปเอาเหรอเนี๊ย?????





ฉันเดินมาหยุดหน้าตึกเรียน มองขึ้นไป คงไม่มีใครแล้วมั๊ง ฉันคิดเอาเองเลย มีวิ่งไปชั้น3 พบว่า ประตูห้องยังไม่ปิด ฉันเลยแอบดู



ชิ...หาย  นายเติ้งนั้น ยังนั่งอยู่เลย แล้วนายภัทรก็นั่งอยุ่ เหมือนกำลังเครียดเรื่องอะไรอยู่ โต๊ะฉันอยู่ริมหน้าต่าง หลังห้อง ห่างที่นายนนั้นนั่ง



ประมาณ 5-6โต๊ะ ฉันมีความคิดดีๆพุ่งมาในหัว แต่ว่าสานไปแล้ว นายภัทรเห้นฉันแล้วอ่ะ



\"เฮ้ย  เทอนี้ไง\"นายภัทรพูดพลางวิ่งตรงมาหาฉัน แล้วคิดว่า ฉันจะยืนให้โง่ อยู่เหรอค่ะ วิ่งดิ วิ่งๆๆๆๆ ลงมาถึงหน้าตึก เห็นนายภัทรกำลังวิ่งตาม



เลยแอบที่ข้างตึกก่อน  เห้ๆๆๆฉันคิดออกแล้ว ว่า ฉันจะเอากระเป๋าเงินใต้เก๊ะ ของฉันยังไง....ฮึฮึ  โฮ๊ะโฮ๊ะ ฮ่าฮ่า